Dostsuz Gönlün Virane Olur

 

 

Herkesin omzundadır hayatı ömrü dostu sırdaşı yaşı

Taşırken omzunda sakın ola eğmeyesin sen o kaşı

 Ömür yaş dediğin bir gün kesilir başı

Geride gönül kalır sakın içini boş bırakma doldur

Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü andır

 

Dostu ömrü hayatı kulun bu dünyada yanında olan sırdaşı

Dostunla ömrünü al var muhabbetle otur durma kur bağdaşı

Bu dünyada Müslümanız çok şükür herkes birbirinin kardeşi

Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü andır

 

Dönme hak yolunda kalma dostsuz akıtırsın kahırla gözyaşı

Seni gören kendisini hakkı anımsasın geniş olsun gönül anlayışı

Tekâmül ile gez gönülleri başkalarında değil kendinden bil yanlışı

Hakka varınca eli gönlü boş gitme, bu ne kötü andır

 

Sevinç keder gözyaşı dostsuz sabırsız inan bu dünyada geçmez

Sen paylaştıkça sevdikçe kederlerin gözyaşın o an anında biter

Birde hayırda şer şerde hayır var diyen Rahman’a varınca yükün iner

Hakka varınca eli gönlü boş gitme bu ne kötü andır

 

Döküldükçe ömrün yaprakları dostların toplar ardın sıra

Dost ile varılır hak yoluna derdi kederi paylaşarak nura

Bu ömrümüzü Rabbim dost anına göre bir saat gibi kura

Hakka varınca eli gönlü boş gitme bu ne kötü yoldur

 

Kul Mehmet’im dostsuz gönlün virane olur bunu sen unutma

Dostun gülüşü cennet gülüşüdür sakın ola onu yolda bırakma

O sana varıp gelmez ise sen durma hemen var yanına sen durma

Hakka varınca eli gönlü boş gitme bu ne kötü yoldur

 

