Yalan sözlere inanma

Hecelerim bugün durgun kalemim yazmaya çekinir

Nazlı yârin gözleri durgun hemen çabuk incinir

Efkârım duman duman tüter sinirlenirim gerinir

Az gülümse nazlı yârim gönlüm açılır

Yalan sözlere inanma bu gönlüm hep seni beğenir

Aç gönlünü yârim ay göğsünde doğsun

Yıldızlara dokunurken yüreğin benimle olsun

Bir bulut gibi hafif hafif süzül gir göğsüme

Islat yağmurunla bu kurumuş gönlümü yeşert

Yalan sözlere inanma bu gönlüm hep seni beğenir

Bir toprak kokusu gibi gönlüme toprak ol

Burcu burcu aşk ekeyim koklayayım canım ol

Ilık bir rüzgâr gibi es gönlüme bahar gibi gönlüme dol

Hasretin rengi siyah sen vuslat ile bembeyaz gülümse

Yalan sözlere inanma bu gönlüm hep seni beğenir

Gecelerim sensizliğinin çığlığında yorgun

Sen yanımda olmazsan sözlerim kalemim durgun

Denizde dalmışta sanki bu gönlüm yemiş vurgun

Gel yüreğimdeki isyanı gülümseyişinle sen sustur

Yalan sözlere inanma bu gönlüm hep seni beğenir

Gülüşünü kurumuş bir gül gibi saklıyorum

Her kokunu aldığımda ben sana koşuyorum

Sen beni aşk ile sarınca inan ben coşuyorum

Buruk bir Hüzün’e düşme gönlüm nazlı yârin yanında

Yalan sözlere inanma bu gönlüm hep seni beğenir

Gözlerimde kışı geldin bahara çevirdin

Beni yıkan yalnızlığımı uçurumlara attın devirdin

Aşk diyarında mutlulukları alıp bana getirdin

Yüreğim sevdana susamış sana doğru akar akar

Yalan sözlere inanma bu gönlüm hep seni beğenir

Rüzgâr gibi estin gönül pencerem açıktı girdin içeri

Yağmur yağarken açıktı pencerem kokunla girdin gönlümün şekeri

Karanlık gecede gönül kapım açıktı ay gibi doğdun gönlüme

Kapalı gönül kapımı gülümsemen ile açtın gönlümün dilberi

Yalan sözlere inanma bu gönlüm hep seni beğenir

Kul Mehmet’im ben seni hiç bitmeyecek aşkla sevdim

Bu gönlüme seni hiç solmayacak gül gibi ektim

Senin de beni candan sevdiğini bildim canım diye seslendim

Yaşayacağımız güzel günleri hayal et seni çok seviyorum

Yalan sözlere inanma bu gönlüm hep seni beğenir

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ey Gönül

Akmazsa bir damla göz yaşım

Senden şüphelenirim gönül

Rahat olursa her an başım

Derdimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül

Bir gün hıçkırık çıkmazsa

İnsanlar yüzüme bakmazsa

Aşk gönlüme seller gibi akmazsa

Benimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül

Girmez isen düşüncelerimin içine

İzin verirsen başka illere göçe

İnanmazsa hiç kimse sözüme

Derdimle ilgilenmez sayarım seni ey gönül

Dilime vurur isen kelepçe

İçinde gezen olmaz ise kraliçe

Yaşatırsan bana hayatı artistçe

Beni yakarsın sayarım seni ey gönül

Neden içinde olmaz güllerden açan bir bahçe

Gönüllere aşk ile yazmazsın dilekçe

Bana hayatı yaşatma sakın çirkefçe

Seninle yaşanmaz sayarım seni ey gönül

Madem sevmezsin vaz geçersin

Neden düşürüşün beni peşine üzersin

Hiç gitmez mi sevgisiz yaşamak gücüne

Seninle yola çıkılmaz sayarım seni ey gönül

Az biraz huzurum için ne olurda yalvarsan

Her sevdiğimi gönlünü almadan neden yakarsın

Ben sana yaklaş dediğimde neden kaçarsın

Seninle insan olunmaz sayarım seni ey gönül

Bir insan senden nasıl bıkar

Seni bırakıp ta dağlara nasıl çıkar

Sende hiç his kalmamış insan seninle nasıl yatar

Seninle aşk yaşanmaz sayarım seni ey gönül

Sanma sana olurum mahkûm

Benim yerime veremezsin sen hüküm

Ben sevdiğime derim iki gözüm

Seninle çözüme ulaşılmaz sayarım seni ey gönül

Hani senin gülümseyen gözlerin nerede

Parça parça olmuşsun her bir parçan ayrı yerde

Neden düşürüşün beni çaresiz her derde

Seninle dermana ulaşılmaz sayarım seni ey gönül

Neden pencerene çekersin kara perde

Az gülümse mutluluk olsun gülüşlerde

Ara huzuru sen aşk denilen denizlerde

Seninle aşk çekilmez sayarım seni ey gönül

Kul Mehmet’im bu şekilde hissiz yaşayamayız bence

Sende sessiz kalma bir şeyler söyle sence

Az gülümse hayat gelecek sana sen gülünce

Seninle hayat yaşanmaz sayarım seni ey gönül

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Ozan Miktadi kardeşime cevaben

Ozan Mikdadi kardeşim bizde cahil cahil gezmek var iken

Bizde bilmeye okumaya ne gerek var

Hakkı olanın hakkını almak var iken

Hak yolunda dürüst olmaya ne gerek var

Neden ileriye varamadık diye soru sormaya hiç gerek yok

İlim dersen o nedir hiç bilinmez

İlim bilim dürüstlükten dersen hiç bizde görünmez

Elektronik devir bizi batırma anında sezilmez

Bilmek suç birbirimizi sevmek suç hissedilmez

Önce bir cahil bulacaksın yol alacaksın

Okuyup bilenleri tek tek suçlayacaksın

Bilmediklerinle dünyayı yıkacaksın

Bilenleri tek tek az paranla yıkacaksın

Temelsiz bina kuracaksın

Ondan sonra yıkılınca oturup bakacaksın

Bizde temelli bir şey yapılmaz

Temelsiz yapılır bizde yıkılınca da kaçılmaz

Araştırmak bizde ne demek çok ayıptır

Kıyas mıyas rey dersen kayıptır

Duymadığım bizim yalan bize ballı rehberdir

Böyle gereksiz her şey bizim için kuraldır

Gerçek ile hak olan bizim için kayıptır

Bilenin her gerçek sözü bize yalandır

Bizim bilmediğimiz üçkâğıtçılık bize yol olandır

Okumak güzeldir büyük cihattır doğrudur

Doğru ile olan kulun hali dersen haraptır

Beyin dersen çalışmaması için bize ruhsattır

Ne yazsan da ne söyleşende doğru ile olan ülkemizde kaçandır

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Not: Ozan Miktadi kardeşimin -Neden geri kaldık sorulur mu hiç?- Şiirine cevaben yazılmıştır.

Hep Aşka Uçar Yolunu Şaşırtamazsın

Parça parça etmek isteseler gönül dağını

Yıkamazsın içinde aşk var ise

Darmadağınık etmek istesen gönül bağını

Aşk varsa içinde dağıtamazsın bağını

İnsanlığa varan yolu yıkmak istesen

Gönüllerde aşkla insanlık varsa yıkamazsın

Dertler çare olan gönül çırasını söndürmek istesen

İçinde aşk ile çare var ise söndüremezsin

Tüm mevsimleri hazana çevirmek istesen

Gönülde aşk ile yaz var ise çeviremezsin

Gönül kapılarını kapatmak istersen eğer

Gönüllerin içinde aşk var ise kapatamazsın

Gönül kazanını kötü sözlerle doldurmak istersen

Gönülde aşk ile sevgi varsa dolduramazsın

Muhabbet için gönüllere nefreti yazmak istersen

Gönüllerde aşk var ise hepsini siler hiçbir yazı yazamazsın

Hak yolun başına şeytanı dikmek istersen eğer

Gönüllerde aşk ile iman var ise yok eder dikemezsin

Gönüllere yalan kapısını açmak istersen eğer

Gönülde aşk ile hak sözü var iken açamazsın

Gece gündüz gönüllere mezar kazsan kepçeyle eğer

Gönüllerde aşk var ise kapatır açamazsın

Gerçekleri karanlıkta bırakmak istersen eğer

Gönülde aşk ile hak gözü var ise aydınlatır karanlıkta bırakamazsın

Gönüllere yıkmak için yapsan gece gündüz sihir

İçinde aşk muhabbet var ise yıkamaz hiçbir nehir

Gönül hava alanında Gönül’e rötar yaptırmak istersen eğer

İçinde aşk var ise rötar yaptıramazsın hep aşka uçar yolunu şaşırtamazsın

Kul Mehmet’im gönülde aşk iman var ise eğer

Hiçbir kötülük ona kavuşamazmış meğer

Gönüllerimiz aşk iman var ise kimse onu eğemez veremez değer

Tüm şer güçler gönlü yıkmak istese de gönüldeki aşka imana boyun eğer

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İmkânsız Değil

Paramparça olmuş bu gönlümüz

Kapkaranlık görünmüyor önümüz

Ne tarafa döneceğiz kaybolmuş yönümüz

Oturup ağlasan faydasız

Bu gönlü söküp atsan imkânsız

Dilde çıkan sözler doğru değil ahlaksız

Çare karşımızda dururken yok sayarız

Hak adalet dersen onu edepsizce kovarız

Kadir kıymet bilmek dersen ondan hiç anlamayız

Oturup ağlasan faydasız

Bu gönlü söküp atsan imkânsız

Dilde çıkan sözler doğru değil manasız

Şimdi ben ne söylesem bilirim laf değil

Doğru söz karşısında ey gönül sen eğil

Sen doğru sözün tasdik kapısın ey gönül iyi bil

Sen bilmezsen ey gönül ne yapsın bu dil

Oturup ağlasan faydasız

Bu gönlü söküp atsan imkânsız

Dilde çıkan sözler doğru değil hayâsız

Vefasızlık değerse gönül ile yanaktaki gamzeye

Güzel söz aranır mı hiç inceden inceye

Yolumuz şaşırmışız gideriz biz nereden nereye

İnsanlık satılmış eyvah bir akçeye

Oturup ağlasan faydasız

Bu gönlü söküp atsan imkânsız

Dilde çıkan sözler doğru değil dermansız

Bu halimize gönlümüz bilinmez nasıl alıştı

Aramıza böylesi vicdansızlık nasıl izin veril de karıştı

Aramızda nefret sesleri güzellikleri yıktı da yarıştı

İnsanlar bunca dert ile yıkılırken nasıl oldu bakıştı

Bu gönlü söküp atsan imkânsız

Dilde çıkan sözler doğru değil imansız

Kul Mehmet’im güzel söz Gönül’e olur sıhhat

Bu halimizi nasıl anlatırız nasıl olur ederiz izahat

Kime söylesen gönlümüz hiç almaz bir nasihat

Güzel söz yoksa gönül ile dilde halimiz yaman eyvah

Bu gönlü söküp atsan imkânsız

Dilde çıkan sözler doğru değil devasız

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Gönüllerimiz Zaten Birer Saray Sadece Kapısını Bir Birimize Açalım Yeter.

İnsan bunca hınca hınç nefreti savaşı ölümleri görünce okuyunca sormuyor acaba biz insan mıyız yoksa nefret dolu bir insan görüntüsüne bürünmüş bir vahşi bir varlık mıyız diye? Bizler dünyayı güzelleştirmek süslemek el ele gönül Gönül’e yaşamak için dünyaya gelen fani kullarız ve bu üç günlük dünya hanında bir nefes alarak ahirete yanımızda dünyada kazandığımız güzellikler iyiliklerle gidenlerden değil miyiz? Evet, aynen böyleyiz lakin yaşarken bunları unutan, sadece kendi çıkarı için yaşayan akıl ve duygusu ile hareket etmeyen vahşilere döndük, ne kadar korkunç ve ürkütücü değil mi? Acaba hangi hainlik nefretle dolu bir tesadüf bunları yolumuza çıkardı diye soranlarımız vardır ama yanlış sorudur bu! Doğrusu bizler hangi elimizle bu hainlik ve nefreti gönlümüze nasıl aldık şeklinde olması gerekirken, suçu başkalarında aramanın edepsizliği ile kendimizi aklayarak hala boş işler ve düşünceler içinde çırpınarak yaşamaya çalışıyoruz, pes doğrusu!

Aramızda yakınlaşmanın bir sonu yok ki sevgi saygı gülümseme ile birbirimize yaklaşmamız gerekirken her nedense umman umman bir birimizden kaçıyoruz! Kendimizi kendi suçumuzla aldatarak suçumuzu makul görerek tüm güzellikleri bir hiçlik uğruna feda ederek yaşamayı seçtik adeta! Her şey bitti mi acaba? Geri dönüşü mümkün değil mi acaba? O güzellikleri mutlulukları sevgiyi tekrar gönül gönül’e yaşamak içim? Elbette ki her şey bitmedi, geri dönüş yolumuz hala açık. Bir birimize sımsıkı sarılmanın acı dolu şiddetini yaşamadan, dönelim yanlış yolumuzdan sarılalım sımsıkı birbirimizi, kendimiz için değil hepimiz için çalışalım dost olalım gönülden dertlerimize çare olalım.

Zaten birbirimize vermek için fazla bir şeye de gerek yok, gülümseme sevgi saygı birbirimizin haklarımıza gasp etmeden yaşamak ve gasp edenlerinde dersini haddini el ele vermek den fazla bir beklentimiz de yok. Hiç birimiz, birimiz için saraylar kurmamıza zaten gerek yok zaten gönüllerimiz birer saray sadece kapısını bir birimize açalım yeter. Yoksa bu ayrılık nefret benlik sevdası bizi diri diri mezara gömecektir bundan da emin olalım. Muhabbeti yok ettik bilmeden gerek yok dedik, söylenecek birbirimize güzel bir söz ve yarın yok dedik kabuğumuza yalnızlığın karanlığına gömüldük, karanlık gibi karanlık olduk, ışıkları da kapattık karanlıkta sağa sola çarparak yıkarak yürümeye çalışıyoruz pes doğrusu! Nasıl düştük böyle yıkımla dolu bir zaafa anlaşılır gibi değil, insanlara insana nasıl utanmadan edepsizce iftira atılır hayret doğrusu! Nasıl yıktık bu gönlümüzü gönüllerimizi ellerimizde hala gezer birer adet kürek. Bırakalım elimizdeki kor alev yakan kürekleri, çıkaralım diri diri gönlümüzde yaşattığımız benlik kokan iğrençliğin leş kokan rehberini yol haritasını… Baksanıza iğrençlik leş kokuyor hala burunlarımızda mı koku almıyor? Haydi, sevmeye sevilmeye inanın bundan daha güzel bir adım ve gülümseme bulamayız bu dünyada.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kazandığın Her Fazla Senin Değil

Bu dünya imtihan dünyası

Varmamız gerekir manevi haza ermek

İman ile yaşamak gerek

Hak yolunda hakka yürümek severek

Bundan başka bu dünyada var mı mutluluğa eren beğenerek

Dünyanın bu gerçeğini bilmek gerek görerek

Yaşamak gerek yürüyerek

Var mı bu dünyada ve ahirette imansız güzelliğe eren

Var mı gören dünya malını yanında alıp götüren

Sonucunda hepimiz bir karış mezara yerleşen

Bir parça bez kefen ile giden

Kim dünya malını aldı mezara koydu

Salih amel iman ile olan mezara iyiliğini koydu ve oldu

Kim dünya malı ile can bulan

Bir gülümseme bir candan muhabbetle dostluk ile var olan

Gönüllere dolan ölse bile unutulmayan

Herkes gönlünü iman Salih amel ile kursun

Zalimin karşısında haksızlığa imanı ile dursun

Haksızlığa imanı ile gölge olsun

Hem dünya hem ahiret hayatı için çalışsın yol olsun

Gönül’e ne güzel yakışır iman ile ar

Onun yanında da ne güzel cennet gibi kokar yar

Bundan gayrısı insan gönlüne olur dar

Haydi, insanlığı ve yârini sar

Onca nimet gelir önümüze

Fazlasını ne diye sokarız gözümüze

İhtiyacı olan içindir fazlan olan Rabbim verir önüne

Götür ver der fakir olan birine

İmtihanın amacı Rahman verince almak

Fazlasını alıp emaneti vermek imtihan sırrına varmak

Fazlası senin değil ihtiyacı olanın anla

Ateşle doldurma kasayı artık yeter anla anla anla

İmtihanı yaşa bu canla imanla

Yaşama nefis şeytan malla

Yolumuz iman yoludur sapmayalım

Can ile canları sarmaktır kopmayalım

Derdi olana ulaşmaktır gayemiz kaçmayalım

Kaçarken şeytan aldatır inanmayalım

Bu dünyadaki her şey Yüce Allah’a ait biliriz

Neden bilmez gibi gezeriz

Neden gönüller ezilir muhtaçtır yardıma gitmeyiz

Yüce Allah senin elinle verir fakirin ihtiyacını

İmtihan eder bu kulum veriyor mu emaneti

Yoksa ateş olarak saklıyor mu emaneti kendine

Cenneti istiyor mu?

Yoksa cehennemimi istiyor

Alıyor mu saadeti

İstiyor mu cehennem ateşi

Budur imtihanın amacı sırrı işareti

Zaten doyacağın kadar veriyor dünya nimetini

İste emanet ile cenneti

Sana gönderiyor cenneti anlasan ey kul anla anla anla

Kalma ne olursun şeytanla

Koşma cehenneme şeytanla bu nurdan canla

İmtihanla gönlün niyetin taranmaktadır

Virüs varsa ver o emaneti sahibine ver sil tüm virüsleri

Kazan cenneti güzellikleri

Yüce Rabbim cennetlikle cehennemlikleri seçmektedir

Herkese bu fırsatı vermektedir

Kazandığın her fazla senin değil

Az yüce Rahman önünde secdeye eğil

İhtiyacından fazlası senin benim değil

Budur imtihanı kazanmak haydi her şeyi sil

İman ile gez her şeyi bil

İman ile dönsün konuşsun o dil

Cenneti anlatsın döndüğü kadar budur tahsil

Budur kul dünyadaki ahirete yansıyan temsil

İman ile yetişsin haydi nesil

Olmayalım lütfen embesil

İman ile emanet dünyada canı diri tutmaktır

Yüce Rahman yolunda Rahman’a ulaşmaktır

Nefis şeytan mal hırsı şeytanla cehenneme atılmaktır

Gayemiz bu dünyada iman ile var olmaktır

Cennet yoluna hep beraber varmaktır

Dünyada olduğu gibi ahirette kucaklaşmaktır

Nefis şeytan dünya malı hırsı yandırır

İman ile gezmek emaneti sahibine vermek kazandırır

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Embesil: Budala, ahmak, aptal