Son Fasıldın

Ey sevgili ömrümde son fasıldın

Gece gündüz demedin nasılsın

Güzelliğinle kasıldın da kasılsın

Başka sevenim yok diye ey sevgili

Çok seven bir divaneyim diye

Ben gibi bir seven sen olmadın

Kapansın artık bitsin bu son fasıl

Ümitsiz bekleyişim sen bir kenarda dur asıl

Sevenim ben bir sevenim

Aşkla seven bir âşık divaneyim

Son fasılda son bir gündeyim

Son fasıl’ın son demindeyim

Çaresiz bir fasıl

Dermansız bir cevapsız bir nasıl

Teselliden haber yok velhasıl

Kapansın artık bitsin bu son fasıl

Ümitsiz bekleyişim sen bir kenarda dur asıl

Bir damla aşkın denize var mı faydası

Gönlümü yakar gözlerimde akan yaşların damlası

Böyle acıyla mı olurmuş hasretin sancısı

Aşkla sevmeyen sen bir vefasız

Sen kaçıp giden hayırsız

Burnumdan getirdin fitil fitil

Kestin bu bedenimi dilim dilim

Sana geçmiyor artık hiçbir sözüm

Kapansın artık bitsin bu son fasıl

Ümitsiz bekleyişim sen bir kenarda dur asıl

Bana çektirdin binlerce ah

Sende çekesin binlerce eyvah

Kederle doldurdun ömrümü

Kederle dolsun bekle sen ölümü

Tazeyken kopardın gülümü

Gözyaşların dönsün nisan seline

Acıların yerleşsin beline

Son nefes yerleşsin o nefesine

Layık olmayasın her şeyin güzeline

Ben gibi korkarak acıyla yaşa

Kapansın artık bitsin bu son fasıl

Ümitsiz bekleyişim sen bir kenarda dur asıl

Terk edip giderken böyle acılarla bıraktın

Son fasılda güldürtmedin cehennem azabı yaşattın

Ağladıkça gözyaşım bitti sırtını yan döndün yattın

Çizgilerle dolsun o yüzün

Acılarla dolsun ağlasın gözün

Sana kalmadı artık söyleyecek bir sözüm

Bu fasıla çare yok yok bu ayrılığa bir çözüm

Kapansın artık bitsin bu son fasıl

Ümitsiz bekleyişim sen bir kenarda dur asıl

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Gurbet Benim Yolum

Gurbet benim yolum açarken bana kolun

Düşüp gelme peşime kalmaz huzurun

Gurbet yollarında sesin gelmez bana

Böylesine ayrılıkta baş etmeye yetmez sözüm

Alışırım ben yokluğunla yaşamayı öğrenirim

Her gece hayalinle düşlere yatar uyurgezerim

Sanma sensiz ben gurbet illerinde gülerim

Bir yırtık resmine bakar

Hasretine yokluğuna ağlarım

Alıştım sanma yokluğuna gece gündüz ağlarım

Yolum düşmez yoluna oturur karaları bağlarım

Ağlasam faydasız ben kendi kaderime koşarım

Senden ayrı yaşamak alnıma yazıldı kaderimle yaşarım

Gurbet illerinde kolum bağlandı yokluna ağlarım

Sanma sensiz ben gurbet illerinde gülerim

Bir yırtık resmine bakar

Hasretine yokluğuna resmine bakarım

Uçan kuşlarla bir selamını bana gönder beklerim

Yokluğunda kalmadı dermanım nede kaldı nefesim

Koşarak gelmek isterim dilimde hala güzel ismin

Alışamadım yokluğuna hasretinle ben yanarım

Bu zalim gurbetim sözlerine ben nasıl kanarım

Aç kollarını sevdiğim geliyorum ben sensizliği yıkarım

Sanma sensiz ben gurbet illerinde gülerim

Bir yırtık resmine bakar

Hasretine yokluğuna yanarım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Koşuyorsun Hasrete

                                         Hasrete Koşuyordun

Geri dönersen eğer bir daha bakmam yüzüne

Artık hiçbir değer vermem artık senin sözüne

Gidişin gitti gücüme sözlerim gitse de gücüne

Ne sen ne de ben artık dönemeyiz o eski güne

Ben sana daha bir defa sevgilim canım demeden

Ben sana yaklaştıkça sen benden kaçarak

Hasrete doğru koşuyordun

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Devamını link tıklayarak okuyunuz

      http://www.edebiyatevi.com/yazi/176842_hasrete-dogru-kosuyordun.html

Hasrete Doğru Koşuyordun

 

Severken seni ben sen saçlarına benden habersiz

Söylesene sevgilim sen ayrılığımı örüyordun

Beni bir sevgili değil sen yabancı gibimi görüyordun

Ben sana yaklaştıkça sen benden geri kaçıyordun

Gözlerim gözlerine ellerim ellerine değmeden

Ben sana daha bir defa sevgilim canım demeden

Ben sana yaklaştıkça sen benden kaçarak

Hasrete doğru koşuyordun

Saçlarının kokusunu nede çok severdim

Gözlerindeki bakışla ben sanki denizlerde yüzerdim

Bana güldüğünde ben deliler gibi gülerdim

İsmimle bana hitap edince ben kendimden geçerdim

Gözlerim gözlerine ellerim ellerine değmeden

Ben sana daha bir defa sevgilim canım demeden

Ben sana yaklaştıkça sen benden kaçarak

Hasrete doğru koşuyordun

Geri dönersen eğer bir daha bakmam yüzüne

Artık hiçbir değer vermem artık senin sözüne

Gidişin gitti gücüme sözlerim gitse de gücüne

Ne sen ne de ben artık dönemeyiz o eski güne

Ben sana daha bir defa sevgilim canım demeden

Ben sana yaklaştıkça sen benden kaçarak

Hasrete doğru koşuyordun

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Harcama Tüketim Çılgınlığı

  

                  Esaretlikle Dolu Çılgınca Harcamanın Istırabı!
 Hayatımızı dört bir yandan saran, tüketim çılgınlığı harcama arzusun delice çılgınlığı sarmış durumda. Birde işin içine reklamı katarak tüketmemizi zorluyorlar, zorlamazsa da elini cebimize ister istemez uzatıyor. Soframıza kazancımıza tek başına sahip olmanın, harcamanın mantıksızlığı ile bir dostumuzu komşumuzu buyur etmekten uzak, baskıcı diktatör emperyalizmin uşaklarının düşünceleri savı ile adaleti insanlık ilişkilerini komşuluk akrabalık ilişkilerin dibine dinamit koyarak parçalayan düşüncenin, kör karanlık ışığında yaşamaya çalışıyoruz. İnsanlığın güzel sarsılmaz güzelliği sımsıkı aile komşuluk ilişkilerinin, muhteşem ışığını güzelliğini o emperyalizmi savunan karanlık düşünceli insanların karanlığı ile değiştirerek, o güzellikleri yaşamaktan maalesef mahrum kaldık, hatta hiç haberimiz yok hafızalarımızdan kökten silinmiş mevcutta.

   Yaşamanın binlerce dili var iken, insanca el ele gönül gönüle yaşayın, birbirinizin kadir kıymetini değerini bilin, sımsıkı omuz omuza birbirinize destek olun dilinde çıkan, akrabalık komşuluk ilişkilerine sımsıkı sarılın… Binlerce güzel sözlerini duymamazlık’dan gelerek, sadece kendimiz ailemiz için yaşarken karanlık zihniyetli insanların, odamızın içine kadar karanlık düşünceleri fikri ile girmesine izin verdik bu izin vermek, bizim batışımız yalnız kalışımız toplumca yok oluşumuz demek olduğunu anlayamadık lakin farkında hala hiç değiliz!

    Kendi kazancımızla paramızla sırtımızda kazanmaları yetmemiş gibi, kazandığımıza göz dikerek, kendi kazancımızla bizi yönetmeye yok etmeye çalışıyorlar. Zaten kazanırken hakkımız olanı kesiyorsunuz, özgürce harcamamıza izin vermeyerek kendi fikrinizle düşüncenizle yokluğa götüren bir çılgınlık içinde harcamamızı isterken,bari bırakın sosyal hayatımızda istediğimiz gibi yaşayalım!

   İnsanın kendi iç dünyasında binlerce dünya olabilir lakin o içimizdeki dünya değil, dış dünyamız bize nefes aldırıyor, mutlu mesut ederken tüm dertlerimize el ele omuz omuza vererek insanlarla beraber gönül gönüle gülümseyerek aşmamız için bizi bir arada tutuyor. Baskıcı ele geçirmenin fikirsiz ligi ile tüm dünyaya insana fikre düşünceye egemen olmanın peşinde olan, emperyalist karanlık fikirli insanların yanımıza sokulmasına nasıl izin verdik hala anlamış değilim ve anlamakta ben zorlanıyorum!

   Eşitlik diye bizi eşitsizlik uçurumunda aşağıya atan bu zihniyetin hala elini sıkarak sırtını sıvazlayarak yan yana yaşamaktan uzaklaşmadan, suratına yüce Allah C.C. vermiş olduğu tokatta ki sillede ki gayretin gücüyle vurmadıkça yok olmaya dağılarak paramparça olmaya yaşamaya devam edeceğiz. An zamanın tarihimizin içinde fışkırarak bize yön vermesi gerekirken, biz tarihin üstüne kapkara bir örtü örterek, geçmişimizi unutarak, kendimize Esaretlikle dolu çılgınca harcamanın hatta birbirimizi paradan daha çok harcamanın içinde olduğu karanlık insanların, karanlığı içinde tarih yazmaya çalışıyoruz. Teknoloji çılgınlığı ile her ay çıkan yeni model telefonların çıkması ile bütçemizi onlara yetiştirmek için harcarken, cebimizi boşaltırken, kapımıza gelen bir fakiri edepsizce kovmanın ona yardım etmenin mümkün olamayacağı savı edepsizliği ile kovmanın peşindeyiz.

   Oysa elimizde bizi sömüren yeni düzenin zinciri olan teknoloji zırvası telefonla meşgul olacağımıza, karşımızda fakir yetim düşkün olan insanların peşinde koşarak, soframıza komşumuzla beraber misafir ederek, gönüllerini severek okşayarak vakit geçirmek yerine, ellerimizde yeni çıkan telefonlarla yalnızlığımızı yaşayarak telefonla beraber yanında bilmem ne programını satın aldırarak onun yanın da başka bir zırvayı almanın reklamı ile cebimizi boşaltmasına izin vermenin edepsizliği ile yaşamaya devam ediyoruz, hem de sırıtarak gülümseyerek! Daha söyleyecek çok şeyler var lakin bugünlük bu kadar yeter. Selam ve dua ile.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Gel Yanıma Güzelim

 

Gel yanıma güzelim sevelim sevilelim

Dünya üç günlük aşksız gezmeyelim

Sevenler aşkla ölüyor bunu bilelim

Sevgisiz bin kahırla azapla ölmeyelim

 

Gel yanıma güzelim sevelim gezelim

Aşk çok güzeldir sevelim haydi bilelim

Aşkla sevenler güzellikleri görür görelim

Sevgisiz bin kahırla azapla ölmeyelim

 

Görenler mesut görmeyenler mutsuz ölür

Aşkı görelim aşkla aşkı gönlümüze örelim

Aşkla sevelim kâinatta ne var hissedelim

Sevgisiz bin kahırla azapla ölmeyelim

 

Sevelim sevilelim bu beden toprak olacak

Bu bedenlerin üstüne topraklar dolacak

Hem sana hem de bana inan yazık olacak

Bedeni gönlü veren Rahman’a da ayıp olacak

Neden boş getirdiniz diye bizden hesap soracak

Sevgisiz bin kahırla azapla ölmeyelim

 

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Varalım Gel Seninle

 

Sevdiğini söylesen bana sen bir kerede

 Seni görmek isterim bu garip yüreğimde

Ne sen benden nede ben senden ayrı kalalım

Varalım gel seninle aşkın doğduğu yere

Dur kaçma sen benden bir defada dinle beni

Bak gönlüme gözüme çok severim ben seni

Bilirsin sende beni aşkımız değil yeni

Varalım gel seninle aşkın doğduğu yere

İş işten geçince çok beklersin yar beni sen

Ararsın bir sevgi bir mutluluk bulamazsın

Gecen de gündüzünde huzurla olamazsın

Varalım gel seninle aşkın doğduğu yere

Neden seni severken beni görmezsin neden

Seni sevmek suç mu yar sevmezsin beni birden

Ben yerimde aşkımız gönlümde sen içinde

Varalım gel seninle aşkın doğduğu yere

Şimdi ağlasam eyvah diye bana da yazık

Seni terk edip gitsem olur sana da yazık

Seni sevmezsem gitsem ah bu cana da yazık

Varalım gel seninle aşkın doğduğu yere

Gelmiyorsan da eğer aşk gitsin başka yere

Sen ayrı bir yere var ben ayrı bir yer nere

Nere alsın beni bu götürsün akan dere

Varalım gel seninle aşkın doğduğu yere

Kul Mehmet’im sen sevsen olmuyor acep neden

Sevme desem bu gönül söz dinlemiyor dünden

Sevip sevmemek elde değil ne gelir elden

Varalım gel seninle aşkın doğduğu yere

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Yaşadım Ben Anladım

Ağlamak böylesine nedir hiçte bilmezdim

Aşka düştüm ağladım şimdi ben ben anladım

Göç etmek hasret nasıl neymiş hiçte bilmezdim

Sana ben hasret kaldım şimdi ben ben yaşadım

Yaşadım ben anladım ağladım ben anladım

Aşkın güzelliğiymiş hasret kalmak ağlamak

Kadir kıymeti bilmek ona candan bağlanmak

Vuslat için sabırla vuslat için yol almak

Sana ben hasret kaldım şimdi ben ben yaşadım

Yaşadım ben anladım ağladım ben anladım

Aşk anlamın kapısı canlanmanın yapısı

Aşk ceza değil ki can gönüle varılması

Aşkın bu coşkusuyla hakka hep koşulması

Sana ben hasret kaldım şimdi ben ben yaşadım

Yaşadım ben anladım ağladım ben anladım

Dudağıma gönlüme değdi aşkın busesi

Dilimde ne güzel bak aşkın çıkıyor sesi

Belli işte gönlümün hazı tatlı neşesi

Sana ben hasret kaldım şimdi ben ben yaşadım

Yaşadım ben anladım ağladım ben anladım

Kul Mehmet’im tertemiz aşkımı gördün işte

Gönlümde aşkın hazı taze her gülüşünde

Gülüşünle güldüm ben seni ilk ilk görüşte

Sana ben hasret kaldım şimdi ben ben yaşadım

Yaşadım ben anladım ağladım ben anladım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Kıymetini Değerini Bil Ey İnsan

 

Giderken bana senden bir şey bırak

Hiç aklına gelmeyen el sürmediğin

El sürmeye kıyamadığın bir şey olsun

Arayınca sana bana yol olsun

Birbirimizi bulsun buluştursun

Düşünme haydi ver

Yoksa ne olduğunu bilmiyor musun?

Yüreğindeki gizemi çözemedin mi?

Hülyaların heveslerin hiç değil

Hakkın önünde eğilen secde içinde

O gönlün içindeki haktan bir nefes

Bana sen giderken versin heves bir an

Görmez misin benimlesin

Çılgınlık hiç değil

Var olman yanımda olmandır sır

Gönlündeki merhamettir imandır gizem

Sen varsan dünya var yoksan yok dünya

Karanlık köşelere ışık olan

Hakkın nurunu alıp ışık olan yolda olan değil duran

İnsanın insanlığın derdine düşen

Gülmeyeni güldüren insan sensin

Sanki yelsin bir an huzurla esen

Alıp başını gidemezsin misyonun var

Yüzüme gülüşünle bakmadan gidemezsin

Hatta  güldürmeden gidemezsin ey insan

Sen hayat gibi gerçek

Yalan dünya gibi ölümle yalan olan gerçek

Ölümle sonsuz hayatın kapısına varan koşan hakikat

İmanı alınca anlam mana kazanan mana denizinde insan

Almayınca yoklukla yok olan nefis şeytanla rezil olan işte feryat

Hayat zaman hakikat seninle başını almış yürüyor

Sensiz baksana sen öldüğün gibi ölüyor bitiyor hakikat bu

Gittiğin yere sonsuz hayata yeniden yürürken

Sonsuz hayat yine seninle var oluyor

Yüce Allah seninle yaratıyor senin için anlasana

Değerini kıymetini bilsene

Âlemlere Rahmet Nurdan Nebiyi senin için gönderdi

Sırsın haktan gelen ve hakka giden

Gelmesin diyen bu imanla zalime sille olan haktan

Hakkın hakikatin mühürlenmiş candan ruhusun yaşayan

Yaşarken yaşatan ve yaşayan

Sen yaşayasın diye kâinata Rahman

Hayat güzellik nimet verilmiş nur nur

Kıymetini değerini bil ey insan

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Umutla Umutsuzluk Resitali

Umutla mı söyle sen her an yaşayacaksın

Yoksa umutsuz kalıp sende sönecek misin?

Umutların içinde sende gülecek misin?

Yoksa kaybolup sende yaşamayacak mısın?

Yok mu bu sorulara gülen bir nur cevabın

Yoksa bu umutsuzluk ocaktaki kebabın

Her gün karamsarlıkla utanmadan yediğin

Yoksa kaybolup sende yaşamayacak mısın?

Bir nefes almak sana belki basit gelecek

Bir an nefes almazsan bu hayatın sönecek

Kazancın kaybettiğin önüne bak gelecek

Yoksa kaybolup sende yaşamayacak mısın?

Umutsan yeşerirsin gönülde hiç solmazsın

Dünya ve ahirette dolu dolu yaşarsın

Umut olmak ne kadar güzel der şaşırırsın

Umutların içinde sende gülecek misin?

Mehmet Aluç-Kul Mehmet