Can İçinde Canını Bulan Dönmez Bir Daha Bu Ana

Ben fakir bir derviş seyyahım

Gönülleri âlemi gezerim

Gönlüme dost diye dost ararım

Dost olmadan yolda kalırım

Yüce Rahman gönülleri gezer

Yüce Rahmanın gezdiği gönülleri kim sezer

Ararım o gönülleri dostu ömrüm biter

Biten ömrümde dost gönülde dirilir

Dirilir hakka doğru yürürüm

Aradım yolu gönül dostunu bulamadım

Bu gönlüm bana yol ile dostmuş anladım

Hak yolunda Rahmana kul oldum yolda kalmadım

Canıma can Yüce Rahmanmış buldum yanılmadım

Gece gündüz kendimi aradım bulamadım aşkı buldum

Aşkı buldum kayboldum Rahman yolunu buldum kul oldum

Kulluk ile yüce Rahmana teslim oldum nur oldum

Ben gitti yok oldu bende her şey oldu Yüce Rahman

Kendimde âlemi ararken Âlem Rahmanmış her an

An da zamanı ararken zamanda kayboldum Rahmanı buldum o an

Nefis akıtırken gönülde kanı varmamak için akıttım kanımı o an

O an devam ettim yolumu buldum Rahmanı derdime odur derman

Dermanı buldum nefis yıkıldı o an fermanmış derman benliğime her an

Derman Rahmanmış tüm çaresizliğe Yüceler Yücesi Rahman

Canıma can Yüce Rahmanmış buldum yanılmadım

Dipsiz derin kuyulardan çıktım vardım Rahmana çok şükür bu ana

Bu anda canıma can olan Rahman nurmuş bu cana bana

Yıllardır nefsime söyledim çıkarma beni yoldan diyorum sana

Hak yola varmak içinde nefis gerekmiş anladım o anda bu cana

Çilesiz taşlı yolda düz ovaya çıkılmazmış varılmazmış yüce hana

Bu dünya beden acılar yolda kılavuzmuş meğer anlayana

Anlamayana ne söylesen boş ne çare derman ağlamayana

Hak yolda kul olup günde beş vakit elin bağlamayana

Her şey bulmak içinmiş bulup kavuşup cana varmaya

Gerisi boş meşgale dünya içinde cana varmadan yok olmakmış o ana

Her şey ne güzeldir Rahman ile olan o cana

O canın içinde dünya âlem varmış görüp bakıp arayıp bulana

Her şeyin tek gayesi çaresi yüce Allaha kul olmakmış cümle cana

Can içinde canını bulan dönmez bir daha bu ana

Takip et izini sende canına canı bul var o zamana

Canıma can Yüce Rahmanmış buldum yanılmadım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sorun Bakalım

Gönül uçtu nefes için aşk iline

Sorun bakalım aradığını buldu mu?

Durun bakalım aşk değdi mi diline

Sorun bakalım kendi dediğimi aşkın dediğimi oldu

Gönüldür bu aradığı değil aşk ile bulduğuna olur âşık

Aradığı çile içinde aşktır gezmek ister onunla barışık

Sözü geçmez aşk ilinde aşka, çünkü kendi düşüncesi karışık

Sorun bakalım kendi dediğimi aşkın dediğimi oldu

Bilir aşk ile olmazsa unutulur kaybolur

Hazan rüzgârlarına dayanamaz yok olur

İçindeki yarayı aşktan başkası saramaz sonu olur

Sorun bakalım kendi dediğimi aşkın dediğimi oldu

Gönül bu misafir gibidir umduğunu değil bulduğuna koşar

Eh işine de gelir yaşamak için çaresizce içinde coşar

Aşk elin kolun bağlasa da dediğine uyar yaşar

Sorun bakalım kendi dediğimi aşkın dediğimi oldu

Aşk esiri oldu gönül artık kanamaz

Gayrı aradığında pek özellik aramaz

İşine gelmeyince ayrılık ili var diye kaçamaz

Sorun bakalım kendi dediğimi aşkın dediğimi oldu

Kul Mehmet’im aşka zincir vurulmaz

Gönül vursa da aşk içinde yaşamaz

Kabul etmeden zaten bu hayatta ayakta durulmaz

Sorun bakalım kendi dediğimi aşkın dediğimi oldu

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Bir dörtlük daha

İmanla merhamette var gülüş

Rahman’sız imansız merhametsiz olursak başlar çöküş

İmansız olmaz ki hiç sağlam görüş

Rahmanın rahmeti yağar aleme her an görsene

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kısa bir dörtlük-2

               Bu kadar mı meraklıyız insanları öldürmeye      

                                   

                                         İnsan gülmezse bu dünyada söyleyin kim güle

                                         

                                             Bırakın konsun bülbül her açan güle

       Nefrete koşmak için neden olduk piyade 

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kısa bir dörtlük-1-

Kul Mehmet’im dönmeliyiz yüzümüzü hakka

Hepimiz din kardeşiz dilimizde erisin o bakla

Kendi çıkarımız için yıkmak için atmayalım takla

Nefrete koşmak için neden olduk piyade

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Eyvah Geldi Geçti Ömrüm

Eyvah geldi geçti ömrüm

Bir gül gibi soldu gönlüm

Elimde süpürge dertleri süpürdüm

Eyvah geldi geçti ömrüm

Ağlayanla hep ağladım

Gönül dağlayanla gönlüm dağladım

Namazda Rahmana elim bağladım

Eyvah geldi geçti ömrüm

Ağlarken gülenle güldüm

Aç gezerken bir lokmamı bölüştüm

Yeri geldi zalimle döğüştüm

Eyvah geldi geçti ömrüm

Güneş batar iken fakir sofrasında doğdum

Ekmek diye suyu içtik yudum yudum

Şükür ettik çok şükür doyduk

Eyvah geldi geçti ömrüm

Zahmet çekerken kolay oldum

Yokuş yollar varken düz yolda kendimi buldum

Kendime zararım varsa da Allaha kul oldum

Eyvah geldi geçti ömrüm

Dağlar düzüldü önüme

Ecel göründü gözüme       

Bu dünyada çıkarını düşünme

Eyvah geldi geçti ömrüm

Zengin sofrasına hiç gitmedim

Fakir aç içen tok gezmedim

Ağlayanlar var iken hiç gülmedim

Eyvah geldi geçti ömrüm

Elimde olan ile yetindim

Elimde olanı bölüştüm kendim yemedim

Zalime haddin bildirdim başım eğik gezmedim

Eyvah geldi geçti ömrüm

Bu dünyaya gelen göçer gider

İman eden kul imanıyla cennete girer

Zalim zalimliği ile cehennemde ne eder

Eyvah geldi geçti ömrüm

İnsanları sevdim bir gül gibi

Bu âlemin bizlerin Yüce Allah sahibi

Olsak ta bu âlemin en garibi

Olmadı çok şükür gönlümüz buz gibi

Eyvah geldi geçti ömrüm

Geldi bu ömrün son demleri

Bu dünya kendisine kalacak sanır birileri

Mevla’m güldürsün cümle garipleri

Eyvah geldi geçti ömrüm

Kendim kırıldım kalp kırmadım

Kuş tüyü yatakta hiç yatmadım

Edep ile gezdim namus çizgisini aşmadım

Eyvah geldi geçti ömrüm

Dağlarda gezdim çiçekleri hiç ezmedim

Hakkım olmayan bağda ekin biçmedim

Fakir kardeşim varken zengin olanı seçmedim

Eyvah geldi geçti ömrüm

Halden anlayanlar gibi gezdim güldüm

Vakti gelince bende herkes gibi öldüm

Mum gibi gönüllerde yandım dertleri bölüştüm

Eyvah geldi geçti ömrüm

Yüce Allah’ı Rabbim bildim secde ettim

Verdiği nimetlere şükür ettim

Ecel ile çağırınca yanına gittim

Eyvah geldi geçti ömrüm

Nurdan nur Resulü çok sevdim

Peşinden giderken kendimden geçtim

Ahirette şefaatine erenlerle olmayı istedim

Eyvah geldi geçti ömrüm

Ömrün gayesi Allah’a kul olmakmış

Bu dünyada imanla yürüyüp varmakmış

Derdi olana derman olmakmış

Dermanın yoksa gülümseyerek kalmakmış

Eyvah geldi geçti ömrüm

İşte böyle geçti ömrüm

Dertlerimin içinde kendimi gülerken gördüm

Allah ve Resulüne birazcık kul olmak için yürüdüm

Eyvah geldi geçti ömrüm

Fazla söze ne hacet

Halini her zaman Yüce Allah’a arz et

Bu ömür ahiret için bu dünya bir ticaret

Eyvah geldi geçti ömrüm

Kul Mehmet’im çok ağladım hiç gülmedim

Viran iller gibi viran gezmedim

Dert bana neden geliyor demedim

Namert ile zalimleri hiç sevmedim

Eyvah geldi geçti ömrüm

Mehmet Aluç-©Kul Mehmet-

Sen Ağlama Hep Gülümse

Şafağın alnıma düşmüş kızıllığında baktım kendime

Ülkemin her tarafı boyandı şafaktan kızıla

Kuşlar uyanırken mahmur mahmur kanatlarındaki şafakla sabaha

Bir ben sana uyanamadım şafak bakışlım

Saçlarına tutundum uzattım şafağa sessizce

Gezdik şafağın kanadında sen kucağımda

İşte ufukta ben yitik yüreğinde ağlıyorum

Sen yoksun yanımda yine uykudasın

Ben ise yalnızlığımla başındayım ağlıyorum

Gözlerimde yaş damlarken yanağına

Uyanıyorsun telaşla yüzüme bakarken masum

Titrek hüzünlü mahcup

Titrek ellerinle silerken gözyaşlarımı

Bir buse bir cennet kokusu yanaklarıma kondururken

İşte ben gülüyorum yine seninle beraber

Senin yüreğin benim avcumda

Benim yüreğim senin yüreğinin içinde

Alıp koyuyorum göğsünün içine

Yüreğimdeki deprem durdu o an gülüşünle

Usulca açıldı gönül kapım içinde yine sen vardın bende yanında

Utangaçlığının saflığı yüzünde bir bahar çiçeği gibi açmış

Kokusu gönlümü sarmış

Öpüyorum anlından

Sana hasret sana tutkun bir sevdayla gönlümü öpücük diye konduruyorum

Öpücüklerim kelebek oluyor konuyor gönlüne

Yüreğimiz tatlı bir serinlikle sallanıyor

Yalçın kayaların üzerinde uçarken

Kartalların kanat sesi güneşli ufka doğru kanat çırparken

Yuvasındaki anlamsız sıcaklık çarpıyor yüzümüze

Bir o kadar soğuk sıcaklık

Ürkek paramparça

Sarılıyorum sıcaklığına beni saran

Göğsündeki pamuk tarlasına yaslanıyorum

Uyuyorum dizlerinde

Uyurken gözlerim az hafif açık

Bana bakarken gülümsüyorsun

Bir bahar gibi

Bir düş hayal gibi

Merhameti  ile alemi kaplamış bir dünya gibi

Bir çocuk gibi

Yakalıyorum onları avuçlarımla

Saklıyorum göğsümdeki avucumda

Kefenlenir mezara konulurken

Açacağım göğsümdeki avcumu

Bu gülümsemelerinle

O karanlık mezarımı aydınlatacağım

Seni anlatacağım toprağa

Sen olacak toprak yine

Künyemi seni seven aşık diye okuyacaklar

Sendeki güzelliği sevgiyi aşkı görünce yaklaşacaklar ışığına

Gülümsemelerin susmasın hep gülümse diye sana göz kapağımın altında bakıyorum

Uyanmıyorum hep bakıyorum

Ayaklarımın ucunda ta başıma kadar sarıyor beni sımsıcak gülüşünün sıcaklığı

Sarıyor beni bir zırh gibi

Uyanmak isterken

Uyanamıyorum

Üzerimde bembeyaz kefenim

Toprak altında üzerimde toprak

Gülümsemen bir ışık içeriyi kaplamış

Anlıyorum

Senden önce ben girmişim mezara

Ama sen ağlama ne olursun sana demiştim ya

Sen ağlama hep gülümse

Bir ömür boyu yaşattın beni gülücüklerle

Sen daha fazla yaşamalısın

Yaşatmalısın etrafındakileri

Seni görenleri sevenleri

Eşini dostunu tüm gülücüklerinle

Ben bekliyorum seni

Sen acele etme

Gönlümün avucunda

Gülüşlerin vardı

Onları açtım koklayarak

Gülüşlerine bakarak

Seni yaşıyorum hala kollarında dizlerinde göğsünde

Zaman seni ellerimden alırken

Çekip senden gittiğimi düşünme

Aç gönül kapının kapısını ben oradayım

Bir yanımı içine sakladım

Senin gülüşlerinin gölgesine sakladım

Aç bak ben oradayım seninleyim

Elini uzat saçlarına ellerimin sımsıcak izleri hala duruyor

Dokun hisset beni

Dokundun saçlarına

Gülümsemelerinin sıcaklığı ta buraya kadar geldi

Bir güneş gibi doğdu

İşte hep böyle gülümse

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-