Çanakkale zaferi Göğsümüzde Destan

Çanakkale zaferi bir milletin duasının zaferi

Çoluk çocuk bir millet bu vatanın neferi

İstediler milletim düşsün yere

Milletim imanı ile koştu göğsün gere gere

Yıkılırken bedenler birer birer şehadete koşarken

Düşman yıkıldı derken Milletime Çanakkale de

Yeniden dirildi vatanımla milletimiz bir hamlede

Gözlerinde nefret düşmanın alev alev

Milletim karşısında imanı ile oldu dev

Tankına topuna güvenen düşman yandı alev alev

Canım yurdu istiklali tekellerine aldı sandılar

Sandılar göğsümüzdeki imanı unuttular

Unuttular ve o an battılar yok oldular

Yıkılırken bedenler birer birer şehadete koşarken

Düşman yıkıldı derken Milletime Çanakkale de

Yeniden dirildi vatanımla milletimiz bir hamlede

Düşman ayak bastığı her yer oldu mezar

Milletimin bastığı her yer oldu cennet lalezar

Çanakkale’mde yükseldi şehadetle anıt mezar

Düşman yenilgiyi yaşadı azar azar

Milletime cennet bahçesi onlara oldu mezar

Yıkılırken bedenler birer birer şehadete koşarken

Düşman yıkıldı derken Milletime Çanakkale de

Yeniden dirildi vatanımla milletimiz bir hamlede

Öfke nefret doluydu düşmanda emeller

Milletimi bilinmez neler bekliyordu neler

Toprağa şehadetle düşerken nurdan bedenler

Düşmanda tükeniyordu bir bir öfke dolu nedenler

Sürünür mü imanı ile şehadete koşan yiğit

Ey düşman öfke nefretinle sen defol git

Yıkılırken bedenler birer birer şehadete koşarken

Düşman yıkıldı derken Milletime Çanakkale de

Yeniden dirildi vatanımla milletimiz bir hamlede

Analar dedi oğlum git vatan için yolun açık ola

İman göğsünde var koru vatanı,

cennet bahçesine çevirmeden sakın verme mola

Şehadete koşarsan sütüm sana helal melekler seninle ola

Şehadettir parolan dönersen parolasız yüzün kara ola

Cennet kapısında Nur Resul senin ile ola

Yıkılırken bedenler birer birer şehadete koşarken

Düşman yıkıldı derken Milletime Çanakkale de

Yeniden dirildi vatanımla milletimiz bir hamlede

Yiğidimin bükülmez kolunda bayrak

Yere düşerse bayrak vatan yarınlar olmaz ak

Ey düşman sen nefretin kolunda değilsin pak

İmanı ile yiğidim geliyor sen kaç önüne bak

Bin Mehmetçik ölse yüz bin Mehmetçik ölmek için var

Yıkılırken bedenler birer birer şehadete koşarken

Düşman yıkıldı derken Milletime Çanakkale de

Yeniden dirildi vatanımla milletimiz bir hamlede

Yıkamazsınız sizler bu mukaddes vatanı

İstiklaline koşuyor marşını yazıyor bak ufukta bak ta tanı

Her Mehmetçiğimin yüreğinde yazıyor bu yıkılmaz destanı

Sizler ki küfrünüzle yıkamazsın imanla şehadetle kazanılmış bu vatanı

Yıkılırken bedenler birer birer şehadete koşarken

Düşman yıkıldı derken Milletime Çanakkale de

Yeniden dirildi vatanımla milletimiz bir hamlede

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Cananın Yoksa Ağlamalı

Lale bahçesinde gezmek için gönlünde gül açmalı

Gönlünde gül bahçesi yoksa açtıran bir cananın olmalı

Ey gönül cananın yoksa ağlamalı

Cananını bulmak için gece gündüz gönül bahçesinde aramalı

Bu dünya fani faniye bel bağlamamalı

Faniye bel bağlayanları gece gündüz iman kapısına bağlamalı

Aşk için yola çıktınsa sakın yolundan dönme

Kendini bilmez nefsin içinde sen sakın kendini öğme

İnsanları sevmek için çekme zahmet

Zahmet çekmez isen yağmaz başına Rahmet

Merhametsiz kalan viran olmuş gönül denilen belde

Ne kazanırsan verirsin ahiret için o nur elde

Ölüm bu dünyada bu ömre değil mi son nokta

Arama hayatı nefrette ondan hayat yokta

İnanmayana ne söylesen yapsan hiç inanmaz

İhtiyarlık gelince adım atmak istesen de atılmaz

Vatanı yıkmak ister viraneler

Virane olmuşsunuz ne sunarsınız bize yok olmak için neler

Nefreti ile vatanı bölmek isteyenler bölüm bölüm

Ey viraneler sanmayın sizi yakalamayacak nefretinizle ölüm

Ellerinde taş olanlar sizlerde yok merhamet nedir elinizde taşlar

Merhameti olmayanda nefret vardır nefret ile viranelik başlar

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Açılsın Gönül Kapım

Mana kapısına varmak ister canım

Nefis şeytan ister aksın kanım

Mana kapısı ile açılsın gönül kapım

Önüme çıkan bin bir düşmanın var

Hak yolunda kul olmaya varamadım

Türlü türlü tuzakları aşamadım

Hak yolunda hak nuruna sarılamadım

Önüme çıkan bin bir düşmanın var

Manaya varmadan kırıldı dizim

Hak yolunda cümle kardeşler bizim

Nefis şeytana geçmiyor sözüm

Önüme çıkan bin bir düşmanın var

Hak yolunda sıkıntıya dayanamadım

Mana kapısına varınca duramadım

İçimde gezen benliği vuramadım

Önüme çıkan bin bir düşmanın var

Var git Kul Mehmet az daha sabırla bekle

Mana kapısına varmak için imanı benliğe ekle

Sıkıntı kapısında yüklerin al sabır kapısında şevkle bekle

Önüne çıkan düşmanların yıkılır bir bir

Kul kabından mana kabına akarsın bir gün

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Onunla gülsün

Yaz gönlüm istediğin kadar yaz

Karşıdan bakan sana kaz

Yaz yaz az da nazları yaz

Yazarken elinde düşmesin saz

Sevda yolunda aşkı yaz

Sevda yolunda kaybettirdi işte naz

Ne çalınır saz nede alınır haz

Yazarken elinde düşmesin saz

Yaz dediğim iki kaşık olsun

Maksat muhabbet olsun

Gülümseyenler odaya dolsun

Yazarken elinde düşmesin saz

Düşlerinde gezen kimdir

Yabancımı bizden birimidir

Gelen mi yoksa giden midir?

Yazarken elinde düşmesin saz

Saz ile kalem yazarken söyle

Az daha yaz hayat geçsin böyle

Arada sırada al söyle neyle

Yazarken elinde düşmesin saz

Yaz söyle yolla gitsin

Kim alırsa onunla gülsün

Yazar söylerken sen sensin

Alan aldıktan sonra kimsin

Yazarken elinde düşmesin saz

Yazdıkların değil mi bir posta

Gidip kavuşur mu acep dosta

Var peşinde biraz koşta

Yazarken elinde düşmesin saz

Kul Mehmet’im yazarken aşk ateşini söndür

Dün bugünün yaşatılan günüdür

Yaşarken kolunda gezen ölümdür

Yazarken elinde düştü kalem ile saz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Anlaşılmaz Bir Durum

Vuruldukça vurulduk

Yoruldukça yorulduk

Bir nefesi soldurduk

Dur diyeni de yerden yere vurduk

Dur diyen var oldu

Biz dur diyememenin karanlığında vurulduk

Vurulduk yok olduk zelil olduk

Dur diyen aslan gibi karşıda

Vurun diyen omuzlarda yükseklerde

Diri diri kefene saran başucunda

Diri tutmaya çalışan kapı dışında

Ayağa kaldıran tekmelenir

Tekme atan gönüllerde beslenir

Dur diyen var oldu

Biz dur diyememenin karanlığında vurulduk

Vurulduk yok olduk zelil olduk

Bu durumu kim nasıl hangi hece sözle anlatır

Zaten anlatırken kavrulur yok olur

Anlayanlar anlatırken terk edilir

Anlatmayıp saklayan el üstünde tutulur

Masum denilen kor alevlerde yakılır

Bir avuç su döken hınca hınç küfürle uçuruma atılır

Dur diyen var oldu

Biz dur diyememenin karanlığında vurulduk

Vurulduk yok olduk zelil olduk

Bırakalım kıvranmanın sancısını mı yaşayalım

Nefreti yıkıp merhametin bayrağını asmayalım mı?

Nereye baksan kime baksan bakan kör kim şiş soktu

Şiş sokulurken hiç bizde el ile kaçan ayakta mı yoktu

Anlatılmaz çaresizliği kapıya dikerken

Dikme diyeni kovalarken nasıl aldatmakla suçladık

Dur diyen var oldu

Biz dur diyememenin karanlığında vurulduk

Vurulduk yok olduk zelil olduk

Kul Mehmet’im yazma yeter yazarken kayboldun

Pınarda yıkanmak varken çamur içinde yok oldun

Böylesi nefrete tükürürken tükürük içinde boğuldun

Söylesen ne fayda söylemesen durulmuyor ayakta

Var git rahat düşüncesiz yat dersen bu hayatta

Ne yatmak yatmak ne hayat hayat olmuyor durmakla

Dur diyen var oldu

Biz dur diyememenin karanlığında vurulduk

Vurulduk yok olduk zelil olduk

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

İnsan Ve Bir An

İnsan ve zaman

Zaman ve insan

İnsan ve bir an

Bir an ve zaman

Zaman içinde insan

İnsan içinde zaman

Zaman içinde kaybolan insan

Zaman içinde namaz ve iman

Zaman içinde insan olan insan

Zaman ve çelişki yumağı

Çelişki yumağını çözen Yüce Kur’an

Nur Resule vardıran zaman

Cehennem narı ile yakan an

An içinde zaman

Zaman içinde insan

Hayat ve insan

İnsan ve hayat

Hayat içinde zaman

Hayatı kuşatan zaman

Zamanı kuşatan hayat

Zaman hayat içinde insan

İnsan zaman ve iman

İnsan ve ölüm bir an

İnsana sunulan dünya

Dünya ve insan

Yıkılan bir dünya ve insan

Yıkılan dünya ile yıkılan insan

İnsan ve ölüm bir an

Ölüm ve bir an

Yeniden doğuşla insan

Sonsuz hayata koşan insan

Sonsuz hayatta yorgun kalan insan

Çelişki ve insan

İnsan ve çelişki

Çelişkide yok olan insan

Yok, olmadan çelişkiyi yıkan insan

İnkar ve insan

İnsan ile inkar

İman eden insan

İnsan ve iman

Hayatı ahirete taşıyan iman

Yarınları ahireti yıkan imansızlık ve insan

Kısa vadeli çıkar

Çıkar ve insan

Çıkar içinde yok olan insan

Çıkarsızlıkla var olan insan

Her şeyi sonlandıran ölüm

İnsan ve ölüm

Hayat insan ve ölüm

Ölüm ile son olmayan insan

Nokta ile son

Satır başı ile devam yeni hayat

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Barış için dizeler

1991 yılında 81 Türk şairin birbirinden bağımsız olarak yazdıkları savaş karşıtı dizeler bir şiirde toplanmıştı. Körfez Savaşı’nın gündemde olduğu o dönemde bu dizeler Refik Durbaş ve Orhan Alkaya tarafından kurgulanıp birleştirilerek bir şiir haline getirilmiş ve 8 Şubat 1991 tarihinde düzenlenen bir toplantı ile duyurulmuştu. Düzenlenen toplantıda şu sözlere yer verilmişti: “Eşit, özgür, adil bir dünya düzeninin kurulabilmesi için insanlar ve tüm canlılar arasında barış ve uyumu gerçekleştirmenin kaçınılmazlığını bilerek, Türkiyeli 81 şair, ülkemizin de sürüklenmek istendiği hegemonya savaşına karşı, yaratıcı güçlerini ve üretimlerini birleştirdi. Şiir, tüm sanatlar içinde belki de en kişisel olanıdır. Bu şiiri oluşturan şairlerin pek çoğu kişisel üsluba sahip sanatçılardır. Dünya edebiyatında, kurgulanmış dizelerden oluşan böyle bir şiire rastlanmamasını da, bu kişiselliğin doğal sonucu saymak gerekir.”

“Barış İçin Dizeler” adı verilen bu şiire dizeleriyle katkı sunan şairler ise; Meltem Ahıska, Oğuzhan Akay, Gülten Akın, Merih Akoğul, Hulki Aktunç, Teoman Aktürel, Sina Akyol, Orhan Alkaya, Melih Cevdet Anday, Behçet Aysan, Mehmet Başaran, Nihat Behram, Ataol Behramoğlu, Süreyya Berfe, Nur Bulum, Eray Canberk, Mazhar Candan, Ali Cengizkan, Metin Cengiz, Erol Çankaya, Cevat Çapan, Müslüm Çelik, Çınar Ciğ, Veysel Çolak, Arif Damar, Refik Durbaş, Salih Ecer, Gültekin Emre, Enver Ercan, Müştak Erenus, Abdullah Rıza Ergüven, Ebubekir Eroğlu, Seyhan Erözçelik, Cezmi Ersöz, Turgay Fişekçi, Hamdi Gedik, Tarık Günersel, Aydın Hatipoğlu, Gunseli Önal, Özdemir İnce, Orhan Kahyaoğlu, Semih Kaplanoğlu, Sefa Kaplan, İsmet Kemal Karadayı, Hidayet Karakuş, Turhan Kayaoolu, Mehmet Kemal, Şükran Kurdakul, Akif Kurtuluş, Onat Kutlar, K. İskender, Kerim Mert, Özkan Mert, Mehmet Müfit, Lale Müldür, Seyyit Nezir, Mehmet Ocaktan, Ahmet Oktay, Fergun Özelli, Adnan Özer, Kemal Özer, Lütfu Özkök, Ali Püsküllüoğlu, Sennur Sezer, Zafer Şenocak, Cahit Tanyol, Tuğrul Tanyol, Berin Taşan, Suha Tuğtepe, Engin Turgut, Gürhan Uçkan, Mehmet Uzun, Mehmet Fikri Ünal, Kubilay Ünsal, Ramazan Üren, Aydoğan Yavaşlı, Hilmi Yavuz, Necati Yıldırım, Hüseyin Yurttaş, Can Yücel, Nihat Ziyalan ve Gülsüm Akyüz idi.

Barış İçin Dizeler

Evsiz kapılardan girip çıkıyorum
Kalbim dünyanın ortasında bir menekşe
Neft ve kan, zambak cesetlerinde çürüyen leke
Çakı bile çekemediğim iki karanlık arasındayım
Karda bir çiğdem, dikende bir kuş gibi yakıp kavrulan yanıp kavrulan bir akıl
Anın sıkı dokusuna sığınan yoksul akıl, alkışların uğultusuyla
Büyütür bütün savaşların anasını; ah Asur!
Savaş, ah tükenen karanlık
Topallayan deli kalbim, böyle başlamak istemezdim
Kimdi bana insanlığın soylu bir geleceği olacak diyen
Alev gözler alevleri yardı ölü çocukların ak gözlerini anmak için…
Duyamam yaprağın sesini orman gümbürderken
Olmak veya olmamak, bütün hatırladığım bu
Yaşam da kanıyor insan da, ensemizde ölümün soluğu
İyi savaşlar sayın seyirciler, devam edin seyirci kalmaya
Naklen cinayet çağı bu, katilin yüzü flu
“Derslerinizi sakın ihmal etmeyin”
Şiir unutmaz, “canlı yayın ” yapsa da ölüm
Savaş, içi dışı kül kokar
Savaş, iki ağzı kırık bir kama
Başkalarının kanıyla da ölebilir insan
Şimdi yalnızca adları Savaş ve Zafer olan çocukların dönüşünü düşünüyorum
Ölümün adıyla
Kan diyorum kan ve fırlıyorum ayağa, tutun şu savaşı
Acıların ve düşmanlıkların yıldızlararası dönemi bittiği zaman
Orion’un uyum şarkıları çıkacak aramızdan
Hangi savaş yüz akıyla çıkmıştır savaştan
Savaşı insanlık kadar eskidir diye haklı çıkarmak isteyen
Bilsin ki, barışı insanlık kadar yenidir diye övünüyorum ben
Kanayan bir Orta Doğu ikindisiyle açıklıyorum gizli güllerimi
Korkusuz kır çiçekleri önünü keser kesmez
Savaşçı diz çökecek göreceksin
Ey kin ve kibir bekçileri
Şafak; sizin ateşiniz üzerinde doğruluyor şimdi
Rüzgârın çarmıhında donardı anılarımız
Şimdi bir buğusun artık zamanın teninde
Rüzgâr: Gümüşi bir ırmaktan su içerkenki
Yürek zaten biliyor tohumlu ölümleri
1-3 nöbetini ölüm tutuyor askerin gözlerinde
Bir aynaya bakakalmış gibi ardında uçup giderken hayat
Petrolden tez tutuşur alın teri
Ancak akrep zefiri yaraşır mürekkepliğe
Kâğıt turnam hey, yolların durduğu görülmemiş dağ titreşirse
Kör tarih gözümüzü oymak istiyor
Neler mi söylüyor ölü asker? Öldüğünü söylüyor, naklen söylüyor
Lav düşüyor dünyanın bütün ırmaklarına gül yerine
Riyadır, ölsem damarlarım boşalır
Böler uykuyu o ses; savaş, ah yır!
Barış güçlü insanların yapıtıdır
Savaş, korkakların cesaretidir
Cesetlerdir bu ülkenin rozetleri
Marşlarla büyür bir yanım, bir yanım hep çocuk simdi
Çocuklarına ne yaptın diye sormuştu toprak
Barışı üzdüm savaş çıktı
Batar kâğıttan çocuklar kara karanfilin körfezinde
Savaş oldu, süt bardağı kırıldı çocuğun
Maviyi kim oldurdu, ilk kuşu onun içinde
Acısı en çok çocuklara düşer savaşların
-Her çocuk bir çekmece- Anneleri boğuluyor içlerinde
Ölümcül ışıklar aydınlatacaksa geceyi -karanlık kalsın-
Yanlış mı belledim, insan sorumluluktur
Kan saldırır kum saldırır Orta Doğu’dur yüreğim kum’saldır
Girmeyin dizelerime gürültülü gölgelerinizle
Kemikten zarlarla oynanan kıta kumarı
Korkusunu apacı dener kendi yüzünde
“Le emma ma yenfeun – Nase fimeksu fil arz” ise
Ben bir olabilir insanım, tiksinirim başkan ve generallerden
Burda, orda, Ur’da
Yüzünden düşen harfte gizle beni
Günler geçtikçe Taş’la Kitap arasında
Debeleniyorum, Fırat’ın kanlı sularında
Tadı derinliğimizde uğuldayan gün balı
Savaşı istiyorum aşkla; savaş barış’sa
Okyanus uzunluğunca petrolden bir tabutun örttüğü o karabatakla yan yana
Sevgilim, beni kana koşan dünyadan koru
Kurtuluş türküleri gibi insanı çarpan
Barış kavgamızdır
Barış, uzun aşk geceleri gibi yüce dinginlik
Sen bozacaksın oyununu bezirganın
Savaşı göğüsler yaşam
Apoletlerim yok. Param var. Bana da silahlar satın;
İşgal edeyim geleceğini barışın
Allah allah ateş geliyor, Allah allah barış geliyor
Silahları, silahsızlanmaları, silah satanları, can bezirganlarını anlatır bu destan
Yazık ki kudurmuş Pentagon’un bir dişi de İncirlik
Övmüyorum yiğitliğini senin
İnanmıyorum yiğitlik olduğuna insan öldürmenin
Cenge ve cengavere hayır, ölüm kusanlara, yeryüzünü karartanlara
İnsan bitince başlar kavga
Yaşamı ateşe vermeyin
İnsanlar barışa barışa…
Benim tanıdığım Savaş’la savaş körfezde rakı içer
Ben seni öptüğüm gün istemiştim hiç ölmemeyi, söylemiş miydim?
Seni savaş, ne zaman öptüler

Kaynak:http://www.kitapbiti.com/baris-icin-dizeler/

Ünlü Oyuncu İzleyenleri Duygulandırdı

Tekirdağ’ın Çerkezköy ilçesinde İstiklal Marşı’nın Kabulü ve Mehmet Akif Ersoy’u Anma Günü etkinliğine katılan ünlü oyuncu Ahmet Yenilmez, tek kişilik ’Safahat, Mehmet Akif Dönüyor, ya siz neredesiniz?

Tekirdağ'ın Çerkezköy ilçesinde İstiklal Marşı'nın Kabulü ve Mehmet Akif Ersoy'u Anma Günü etkinliğine katılan ünlü oyuncu Ahmet Yenilmez, tek kişilik 'Safahat, Mehmet Akif Dönüyor, ya siz neredesiniz?' adlı oyunu ile izleyenleri duygulandırdı.

Çerkezköy Organize Sanayi Bölgesi Konferans Salonu'nda Kapaklı Kaymakamlığı'nın katkılarıyla düzenlenen etkinliğe, Kapaklı Kaymakamı Mehmet Ali Gürbüz, İlçe JandarmaKomutanı Yüzbaşı Ferhat Kaanoğlu, Kapaklı Belediye Başkanvekili Bakser Öztürk, İlçe Milli Eğitim Müdürü Tahsin Nalbant, İlçe Müftüsü İsa Aktaş ile çok sayıda öğrenci ve vatandaş katıldı. 

Saygı duruşunda bulunulması ve İstiklal Marşı'nın okunmasının ardındanKapaklı Çok Programlı Lisesi Edebiyat Öğretmeni Selin Aktaş, 'Zalimi Asla Sevemem' adlı şiiri okudu. Ardından İstiklal Marşı'nı Güzel Okuma Yarışmasında Kapaklı 1'incisi veTekirdağ 2'ncisi olan Kapaklı Çok Programlı Lisesi öğrencisi Serhat Akbaş İstiklal Marşı'nı okudu.

Programda sahne alan ünlü oyuncu Ahmet Yenilmez, 'Safahat, Mehmet Akif Dönüyor, ya siz neredesiniz?' oyununu sahneledi. Gözleri yaşlı bir şekilde Mehmet Akif Ersoy'un sıkıntılar ve yokluklar içinde geçen ömrünü anlatan Yenilmez, izleyenleri de duygulandırdı. Tiyatroseverler tarafından büyük beğeni toplayan oyunun sonunda katılımcılar Ahmet Yenilmez'i ayakta alkışladı. - TEKİRDAĞ

Kaynak:http://www.haberler.com/unlu-oyuncu-izleyenleri-duygulandirdi-8261976-haberi/

Hoşlukla

 

Gönlümü vereyim yârin gönlüne

Yönümü döneyim yârin yönüne

Hayatım devam etsin seninle

Süpürüp alsın beni bu boşlukta

Edep ile bakışı bir başka

Yürümek istiyorum onunla aşka

Yüreğimdeki tatlı o telaşla

Süpürüp alsın beni bu hoşlukla

Onu her gördüğümde kesilen soluğumla

Onu her gördüğümde ona uçan varlığımla

Tertemiz gülüşüyle cennete varışımla

Kucaklayıp alsın beni bu hayranlıkla

Her gelen gözümde bıraktı yaş

Eline alan üzerime attı taş

Her an ağrıyarak düşündü bu baş

Bükük boynumla alsın beni şaşkınlıkla

Başıma olur altından taç

Onu gördüğümde gönlüm demez kaç

Beni kollarına al mutluluk saç

Gülümseyen kollarınla al ben sar bu tatlılıkla

Çile denizinde beni kurtaran

Ağlarken gelip elimi tutan saran

Gülümseyen gözleri ile bana can olan

Canıma can olan canınla beni al bu mutlulukla

Kul Mehmet’im sevdim aşk deryasına yürüdüm

Gözlerimde yaşlar akarken onu karşımda gördüm

Şefkatli kolları ile boynuma sarıldı o an cennete yürüdüm

Cennet bakışınla beni al o bakışınla al sar beni cennet kokunla

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-