Gidemiyorum

Gidemiyorum

 

Yarın bu şehirden ayrılacağım

Senden ayrılacağım gideceğim

Sensizliğe delicesine koşacağım

Gitmek çaremi bilmiyorum

Ayrılıp gitmek devamı bilmiyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Mahzun olursun diye gidemiyorum

Üzülerek kahr olursun diye gidemiyorum

Bensiz kalamazsın diye kahr oluyorum

Sevmezsen de kahr oluyorum

Kalsam da kahr oluyorum

Ne yapsam yıkılıyorum

Gitsem de kalsam da yıkılıyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Geçmişi sana geleceği sana bırakamıyorum

Kaybolursun diye korkuyorum

Ben sensiz kahrından yok oluyorum

Seninle var olamıyorum yaşamıyorum

Yanında uzak sensiz uzakta sensiz olamıyorum

Gidemiyorum kalamıyorum

Sancıların içinde yanıyorum

Şaşkınım gidemiyorum

Şaşkınım sevmiyorsun

Ne senden nede bu şehirden gidemiyorum

Sessizce ölümü seyrediyorum

Sessizliğinle benden kaçışının mezarında

Son nefsimi vererek ölmeyi bekliyorum

Bilmiyorum gidiyorum

Giderken geri dönüyorum

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Vakit daha ölüm vakti değil

Vazgeçmemek için geç değil

Yaralarımı sarmanın vakti

Aşkını dök gönlümde önüne

Bak bu aşkla gözüm içine

Vaz geçme benden

Vaz geçmem ben senden

İzin verme senden gidişime

Doğayım yeniden gülüşünden

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Bırak git dersin gidemem

Git öl dersin ölemem

Bensiz yaşa dersin yaşayamam

Ama bu sancılarla da duramam

Bilinmez bir çıkmazdayım çıkamam

Çıksam da gidemem

Sende tutuklu kaldım

Seninle mutluluğa ben el salladım

Dönerken sensizlik sancısıyla ölüyorum

Seni üzgün görüyorum

Ölemiyorum

Gülemiyorum

Gidemiyorum

Ölemiyorum

Sen bir yanda ben bir yanda

Bakışların gönlünle isyanda

Son vagonda son istasyonda

Beni yıkan kahreden bakışında

Kaçıyorum son duraktayım

Son durakta son bakıştayım

Koş gel sarıl bana hala hayattayım

Gelmezsen de senden uzaktayım

Sensizlikten uzakta gülmeyen mutluluktayım

Sancıların mutfağında sancılarımla doyumsuzluğun

Dibine vurmuşum sancılarımı aşk sanarak yaşıyorum

Seni üzgün görüyorum gidiyorum

Ölemiyorum ölüyorum

Gülemiyorum ama ağlıyorum

Gidemiyorum dedim senden uzaktayım

Ölemiyorum diyorum ölümle bağdaş kuruyorum

Sensizliğin uzaklığında ölümle dans ediyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

İnsan Yaşarken Bu Hayatın İçinde Kayıtsız Kalabilir Mi? Hissiz Olabilir Mi? Duygusuz Olabilir Mi?

 

   İnsan yaşarken bu hayatın içinde kayıtsız kalabilir mi?  Hissiz olabilir mi?  Duygusuz olabilir mi? Olsa olsa ölen bir bedende bunlar olabilir, öyleyse dünyamızda onlarca insan katl ediliyorken, hakkı olmayan hakkıymış gibi bir ülkeyi işgal ederken, insanları acımadan katl ederken, bizler buna kayıtsız hissiz duygusuz kalarak izliyorsak ses çıkarmadan yaşıyorsak bakıyorsak tabi bakmakla hiç alakası yoktur bu bakmanın, öyleyse bizler yaşayan insan değil ölmüş fakat farkında olmayan insanlarız!

   Fazla para kazanma hırsına sahip olma, tüm gücünü sağlığını mutluluğunu elinden alır sakın bu hırsla sararıp solma.

   İnsan, arzularına hırsına egosuna kendisi köle olur bir ömür boyu ona çalışır, kendisi için bir şey kazanmaz hep kaybeder. Eğer kişi, ben köle olmam diyerek arzu hırsına ihtirasına egosuna sırtını dönüyorsa, onlar kaybeder, iyilik yolunda hep kendisi kazanır.

   Özgürlük ateşiyle yayan bir yüreği ve bu yüreğe yani gönüle sahip bir insanı, köle yapamazsınız, köle yapsanız da o özgürlük yolunu bulmak için gece gündüz çalışır ve köleliğin zincirlerini parçalayarak özgürlük yolunda tek başına koşar. Önemli olan hangi yolu hangi duyguları kim için taşıdığınız yanınızda gezdirdiğiniz önemli. İnsan tek başına özgür yaşasa diğer insanlar köle olsa bu özgürlük, bir mana anlam taşımaz, ama toplumun özgürlüğü için mücadele ederse, toplumca özgür olurlar, özgürlüğün yolunu kapatanları bu hayatta yok ederek, özgürlüğün yolunu açmış olurlar.

   Kendi arzumuz çıkarımız ekseninde, sadece kendi yaşantımızı idame etmek için çalışmak, toplumumdaki bireyleri önemsemeden kazanmak, bir süre sonra bize sıkıntı verecektir.  Kendini düşünerek diğer insanları önemsemeden yaşamanın monotonluğu ıstırabı, yalnızlığın sancısıyla kaplanmış bir odada kendisini sıkışarak hapis ederek, bu monotonluk anlamsızlıklarla dolu dünyasında, kendi eliyle kazandığı sancılarını bir ömür boyu yaşarken, karşısındaki insanlarında mağdur ederek, o sancıyı kendisiyle beraber olanlarda çekecektir haliyle. Ruhuna işleyen bu benlik egosu arzusu kazanma hırsı kendi çıkarını düşünme saplantısı, özgürce yaşamasına izin vermeyerek modern anlamda, modern köle yapacaktır. Terk edip gitse kazancım kaybolacak eriyecek korkusu saplantısı, bedensel özgürlüğünü etkisi altına aldığı gibi alan etkisi teorisi denilen teoriyle bulunduğu alandaki insanları da etkileyecek, etrafındaki insanları da bir köle gibi gösterecektir, işte bu saplantı aslında köle olanın kendisi olduğunu her zaman unutturacaktır.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Düşünürken Acı Çekmek Yaşarken Acı Çekmek Adına…

    Hayatımızda neyi layık olduğu gibi kabul ettik ki, mutluluk kapımızı çalsın, bizi gülümseyen mutluluğu ile sarsın.

   Sayamıyoruz ömür denen geçip giden günleri, birbirimizle kırgın olduğumuz günlerin farkında değiliz hem ömür denen günlerimiz bir bir tükenirken hatta hoyratça harcarken, dostsuz geçen günlerin sancılarıyla yaşarken, gözyaşımızı silecek bir dost arkadaşımız olmadan bu ömrümüzü boşuna heder ediyoruz, mutsuzlukla baş başa yaşıyoruz.

   Gönlümüzde mutlu olmak için içimizde derin bir istek olmasına rağmen, mutlu olmak için egomuzu yıkarak mutluluğa bir adım atamıyoruz, ilk adımı biz değil de mutluluk bize doğru adım atmasını bekliyoruz. Oysa mutluluk kapımıza kadar gelmiş biz ona son bir adım atmaktan aciziz hala gelip bizi sarmasını boşuna bekliyoruz!

    Ömrümüzü boşuna zamanın eline teslim ediyoruz, oysa zaman teslim almakla ilgili bir isteği ve arzusu yok, sadece mutlu anlarınızı bana göre ayarlayın ben gelip geçmeden bu güzel günlerin tadını çıkarın diyen bir yol işaret ve zamanın işaretçisidir oysa.

   Hayatımızı zamanın dışında zamana bağlı kalmadan, kendi arzu ve hayallerimizin gerçekleşmesi uğrunda sadece kendimizi düşünerek harcadığımız müddetçe ne bizim için yarın nede güzel bir gelecek bekleyecektir. Güzel günler ve gelecek birlik beraberliğin beraberce yaşandığı bir yaşamın devamı ile mümkündür.

   Düşünürken acı çekmek yaşarken acı çekmek hayatımızın vazgeçilmez yoldaki ayağımıza takılan bir taşıdır, her taşa takılıp düştükçe, düşmemek için kendimize hayatımıza daha sıkı sarılmamıza neden olmakla beraber bizi hayata hatalarla yaşamamak adına daha, sağlıklı düşünmeye hayatımıza da daha sıkı sımsıkı sarılmamıza neden olmaktadır. Bu küçük düşmeler acılar bizi mutsuzluğa değil acılarla yaşamaya alıştırarak, her düşmeden sonra hayata sarılmaktan vazgeçememeyi bize öğreterek, bu acılarla duygularımızı içimizde saklamak yerine onunla yan yana duygularımızı da zayıflığına fırsat vermeden baş başa yaşamaya olanak vermektedir.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Bir Bir Sorulur

Serhat boylarında var kahraman Mehmetçik

Düşman alamaz vatandan bir parça yerken dipçik

Ecdadın yadigârı bu vatan bize edildi emanet

Kalmaz yerde akan kanların kanlı hesabı bir bir sorulur

Acımasız olsa da hain kendi acımasızlığında boğulacak

Akan kanlar göğsümüzdeki imanla elbet son bulacak

Şehadetle cennete gidenler nurdan nur Resulle buluşacak

Kalmaz yerde akan kanların kanlı hesabı bir bir sorulur

Elbet isteriz canlar yanmasın kanlar akmasın

Zalim anlamaz din iman yok nasıl deriz anlasın

Nefsini zalim şeytan dünya hırsı bağlamış kanla ağlasın

Kalmaz yerde akan kanların kanlı hesabı bir bir sorulur

Dalgalan bayrağım gönlerde imanın rüzgârıyla

Bu vatan için vatan evladı korudu seni vatanı canlarıyla

Ecdat yatar altında verdiği canlarıyla nurdan nur nurlarıyla

Kalmaz yerde akan kanların kanlı hesabı bir bir sorulur

Bu vatanın her bir karışı bizimdir akan kanlarla helaldir

Çanakkale de düşmanı zelil eden ecdadın sillesiyle Zül Celaldir

Dün başarmaya yardım eden Zülcelal yine yardıma muktedirdir

Kalmaz yerde akan kanların kanlı hesabı bir bir sorulur

Düşmanın biride bini de aynı zihniyettedir

Sevecen görünse de o kötü niyetlidir

İstiklal ’siz yaşamaktansa ölmek elbet yeğdir

Bu ölüm vatan uğrunadır elbette şehadettir

Kalmaz yerde akan kanların kanlı hesabı bir bir sorulur

Kul Mehmet’im vatanı işgal edenlerin aklına şaşarım

Yetim öksüz kalan eşlerin öksüzlerin acısıyla yanarım

Geride kalanlar bize canlarıyla emanettir canım gibi bakarım

Kalmaz yerde akan kanların kanlı hesabı bir bir sorulur

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Her İnsan Güzel Sözlerin Gönül Kulak Okşayan Tınısını Duymayı Hak Ediyor

 

   Konuşurken iletişim kurarken, ağzımızdan çıkan her sözümüz direkt kulaktan kalbimize işliyor ve anında etkisini gösteriyor. Bu nedenle konuşurken söyleyeceğimiz her kelimeye söze dikkat etmek zorundayız. Gönülden çıkmayan- daha doğrusu gönlünde güzelliği taşımayan insanın- binlerce söz kelime söz söylese de gönlü okşayacak bir sözün çıkması mümkün değildir.

Hz Mevlana ne güzel demiş o gönül dostu gönüllerin dostu: “Gönlü ve sözü bir olmayan kimsenin, yüz dili bile olsa o, yine dilsiz sayılır.”

“Aynı dili konuşanlar değil; aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilirler.” Mevlânâ

   Yaşadığımız bu zaman diliminde anlaşmak aynı duyguları paylaşmak pek mümkün değil. İnsan ilişkilerinde çok geride kalmamızın nedeniyle karşılıklı ilişkiler komşuluk ilişkilerimiz çok zayıf.

Şair ne güzel demiş:

“Bir bakış bir bakışa, neler neler anlatır.

 Bir bakış bir aşığı, saatlerce ağlatır.

 Bir bakışın manası, hiçbir lisanda yoktur.

Bir bakış bazen şifa bazen zehirli oktur.”

Şairimiz başka bir dörtlükte:

İçilen çay aşkın bir parçası mıydı?

Uzun gecelerde

Kulaklarımıza hoş bir seda bırakıyordu

Çay kaşığının sesi

   Aynı duyguları aynı dili gönülden gelen içindeki güzelliğin pınarından yıkanarak gelen sözüyle karşılıklı konuşmak işte bu kadar güzel ve hoştur, eğer gönülde güzellik yoksa sözlerde gönül gibi boştur. Var sen ey kul atını yokuşta koştur mantığıyla yorulacağız hem kendimizi hem de karşımızdakini. Birlikteliğimiz huzurla mutlulukla doldurmak ancak gönül güzelliğiyle söylenen düşünülen fikri zikri kaplayan sözlerle mümkündür. 

   Bazen bir üşüme ve yalnızlığın sancısıyla geçen anlarımızı candan sevdiğimiz bir dostumuzla karşılaşınca, muhabbete gönülden başlayınca hepsi bir anda silinir gider yok olur. Böylesine güzel dostlukları kazanmak bizim elimizde dilimizde, aklımızın fikrimizin güzel düşünmesi güzele koşması âşık olması sevmesi ile olur. Sonsuz güzelliklerin sırrı bazen iki güzel kelimeyle söylenir ve gönüllere aktarılır, bazen iki kötü uygunsuz kelime ile gönüllerde güzellikler kirletilir, yok edilir. Bu sözlerin sırrı, dudakta çıkan kelimelerde saklı, sırlı olana ulaşmak ve ulaşmamak bu kadar basit ve kolay desemvde bazen çok zordur. 

   Her insan güzel sözlerin gönül kulak okşayan tınısını duymayı hak ediyor, bu güzellikleri onlardan saklamak, kendimizden saklamaktır bunu da iyi ve güzel bilelim. Selam ve dua ile kalın kardeşlerim canlarım dostlarım…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet