Viran Olan Gönlümü Sevindirdim

 Söyle bana kaçtır senin yaşın

Baş üstünde oynar gözün kaşın

Sağa sola döner o başın

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Yüreğin yanar alevden bir kor

Sen aşkı sevip yaşayana sor

Az çileyi çekersen iyiye yor

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Viran yerde durmaz aşk iyi bilmeli

Girdiğin bu yolda doğru olmalı gitmeli

Önündeki yüksek dağları aşıp geçmeli

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Sanma dünya senin etrafında döner

Yaşayan bu beden ecel ile söner

Merhamet nefreti anında yok eder

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Aşk seher vaktinde gülümser gezer

Aşksız gezmek ölümden beter

Acı çile bir gün olur biter gider

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Aşksız bu gönül her an aç

Aşk bu gönül’e derman ilaç

Gönlündeki aşkı merhameti saç

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Aşk ile seven merhameti sanmayın gizler

Aşk sevdiğini her an özler

Aşk gelince dilde bitmez sözler

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Kul Mehmet’im aşk ile sevilir taze çağında

Aşk gezer nazlı yârin gül bağında

Yâri gördüm sevdim yirmi üç yaşında

Aşk ile sevmenin vardır bedeli

Viran olan gönlümü sevindirdim

Nazlı yârin peşine düştün düşeli

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ara Leyla’nı Yalnızlık Uçuruma Çeker

Ara Leyla’nı Yalnızlık Uçuruma Çeker

Leyla’yı arayan o gözlerimiz yok artık

Leyla yerine biz hasreti gönül’e sardık

Yolların başında ortasında yalnız kaldık

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Divane gezme aşkla gezen yazıktır cana

Bak il il hasretle geziyorsun yana yana

Derdini sen anlat sana can olacak cana

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Leyla’n yanında olmayınca sabah hiç olmaz

Serap seni bak aldatır kimse seni sormaz

Aşk la sevdiğini aramayan adam olmaz

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Sevk etme sen kendini derinden o kedere

Yaşadığını sabırla yor sen bu kadere

Aramazsan Leyla’yı söyle sana kim vere

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Kul Mehmet’im sevmeyen gönüller aşka küser

Aşk ile sevmeyen kulun tüm neşesi biter

Gönül aşk ile sevince rahatlar genişler

Ara Leyla’nı yalnızlık uçuruma çeker

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Şehidim Mehmetçiğim cennette sevinir

 

Acılar dizilirde sineye

İhanet sığar acep nereye

Leşler dökülürken dereye

Cennete giden Mehmetçiğim

Elinde cennet çiçekleri ile giden Mehmetçiğim

Giderken ekersin vatan denilen her bir yöreye

Ötelerde sizi gül kokan Resul bekler

Sizi görünce gül gülüşüyle gülümser

Kulunu seven Rahman şehitlikle sizi bekler

Cennete gidişinizi anlatamaz sözcükler

Elinde cennet çiçekleri ile giden şehidim

Giderken ekersin vatan denilen her bir yöreye

Sizin cennette gülüşünüz bize yeter

Vatan topraklarında bizler şahadeti bekler

Güneş doğmayınca sabah olmaz açmaz çiçekler

Sizlerin şahadeti ile vatan vatan olur bize gülümser

Elinde cennet çiçekleri ile giden şehit polisim

Giderken ekersin vatan denilen her bir yöreye

Kul Mehmet’im ömür bu dünyada tükenir

Yüce Allah ahrette yeni ömürler yükletir

Sanma kul cennete girmek için bekletilir

Kapı açılır cennet gülleri önüne serilir

Şehidim Mehmetçiğim… Kollarını açmış sevinir

Bizlere gelin gelin diye cennette seslenir

Elinde cennet çiçekleri ile giden vatan evladı

Giderken ekersin vatan denilen her bir yöreye

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Gerisini Düşünme

Gel perişan halini hayra yor

Aşk ateşi yakar ateşten kor

Kaybettin ise yolunu bir bilene sor

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Gönül’e sabırla Rahmet iner

Eceli gelen bu dünyadan gider

Çile dediğin bir gün gelir biter

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Uzatılır sana Yüce Mevla’dan el

Koş gel der yoluma yavaş olsa da gel

Merhameti görünce gözünde akar yaş olur sel

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Çileyi derman gelir alnında öper

Bundan sonra her şey olur süper

Ölümden sonra yeni hayat sana güler

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Can olan canlar canına can katar

İnsan canı sevmeyen nefretle yatar

Nefis şeytan alır pislikten çamurlara katar

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Ölümden sonrada sonsuz hayat vardır

Bu dünyada ne kadar iyilik yaparsan kardır

Gönülde yoksa iman mezar ile ahiret çok dardır

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Her karanlığın ardında güneş doğar her seher

Dünyada ölümden sonra var sonsuz bir sefer

İman ile merhametle ol Allah’a ol bir nefer

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Nur Kuran ve Nur Resul bize rehber

Karanlık yollarda nurdan bir fener

Arasan da bulunmaz böyle bir cevher

Dert sıkıntı çileli günler gelir geçer

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Kul Mehmet’im imanla ol işte sana hüner

Dünya iman ile merhametle döner

Bu canlı beden bir gün olur söner

Rahmanın yolunda yürü gerisini düşünme

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Nebiye Ulaştır Yolumuzu

Lütfünü esirgemeyen Yüce Allah’ım

Ömrümüz hata günah dolu Rahmanım

Sana döndüm geç oldu yönümü

İmanınla doldur özümü aç gözümüzü

Sana gül kokan nebiye ulaştır yolumuzu

Nefis şeytanla başımı vururken taşa

Nefis şeytan kandırdı dedi olursun paşa

Akıttılar gözümde yaş yatırdılar günah çamuruna

Senin yolun bu dediler işte böyle yaşa

İmanınla doldur özümü aç gözümüzü

Sana gül kokan nebiye ulaştır yolumuzu

Geç ayıktım geldim huzuruna Allah’ım

Dertlerime derman sensin Yüce Rahmanım

Kendim düştüm sen düşürdün diyemem hâşâ

Boş yere inandım başım vurdum taşa

İmanınla doldur özümü aç gözümüzü

Sana gül kokan nebiye ulaştır yolumuzu

Doğarken giymiştik unuttum ben kefen

Bu âlem bize tapulu değil bilemedik edindik mesken

Ölenlerden ders almadık önlerimizden geçip giderken

Bu dünya ya gelirken bize kalacak derken ecel alıp giderken

İmanınla doldur özümü aç gözümüzü

Sana gül kokan nebiye ulaştır yolumuzu

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Var Git Güzel

Akıl mantık ile sevmedin gönülden dışarı çıktın

Gönül evine değer vermedin utanmadan yıktın

Hayret etmiş gibi birde edepsizce durdun baktın

Var git güzel sen yoluna senden bana yar olmaz

Yıkık hatıralar arasında kendi düşlerimle kaldım

Bir güzel seveyim dedim seveyim derken yandım

Severken herkesi kendim gibi dürüst kul sandım

Var git güzel sen yoluna senden bana yar olmaz

Bülbül gibi gül dalına neşeyle ben konarken

Gül yerine zakkum ağacına konup yanarken

Her gün damla damla seninle ben solarken

Var git güzel sen yoluna senden bana yar olmaz

Kul Mehmet’im yazlarım artık oldu kışım

Dertsiz iken bin dertlerle dolu bu başım

Gece gündüz akıyor artık benim gözyaşım

Var git güzel sen yoluna senden bana yar olmaz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sözlerim

Yıllarca düşünmenin içinde yürüdüm durdum lakin bir adım yürüyerek düşüncelerime ulaşmak için adım atmayı unutmuşum hiç haberim olmadı.

Karar verdim düşündüğümü yapmaya, bir avuç karar vermeyi küçük gördüm, karar vermenin rüzgârında bir sağa bir sola savruldum durdum, yapmanın ve hayata geçirmenin yolunu kaybettim.

Bilmek için yüreğim yanarken, okuyup öğrenmek için elime bir kitap alıp okumadım, bilememenin karanlığında kendimi çokbilmiş sandım, lakin aydınlatan yolların ışığında yürüyemedim, karanlık çukurlara düşe kalka, bütün bedenimi parçaladım.

Hayatı, yaşayarak nefes alarak yürümek, sonunda ölerek gitmek sandım, oysa arkada izler bırakarak yürümek gerektiğini, son anda öğrendim. Çünkü yürüdüğüm yollarda hep izleri takip ettim yürüdüm.

Yaşarken ölüme yürüdüğümüzü unutur, aklımıza gelirken korkarız, oysa geride bıraktıklarımızın bize gittiğimiz mekânda, faydası olup olmadığını düşünmeyerek biriktiririz, ölüm anını ve sonrasındaki hayatı güzelleştiren faydalı güzellikler peşinde gitmez, ondan sonra edepsizce korkarız.

