Haydi, Az Gülümse Bana, Gamzende Çiçekler Açsın.

---

Hayatın Başlangıcına ve sonuna nasıl sahip değilsek onu değiştirerek yönetemiyorsak, kendimizi değiştirmeden insanları değiştirmeye başlıyoruz. Sana ben binlerce kez söyledim aşka da müdahale etme takip et git peşinde, tıpkı hayatı takip edip peşinden gittiğimiz gibi.

Bırak aşk kalbimize hassas dokunuşu ile dokunsun, gülümsetsin gülüşü ile.
Bırak uzak geçmişin sisli hatıralarında gezinmeyi, uzat bana ellerini bugünün silinmez müziğin nağmeleri kulaklarımızda raks ederken bizde onu mırıldanırken, gel seninle güneşe doğru aşkla yürüyelim. Silinmeyen hatıralarda el ele olalım.

Aşka dair ne varsa beraber gönül gönül’e yaşayalım, sen ben ayrılık korkusunu yaşamadan, haydi az gülümse bana, gamzende çiçekler açsın.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Güle Solmak Bülbüle Figan Düştü

Takvim yaprakları gibi kopardın kendini gönlümde

Gönlümde düşen sen değildin bir can düştü gözümde

Maverada gülüşlerimiz söndü melekler bize küstü

Mutluluk dolu seslerimiz yokuşların ucunda uçurumlarda

Paramparça yarınlarımız uçurumun ateşlerinde bizimle yandı

Ne senden nede benden bize ait bir gölge kaldı yok oldu

Ne sende nede bende bir bakış kaldı yarına bizi götürecek

 Mutluluklar çehrende bizi sarmadı ebedi

Ben güldükçe parlamadı gözlerindeki aşk bana gülmedi

Ağaçta kopan dal gibi yaparak gibi düştük gönlümüzde ivedi

Güle solmak bülbüle figan bize de ayrılık zindanında yatmak düştü

Dolaşan ben olsaydı damarlarında aşkınla yaşardım aşkla özgürlüğü

Damarlarımda aşkımla dolaşan sen olsaydın verirdin bana hayat öpücüğü

Seninle takamadık hayata bizi bağlayacak bir nişan yüzüğü

Taktık gönlümüze şimdi ayrılığın yollarını gönlümüz bölündü

Şimdi ikimizde ağaçtan düşen iki ayrı yaprak

Rüzgâr aldı götürdü bizi ayrı yönlere savurdu

Artık ne biz kaldı ortada nede birbirimizi dinleyecek zaman ve an kaldı

Şimdi bizsizlik depremi ile ayrılığın altında can çekişen iki yabancıyız

Artık ne ben sana ne sen bana uzanabiliriz

Gözlerimizdeki ayrılığın feryadı ile artık ayrı mekânlar da

Sırılsıklam biz kokmayan bakışsızlığın altında ölebiliriz artık

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Zalim Size Yakışır İzmihlal

Yaşadığımız o an sanki kıyamet

Yaşadığımız an an değil nefretten bir an

İçinde yaşarken binlerce can

Gözsüz başlar içinde nefreti göğsünde

Çökmüş yollar evler gönüller bebeler

Nefrete koşan yollar çaresizlik içinde

Sen bir yerde ben bir yerde

Gönüllere çekilmiş kapkara perde

Toz toprak içinde binlerce adam

Adam içinde binlerce lanet kaynarken

Kaynayan lanet üstüne dökülür buzdan kayalar

Donarken nefret yeryüzünde başlar güzel aylar

İftihar edilecek şey yürekteki iman

Coşar gönüllerde vatan toprağında her an

İman ne güzel demişti nefreti yık

Gönüller gülsün artık

Görsünler bakalım kimler uyanık

Birazda onlar gezsin gönülleri yanık

Az da biz gezelim bağrı açık

Olmasak ta bizler kaçık

İman ile yaşarız

Yolumuza iman ile bakarız

Nefrete çok güzel el ele yumruk çakarız

Düşmez bu millet

Yaşatılmaz ona illet

Karşı çıkmanın olur maliyeti size yüksek

Yer iman gök iman ile coşar yeryüzünde olmaz tümsek

Bir kuru parça olsa da beraber yeriz tatlı gelir ekmek

Hiç bırakılıp gidilir mi söylesen vatanı olur mu gitmek

Vatanı olmayanın gitmesi gerekir hayâsızlar yönünü bilmemek

Bilmezse yönünü mezara çevrilir biter hayâsızca ürümek

Müslümandır imanı ile yaşayan Müslüman

Söyleyin Müslüman değildir ağlatan ağlayan

Müslüman değildir nefreti ile coşan koşan

Müslüman bir an sarsılsa da nefrete kanmaz

Nefret ile karnını doyurmaz

Başlar birazda vatanında olmayanın edepsizce velvelesi

Onlar için yoktur gelecek zaman istiklal el ele

Biraz sonra akacaklar iman ile coşup gelen sele

Helak etmek isterken olurlar helak

Boşa gider nefrete sarılmaları hırsları hele bak helke bak

Ne de hoş boğuluyor iman selinde ahmak

Sana izin verir miyiz vatandan bir parça ey avanak salak

Birlik kardeşlik iman yetişti imdadımıza o her an

Yazık olsa da vatanının nurlu evladına

Vatan verilmez bölünmez şahadetle ölünüp gidilmez

Çıkarır mıyız sizi sabaha

Önünüzde yakarız çıkamazsınız ateşten vaha

İzin verilir mi ihlalinize nefretinize

Konuşamazsınız olur dilleriniz lal

Yok, size toprağımızda istiklal

Git toprağında kur sana yakışmaz ya istiklal

Sana yakışır izmihlal

Yaşamak yaraşır siz pürmelâl melal

Ne hoş yakışıyor size feryat

Hazansız solarsınız her sabah

Matemi yaşamak artık senin hakkın

Ölüm şimdi cehennemle sana daha yakın

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İzmihlal: Çöküntü

Melal: Can sıkıntısı, usanç

Muhabbetle Atışmamız-2-

Bende geldim atışmaya muhabbeti canlandırmaya

Muhabbetle gönülleri sarmaya

Haydi, hecelerde gelsin arka arkaya

Haydi, durmayın atışalım çekmeyelim zahmet

Sen geldin hoş geldin üstadım

Sende geldin haydi devam edelim yürüyelim adım adım

İyi ettin hoş geldin bende dedim bak yalnız kaldım

Atışmayla çekmeyiz zahmet hoş geldin kardeşim Ahmet

Kimsin ben seni tanımadım buralarda yenisin

Kimsin sen in misin cin misin?

İnde olsa cinde olsa muhabbeti sevmez sen bizdensin

Ahmet kardeşim hoş geldin hepimiz değil miyiz ümmet

Hay ağzına sağlık çok güzel dedin

Muhabbet ile bak nasıl ısındık bizde gülümsedik

Yolumuz bir gönlümüz bir gönülleri severiz dedik

Hepimiz ümmetiz haydi sende hecelerin ile bizleri gülümset

Hay sizler sağ olun beni yalnız bırakmadınız

Gönül güzelliği ile şiirleriniz ile gönlümü aydınlattınız

Yolumuz bir gönlümüz bir gönülleri severiz yanılmadınız

Aydınlığınızla gönlüm şenlendi neşenize güzelliğinize ettim hayret

Gayret bizden başarı yüce Mevla’dan

Gönüllere gülümseyerek yürüyelim buradan

Yolumuz uzundur yürüyelim durmadan

Aydınlığınız güneş olsun doğsun sen gülümsemeleri seyret

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Dön Ağla Yan Ağla

Her çektiğimizin vardır bir sebebi

Düşün günahını anla bil serseri

Adam olmanın yokmuş mektebi

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Günahınla kuru gönül mürekkebi

Ara bul gönlünde ağlamanın nedir sebebi

Merhamet sabır olmazsa kurur iyiliğin nesebi

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Anlamak için çözmeye çalışma hayat denilen bilmeceyi

Hayat dediğin yaşanılır anlama sende iki heceyi

Hayat bizim değil zaten yaşarız iç güveyi

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Hayata karşı olamazsın külhanbeyi

Külhanbeyi anlamaz hayat ala aşağı eder kükremeyi

Ara bulursan buldun bulmazsan arama neşeyi

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Bazen olmazsa olmuyor adam boş ver

Nefret kin bu gönlü paramparça eder yer

Kader değil günahlarınla günahını bil yeter

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Başa gelenleri sen yaşadın zaten evvelden

Yaşadıkların başına gelir elbet bu günden

Ne gelirse insana gelir lanet dilinden

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Nasibin varsa koşar gelir Bağdat’tan

Nasibin yoksa topladıkların dökülür çantadan

Bir öpücük alayım dersin nefret dökülür yanaktan

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Dermansız derde düşersen düşün günahını bil anla

Bazen gözlerinde yaş yerine dökülür derdin kanla

İnsanoğlu nankördür hep yaşar düşünür zanla

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Tövbe ile günahı ancak o paklar

Cümle kullar o kapıda sanki hiç yoklar

Nefis şeytan o kapıya vardırmadan sapıtır saklar

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Kul merak etmez önüne çıkan sokak hangisi

Bir an her şeyi bilir sanır hiç yoktur bir gram bilgisi

Hayat ölümle yaşam arasında bir ölçek çizgisi

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Yükler omzuna dünya âlemin günahını

Bilmez şeytan ile geçirdiği kötü anı

Mezara günahıyla girer sığmaz mezara hiçbir yanı

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Kutsaldır bu can içine nefret sokulması haramdır

Sızım sızım sızlayan ellerimizle açtığımız yaradır

Kul yüzüne bakmaz nefretle sürdüğü hep karadır

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Kul Mehmet’im bilmeyiz ölümden sonra ne kalandır

Dünya sanki babamızındır bilmeyiz oda yalandır

Nefis şeytan çamurlu yollarda iyiliklerimizi çalandır

İnsanın imanla olmalı biraz edebi

Bilmezsen günahınla dön ağla yan ağla

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İnsan Olmaz Bin Bir Çabayla

Semada yeryüzüne nur yağar

Edepsizlerin yüzüne kor alev düşer

Edepsizlerin yüzüne insan nasıl bakar

Bir gün giderler diye kul huzuru ister

Kul huzurla buluşmayı bekler tutuşur

Helal olmasın edepsize tüm nimetler

Yıkıp bölmek için uğraşan zalimler

Burnunuzda gelsin yediğiniz nimetler

Bir gün giderler diye kul huzuru ister

Kul huzurla buluşmayı bekler tutuşur

Tebessümü bilmez zalim nefretle konuşur

Nefret yüreğine saplansın şeytanla buluşur

Onlarla yaşamak zor gelir onlardır edepsizin uşağı

Bir gün giderler diye kul huzuru ister

Kul huzurla buluşmayı bekler tutuşur

Zordur onların tarifi kalem yazmaz

Sözler kelimeler dersen onlarla olmaz

Yüzlerine bakınca adam oldukları anlaşılmaz

Bir gün giderler diye kul huzuru ister

Kul huzurla buluşmayı bekler tutuşur

Şerefsiz olmak parayla değil desem parayla

Gönül değil ahır içindeki kokuyla sanki yayla

İnsan etmek için uğraşma insan olmaz bin bir çabayla

Bir gün giderler diye kul huzuru ister

Kul huzurla buluşmayı bekler tutuşur

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Muhabbetle Atışmamız

Yaklaşalım yan yana edelim az muhabbet

Muhabbetler daim olsun yaşamayalım hasret

Ayrılık uzun sürerse geç gelir nusret

Çalsın gönül sazlarımız başlasın muhabbet (Kul Mehmet)

İşte yaklaştım gönlüne yakın

Bu güzel muhabbete bir alkış çalın

Aman size diyeyim hasretten uzak kalın

Çalsın gönül sazlarımız başlasın güzel olsun akıbet (Nöbetçi Şair)

Yaklaşıp gelen gönül hoş gelmiş

Tüm güzellikleri almışta gülmüş

Sanki hasretlikle az gönlün ölmüş

Çalsın gönül sazlarımız yağsın başımıza Rahmet

Hoş bulduk dedim Muhabbete başladım

Rahmetle yaklaşmayan şeytanı taşladım

Herkes gülsün diye diye ocakta yemeği haşladım

Çalsın gönül sazlarımız başlarsa hasret az sabret

Asıl zor olan gönüllere girmek budur marifet

Muhabbetsiz hayat çekilmez sonumuz ahiret

Az sev az gülümse muhabbete olma muhalefet

Çalsın gönül sazlarımız başlasın muhabbetle zarafet

Küs olmasın gönüller sen gel affet

Affın sonunda yağar bol bol rahmet

Az çeksen de bu dünyada zahmet

Çalsın gönül sazlarımız muhabbetle çekelim ziyafet

İman ile nefsi şeytanı def et

Sev sevil az insanları gülümset

Hepimizin gideceği yer zaten ahiret

Çalsın gönül sazlarımız başlasın muhabbet

Çektirmeyelim can olan canlara zahmet

Kul Mehmet sözümüz bazen aşarsa meclisten dışarı

Bazen bu getirir bize biraz başarı

Zeytinle beraber yemeyelim kaşarı

Çektirmeyelim can olan canlara zahmet

Nöbetçi şairim geceleri yazarım

Ara sıra uyur sızar kalırım

Genellikle gönüllere şiirler yazarım

Çektirmeyelim can olan canlara zahmet

Başlarına her zaman yağsın nurdan Rahmet

Nöbetçi şairim bir kıta daha söyleyeyim can

Gönüllerde kaçmayalım yan yan

Dünya bildiğimiz iki kapılı han

Ağlayarak girdik gülerek çıkalım ey akmasın kan

Yanmasın kem sözlerle cümle can ey can

Başlarına her zaman yağsın demet demet Rahmet

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yaşayamadım

Küheylan gibi koştun ayrılığa bana kaldı utancım

Kahır dolu günlere götürdü rüzgârlar başladı sancım

İnsan kendi gibi bilir herkesi ben böyle sana kandım

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

Neydi beni anlımda vurduran bu ihanetin şiddetle

Sanki ben yanıldım seni hep tanıdım samimiyetle

Sana her akşam koşardım iş çıkışı samimiyetle

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

Bu güne gelmek için onca gayret sarf ettim bin bir zahmetle

Böyle bir sona gideceğimizi hiç düşünmedim iyi niyetle

Bir parça güzel niyetle yaşayabilirdik aşkı az samimiyetle

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

Sen mi aşkımız mı hayat mı beni sınar

O güzel günleri hatırladıkça yüreğim kanar

Hasret kapımda vuslat bana uzakta bakar

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

Artık gerek kalmadı vuslata isteyen beni kınar

Zaten kurudu kaldı gönlümde akan pınar

Yıkıldı çürümeye başladı gönlümüzdeki çınar

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

Artık söylenecek kalmadı kelime

Aşk bir daha ulaşmaz bu gönlüme

Kim yaklaşır artık benim bu sefil halimle

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

İçimde hala o günlerin silinmez izi var

Yaz günümde başıma yağar tonlarca kar

Bana olmadın bilmem kime oldun yar

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

Aşk yar hasreti ile yaşanır budur aşk için önemli neden

Ben değilim odur çekip uzaklara edepsizce giden

Ben değil gönlüm değil odur gönlüm içinde ölen

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

Kul Mehmet’im gönlünde aşktır seni perişan eden

Bundan başka bir şey aramam başka bir neden

Bırak yandıkça yansın aşkla hasretle bu beden

Biter hasret güldürür aşk gönlünü çok geçmeden

Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Hiç Düşünmeden Anılarımızı Bir Köşeye Biriktirdik

Hiç düşünmeden anılarımızı bir köşeye biriktirdik, oysa sevgimizi biriktirmek yeşertmek gerekirken onu gülüşlerimiz ile donatmamız gerekirken, keder dolu sözlerimizle bakışlarımızla  hissiz hislerimizle bir odaya hapis ettik, hiç yarınını yarınımızı düşünmeden amansız nefessiz bıraktık. Şimdi sen bensizlikten, ben sensizlikten yakınarak suçu birbirimizden bulduk oysa ikimizde suçluyduk. Birbirimizin gönlünde aşkı öğrenmeye talip olmak yerine, kendi arzularımızın anlamsız isteklerinin peşinde yerlerde sürükledik, paramparça ettik, onu parçalarken kendimizi parçaladığımızı unuttuk ve şimdi ayrı yollarda ayrı mekânlarda birbirimizden ayrı yaşıyoruz. Gönüldeki yaramız ürperirken gözlerimizde, göremedik hissedemedik şimdi yalnız kaldık.

Şimdi eski günlere dönmeyi arzulamak beklemek boşuna, o günlere dönmeye çalışsak buna değer mi bilemiyorum, oysa o ilk günkü gibi sadece aşkı takip ederek yaşamaya devam etseydik, aşkı incitmeden gururumuzla çepeçevre sardırmasaydık… Vazgeçtik… Bakışlarımız sözlerimiz bize acı verirken, acıyı nasılda hissetmedik farkına varamadık, en sonunda uçuruma düşerken fark ettik bu düşüş anında fark etmek ise fayda vermedi. Sen sen, ben ben olmayı bir kenara bırakarak, biz olamadık biz olamayınca sen ben ayrılık oldu, gidecek aşka doğru yol bulamadık kaybolduk.

Şimdilerde titreyerek üşüyen sıtmaya tutulan sevgimize ilaç çare derman bulmaktan aciz kaldık, bunun sebebi ise birbirimizi görmeye tahammül edemeyen benlik kavgamızın bizi çaresiz ayrı bırakmasına izin vermemiz oldu. Şimdi sen ayrı bir evde, ben ayrı bir şehirde birbirimize bunları itiraf etmekten uzak, gerçi itiraf etsek de ah o tahammülsüzlük sancısını gönlümüzde sökmeden hatta o gönlümüzü yerinden koparırcasına söküp atmadan, bir araya gelmemiz hiç mümkün değil! Artık hecelerinde kelimelerinde kalplerini edepsizce kırdık, onlarda bize fayda sağlamak yerine şimdi suskun kalarak, bizi bir araya getirmekten uzak bizim gibi ayrılık müziğimizle raks ediyorlar haklılar, değer vermez isen değer görmezsin…

 Şimdi anlatacaklarım için karşıma seni alıp söylesem sen dinlemeyeceksin, sende beni çağırsan bunları anlatsan bende dinleyecek halde değilim, bazı güzellikleri anlamak için ondan ayrı kalarak değerini anlamamız gerekir, düşüncesindeyim. Birbirimize söyleyeceklerimizi tam anlamı ile anlayarak dinlememiz şu anda pek mümkün görünmüyor. Yeniden birbirimiz keşif etmeyi özlersek istersek belki yine o zaman birlikte olmayı sorgulayabiliriz, şimdilik beklemekten başka bir şey gelmiyor , beklemek usanarak yerini vuslata bırakana kadar bekleyeceğiz, umarım bu vakit en kısa zamanda gerçekleşir.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Okuma Canıma Ölmeden Rahmet

Az yaklaş yanıma okuma canıma ölmeden Rahmet

Severken beni yaklaşmadın bana çektirdin onca zahmet

Sessiz sessiz kapıma açtırdın soktun içeriye hasreti

Söyle ey zalim ben şimdi sensiz ne edeceğim

Bu hasret dolu yokluğunla ben kime gideceğim

Bunca yıl yaşadığımız sanki oldu bir öykü

Aşkımızı yaşarken bumuydu gönlümüzde ülkü

Sanki bana sen yedirdin her gün zıkkımın kökü

Desene ben bunca yıl omzumda taşıdım boşa bunca yükü

Viran ettin gittin gönlümdeki köşkü

Bu hasret dolu yokluğunla ben kime gideceğim

Kurudu gönlümde akan aşkın kaynağı

Ettin beni sen yanarken hasret manyağı

Yedin bitirdin ömrüm gibi gönlüde bitti aşkın kaymağı

Onca sözlerinle kandırdın demek ki onlar ağız söz kalabalığı

Hırçın yel gibi geldin estin gittin yıktın evim ocağı

Bu hasret dolu yokluğunla ben kime gideceğim

Sana gönlümde aşkı sundum elimle tek tek

Sen bana sevmeyen gönlünle hep attın kötek

Söyle ey zalim bu acılarımla hangi tabibe ben gidem

Bu hasreti yaşarken hangi viran evler içinde ölem

Yaprak yaprak sararıp hangi toprağa düşem

Bu hasret dolu yokluğunla ben kime gideceğim

Beni sevmiyordun ne diye güldün madem

Kurudu gönül obamda açmıyor artık çiğdem

Solan benzimi görenlere ben söyle ne diyem

Çömeldim yollarda izini ararım gönlüme ne söyleyem

Ancak bir mezar eşem içine girem öldüm diyem

Bu hasret dolu yokluğunla ben kime gideceğim

Kul Mehmet’im yaşamadın say bunu kalma naçar

Rahman bir kapı kapatır beş tane açar

Güzel günler bak işte sana karşıda bakar

Koş mutluluğa hasreti kim koluna takar

Bul kul artık hasretle değiş mutlulukla yatar

Hasret dolu yokluğun bitti artık sen kime gidersen git

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-