Rabbim Kahhar İsminle Yakıver

 

Zalimle zulme çanak tutanları

Aç gözüyle doymayıp insanı sömürenleri

Ağlarken masumları öldürenleri

Rabbim Kahhar isminle yakıver

Müslümanları zaferle taçlandır güldürüver

 

Müslümanlar çekiyor cefayı sancıyı

Zalim kendisi sürüyor sefayı

Rabbim sen zalime şirin gösterme dünyayı

Rabbim Kahhar isminle yakıver

Müslümanları zaferle taçlandır güldürüver

 

Fitneyi dünyaya serpenlere

Oturup bakarken seyirci kalanlara

Masum yıkılırken ayağına taş takanları

Rabbim Kahhar isminle yakıver

Müslümanları zaferle taçlandır güldürüver

 

Fırsat bulunca masumun üstüne çökenleri

Masum çocukların gözyaşını damla damla döktürenleri

Bu zulme seyirci kalıp zalimle gülenleri

Rabbim Kahhar isminle yakıver

Müslümanları zaferle taçlandır güldürüver

 

Rabbim beşeriz şaşarız sen yolunda döndür

Günde beş vakit secdede sen bizleri güldür

Bir an unutursak sen hatırlat bizi seninle var ediver

Rabbim Kahhar isminle yakıver

Müslümanları zaferle taçlandır güldürüver

 

Kul Mehmet’im içimiz yanıyor Rabbim sen söndür

Zalim zulme koşarken sancılandır öldürüver bizi güldür

Kardeşlerimi zulüm altında kurtaracak yiğitleri gönder

Rabbim Kahhar isminle yakıver

Müslümanları zaferle taçlandır güldürüver

 

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Hasret Sancı Sabır Nedir?

 

 

 

Hasret nedir ayrı yolda acılarla kalmak mı?

Hasreti bitirecek olan Rahmana varmak mı anlamak mı?

Nedir sancılar?

Sancılar yanmak için mi?

Yoksa sancıları bitirecek olan Rahmanın

Güç kudretinin farkına varmak mı?

Rahmana vararak 

Hasreti vuslata çevirenin Rahman olduğunu anlamak mı?

Güç kudretin dermanın Rahman olduğunu bilerek

Kul olmak mı söylesene sırra erdin mi?

Sırra ermeden önce kavruldun mu?

Ham iken tekâmüle vardın mı?

Tekâmül ile hakka kul oldun mu?

Sırrın sırrına vardın mı?

Yoksa hala sancılar mı çekersin sancılanarak

Yoksa hakka vararak hakkın güç kudretine sarılarak

Sabırla hakka vardın mı?

Nedir sabır?

Tekâmülün kapısını açmak varmak

Hakka varmak hak ile yolda olmak

Hakkın yolunda haktan gelip hakka varmak

Hasret sancılarla yıkılmamak

Yıkanı kaldıranın Rahman olduğunu anlamak

Huzura varmak huzurla olmak

Vardın mı sen sırrın sırrına

Koşmaz mısın seni bekleyen bugüne yarına Rahmana

Cana can veren canı verirken alana

Sonsuz hayatla diriltene

Vuslatla sonsuz âlemde cennet yurduna alana

Nurdan Nur Resul sancağı altında buluşturana

Ne beklersin sancılarla sancılanmayı unut

Sabır bekler yolda odur sana Rahmandan bin bir sırla dolu umut

Haydi, kendini unut halk için durma çalış

Derdi kederi hasreti sancıları unut

Unutmaktır sabırla hakkadır umut

Budur tek gerçek olan somut

Bundan gayrısını sen var unut

Haktan geldin halk için işte sana Rahmandan komut

Hakka varmak için gideceğin yolda hayat budur

Bu gidişle varacağın sonsuzda bekleyen budur boyut

Bürün haktan gelen hakkı sükûta

Kalırsın yıkılmadan işte ayakta

Yıkılır hakkın karşısında bozuk olan her canlı bir solukta

Bekliyor zulmün parçalanacak karanlık yüzü bak işte oracıkta

Seni bekliyor hakkın giydireceği zırhla

Yürüyeceğin yolda zalim yıkılmak için bekler bir adımda

Gösterir Rahman güç kudretinin sana verdiği gücün yansımasıyla

Göster zalime yaşamak almak kazanmak değil avanta

Yık haydi durma sen baştan başa

Durma her an yeniden dirilişle var yaşa

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

 

Tekâmül: olgunluk

Yola Çıkmak Koşmak

 