Aynı kısır döngü içinde aynı mekân içinde yaşarken, yeni fikirlere dünyaya açılmadan, her şeyi bildiğimizi sanırken, bilemediğimizin karanlığında bir ömür boyu nefessiz kalır yaşadığımızı sanırız.

Bilmediğini bilmeyenler, cahilliğin kâbusunda yatıp kalkarken, kâbusu bilmek sanarak tir tir titrerken, bilmenin kendilerini titreteceğinden silkeleyeceğinden korkarak, hala bilememenin adını çok biliyorum koyarak hala o yanlış yolda yürümeyi erdem sayar.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Cansız Bedenimle Kaldım Gurbet İlinde

Duymadın aşkım anlattım ben ellere

Eller anlamadı aşkım anlattım ben güllere

Aşk ile açtı güller çektim gittim gurbet illere

Cansız bedenimle kaldım gurbet ilinde yollarda

Gurbet ilde anlattım aşkımı toprağa

Toprak kabul etmedi attı beni uzağa

Uzak illerde düştüm hasret ile tuzağa

Cansız bedenimle kaldım gurbet ilinde yollarda

Döndüm aşk ile nazlı yârin iline yönümü

Aşk ile bulamadım yâri mutlu edemedim ömrümü

Yıllardır arardım mutlulukla kaybettiğim dünümü

Cansız bedenimle kaldım gurbet ilinde yollarda

Kul Mehmet’im aşk ile sevmeyeni seversen gülmezsin

Aşk ile sevmezse o gönül sen sev artık sende ölmezsin

Ölmezsin dersinde aşk ile sevilmezsen mutlu gün görmezsin

Cansız bedenimle kaldım gurbet ilinde yollarda

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Atışma (Monolog Atışma)

Haydi, söze başlayalım biz evvela

Def olsun gitsin başımızdaki bela

Birbirimize tahammül etmek mesele

Bundan sonrası birlik içinde sefadır (Kul Mehmet)

Muhabbet ile başladık söze (Nöbetçi Şair)

Nazar değmesin cümle cana göze

Oturalım yan yana diz dize

Bundan sonrası birlik içinde devrandır

Muhabbete doyum olmaz

Merhametli olan hiç solmaz

Yalan söze kimse kanmaz

Bundan sonrası birlik içinde dermandır

Her gönül cennetten bir bağdır

Sanma yolları kapatan dağlardır

Cana can olan cümle canlardır

Bundan sonrası birlik içinde aladır

Herkes muradına ersin derim

Cümle dertlere Allah kerim

Karanlık günler yarın el ele bitecek derim

Bundan sonrası birlik içinde duadır

Birlik beraberlik kardeşliğimiz her derde şifadır

Muhabbetle şimdi yaşadığımız mevsimlerden bahardır

Merhamet gönlümüze Yüze Rahmandan nişandır

Bundan sonrası birlik içinde canlarımıza candır

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Monolog: Bir oyunda, kişilerden birinin kendi kendine yaptığı konuşma.