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Birazcık Azıcık

Rabbim gönderdi dünyaya bizi gezin dedi birazcık

İçinde güzelliklerim var alırsınız dedi azıcık

Heder olmayın dünya malına kapılarak olmayın hoyrat

Ne Rahmanı dinledik ne gönlümüze uyduk yanıldık

Kapıldık dünya malın yalan gösterişine yazık

Bağlandık dünyaya sanki dünyaya çakacaktık kazık

Rabbim dedi güzelliklerimi alın gezin azıcık

Ne Rahmanı dinledik ne gönlümüze uyduk yanıldık

Arzularımız meledi koyun sandık peşinde yürüdük

Gönlümüzde dünya tüm iyilikleri aldık süpürdük

Birde hakkı söyleyen kula kızdık bağırdık köpürdük

Ne Rahmanı dinledik ne gönlümüze uyduk yanıldık

Rabbim yapma sakın dedi insanlara sakın alçaklık

Biz nefsimize şeytana zalime bol bol yaptık yalakalık

Kalabalıklara kandık peşinde gittik yalnızlığa kapıldık

Ne Rahmanı dinledik ne gönlümüze uyduk yanıldık

Üzgün kalmak çileyle kalmak buymuş baş başa

Elimiz güle değil hep uzandı yerdeki duran taşa

Bakmadık hakkın doğrularındaki doğruların duruşuna

Ne Rahmanı dinledik ne gönlümüze uyduk yanıldık

Rahmanın dünyadaki güzelliğinden ne aldık

Ne gündeki güzelliği batışı gördük ders aldık

Zevk sefa eğlence peşinde koştuk yolda kaldık

Ne Rahmanı dinledik ne gönlümüze uyduk yanıldık

Küskün kaldık derbeder gezdik çukurlara düştük

Biz bu yanlışlığı yapanlardan daha öncede görmüştük

Ders almadık bizde aynı akıbetin peşinde düştük

Ne Rahmanı dinledik ne gönlümüze uyduk yanıldık

Kul Mehmet’im yetmez mi kendine yaptığın zulüm

Bu dünyanın sonu var elbet gelecek sana da ölüm

İçi boş kefeni dikme kendine doldur içini iki gözüm

Şimdi Rahmanı dinle gönlünü dinle kendine etme yazık

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Ölçsen Varır Bir Karışa

Yürüyen insan bu dünya içinde

Elin boş gönlün dilin boş gidersin hangi yarışa

Böyle eli gönlü dili boş varıl mı hakka barışa

Ömür o kadar uzun değil ölçsen varır bir karışa

Gözlerin gönlün nerededir eylemezsin temaşa

Neden böylesine koşarsın acele neden yok oluşa

Haydi, koşsana hakka gönüle hakla sen var oluşa

Ömür o kadar uzun değil ölçsen varır bir karışa

Her arzun olmaz neden bu ısrar olmaz her istek

Bu boşluk gönül el dil ile acep biz nereye gidek

Nereye gitsek te yıkılıyoruz baştanbaşa direk

Ömür o kadar uzun değil ölçsen varır bir karışa

Hayal yok düş yok görülecek rüyalarımız bomboş

Var durma haydi hakkın yolunda hakka candan koş

Dünya boş arzular dünya malı gitmez baksana boş

Ömür o kadar uzun değil ölçsen varır bir karışa

Söyleyin canlar Rahmandan başka neyimiz var

Bizi koruyan rızkımızı canımızı verendir

Yetmez mi artık yalana boş olana doyduk ömür bitendir

Ömür o kadar uzun değil ölçsen varır bir karışa

Kul Mehmet’im kendimizi kaybettik nereye koyduk

İnsanlığımızı kaybettik neyi aradık acep neyi bulduk

Hak yolundan ayrılık yokluk yolunda işte kaybolduk

Ömür o kadar uzun değil ölçsen varır bir karışa

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Yalnızlık Söyler Misin Acep Nedir?

  İnsan! Tepeden-tırnağa, sen arzu, dileksin

  Nefsinde doyumsuz, fakat aşkında meleksin

  Zulmün yüzüne hak denilen silleni çeksen,

  Sillende mühürlenmiş o gayrettedir Allah

  (Bahtiyar Vahap zade-Ya Nedir Allah- şiirinde)

Yalnızlık Söyler Misin Acep Nedir?

Düşün bakalım ey insan

Dünyanın en ağır yükü nedir

Taşırsın sırtında sen kendinden habersiz

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

İnsan gönlünde sevmeyle insandır

Yalnızlık dediğin kendini yiyen andır

Yalnızlık Allah’a mahsus kula değildir

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

Eser kıştan borandan bir rüzgâr

Gece gündüz üstüne yağar kar

Gecesi gündüzü her an olur dar

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

Gözden akıtır ince ince yaşlar

Eğilir öne kalkmaz başlar

Gönlünde ağırlık yapar taşlar

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

Dimdik beli söyleyin odur büken

Ağlayarak hiçbir an gülmeyen

Canlı canlı yaşarken ölüm gelmeden öldüren

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

Her düz yolu eder yokuş

Yokuşta insan yaşar yok oluş

Bu değildir büyük bir buluş

Bu kahr oluş yok oluş

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

Her derdine ortak bulunmaz

Yanına yaklaşılsa durulmaz

Gönülden vurulsa ona sarılmaz

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

Bir dileği içinde saklamaz

Canın içinde gezer cana can olmaz

Hak yolunda gezdirmez aradığın bulunmaz

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

İdrakten uzak eder güldürmez

Ömrü heder eder bitirir gider sevmez

Şafaklara vardırmaz gönlü sevdirtmez

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

Kul Mehmet’im bırak bu yükü taşıma

Sen birlikte bire var yalnızlıkla yarışma

Kulun derdine karış hayatına karışma

Gönül vardırmazsa ayaklar hakka varmaz

Hak kulunu sevmezse dünyada yaşama hakkı olmaz

Yalnızlık söyler misin acep nedir?

Mehmet Aluç-Kul Mehmet 

Ya nedir Allah? (Bahtiyar Vahapzade(

İdrakte yol açmış geceden gündüze Allah.

Güldürmesen öz gönlünü, gülmez yüze Allah.

Dünyaya şafaklar gibi Tanrım sepelenmiş,

Kalbin gözü yanmazsa, görünmez göze Allah.

Allah! Biliriz cisim değil, ya nedir Allah?

En yüksek olan hakta, hakikattedir Allah.

Dondunsa Tekâmül ve güzellikler önünde,

Derket, bu taaccübde , bu hayrettedir Allah.

Bildik, biliriz, gizlidir insandaki kudret,

Herkes onu fehmetmese , acizdir o, elbet.

İnsanın ezel borcudur insanlığa hürmet,

İnsanlığa hürmette, liyakattedir Allah.

Gerçek de şu ki: Gizlidir her zerrede vahdet.

Bir zerre iken külle kavuşmak ulu niyet.

Gördüklerimiz zahiridir , batna nüfuz et.

Batındaki, cevherdeki fıtrattadır Allah.

Fıtrat da yatar sözde, sözün öz yükü fikrim,

Seçmiş, seçecek daima tüyden tüyü fikrim.

Ben bir ağacım, yaprağı sözler, kökü fikrim,

Sözlerde değil, sözdeki hikmettedir Allah.

İnsan! Tepeden-tırnağa, sen arzu, dileksin.

Nefsinde doyumsuz, fakat aşkında meleksin

Zulmün yüzüne hak denilen silleni çeksen,

Sillende mühürlenmiş o gayrettedir Allah.

Cahil İner alçaklığa, öz kalbine inmez,

Vicdandan eğer dönse de, hayrından o dönmez.

Zulmette, cehalette, adavette görünmez,

İlgarda , sadakatte, muhabbettedir Allah.

1984 - Bahtiyar Vahapzade (Azeri Şair)

Sen Ne Zaman ki Astın Duvara Yıkıldın

 

