Hakkı Bilmeyen Bu Dünyada Aldanır

Bu sendeki güzellik haktandır

Hakkın yolu uzak sanma yakındır

Ömür kapısı bir açılır bir kapanır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Kördüğüm yolları birbirine bağlanır

Eli ayağı birbirine dolanır çaresiz kalır

Zamanı olur duman duman içinde kaybolur

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Ava giden avcı bir avlanır

İkinci avında kendisi avlanır yanılır

Alçak gönüllü olan pek güzel karşılanır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Dünya hayatında zalimin dünyası kararır

Hakkı bilmeyen kullarım yolu cehenneme varır

İman ile olan edebinden dolayı utanır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

İmanı olmayan hakkı tanımayan kendini dev sanır

Zamanı olur duman duman içinde yol alır

Koşar adımla koşar hal bilmez ile yalanlar

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Yalanın içinde aldanıp ta boşa koşup soluksuz kalanlar

Yatsı olmadan yalanı ile kapı dışında sürünüp kaçanlar

Dili lal olup yalan ile dili büklüm büklüm dolaşır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Hakkı bilmeyen şeytanla gezer meyhaneleri

Hak yoluna inatla girmez yaşar izbe karanlık geceleri

Hak yoluna girmeyip haksızlık yolunda yok oldu niceleri

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Hak yolunda hakkı tanımazda olmaz hiç duygu

Boş yollarda şeytan ile boşa kurar anlamsız kurgu

Kör gözle görmez şeytan hançeri binlerce defa sırtına vurdu

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Ecel geldiğinde ah o an gerçek son anda anlaşılır

Son anın azabında kurtuluş yok haksız olan anlar kıvranır

Son anın son nefesinde af yok bilmez boşa çırpınır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Bu dünyada ne zaman ömür son bulur bilinmez

Azrail meleği yola çıkıp son nefese gelmeden görünmez

İman ile yola çıkan şeytanın yolunda sürüm sürüm sürünmez

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Hak yolunda yürümeyeni şeytan kara pençesi ile yakalar

Bir an gülümser görünen şeytan ile yol alan çaresiz kalır ağlar

Tekrara hak yoluna tövbe ile dönmeyenin yarası sızım sızım sızılar

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Oturma şeytanın taşına

Gör neler gelir pişmanlıkla başına

Merhameti yok şeytanın bakmaz göz yaşına

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

İman eden kul insandır

İman etmeyen şeytanın arkadaşıdır

İman ile kula Rahman verir ihsan bulunmazdır

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Kul imanı ile hürdür Yüce Rahman’a teslimiyetle elbette

İman eder Salih amel işler iman ile gezer cennet kokulu ahirette

İmanı ile Salih ameli karşılar kulu gülümseyerek cennette

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Kul Mehmet’im imanla olsun hayatının başı sonu

Dünya âleminde bundan başka olmaz önemli bir konu

İyi bil iyi anla sakın unutma bunu

Hakkı bilmeyen bu dünyada aldanır

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Artık seni düşünürken üşümüyorum

Ben kapına vardıkça kapatıyorsun arsızca

Kapıların önünde yatarken kapılarla oldum dost

Bir sana olamadım dost gülümseyen yüzünle

Ararken gönlüne girecek başka kapı

Uçurumların eşiğindeyim

Akbabalara yem olmanın çölündeyim

Bir uçuruma bir çöle düşüyorum ürkek adımlarımla

Sana açılacak bir kapı bulamıyorum

Hasrete açılan binlerce kapı açık

Ben yüreğimde kaçık bir âşık geziniyorum

Yolunu kaybetmiş bir serseri

Martıların sessizliğinde sensizliğin okyanusunda boğuluyorum

Lakin imdadımı duyan yok

Gözü yaşlı martıların kanadına tutunarak çıkıyorum yalnızlığımın adasına

Şimdi sen benden habersiz

Çilem yok artık sensiz arama artık beni bulamazsın

Yabancı bir adanın serserisiyim artık

Yorgun gecelerden kurtulup özgürlüğe koşan ben

Hasretinle gökyüzüne yüksel şimdi sen yokum artık 

Yüreğimin çırpıntısı ile yıkılan şehirim de kal artık sen arama beni

Her gece uykuya dalmadan yüreğime saplanan sen yoksun

Her lokmada hasretinle boğazıma düğümlenen kanlı aşım yok

Saba makamında şarkılar söylerken kâinata sensiz

Neşterli kan koklan ellerin yok üzerimde

Gök kubbemde ışık olan güneşim her gün bana doğuyor

Bir ölüm telaşı sensizlik gönlümde ölüyor

Bıraktım sensiz elimde gezdirdiğim boşu telaşı

Vakti gelen ölüm gibi ayrıldım sende

Artık seni düşünürken üşümüyorum

Artık senide hiç düşünmüyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kim duyar

Bir yürek yanıyor ağlıyor

Filistin de Suriye de mısırda bağırıyor

Sesimizi yok mu duyan diye çağırıyor

İnsanlar bebekler masumlar katl ediliyor diye kıvranıyor

Elimizde cep telefonu aman bunun yenisi çıkmış telaşında

Kim duyar bu sesleri yeni cep telefonun melodisi ile 

uğraşırken

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Aciz olduğunu anla

Yürek yanar pare pare

Bu derde vardır çare

Yüce Allah her derde çare

Var git Yüce Allah’a ey biçare

Çaresizlik sendedir ey kul

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Az ter dök çabala

Hayatı dikkate al olma budala

Yeter artık konma daldan dala

Hayatı yavaş takip et koşma dörtnala

Hayatı kandıramazsın olma ukala

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Başkasına lezzet ver ki lezzeti tadasın

Hayat yolunda yürürken yalnız kalmayasın

Nefis şeytanla oynayarak günaha dalmayasın

Pare pare dökülürsün nefis şeytanla yanmayasın

İnsan değerini kıymetini bil ki yarınsız kalmayasın

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Bir mana sarayıdır bu dünya nefsinden yana olma

İman ile ol hem dünyada hem de ahiretinden uzak kalma

Her şeyin çözümü iman ile gönüldedir boşa arama

Yüce Allah imanı verdi uzat elini al gönlüne uzaklara kaçma

İmansız kalarak nefis şeytanla kalma dünyanı sakın yakma

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Kul Mehmet’im iman ile ne alırsan odur hissen

İmandaki lezzeti tadı bir bilsen

İman ederek inşallah ölüp gitsen

Azrail can almaya gelirken gülümsesen

İmanın lezzetini tadan bu canla ölüp ölüp dirilsen

Aciz olduğunu anla bil azda ol makul ey kul

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sözlerim

   

                      

Yaşadığımız hayatta var oluşu, hayatta kavga etmeden birbirimizi candan severek kazanabiliriz ve hayatın peşinden gülümseyerek gidebiliriz, bundan gayrısı yaşadığımız hayatı mutluluğu sevinci yarınlarımızı yok ederek bitirmektir. Doğuştan bize verilen ağlama ise gülümsemenin güzelliğini göstermek içindir.

Hayatın gülümseyerek yaşamamız için verdiği cevapları dinlememek ona uyum sağlamamak sonucunda, yıkımı ve hezimeti yaşamak kaçınılmaz oluyor. Hayat âlem ile bize huzurun şarkısını kardeşliğin birlikteliğin enfes tadına doyum olmaz melodisini mırıldanırken, biz şeytanın kulak tırmalayan iğrenç melodi olmayan melodisini dinlersek, her zaman kaybetmeye mahkûm oluruz.

Hayat bize yaşarken yaşantımızda her an bir boşluk bırakır ve bunu bizim birbirimizi severek gülümseyerek içini doldurmamızım ister. Oysa biz bunu yanlış anlayarak, kendi çıkar ve arzularımız ile doldurmaya çalışarak hem kendi dünyamızı, hem de diğer insanların dünyasını yıkarak mutlu olacağımızı sanıyoruz. Ömrümüzün son anına kadar bize alay ederek gülen, kendi ellerimizle ördüğümüz sahte mutluluklarla, kendimizi yok eden uçurumlara atarak güldüğümüzü mutlu olduğumuzu sanıyoruz!

Hayat bize binlerce çıkış kapısı açarken, biz onları beğenmeyerek hatta o kapıdan içeriye girip, içinde ne olduğuna bakmayarak, ne var ne yok içinde bilmeden, kapısını kendi egomuzun baskısı benliğimizin şımarık egosu hatta hissettirmeden yıkımı ile kapatarak, hep çıkmaz sokaklarda çıkmazı yaşıyoruz. Bu nedenle bizim için başarı diye bir kazanımımız olmamakla birlikte, başkalarının başarılarına imrenerek hatta kıskanarak bakarken, bizi başarıya götürmeyenin ne olduğunu bildiğimiz halde salaklığımızla, bilmemenin ekseninde kendimizi her şeyi bilen görerek, suçu kadere yüklemenin saçmalığını yaşıyoruz.

Gün gibi aşikâr olan gerçekleri, nedense bitmek tükenmeyen cahilliğimizle, ak olana kara, kara olana ak, haksız olanı hak diye görme bilme saçmalığı ile gönüllerimizi edepsizce yıkarak, birbiri ile çelişki ve saçmalık dolu acıları yaşayarak, hem güveni kaybediyoruz hem de saçma kavgalar birbirimizden kuşkular duymanın saçmalığı ile insanlığımızı yitirerek, bizi yıkmaya çalışan düşmanın zalimin eline bizi yıkacağı kapıyı açmış bulunuyoruz.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kimse Halim Bilmez

Yarden ayrı kaldım yar beni andı kulağım çınladı

Şehir şehir gezdim yari saklamış bana geri vermez

Anlattım derdimi dağa taşa kuşa kimse anlamadı

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Arayan aradığını bulup rahata ermez mi erer elbet

Aradığım bulunmaz bilinmez neden ne olur akıbet

Her yer bana oldu gurbet adımlarımda yok isabet

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Gülmeyen talihim gibi yollarda bana gülmez

Gelmek istemeyen gelmez şansım çağırırım gelmez

Hasret çileyi çile dertleri çağırır git derim gitmez

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Beklerim dua ile Yüce Rahmandan bir ihsan

Yanar yüreğim bedenim sinem bilmem bende ne noksan

Kurudum kaldım yok mu yudumla kanacağım bir pınar yüce Rahman

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Kururdu salkım salkım gönlümde üzüm bağım

Çökmüş  un ufak olmuş gönül dağım

Yaşadığımı hiç sanmıyorum sanmayın ki ben sağım

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Ey insanlar kalkın yari benimle beraber arayın

Alın beni talihimle kaynar kazanlarda kaynatın

Değişmez isem bulamazsam zemzemler ile yeniden yıkayın

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Gelin bakın benim asıl gönül vatanım

Bulamazsanız vatanım nerede nuruaynım

Nuruaynımsız ben param parça parçandım

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Söyleyin ey erenler seven sevdiğine kıyar mı

Sevdiğini ateşlerde yakar kor alevlerde yakar mı

Çaresiz kalıp öldüğünü bilip kör gözleri ile bakar mı

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Yolumu şaşırdım acep yolum hakka varır mı

Hak yolunda kaybettiğim yarim karşıma çıkar mı

Yar çıkmazsa yoluma kadir mevlam yaralarımı sarar

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Gelin göründe bu garip aşığa bakın ne olmuş

Yaz ayında açan tüm çiçekleri kurumuş solmuş

Bakın bakalım yollara gelen var mı vadem mi dolmuş

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Artık ben kendi kendime yetmem bir adım daha gidemem

Artık gelmezsin  çağırmasın nazlı yar çağırsa da gidemem

Artık tükendim hiç bir şeyi bilmiyorum ben bendeyim diyemem

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Artık anladım ben bu hasret ile bittim tükendim

Belki hata bendedir onuda şimdi farz edin ki bildim

Amam inanınki o nazlı yari ben kendimden fazla sevdim

Galiba çok fazla sevdim biraz hata ettim

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Artık terk ettim onunla beraber düşlerimi

Kimse barıştırmadı bu gönül ile küslerimi

Anladım ben garip bir sevendim kimse dinlemedi sözlerimi

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Aşık sevdiğine varmayınca mutlu olur mu

Hak yolunda aşk ile yürümeyen kul olur mu

Merhamet ile olmayan insan insan olur mu

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Kul Mehmet'im vardın mevlaya aramayı bırak ver bir karar

Aradın bulamadın artık aramakta bulma bir yarar

Mevla sardı  seni yaralarını merhametle gönlüne bakar

Dil sanki başka gönül sanki başka söyler kimse halim bilmez

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kimse Halim Bilmez

Dünya ve Kul

Dünya üzerime bir gömlek dikmiş

Giymek istemesem de giydiriyor

Üzerine bin bir çile ile keder yüklemiş

Kollarımı bağlamış giyeceksin diyor

Gönül sazım kırık çekemiyorum nazını

Dünya tadı kalmadı alamıyorum hazını

Dünya hayatının yaşayamadım yazını

Ayaklarım bağlamış kış ayında yaz ayına yürüyemiyorum

Bülbül namesi dinlemek varken karga sesi dinletiyor

Halden bilmez ile derdime çaresizlik yolunu gösteriyor

Dilden anlamaz namert ile sözler söylettiriyor

Kollarım tutmuş zorla dinleyeceksin diyor

Dünya diyor bu dertler içinde hal ehli ol

Hal ehli ol gönlüne imanı al işte sana bir yol

Dilden halden bilmezi düzelt işte sana güzel bir rol

Ellerini tam bağlamadım az uğraş hemen çözersin diyor

Kul Mehmet’im bilirim bu dünya yalan

İmtihan içinde var mı yardımsız kalan

Dünya yolunda zalimdir soluksuz kalan

İman eden kul değildir ak olana kan katan

 Kan katana sanmayın Yüce Rahman uzakta bakan

Soluksuz ateşte zalimi odur cayır cayır yakan

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Sar Sen Beni

Candan sevdim ben seni

Dile düşürdün sen beni

Yeter artık incitme beni

İnsaf ette al sar sen beni

Aç gül kokan sinene gireyim

Sen sevmez isen söyle nereye gideyim

Candan sevenim ol artık sevdiğim diyeyim

İnsaf ette al sar sen beni

Aç kolların sar beni ben güleyim

Gönlümdeki gülleri önüne sereyim

Açmazsan gönül kapını izin ver öleyim

İnsaf ette al sar sen beni

Bizi bizden ayıran sürüne

Ağzı burnu yerlerde sürüne

Sürünsün bu alemde döne döne

İnsaf ette al sar sen beni

Gülümseyerek gel bu gönlüm narin

Aşk ile yaklaş bana yanmazsın bu gönlüm serin

Allah’ın emri ile iste olayım sana gelin

İnsaf ette al sar sen beni

Gönül sevmez ise o gönül tez çürür

Bu bedende aşk olmaz ise zor yürür

Aşk ile seven tüm güzelliği gönlünde görür

İnsaf ette al sar sen beni

Yar gönlünü günde bin defa dolaştım

Aşk denilen güzellikle yarim boynuna sarıldım

Aşk ile sevdim sanma severken yanıldım

İnsaf ette al sar sen beni

Kul Mehmet’im ne yapayım malın çoğunu

Vermez mal bana yarin yokluğunu

Aşk ile sevdim ben bilirim yarin güzel huyunu

İnsaf ette al sar sen beni

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Beyitlerime Devam

Gamdan yıkıldı gönül evim yapacak ustası yok

Viran olmuş gönülde evler ararsan bu alemde çok oturulacak hali yok

Mümin olanın haram lokmaya karnı her zaman tok

Mümİn olmayanlardan  ahireti bilmeden haram yiyenler çok

Ara bul gönlüne bir Leyla gönül evine gülümseyerek misafir et

Merhametle gülümsersen Leylan’ın gönlüne budur bir açık bilet

İman ile ol sen sağla her zaman  ol sen imanınla adaletli

Bu alemde iman ile olan kul mümin zayıf değil her zaman kuvvetli

İman ile olmazsak ne olur ahirette bilinmez akibet

İman merhamet salih amel ile ol beraber ahiret için işte sana açık bir senet

Merhametli ol her zaman gönülleri sen gülümset

İman merhamet ile ol sen gör güzelliği o zaman edersin hayret

Bu dünyada imandan merhametten başka hiç bir şeyde yok fayda

Merhametsiz imansız olduktan sonra ne faydası olacak her gün gezsen sen ayda

Az imanlı  merhametli ol dağıt gönüllerdeki matemi

İman üzere yaz her zaman bırakma elinde merhametli kalemi

Açsın gönlünde imanla aşkla ile cennet bağının gülleri

Kapat hasretin kapısını esmesin gönülleri yakan yelleri

Sabır dersen sen gör Eyüp de ki o dağlar gibi umman sabrı

Merhametli ol karar verirken yıkma gönlü geçme  viran eden sınırı

Aşk için oluruz biz garip bir dilenci dertleri yok etmek için değil miyiz sabırla değirmenci

Sabah seherinde taze güller açar yanında öter bülbüller dinlemek için ol sen seherci

İzan ile ol aç akıl melekeni dinle gör alemdeki kusursuz işleyen huzuru

Gönül gözü ile bak gör gönüllerde parlayandır Yüce Rahmanın nuru

Kul Mehmetim sen anla Rahmanın nuru ile parlayan gönül dilinde

İman ile gez yoksa kurtulamazsın nefis ile şeytanın yakan yok eden elinde

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Bu Can Sana Feda

 

Halim arz ettim yarim sana döne döne

Bir gün dönmedin zalim benim yöne

Seni çok seviyordum bilmedin aksine

Vazgeçmek için çok aradın bahane

Kaşlarını çatıp gittin demedin bir elveda

Çekip gittin ya yine bu can sana feda

Bilmem ne diye beni sen üzersin

Geçip karşımda hoyratça beni süzersin

Bir söz söylemez çeker gidersin

Bir gülümsesen a güzel ölür müsün

Kaşlarını çatıp gittin demedin bir elveda

Çekip gittin ya yine bu can sana feda

Söyle bensiz var mıdır bir yurdun

Söyle sen ne diye beni böyle yordun

Gizlenerek saklandım beni herkese sordun

Aradın da benden iyisini mi sen buldun

Kaşlarını çatıp gittin demedin bir elveda

Çekip gittin ya yine bu can sana feda

Gel sarıl bana alemde bırakalım hoş seda

Yoksa hasret bize olacak müptela

Uzaktan bakar iken etme sakın veda

Gel seninle gülelim biz bu dünyada

Kaşlarını çatıp gittin demedin bir elveda

Çekip gittin ya yine bu can sana feda

Kul Mehmet'im aradım bulamadım bir Leyla

Gece gündüz hep yaşadığım duyduğum vaveyla

Bazen aranan bulunmuyor tam anlamıyla

Artık çekeceğim günahıyla sevabıyla

Kaşlarını çatıp gittin demedin bir elveda

Çekip gittin ya yine bu can sana feda

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İman Ki Gönüllerde Dalgalanan Sancak

Bitirir miyim sandın senli yarınları

Gülümseyen gülüşünle gülümseyen düşlerimi

Unutur yitir imiyim sandın cennet gülüşlüm

Gözlerindeki aşkın içinde kaybolur muyum sandın

Gözlerindeki aşkın deryasında çiçek olup açılmadıkça

Terk eder gider miyim sandın ötelere

Seni siler miyim bu dünyada ve gönlümde ahiretim de

Cennet kokan bakışların ve gülüşlerini unutur muyum sandın

Yanında ecel terleri cennet çiçekleri gibi kokarken

Yüreğindeki imanla aşkın Nur Kur'an ile coşarken ötelere

Sana varmayan sarp yokuşları Allah'ın izni yardımı ile

Yıkarım iman ile aşkın kuvveti ile geleceğin cennet çiçeğisin sen

Gönlümde cennet kokusu ile açan

Unutur muyum terk eder miyim sandın cennet güzelim

Cehennem çukurlarında senin için sürünür

Zalimin lanet çaresizliğini otağını başına yıkarım

Gözlerine o karanlığın gölgesi düşmesin diye

Binlerce yaralar alırım ama ben seni hiçbir zaman unutmam

O yürekteki imanı yaratan Yüce Rahman bunun için yarattı

Zalimin zulmünü yıkmak

İnsanları candan gönülden sevmek

Kendi mutluğumuzdan öte

Tüm insanlığın mutluluğuna koşmamız için yarattı ve gönlümüze almamızı istedi

Hangi çılgın yıkar imanı sinede

Sendeki imanın güzelliğini görünce

Hangi vahşet yok olmaz bize imanın gücünü veren Rahmanın yardımı ile

Sen âleme cennet gülü eken güzelim

Nur İslam ile Nur Resule giderken yolumda yarenim gönül yoldaş'ım

İnsan kendini unutur seni insanlığı unutmaz

Hak ile bakan gözlerindeki imanın gülümsemesini gören hak yoluna gelir

Bu imanın bakışı ile zalim yanmaz mı?

İman ki gönüllerde dalgalanan sancak

Sancak ki Nur Resul elinde emanet bizlere ancak dalgalanır

Sancağın gölgesi cennette yansır âleme haktandır pınarı

Batıl yolu kapanır hak yolu açılır canlar canlara can olur canlanır

Söyle şimdi güzelim

Seni nasıl unuturum

Hak gönüldeki gözdeki imanla kulunu hemen tanır

İşte ah o zalim ile yandaşları yanılır şeytana bağlanır hak bilmez

İmanla mümin şehadeti imzalar âlemi insanı tanır sırra erer her derde katlanır

Yağar nur nur ihsan âleme

Aha geldik gidiyoruz desek de şehadetle ötelere sonsuz âleme yine unutmayız

Bekleriz cennet bahçesinde imanımızla

Yüce Rahmanın Merhameti Rahmeti izni ile

Ah bilmezler

Ah bilmezler

Ah bilmezler gün yüzü görmezlere acırız

İman ile biz iman edenler tenha yer bulamayız

Ah o bilmezler kendilerini yalnız bilir ve görürler

Mehmet Aluç-Kul Mehmet