Yükselmez Vatan Ufkunda Nefretten Temelsiz Dağ

 Yıkılır mı iman varsa milletimin vatanın gönlünde bağ

İman çelikten zırh, şehadet şerbeti geçer, yıkılmaz bu dağ

Osmanlı torunuyuz cihana nam salmışız açmışız gönüllerde çağ

Zalim yıkılır bu imanla yakındır keskinle imanını

Yükselmez vatan ufkunda nefretten temelsiz dağ

Rabbim celildir elbet imanın göğsünde delil

Zalim bu imanla zaten olacak elbet zelil

İman ile olursan ey kullar zafer için zaten Yüce Allah kefil

Zalim yıkılır bu imanla yakındır keskinle imanını

Yükselmez vatan ufkunda nefretten temelsiz dağ

İman nasip olmaz her kula kıymetini bilin ey beşer

Göğsündeki iman zalimin zulmünü bir anda deşer

Mehmetçik şehit olurken cennete düşer

Zalim denilen soysuz cehenneme düşer pişer

Zalim yıkılır bu imanla yakındır keskinle imanını

Yükselmez vatan ufkunda nefretten temelsiz dağ

İmanla yönümüz dönüktür nurdan Kâbe’ye

Zalim şeytan ile ayakta uyur bak gör esneye esneye

Biz doğduk imanımızla yürüyoruz zalimi yıkmak için öteye

Zalim karşısında görür bizi kaçar titreye titreye

Zalim yıkılır bu imanla yakındır keskinle imanını

Yükselmez vatan ufkunda nefretten temelsiz dağ

Üç beş onursuz zalim baş başa oturdular

Nefretle vatanı yıkmaya el ele başladılar

Çanakkale de yenilgiyi hazım edemediler

Şimdi yeniden yıkmak için nefretle diş bilediler

Zalim yıkılır bu imanla yakındır keskinle imanını

Yükselmez vatan ufkunda nefretten temelsiz dağ

Kul Mehmet’im imanla yürüyelim adımlarımız olsa da revan

Üç adımda imanla yıkılır zalim el ele hemen biter devran

Nefret ile yüklenmişse yürüyerek gelmez işte o kervan

İmanla ol imanla yürü gör bak nasıl kaçıyor zalim eyle seyran

Zalim yıkılır bu imanla yakındır keskinle imanını

Yükselmez vatan ufkunda nefretten temelsiz dağ

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yıldızlara Beni Anlatırken Yıldızlarda Seni Görmek

   Seninle beraber olmanın güzelliği nedir bilir misin ay bakışlım? Gülüşün İle gülmek, gülüşünde kendimi görmek, aşkın deryasında kelebek misali uçarak seni gülümserken seyretmek. Seninle aşk’a dair heceleri harcamak, aşk dolu sözlerin merkezinde gözlerindeki aşkın ışıltısında kaybolmak ve biz olmak.

   Seninle yağmurun altında, sırılsıklam aşkımız gibi yağmurun rahmetinde sırılsıklam olmak, şemsiyesiz el ele dolaşmak, kulaklarıma okuduğun aşk şiirlerini usulca yağmurun sesine karıştırarak dinlemek, akşam olunca yıldızlara beni anlatırken yıldızlarda seni görmek, birer birer gönlüme düşerek gönlümü aydınlatman ay bakışlım.

   Kirpiklerinde aşkın salıncağına binerek sallanmak istiyorum ve sen bana gülüyorsun o tatlı gülüşünle, al beni göğsünde salla, gözlerine bakarak o kirpiklerine bir salıncak kurayım, aşk deryasında sallanarak uyuyayım. Seninle türkülerin notaları arasında dolaşmak, türkülerle Anadolu’ya insan gönlüne ulaşmak istiyorum gezmek istiyorum dediğimde, hiç itiraz etmeden tutuyorsun ellerimde, yüreğimizde Anadolu’nun toprak merhamet kardeşlik vefa kokusunu aşkımıza karıştırarak il il dolaşıyoruz seninle ay bakışlım.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yok Olmasın Göğsündeki İman

Kalk yatan uyuyan adam kalk

İmanınla yürü korkma yürü

Demirden sağlam imanınla hareket et

Sonsuzluğa götüren ölüme yürü

Ölüm sonsuzluğa

Sonsuz cennete adım atmaktır

Yok, olmasın göğsündeki iman

Baştan sona doğru yürü korkma

İmanı iste sen imanla sana koşan işte biz

İmanla dirilen biz bizle inşa edilen dünya

Sende niyet bizde azim var

Gönülde yaralara merhemsin

Sanmasınlar seni biçaresin sen nefessin

Kimse biz gibi gönülleri bilen sarraf değil

Melunlar yoksundur insanlıktan onlar af lazım değil

İmanla Rahman önünde biz eğiliriz

Zalim gelirse nefreti ile ezer geçer gideriz

Zalim karşısında konuşma insanlık yok ona söz lazım değil

Vur tokadı yüreğine soluksuz bırak o insan değil

Her can körpe bir candır vahşete layık değil

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Cennet çiçekleri ellerinde, cennete meleklerin ellerinden tutarak cennete giden, Şehitlerimiz.

Bir feryat ki yüreklerde Sema’ya şehit olanlarla meleklerin ellerinde cennete uğurlanırken, bu nefreti kaybedenlerin nefretlerini kusarak bitişinin feryadıdır. Katliam ile beslenen insanlıktan çıkmış lanet bakışlı canavar ruhlu insanların yok oluşunun feryadıdır bu. Kalleşlik onlar için meziyet iken vatan için ölmek bizim için şeref ve cennet bahçesinde gezintiye çıkmaktır.

Yangın ile yüreklerinde, birlik ve kardeşliğimizi hazım edemeyen vahşetin temsilcilerinin son çırpınışı ve cehennemde yanmaya koşmalarıdır. Barbarlıkları ile hayvanların bile yanlarında kaçtığı, yüreğimizi yakan, cennet çiçekleri ellerinde cennete meleklerin ellerinden tutarak cennete gidenler, gözleriniz arkada kalmasın binlerce vatan evlatları sizin peşinizde terörü lanetleyerek, yıkılmadan yolunuzda devam ediyor.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

En İyisi Rahmeti Aramak

Yola çıkarken Rahmet ararım

Rahmet aramazsan nefsimle yatarım

Nefsimle olunca hayatımı birbirine katarım

En iyisi Rahmeti aramak gerisini unutmak

Nefis ile şeytan etrafımı sararken

Rahmet gelip onları uçuruma atarken

Sadece Rahmeti alıp onunla yatarken

En iyisi Rahmeti aramak gerisini unutmak

Aldım metreyi nefsi şeytanın boyunu ölçtüm

Boylarının ölçüsünü alırken onlara küstüm

Rahmeti alıp diyar illere göçtüm

En iyisi Rahmeti aramak gerisini unutmak

Nefis ile şeytanın tokadı çok yaman

Aş diye anında yedirir saman

Kimdir onlarla bu âlemde mutlu olan

En iyisi Rahmeti aramak gerisini unutmak

Nefis şeytan eline düşmeye gör vermez aman

Onlarla uğraşmaktan geriye hiç kalmaz zaman

Rahmeti istersin dua ile sana kavuşur o an

En iyisi Rahmeti aramak gerisini unutmak

Kul Mehmet’im doldur kâseni Rahmet çeşmesinden

Helal kazan alın terinle sen ye helalinden

Rahmanı ve Rahmetini her daim an şükürle içinden

En iyisi Rahmeti aramak gerisini unutmak

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yolu Şaşıran Benim

Uzanırken maziye elim

Hafif olsa da az kelim

Lal olmasaydı bu dilim

Hatalarıma sözlerimle çelme takardım

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Aslına bakarsanız mazinin yok suçu

Suçun hepsi bende yolu şaşıran benim

Ters yöne girdim yanlışa yöneldim

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Ata binerken yanlışlıkla eşeğe binmişim

Menzile varmadan yarı yolda inmişim

Her şeyi biliyorum derken eşeklik etmişim

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Dereyi görmeden paçayı sıvadım

Akıntıya kapılıp sürüklendim adım adım

Acemi iken tüm yolları biliyorum sandım

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Maziye iki çift laf söylemek isterdim

Senin yok hiçbir suçun diye gülümserdim

Yoldaş olduğu için teşekkürler ederdim

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Hayatı etmedim takip sessizce ipini çektim

İpin ucunda ben varmışım hiç akıl etmedim

Hayat yavaş yürü derken ben şaha kalktım

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Su diye pınardan su içmedim ürettim içtim

Libasları beğenmedim kendim ürettim giydim

Ne ürettiğim su suydu nede ürettiğim libaslar libastı

Kendi elimle yaraladığım gönlümün ıstırabı ile kaldım

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Sancımın ilacını almadım çaresiz kaldım

Yolda ne buldumsa bakmadan koynumda sakladım

Zehirli yılanları saklamışsım neden böyle yaptığımı anlamadım

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Cahili adam sandım yanında yattım

Bir sözüne beş sözü bende içine kattım

Nefsim için yarınlarımı cahil adama sattım

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Dev hayatı cüce sanarak meydan okumazdım

Yol yakın diye şaşırıp uzun yola koşmazdım

Hayat hafife alıp onu yıkmaya çalışmazdım

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

İlk defa değil başımı taşlara vuruşum

Hesapsız hesabımla bin defa beş kuruşsuz kalışım

Akılsız hesapla bu ilk değil bininci yanlışa koşuşum

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

E elden ne gelir sabırdan başka

Derdi veren Rahmanın şifası bambaşka

Hatanı bil otur yerinde koşma çamura bata çıka

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

 Kul Mehmet’im hatalarım oldu bir tecrübe

İnsan dediğin okumak anlamak için değil alfabe

Her yanlışa koştuğunda yiyor insan bin bir darbe

Sap gibi ortada kalmazdım boşuna taşlar üstünde yatmazdım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-