Şiirlerin Konuşan Dili

22 Nisan 2016 Cuma

İnandıramadım ki Kendime

Unuttum desem de gözlerini sözlerini

İnandıramadım kendime inan hepsi yalan

Gittin sen söyle ne kaldı bende o an

Bittim gittim seninle ben kalmadı bende söndü inan bu can

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söylüyorum inanma sen sana

Teselli bulmak bunlarla doğru değil

Yalanla yaşarken yaşamak bu değil

Yıkılırken her an adım atmak kolay değil

Matemi yaşarken gülümsemeye çalışmak çok zor inan

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söyleyerek yaşayamıyorum inanma sen bana

Her adımında ben battım bataklığa inan

Senmişsin bu gönlüme can olan canan

Seni ne çok seviyormuşum ben anladım şimdi bu an

Dön gel desem gelir misin bana sen olmaz mısın derman

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan sözlerle kendimi kandırdım ben o an inanma sen bana

Hatırlar bana yeter dedim

Kendimi içinde seninle bulurum diye sevindim

Hatıralar içinde gözlerinde ben o an öldüm

Sensiz hayatı yaşamak çok zormuş şimdi gördüm

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söylüyorum gururuma yediremedim inanma sen bana

Dön gel ne olur bitsin kâbus dolu günlerim

Seni ben inan senden daha çok çok severim

Hatam ne ise söyle ben senden binlerce kez özür dilerim

Sevmek sevilmek en güzeliymiş bilemedim söyle nereye giderim

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söyledim sana giderken bilmem neden inanma sen bana

Kul Mehmet’im söyle seni nasıl unuturum söyle

Hasretine nasıl dayanırım yıkılmayla ben böyle

Sevgin olmazsa sırtımı nasıl dayarım söyle neye

Dön bana seni her gün götüreceğim kırlarda neşeye gülümsemeye

Yoksa anlamı yok sensiz bu hayatı devam ettirmeye

Mutluyum desem de

Gülüyorum sensizde

Hayatım devam ediyor desem de sensiz

İnan bana hepsi yalan

İnandıramadım ki kendime ben bir an

Yalan söyledim sana giderken bilmem neden inanma sen bana

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sulamamış Çiçeği Bahçıvan

Gül açarken âleme kokusuyla gülümsemiş

Bülbül başında öterken gülümsemiş

Çiçek açmış gül ötmüş insanlar bu iki güzelliği görmüş sevmiş

Bahçıvan gülü kıskanmış renginden öten bülbülden dolayı

Sulamamış çiçeği hem gül ölmüş hem de bülbül aynı gün ölmüş

Artık ağlar bahçıvan sebep oldu diye iki ölüme

Çaremi olur ağlamak güle bülbüle o ölüme

Terk eder şehri varır kıraç dağlara söylemez tek kelime

Ağlasa boş kendi uçurumlara atsa bilir boşuna

Sulamamış çiçeği hem gül ölmüş hem de bülbül aynı gün ölmüş

Yüksek dağın başına bir gül dikmiş

Gece gündüz gözyaşı ile sulamış gülmüş

Gün gelmiş çiçek açmış bülbül uzak diyarlardan gelmiş gülmüş ötmüş

Bahçıvan sevincinde dünyalara sığmamış gülmüş gül ile bülbülü sevmiş

Artık bahçıvan gül bülbül dağın başında mutluluk içinde yaşamış gülümsemiş

Gün gelir artık ayrılık vaktidir kara kış kapıdadır

Ayrılmak çok zordur gül kurumakta bülbül eriyip bitmekte

Bahçıvan ise üzülüp yüreğinden parçalanmaktadır

Artık bahçıvan gül bülbül dağın başında yaşaması zormuş

Bu zorluğu çözecek çareler peşine sürüklemiş

Bahçıvan alır gülü koynuna bülbülü eline

Girer dağın içinde en derin mağaraya diker gülü yeniden

Sular gözyaşı ile sevgi ile yeniden açar rengârenk yeniden

Artık çıkmazlar mağarada bir ömür boyu gülümsemişler

Gün gelmiş üçü birden ölmüş aynı yerde aynı mezara gömülmüşler

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kendi Yazıp Yönettiğimiz Dünya Hayatı