Varılmazsa güneş gözlüm bir an sana

Yansam sana kavuşmanın ateşiyle kavrulsam

Bu dünyaya sığmazsam yalnızlığınla yok olsam zamanın içinde

Bu yaşadıklarım sana kavuşmanın sancısıyla kavuşmanın kapısında beklemek

Beklerken o gönül güzelliğinle olmak seni almak kavuşmak için koşmak

Hasret kalmak varmanın değerini bilmek

Değerler ile dolmak yola çıkmak koşmak

Sitemle dolmak sitemle dolmak sana varmanın ilk adımı

Aklımla kalsam isyana koşar gönlümle düşünürüm

Yatıp kalmanın aşkla olmanın yanında geçer sitem gece gündüz

Hasret sitem yalnızlık seninle olmamı hatırlatır bir güneş gibi

Bekle geliyorum yoldayım güneş gözlüm iki nefeslik yoldayım

Boş kalmasın aç kollarını beni düşün öyle sar

İşte şimdi kendin benim gibi gülmeye başladın

Hissediyorum gülüşündeki sıcaklığı

Elin vicdanında gönlünde binlerce defa seviyorum dedin

Bende elimi gönlüne vicdanıma koyarak seviyorum ölüyorum dedim

Gülmüştün kahkahalarla hala o kahkahan kulağımda

Beni sevmeseydin ölüyorum demiştim sana

Sende tutulsun bu dilim gönlüm sana öyle söylerse

Yakarım o dili gönlümü anlatmazsa seni aşkla yakarım

Olmaz canım olmaz sevgilim seni sevmezsem olmaz

Sana varmazsam sevmezsem mahvolur biterim dedin

Gözyaşlarımla akıp yok olmana izin vermem güldün

O an dünyalar benim oldu boynuna sarıldım dolandım

Bir yaramaz çocuk gibi hala peşindeyim seninleyim

Birkaç günlük ayrılık beni senden ayırdı yüreğimi yaktı

Her anımı hasretinle gönlüme ilmik ilmik dokudu

Yokluğun üşütse de şiir gözlerim ısıtır beni

Susmaz içimizde aşk biz onunla canlıyken

Asılır nefret kin onunla darağacında

Yanılgılar uğramaz yanına

Var olmalar varken yanına kaçar yanılgılar

Uzaklığımız gönül ateşimizde ısınmaktı biliyorum

Ve sana ısınarak geliyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Gidemiyorum

Gidemiyorum

 

Yarın bu şehirden ayrılacağım

Senden ayrılacağım gideceğim

Sensizliğe delicesine koşacağım

Gitmek çaremi bilmiyorum

Ayrılıp gitmek devamı bilmiyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Mahzun olursun diye gidemiyorum

Üzülerek kahr olursun diye gidemiyorum

Bensiz kalamazsın diye kahr oluyorum

Sevmezsen de kahr oluyorum

Kalsam da kahr oluyorum

Ne yapsam yıkılıyorum

Gitsem de kalsam da yıkılıyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Geçmişi sana geleceği sana bırakamıyorum

Kaybolursun diye korkuyorum

Ben sensiz kahrından yok oluyorum

Seninle var olamıyorum yaşamıyorum

Yanında uzak sensiz uzakta sensiz olamıyorum

Gidemiyorum kalamıyorum

Sancıların içinde yanıyorum

Şaşkınım gidemiyorum

Şaşkınım sevmiyorsun

Ne senden nede bu şehirden gidemiyorum

Sessizce ölümü seyrediyorum

Sessizliğinle benden kaçışının mezarında

Son nefsimi vererek ölmeyi bekliyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Vakit daha ölüm vakti değil

Vazgeçmemek için geç değil

Yaralarımı sarmanın vakti

Aşkını dök gönlümde önüne

Bak bu aşkla gözüm içine

Vaz geçme benden

Vaz geçmem ben senden

İzin verme senden gidişime

Doğayım yeniden gülüşünden

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Bırak git dersin gidemem

Git öl dersin ölemem

Bensiz yaşa dersin yaşayamam

Ama bu sancılarla da duramam

Bilinmez bir çıkmazdayım çıkamam

Çıksam da gidemem

Sende tutuklu kaldım

Seninle mutluluğa ben el salladım

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Sen bir yanda ben bir yanda

Bakışların gönlünle isyanda

Son vagonda son istasyonda

Beni yıkan kahreden bakışında

Kaçıyorum son duraktayım

Son durakta son bakıştayım

Koş gel sarıl bana hala hayattayım

Gelmezsen de senden uzaktayım

Sensizlikten uzakta gülmeyen mutluluktayım

Sancıların mutfağında sancılarımla doyumsuzluğun

Dibine vurmuşum sancılarımı aşk sanarak yaşıyorum

Seni üzgün görüyorum gidiyorum

Ölemiyorum ölüyorum

Gülemiyorum ama ağlıyorum

Gidemiyorum dedim senden uzaktayım

Ölemiyorum diyorum ölümle bağdaş kuruyorum

Sensizliğin uzaklığında ölümle dans ediyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet