Hasret Sancı Sabır Nedir?

 

 

 

Hasret nedir ayrı yolda acılarla kalmak mı?

Hasreti bitirecek olan Rahmana varmak mı anlamak mı?

Nedir sancılar?

Sancılar yanmak için mi?

Yoksa sancıları bitirecek olan Rahmanın

Güç kudretinin farkına varmak mı?

Rahmana vararak 

Hasreti vuslata çevirenin Rahman olduğunu anlamak mı?

Güç kudretin dermanın Rahman olduğunu bilerek

Kul olmak mı söylesene sırra erdin mi?

Sırra ermeden önce kavruldun mu?

Ham iken tekâmüle vardın mı?

Tekâmül ile hakka kul oldun mu?

Sırrın sırrına vardın mı?

Yoksa hala sancılar mı çekersin sancılanarak

Yoksa hakka vararak hakkın güç kudretine sarılarak

Sabırla hakka vardın mı?

Nedir sabır?

Tekâmülün kapısını açmak varmak

Hakka varmak hak ile yolda olmak

Hakkın yolunda haktan gelip hakka varmak

Hasret sancılarla yıkılmamak

Yıkanı kaldıranın Rahman olduğunu anlamak

Huzura varmak huzurla olmak

Vardın mı sen sırrın sırrına

Koşmaz mısın seni bekleyen bugüne yarına Rahmana

Cana can veren canı verirken alana

Sonsuz hayatla diriltene

Vuslatla sonsuz âlemde cennet yurduna alana

Nurdan Nur Resul sancağı altında buluşturana

Ne beklersin sancılarla sancılanmayı unut

Sabır bekler yolda odur sana Rahmandan bin bir sırla dolu umut

Haydi, kendini unut halk için durma çalış

Derdi kederi hasreti sancıları unut

Unutmaktır sabırla hakkadır umut

Budur tek gerçek olan somut

Bundan gayrısını sen var unut

Haktan geldin halk için işte sana Rahmandan komut

Hakka varmak için gideceğin yolda hayat budur

Bu gidişle varacağın sonsuzda bekleyen budur boyut

Bürün haktan gelen hakkı sükûta

Kalırsın yıkılmadan işte ayakta

Yıkılır hakkın karşısında bozuk olan her canlı bir solukta

Bekliyor zulmün parçalanacak karanlık yüzü bak işte oracıkta

Seni bekliyor hakkın giydireceği zırhla

Yürüyeceğin yolda zalim yıkılmak için bekler bir adımda

Gösterir Rahman güç kudretinin sana verdiği gücün yansımasıyla

Göster zalime yaşamak almak kazanmak değil avanta

Yık haydi durma sen baştan başa

Durma her an yeniden dirilişle var yaşa

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

 

Tekâmül: olgunluk

Yola Çıkmak Koşmak

 

Varılmazsa güneş gözlüm bir an sana

Yansam sana kavuşmanın ateşiyle kavrulsam

Bu dünyaya sığmazsam yalnızlığınla yok olsam zamanın içinde

Bu yaşadıklarım sana kavuşmanın sancısıyla kavuşmanın kapısında beklemek

Beklerken o gönül güzelliğinle olmak seni almak kavuşmak için koşmak

Hasret kalmak varmanın değerini bilmek

Değerler ile dolmak yola çıkmak koşmak

Sitemle dolmak sitemle dolmak sana varmanın ilk adımı

Aklımla kalsam isyana koşar gönlümle düşünürüm

Yatıp kalmanın aşkla olmanın yanında geçer sitem gece gündüz

Hasret sitem yalnızlık seninle olmamı hatırlatır bir güneş gibi

Bekle geliyorum yoldayım güneş gözlüm iki nefeslik yoldayım

Boş kalmasın aç kollarını beni düşün öyle sar

İşte şimdi kendin benim gibi gülmeye başladın

Hissediyorum gülüşündeki sıcaklığı

Elin vicdanında gönlünde binlerce defa seviyorum dedin

Bende elimi gönlüne vicdanıma koyarak seviyorum ölüyorum dedim

Gülmüştün kahkahalarla hala o kahkahan kulağımda

Beni sevmeseydin ölüyorum demiştim sana

Sende tutulsun bu dilim gönlüm sana öyle söylerse

Yakarım o dili gönlümü anlatmazsa seni aşkla yakarım

Olmaz canım olmaz sevgilim seni sevmezsem olmaz

Sana varmazsam sevmezsem mahvolur biterim dedin

Gözyaşlarımla akıp yok olmana izin vermem güldün

O an dünyalar benim oldu boynuna sarıldım dolandım

Bir yaramaz çocuk gibi hala peşindeyim seninleyim

Birkaç günlük ayrılık beni senden ayırdı yüreğimi yaktı

Her anımı hasretinle gönlüme ilmik ilmik dokudu

Yokluğun üşütse de şiir gözlerim ısıtır beni

Susmaz içimizde aşk biz onunla canlıyken

Asılır nefret kin onunla darağacında

Yanılgılar uğramaz yanına

Var olmalar varken yanına kaçar yanılgılar

Uzaklığımız gönül ateşimizde ısınmaktı biliyorum

Ve sana ısınarak geliyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Gidemiyorum

Gidemiyorum

 

Yarın bu şehirden ayrılacağım

Senden ayrılacağım gideceğim

Sensizliğe delicesine koşacağım

Gitmek çaremi bilmiyorum

Ayrılıp gitmek devamı bilmiyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Mahzun olursun diye gidemiyorum

Üzülerek kahr olursun diye gidemiyorum

Bensiz kalamazsın diye kahr oluyorum

Sevmezsen de kahr oluyorum

Kalsam da kahr oluyorum

Ne yapsam yıkılıyorum

Gitsem de kalsam da yıkılıyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Geçmişi sana geleceği sana bırakamıyorum

Kaybolursun diye korkuyorum

Ben sensiz kahrından yok oluyorum

Seninle var olamıyorum yaşamıyorum

Yanında uzak sensiz uzakta sensiz olamıyorum

Gidemiyorum kalamıyorum

Sancıların içinde yanıyorum

Şaşkınım gidemiyorum

Şaşkınım sevmiyorsun

Ne senden nede bu şehirden gidemiyorum

Sessizce ölümü seyrediyorum

Sessizliğinle benden kaçışının mezarında

Son nefsimi vererek ölmeyi bekliyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Vakit daha ölüm vakti değil

Vazgeçmemek için geç değil

Yaralarımı sarmanın vakti

Aşkını dök gönlümde önüne

Bak bu aşkla gözüm içine

Vaz geçme benden

Vaz geçmem ben senden

İzin verme senden gidişime

Doğayım yeniden gülüşünden

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Bırak git dersin gidemem

Git öl dersin ölemem

Bensiz yaşa dersin yaşayamam

Ama bu sancılarla da duramam

Bilinmez bir çıkmazdayım çıkamam

Çıksam da gidemem

Sende tutuklu kaldım

Seninle mutluluğa ben el salladım

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Sen bir yanda ben bir yanda

Bakışların gönlünle isyanda

Son vagonda son istasyonda

Beni yıkan kahreden bakışında

Kaçıyorum son duraktayım

Son durakta son bakıştayım

Koş gel sarıl bana hala hayattayım

Gelmezsen de senden uzaktayım

Sensizlikten uzakta gülmeyen mutluluktayım

Sancıların mutfağında sancılarımla doyumsuzluğun

Dibine vurmuşum sancılarımı aşk sanarak yaşıyorum

Seni üzgün görüyorum gidiyorum

Ölemiyorum ölüyorum

Gülemiyorum ama ağlıyorum

Gidemiyorum dedim senden uzaktayım

Ölemiyorum diyorum ölümle bağdaş kuruyorum

Sensizliğin uzaklığında ölümle dans ediyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

İnsan Yaşarken Bu Hayatın İçinde Kayıtsız Kalabilir Mi? Hissiz Olabilir Mi? Duygusuz Olabilir Mi?

 

   İnsan yaşarken bu hayatın içinde kayıtsız kalabilir mi?  Hissiz olabilir mi?  Duygusuz olabilir mi? Olsa olsa ölen bir bedende bunlar olabilir, öyleyse dünyamızda onlarca insan katl ediliyorken, hakkı olmayan hakkıymış gibi bir ülkeyi işgal ederken, insanları acımadan katl ederken, bizler buna kayıtsız hissiz duygusuz kalarak izliyorsak ses çıkarmadan yaşıyorsak bakıyorsak tabi bakmakla hiç alakası yoktur bu bakmanın, öyleyse bizler yaşayan insan değil ölmüş fakat farkında olmayan insanlarız!

   Fazla para kazanma hırsına sahip olma, tüm gücünü sağlığını mutluluğunu elinden alır sakın bu hırsla sararıp solma.

   İnsan, arzularına hırsına egosuna kendisi köle olur bir ömür boyu ona çalışır, kendisi için bir şey kazanmaz hep kaybeder. Eğer kişi, ben köle olmam diyerek arzu hırsına ihtirasına egosuna sırtını dönüyorsa, onlar kaybeder, iyilik yolunda hep kendisi kazanır.

   Özgürlük ateşiyle yayan bir yüreği ve bu yüreğe yani gönüle sahip bir insanı, köle yapamazsınız, köle yapsanız da o özgürlük yolunu bulmak için gece gündüz çalışır ve köleliğin zincirlerini parçalayarak özgürlük yolunda tek başına koşar. Önemli olan hangi yolu hangi duyguları kim için taşıdığınız yanınızda gezdirdiğiniz önemli. İnsan tek başına özgür yaşasa diğer insanlar köle olsa bu özgürlük, bir mana anlam taşımaz, ama toplumun özgürlüğü için mücadele ederse, toplumca özgür olurlar, özgürlüğün yolunu kapatanları bu hayatta yok ederek, özgürlüğün yolunu açmış olurlar.

   Kendi arzumuz çıkarımız ekseninde, sadece kendi yaşantımızı idame etmek için çalışmak, toplumumdaki bireyleri önemsemeden kazanmak, bir süre sonra bize sıkıntı verecektir.  Kendini düşünerek diğer insanları önemsemeden yaşamanın monotonluğu ıstırabı, yalnızlığın sancısıyla kaplanmış bir odada kendisini sıkışarak hapis ederek, bu monotonluk anlamsızlıklarla dolu dünyasında, kendi eliyle kazandığı sancılarını bir ömür boyu yaşarken, karşısındaki insanlarında mağdur ederek, o sancıyı kendisiyle beraber olanlarda çekecektir haliyle. Ruhuna işleyen bu benlik egosu arzusu kazanma hırsı kendi çıkarını düşünme saplantısı, özgürce yaşamasına izin vermeyerek modern anlamda, modern köle yapacaktır. Terk edip gitse kazancım kaybolacak eriyecek korkusu saplantısı, bedensel özgürlüğünü etkisi altına aldığı gibi alan etkisi teorisi denilen teoriyle bulunduğu alandaki insanları da etkileyecek, etrafındaki insanları da bir köle gibi gösterecektir, işte bu saplantı aslında köle olanın kendisi olduğunu her zaman unutturacaktır.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet