Kaybedecek Ne Kadar Güzel Günlerimiz Varmış

Kaybedecek ne kadar güzel günlerimiz varmış, bu güzellikleri kaybetmek için birbirimizle yarışan biz ve yok olan onca güzellikleri yitirerek, çırılçıplak feryat figan içinde kalan biz…

Sevgi dolu bir atmosferde birbirimize sımsıkı sarılmamız gerekirken, sevgisizlikle gönül odalarımız nefessiz bırakmanın telaşında nefessiz kalan yine biz… Ağlayışlarımız görmeyerek bir birimizden kaçan, aşkı sokaklarda bırakarak mutsuzluğun penceresini açan yine biz…

Aslında biz olmak böyle değil bu olsa olsa rezillik peşinde koşan rezilliğin tarifi olur, biz olmak her şeyi sevgi ile paylaşmak, mutluluk dolu yarınları inşa etmek paylaşmakla olur maalesef bu tarifte bize uymuyor, üç beş beden büyük geliyor…

Can ile cananı biz, ayrılarak kaçan anladık kaçtık kaçtıkça battık, canımız yandı can yaktık, aslında ikimizde insanlığımızın kapısın açarak içine girmek yerine kapısını kapattık, şimdi onu açmakta zor, onu açacak anahtarın ne olduğunu da unuttuk, sen bir başka diyarda ben başka bir diyarda boşuna bekliyoruz…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Uzak Kaldık

Giderken yok oldu yüreğimiz

Yıkıldı yıkılmayan bileğimiz

Öldü yarınlara ait dileğimiz

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Yıkıldı yıkılmaz gururumuz

Gururdu bizim hep umudumuz

Kırıldı iki kanadımız kolumuz

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Mezara gömdük onurumuzu

Hiç görmedik ağlayan durumuzu

Üç kuruşa değiştik yolumuzu

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Gözlerimize çekildi kara perde

Şimdi sen bir yerde ben bir yerde

Düştük işte ayrı ayrı derde

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Kendimizi kendimiz uzaklara saldık

Yanılgının içinde çaresiz kaldık

Her şeyi biliyoruz sandık

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Sürünüyoruz şimdi kim bilir nerede

Sen karanlık ben karanlık pencerede

Buluşamayız artık neşelerde

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Vuslat ile olmak bize haram

Bilmem seni artık nasıl saram

İyileşmez ki sen olmazsan yaram

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Şimdi ağlıyorum geceleri

Avutmuyor beni birileri

Unuttum sensiz heceleri

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Feryat ediyor işte ruhum

Böyle olmalıydı bu durum

Bu ayrılığa da yapılmaz yorum

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Yüzün hala gözüm önünde

Oynayacaktık biz düğünde

Ayrılık varmış aşkın özünde

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Hayallerimize dokunmadan yerde kaldı

Yüreğimizdeki aşkı kim çaldı

Acıda olsa o günlerde yediğimiz baldı

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Geri gelmez o günler

Bizi arar mı o dünler

Yaşatmaz bizi bu günler

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Hayal kırıklığımız pişmanlıkla silinmez

Vuslatta uzak kaldı görünmez

Şimdi ne haldeyiz oda bilinmez

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Kul Mehmet'im avuntular içinde yazarım

 Kendi mezarımı kazarım

İçinde bilmem rahat mı yatarım

Uzak diyarlarda uzak kaldık

Kendi kendimize tuzak kurduk

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İnsan Ve İnsan

Işıkları Kapat

İnsan bir dil ve ses

Akıl ile bir gür ses

Gönülde bir nefes

Bazen nefessiz bir nefes

Özlemlerin içinde bazen gezen bir gölge

Bazen özlemlerin içinde bir vuslat

Bazen çıplak dolaşan bir serseri

Çoğu zaman vurdum  duymaz

Sıkıntı ve dertlerin içinde bir abdal

Açlık içinde kalanlara bir parça umut

Yolcusuz yolların yolcusu

Karanlık yolların sönmez ışığı

Bazen yola çıkmadan donup kalan

Yolcusuz yolların yolcusu olmayan

Yalnız yaşamayan bir dünya

Bazen yalnız yaşayan bir felaket

Yalnız mezara giren orada kalan

Rüyalara yelken açan

Rüyalardaki yelkenle varmaya çalışanları yolda çıkaran

Bazen ayrılık şafaktaki geleceğe yürümek

Bazen ışık derken karanlığa varmak

Yürümeden anlaşılmayan

Anlaşılması için varlığını ortaya koyması gereken

Bir pınar gibi berrak akan

Bazen çamurlu karışık pınar gibi akmayan

Sessizliği ile hazine

Çığlığı sesi ile paslı teneke

Hasat mevsimi için tohum

Hasatsızlık için kara çalı

Mevsimlere gülümseme eken

Her mevsime kar olup yakan üşüten

Karanlığa yüreğindeki ateşi yakan

Yürekte yanan ateşleri söndüren

Kör olmadan kör gözle bakan

Bazen bir anı  olup unutulan

Bazen yarın olup bir ömür boyu izinde yürünen

Anı olmayı seçen

İz olmak için gece gündüz iyilik inşası için yürüyen

İyilik inşasını yıkan kana bürüyen

Bazen ilk bakışta nefreti anlaşılan

Bazen son anda sevgi dolu olduğu bilinen

Nokta nokta yürüyüşü ile gönüllere yürüyen

Gönüllerde yarınları yazan

Gönüllerdeki yarınları bozan

Mezar kazan

Saraylar kuran

Yalnızlığa türkü olan

Dertlerin içinde yürüyen

Hıçkırıkları dinleyen

Gözyaşlarını silen

Bazen bunları hiç bilmeyen

Salaklığa yatarak çıkarı için gizlice yol alan

Yakan yıkan

Dik sarp kayalara çıkarak sevgi tohumları eken

Sahte sevgi kanatları ile sevgiyi kanatan

Bazen sevgi denizi de yüzerek huzurunu takip eden

Bazen denizi kirleterek sevgiyi kirleten densizler

Saymakla bitmeyen güzelliği taşıyan insan

Saymakla bitmeyen kötülüğü taşıyan insan

İnsan kendi içinde güzel insan

İnsan kendi içinde nefreti ile dolaşan insan

İnsan

Ve insan

Mehmet Aluç-Kul Mehmet