Bir gün geride kalır

Arzularla hevesler gözün son çırpınışı ile kapanınca

Anlaşılır son nefeste boş olan hevesler arzular çığlık çığlık

Açılan gözler açılmaz tutmaz beden toprağa varınca

Sabahın seheri olmaz artık çığlıkların arasında

Uzanır sanır el kapıya açılmaz son kapanışıyla

Eser alevden bir rüzgâr kor kor alev

Arzular hevesler gibi yakan kor bakış

Faydası yok yalvarış yok artık faydasız

Açılır bir pencere kor alevden dersin anlamsız

Anlaşılır arzular heveslerle dünya bomboş kor alevmiş

Okunan ezanların secdelerin nurdan gerçeği gerçekmiş

Zaman bitmiş ömür bitmiş ceset bedenle bitmiş

Bitmeyenler yok yanında eyvah tükenmiş

Bitmeyip gelene alışmamış beden boş heveslerle gülmüş

Hayat mıydı yaşadığı bir anlık bir film dizi fragman mı neydi

Olamaz derken kör düşünce daha sıcak benle yok alakası derken

Ben değilim olamam ben böyle avare sersefil

Figürana benziyor hatta bana az çok benziyor

Olamaz ben böyle olamam gerçek değil

Hey duyan yok mu bu film hayır hayat hayır fragmanlar karışmış

Kime etmeli şimdi şikâyet her yer sımsıcak

Duyan yok aynı figüran o oyuncu gibi

Olur, mu hiç sessiz kalmak ne kadar iğrenç korkunç

Kim yazdı bu senaryoyu hem bu oyuncuda çok berbat oynuyor

Senaryo berbat ondan olacak

Birazdan biter oyuncu ile senaryoyu yazan ismi çıkar

Ne kadar bilmeden yazılmış oynuyor figüran hep ezberci

Hayat bu yaşanılmaz böyle ciddi olmalı insan bulmalı bir rehber

Dipsiz bir hissizlik alakadar’sızlık mevcut bu nasıl duyarsızlık

En kötü film seçilecek galiba bu ne kadar iğrenç bir rol ile senaryo

Bitiyor işte film çok şükür yo bu bu olamaz yine yanlışlık var

Benle ne alakası var ben mi yazdım ben mi oynadım benmişim yönetmeni

Ne anlarım film çevirmekten yönetmenlikten ancak seyrederim delicesine

Hem ben ne zaman buralarda bulundum bir saniyelik bir anda

Ben hep buradaydım nasıl giderim oralara

Kalkamıyorum yürüyemiyorum oysa

Belli ki karışmış her şey

O filmdeki figüranın yaşadığı hissetmediği duyarsızlığı gibi karışmış

Bir kalp taşır mı bu kadar çelişkiyi

Anlamsız bir yoldaki anlamsızlıklarla dolu tuzağı hissetmeyişi

Azap dolu anların bitmez ki bu fikirsizlik ile çilesi

Az önceki yola girseydi

Gerçek olanı yaşayacaktı

Hak yolda olacaktı o an arzu heveslerle boş işlerle olmayacaktı

Eyvah yoksa gerçekten olamaz bu kadar salaklık geri zekâlılık olamaz ki

Yok, yok ben değilim

O kadar akıllıydım değil miydim?

Bana gülümserken sahte miydi o gülüşler

Bana sakın gitme diyen o üzerinde kırk yamalı çulu olan zavallı dediğim

Adamın sözümü gerçekti acaba olur mu yok yok

Hem o pek bilgili değil evet evet

Karnını doyurmaktan acizken bana akıl verirken anlamıştım

Yoksa ben mi yanıldım

Sanki onun gülümsemesi daha mı gerçekti

O zaman neden farkına hiç varamadım

Sözleri sanki evet sanki çok gerçekçiydi

Hey kimse yok mu neden sesim duyulmaz

Şöyle karşıma çıksa da tekrar sorsam

O sözlerinin kaynağı nedir diye

Gerçi hiç yabancı değildi

Şimdi anlıyorum sanki o zamanlar

Etrafımı bir huzur sarmıştı

Gittiğim yol doğru değil gibi sanki hissetmiştim mi ki

Yok, yok olamaz böyle bir şey saçma

Ama benim yetişmem gereken toplantılarım

Yeni villamın temel atma töreni vardı

O zaman pek değer vermemiştim sözlerine

Sanki şimdi yankılanıyor kulaklarımda bir hoş

Dünya hayatı boş mu hoş mu yok yok

Boş demişti hoş deseydi tasdik eder hatırlardım

Bir de ne demişti…

Ne demişti her neydi her canlı kim canlı tamam hatırladım

Her canlı yok yok nefis dedi ölümü tadacaktır

İçilen bir şey miymiş ki bu bu bu…

Olamaz yoksa oyuncusu olduğum hayatın

Kendi yazıp yönettiğim dünya hayatı filmi gerçek

Ve ben şimdi öldüm müüüü…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Git Artık

Artık gönlümde değilsin sen düştün gönlümde ellerimde

Git istediğin yere tutan yok seni artık istediğini sevebilirsin

Yüreğindeki o zehirli hançer ortaya çıkana kadar sevebilirsin

Git artık istediğin yere yoksun düştün artık gözümde ellerimde

Senden bana benden sana umut kalmadı

Sevmelerimiz ihanetinle işgal altında can bulmadı

Aşkımız sevmelerimiz üzerinde kumar oynadın kazanamadın