Nedir bu insanlığın ilacı

Çeker yaşar böyle acı acı

Ara bul sun onlara ilacı

Yıkılıyor baksana gönül mihrabı

İnsanlığın İlacı Nur Kur’an

Sanki yok bunu duyan

İçinde neler var okunmaz inan

Duvarda asılı bir resim gibi duran

Eline alınca sanki yakan

Yaklaşınca sanki çarpan

Bir anlamsız anlamsızlıkla duvarda kalan

Nedir bu vurdum duymaz’sızlık inan

Kim asın dedi duvara

Hala asılı kaldı

Çekerken narayla yaşarken biz acıyı

Uzat bana elini ver derken

Aç içimde sen varsın

Senin için çareyim ilacım derken

Yoksa vaktimi gelmedi erken

Ölüm anında okunmaya mı indi

Bizler okuyup yaşamadan giderken

Başucu kitabı şifa kitabı

Nur gönüllere hitap kitabı

Duyan var mı bu hitabı

Bekleriz duvarda asılıyken sevabı

Duvarda asılı kaldı bir duvak gibi

Bir hatıra eşya gibi

Bir süs gibi

Yaşarız cehennem azabı

Zalim zalim değil insan kasabı

Budur insanın işte yasası

Duvarda asılı çare ilaç

Dünya ahiretin hesabı

İnsanın insanlığın kurtuluşu adabı

İnsanlık nura

İnsanlık insanlığa

İnsanlık merhamete

İnsanlık gülüşe

İnsanlık ve gönüller huzura aç

Nimetle doymaz insanlık gönüller

Nurdan Kur’an’ı aç

İçindeki huzuru

Merhameti

İnsanlığı

Gülüşü

Şifayı

Dermanı kâinata saç

Nefis şeytandan diyor kaç

İnsan yasa yapamaz

Yapanların hali meydanda çoğu mezarda diyor uzaklaş

Rahman diyor bana Resule Kitabınıza koş

Al uygula saç bunlarla coş

Bunlarla yanıma gel cennetim senin ol hoş

Hala anlayan yok

Anlayan uygulamaz olmaz gönüller hoş

İstenilmez insan ulaşsın

Ama dokunma duvarda kalsın

Çarpar

Ölülere okunur böyle yarar

Bu ne biçim bir karar

Böyle insanlık neyi anlar

Zulümle yaşamayı anlar

Ondan sonra döner ağlar

Uzat elini duvara

Al gönlüne as kapansın tüm yara

Bak insanlığın bağrı kara

Atar çığlıkla acıdan nara

Dünyada zalimle yasası etmez beş para

Uyan Müslüman

Silkelen beni de silkele

Yetsin bitsin zalimdeki saltanat

Kur’an ile tak bir kanat

Hatta binlerce kanat

Bekliyor binlerce gönül kim dedi uyu da yat

Al Kur’an’ı imanı âleme gönüller kat

Kim dedi insan insanlığını sat

Al kat yat

Bu nasıl paralel bir hat

Bu kime dine imana neden bu inat

Zalimde olur mu hayat

Nur Kur’an’da Resulde var rahat hayat

Bu yaşadığımız değil hayat inanın afat

Kim gönülleri etti böylesine ameliyat

Kim izin verdi neden ne için bu feryat

Herkeste yok surat maske asık surat

Herkes olmuş hoca avukat

Duyulmaz mı ey hoca olan olmayan hoca

Avukat olmayan avukat baksana açsana dava

İnsan uçuruma düşüyor yaya yaya

Kim izin verdi bu burjuvaya

Her gün yenilmez ki helva

Ah bu nasıl bir hava

Hani nerede asıl iman davası

Bu neyin kıvrak havası

Ölen için çekilmez halay havası

Kim çeker sırıtarak yüzümüze bakarak

Yıkılsın duvarlar

İnsin duvarda asılı Kur’an

Al Nuru gönlüne al o an

Yıkılsın durmuş zaman

Bitsin zalim ondan istenilmez aman

Zalim değil doyuran

Rahmandır doyuran

Aman bu inanç yanlıştır

Kalk ayağa ey

Yatan

Oturan

Uyuşuk bakan

Kaçarken kaçamayan

Uçuruma koşan

Al gönlüne as Nur’dur bu Kur’an

İnsana indi

Duvara

Ölüye inmedi

Yaşayan İnsana indi bu Kur’an

Nur Resul ashabı yaşadı yaşattı

Ecdat yaşadı yaşattı

Sen ne zaman ki astın duvara

Yıkıldın

Mehmet Aluç-Kul Mehmet   

Bu Dünyada Bunu Tartacak Bir Terazi Bulamazsınız

      

İnsan vardır rahatına konforun kendi mutluluğuna düşkün, akıl şuurla hiç alakası olmayan düşüncelerin onun hayatında pek fazla değeri önemi yoktur. Bazı insanda vardır, insanlığın geleceği için çalışır, kendisini rahatlığını konforunu unutur, toplumun geleceği için yaşar ve yaşatır güzellikleri, silmenin mücadelesi ile hayatın içindeki kirleri nefretleri silmenin mücadelesi içinde geçer ve bu güzellikle var olmanın mücadelesi ile hayatını sona erdirir, gönüllerde derin unutulmaz izler bırakarak göçer gider.Kalabalıklar içinde yalnızlığı yaşasa da, çoğu insanlar onu sevmez sivri akıllı ukala sansa da o umursamaz yoluna devam eder.

Hayat öylesine yan gelip yatmak, kötülükleri yayanlara karışmadan yaşama mekânı hiç değildir. Bu dünyaya bir gaye amaç uğruna gelen insan ya bu gayesi için yaşar ya da şer güçlerin elinde kukla bir oyuncak olarak yaşar ölür insanlığın zirvesine gayesine ulaşmadan ardından küfürler edilerek ölür gider.

Böylesi toplumun çıkarları için çalışan güzel insanların gözleri dünya malı için toktur, karnını doyuracak kadar malı olsun yeter, diğer fazla olan malını kazancını ihtiyacı olan için harcar, gönüllerin gülümsemesi için çalışır. Baştan sona kadar haysiyet onur toplum vatan bayrak iman uğruna yaşar, buna müdahale edenlerin gözlerine sinesine çaresizlik oklarını saplar gerektiğinde şehadetle cennete gider, gülden gül gül kokan Nurdan Nebi ile komşu olur… Bu ne güzel bir kazançtır bu dünyada bunu tartacak bir terazi bulamazsınız…

Hani bir türkü vardır: “Düş de gör / Hayâlde gör düş de gör / Düşenin dostu olmaz / Hele bir yol düş de gör.” Bu sözleri çürütmek için, kim düşmüş ise hemen yanına koşar elinden tutar kaldırır, derdini alır gönlüne dertli olanı düşeni şefkatle merhametle yarasına merhem olur, çünkü yüce Allah c.c. teslimiyetle teslim olmanın insan olmanın iman etmenin Nurdan nur gül kokan Resul peşinde gitmenin gereğidir bu. Bir insanda bunlar yoksa boş gönül ne bu dünyada ne de ahirette bir işe yarar? Din zaten çizgisini belli etmiştir reforma gerekte yoktur, böylesi yeni reform falan filan sözleri ile onu da kandıramazlar, çünkü Rehberi önce Rahman Sonra Nur Kur’an sonra gül kokan Resuldür. Nur Kur’an’ın çizmiş olduğu insan modeli ahlak anlayışı yolunun tarifi bakış açısı hepsi değişmez bir anlayışla yazılmış ve gönüllere inmiştir. Reform düzen müzen küsen müzeni dinlemez, kimsede dinletemez dava adamına gönül adamına toplum için yaşayan insana, satında alınmaz alınması mümkün değil çünkü para araç değil onun için vasıtadır araç değil gönüllerin ihtiyacını gidermek ahiret için yatırım için amaçtır, birlikte kazanmak ve birlikte harcamaktır para onun için.

İşte böylesi değerleri taşıyan insanlar olduktan sonra dünyada cenneti yaşayacağız, zalim denilen o şerefsizlerin sinesine zehirli okları saplayacağız sinelerine gözlerine, mazlum masum güldüğü ayağa kalktığı gün cümle zalimlerin yıkılış günü ve batış günü olacaktır Allah c.c. izni ve yardımı ile.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Cinaslı Şiir

Kış geldi oldu ayaz

Bahar gelse olsa yaz

Sevdiğim bana mektup yaz

Aşk gönlünde taze iken gönlüme gönlünü yaz

Ne güzelde yakışır geline beyaz duvak

Gel benimle evlen kötü güzel günlere karşı durak

 

Çile doludur çektiğim

Hak yolunda yürümezsem azap olur çektiğim

Ağrıyan dişimdir acıyla çektiğim

Hak Rahmandır bizi yaradan

Aşk acısıyla kanar yüreğim yaradan

Gemiler ufukta göründü karalar

Mektup yazarken kalemim karalar

Sen bu gönlümle durma eğlen

Dur gitme az daha kal eğlen

Seni candan seviyorum derdim

Benden ayrı kaldım çoğaldı benim derdim

Önümüze bizi çekemeyenler tuzak kuralı

Aşkın gereğinde çile vardır budur aşkın kuralı

Gül bülbüle bülbül güle etse de naz

Ağlayan çoksa da gülen çok az

Komşunun tavuğu komşuya görünür kaz

Gece gündüz gönülde çaldığım benim saz

Coştum yine akarım oldum dere

Başını aldın sen gidiyorsun nere

Bu gönlüm aşk dolu gönlü görünce tanır

Bizi görenler âşık değil de acep delimi sanır

Ayrıldık seninle geriye dönmemiz değil geç

Sen bundan önce arzularından ihtiraslarından vaz geç

Gönlüne ara sevecek birini seç

Seversen gönülden sev kendi isteklerinden geç

İkiniz için mutluluk verecek bir ana yolu seç

Aşka gönlüne girimce karışma o gönlünü yontar biçer

Sen terziye karışma ver boyun ölçüsünü o kendisi keser biçer

Masum fakiri sen sanma yalnız öksüz

Rahman her an onunladır sanma varlığı köksüz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet