Şiirlerin Konuşan Dili

7 Şubat 2016 Pazar

Aradım Buldum Kapkara Taşları Sen Diye Ben Gönlüme Bağladım

Sana gönül bahçemde aylarca bin bir titizlikle güller yetiştirdim koklarsın diye kendi ellerimle, burcu burcu sen koksun istedim, bekledim gelir kokunu verirsin dedim ben severek o tatlı sen ben kokan gülüşünle, aylarca bekledim gelirsin diye, beklerken neler çektim ben bir bilsen. Gözlerim kor bir ateşin içinde yanmayı göze alarak yollarını gözledi. Ne sen geldin nede senin için yetiştirdiğim güller yetişti soldular terk edişinle. Gözlerden uzak bir sevdiğim var demiştim, şimdi uzaklarda bana yar olmayan bir sevgilim var.

Aradım buldum kapkara taşları sen diye ben gönlüme bağladım kara bahtım gibi kara gözlerin kapkara saçların gibi. Ayrılık hasretiyle bu yaralı gönlümü dağladım, Gelirsin diye gönlümde sana bu aşkımı sakladım, Yine sen gelmedin, senin için yetiştirdiğim güller yetişti soldular gönlüm ile senin terk edişinle artık ben oldum bir zavallı terk edilmiş bir âşık. Ah bu aşk senin gönlünde gülümseyerek, seni hep gülümseterek yanağıma o bal dudaklarından öpücükler bırakmasını istedim, hiç olmadı, sanki öpücüğü tokat olarak aldı, yüreğime bir Osmanlı tokat’ı vurarak seninle birlikte terk etti gitti.

Aylarca rüzgârlarla haber saldım duymadın çağrımı, kor alev yakan hasretinle beni bıraktın ellerinle sırtımdan hançerledin paramparça ettin sen bu bağrımı, oysa ben seni severken aşk ile yıkmıştım gönlümdeki yüksek dağlarımı. Ne sen geldin ne güller yetişti soldular vefasızlığınla terk edişinle, oysa ben sana gözümü kırpmadan ömrümü hayatımı verdim sana o gülüşünün uğruna. Bekledim bekledim bir gün yaslamadın omzuma o zülfün saçlarınla acaba ne gitti zoruna başını omzuma yaslamadın. Bende bir gün koşarak sevinçle gül sinene yaslanamadım hiç sarılamadım o sen kokan boynuna, Yine sen gelmedin ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle.

Sana günlerce bin bir dil ile yalvardım gitme diye sana bin kere, sen seni seven bu gönlümü beni yıktın geçtin bitirdin gittin göz göre göre, gözyaşlarımla doldurdum taştı gönlümdeki dere, Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle, kul Mehmet’in boşa gitti tüm uğraşlarım emekleri boşuna, görmedin arzularını peşinde koştun gittin.

Giderken belki güldün bu çaresizliğim gitti sanki çok hoşuna, Ne diye terk ettin gittin beni bilmem beni sen ne uğruna, Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle. Kuruyan güllerin arasına gönlümü koydum aşkımı koydum, toprağa gömdüm, güllerle yeniden yeşersin diye, ya da sonsuza kadar çürüsün diye, aynı sen gibi… Benimki toprağa gömülmeye layık yüreğime hapis olmuş bir aştı bana ve sana faydası olmayan.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Soldular Terk Edişinle

Sana gönül bahçemde güller yetiştirdim ellerimle

Gelir kokunu verirsin dedim ben severek gülüşünle

Aylarca bekledim gelirsin diye neler çektim bir bilsen

Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Kapkara taşları sen diye ben gönlüme bağladım

Ayrılık hasretiyle bu yaralı gönlümü dağladım

Gelirsin diye gönlümde sana bu aşkımı sakladım

Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Aylarca rüzgârlarla haber saldım duymadın çağrımı

Hasretinle beni bıraktın hançerledin sen bu bağrımı

Seni severken aşk ile yıkmıştım gönlümdeki dağlarımı

Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Ben ömrümü hayatımı verdim sana o gülüşünün uğruna

Bir gün yaslamadın omzuma o zülfün saçlarınla ne gitti zoruna

Bir gün koşarak hiç sarılamadım o sen kokan boynuna

Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Sana günlerce yalvardım gitme diye bin kere

Sen beni yıktın geçtin bitirdin göz göre göre

Gözyaşlarımla doldurdum taştı gönlümdeki dere

Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Kul Mehmet’im boşa gitti tüm uğraşlarım boşuna

Giderken belki güldün çaresizliğim gitti sanki hoşuna

Ne diye terk ettin gittin beni bilmem ne uğruna

Ne sen geldin ne güller yetişti soldular terk edişinle

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

6 Şubat 2016 Cumartesi

Aşkımız Olsun Bize Yön

Kör olsa hislerim bilir hisseder gelir

Sağır değilsin ey güzel gönlüme dön

Seven sevdiğini gönlünde bilir

Güzel yârim gel aşkımız olsun bize yön

Aşk ile çarpmayan gönül söner

Gel bağdaş kuralım otağıma

Pişman olan âşık gider geri döner

Gel seni sarayım bağrıma

Güzel yârim gel aşkınla bana dön

Seven sevdiğinin acıtmaz canını

Kollarında severken dönmez sırtını yanını

Hiç unutur mu güzel yârin bakışını

Duyar fısıltı bile olsa sesini haykırışını

Güzel yârim gel aşkınla bana dön

Bir ömür boyu gözlerinin içine baksam

Küçük bir çocuk gibi yanında dursam

Bir lokma aş ile gülüşü sende bulsam

Seni terk edersem ben solsam

Güzel yârim gel aşkımız olsun bize yön

Kul Mehmet’im âşık gezer sevdiğinin neşesiyle

İnsan yaşar aşkı ile onur hasiyetiyle

Âşık sevdiğine sahip çıkar var kuvvetiyle

Bütün sıkıntılar biter elbet el birliğiyle

Güzel yârim gel aşkımız olsun bize yön

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

1.bölüm- Anlayamamanın Uçurumunda Gezmek.

-Ben seni anlayamıyorum, boş düşünsem de bardağın dolu tarafından baksam da seni anlayamıyorum! Kasanda binler milyar dolar paran var, hala sorduklarında param yok diyorsun, aç ve sefil bir halde yaşıyorsun!

-Sen bilmezsin?

-Neyi bilmiyormuşum?

-Akıllı olmayı!

-Neyin akıllı olmasını?

-Parayı kazanacaksın ama harcamayacaksın, rahmetli babam söylerdi.

-Senin baban deliydi, sen de bende herkeste bunu biliyordu. Hem ne demek kazanıp harcamayacaksın? Harcamadıktan sonra ne diye kazanıyorsun?

-Daha zor günler için, saklıyorum.

-Haline bir bak, bundan daha zor gün mü olur?

-Babama söz söyletmem, o akıllı bir deliydi.

-Şimdi başka bir yerimle güleceğim ortalık kokuya vereceğim… Delinin akıllısı mı olur?

-Bilmiyorsun sen, şimdi kıtlık olsa ne yiyeceksin?

-Ne bileyim, sen ne yiyeceksin? Kıtlık olduğunda ortalıkta para ile alınacak ne olabilir ki, adı üstünde kıtlık… Anladım sen kâğıtları yiyeceksim!

-Lütfen ,dalga geçme.

-Ne dalgası deli, Paranla yiyecek alıp bir kenara koysan anlayacağım… Üstelik duyduğuma göre nerede aklı kıt insanlar varsa para vererek ortalığı karıştırdığını, kavga dövüş ile insanları birbirine düşürerek öldürterek pisliklerle uğraştığını öğrendim. Ne anlıyorsun zevk mi alıyorsun?

-Yine bilemedin, insanları birbirine düşürerek, kavgaya sokarak etrafı yıkarak şirketlerimi büyütüyorum, ben kum, çimento ve silah fabrikalarımı nasıl kurduğumu sanıyorsun?

-Kurdunda ne oldu, tek başına, insanlar seni gördüğünde bir pislik gibi suratına bakıldıktan sonra, paraları kasalarda binlerce insanın günahına girerek kazandıktan sonra ,hiçbir değeri yok ki.

-Bilmiyorsun sen!

-Sen biliyorsun da ne oluyor, bir gün bir akşam şöyle gülümseyerek oturduğun bir anın var mı?

-Şee… Şeyy, yok ama hep düşünüyorum, zihnimi taze tutuyorum.

-İnsanların geleceğini yok etmeyi düşünerek mi? Şaşırıyorum, senin beyninde hayvan beynimi var, düşünceler fikirler nasıl nereye vurarak, sana bu vahşeti yansıtıyor anlamış değilim.

-Gerçek olan gerçek aklın aynasına çarparak, yansıyor.

-Yanılıyorsun gerçekler bunlar değildir ki. Aklındaki düşünce ve dilindeki sözler sadece alevlendirmeyi hatırlatıyor, yıkmayı gösteriyor, kötülüğün merkezinde aptalca düşüncelerin pislik dolu, kokuşmuş fikirlerin içine batarak çıkarak yürürken senide pisliğin içine çekiyor. Bir insanın duruşu yaşayışı güzel fikirleri insanların mutlu geleceğini düşünme ile anlam kazanır. Duygulara yer vermeyen, insan varlığının yarınlarını güzelleştirmeyen her düşünce fikir, hatta insan olsun değersiz bir insandır. İnsan denilince, aşk sevgi iyililik merhamet akla gelir. Oysa insanlar seni gördüğünde tiksinerek suratına bakıyorlar. Sadece satın aldığın o satılık insan olmayan insan kılığındaki adiler dışında.

-Hayat bunu gerektiriyorsa, şirketlerimin çoğalması bunu gerektiriyorsa…

-Neyi gerektiriyorsa bu çok saçma, bak bana, senden huzurluyum ve mutluyum, senin kazancının yüzde binde birini kazanamasam da çok şükür huzurum rahatım sevenlerim var. Vahşi bir köpek gibi saldıran insan olamaz, insan olanda vahşi bir köpek gibi olamaz, anlatabiliyor muyum? Cevher, yani insanlık o insanın içinde var oldukça insandır, içi boş nefret dolu olana insan denilmez ki.

-Cevher dediğin insan içinde taşınmaz, kasalarda ellerde taşınır ve saklanması gerekir.

-Yanlış biliyorsun zaten senin dünyaya gelmende yanlış, tıpkı o deli vicdansız baban gibi.

-Şimdi benim tek dostum olmazsan, ben bunları yanlış anlayacağım.

-Dostun değilim sadece küçükken, bazı değerleri öğrenmeden öncesine kadar… Sana acıdığım için yanındayım ben. Sana o kadar güzel sözler söylüyorum, hala algılamada sorun yaşıyorsun. Gerçi önce insan kavramını öğrenmen lazım ki, insan olasın oda senden yok! Tanımlanma algın sıfır hiç çalışmıyor, kazandığın para ile karnı doyurmayan, sen aç kalınca tanımlama algılama hissetme ve diğerlerini ekmek diye yiyorsun o nedenle bunlar sende hiç yok. Sen insanı değerlerle arana koyduğun aklında, varlık olarak isimlendiremediğin saçmalıkların peşinde koşuyorsun.

-Hayır, var olmanın peşindeyim.

-Bu mudur var olma? Yıkarak var olunmaz, yıkarak yıkılır insan. Sende uzlaşma tanımlanması duygusu hiç yok, ben seninle boşa konuşuyorum, zamanımı boşa harcıyorum.

-Sen şimdi bana duygusuz mu diyorsun, el ile tutulmayan ve gösterilmeyenlerin peşinde koşarak zamanımı boşa harcamamı benden bekleme.

-Zaten bekleme hata, şimdi el ile tutulmayan diyorsun, bana para kazanırken duyduğun o gururu gösterebilir misin desem hayır diyeceksin, demek ki bazı şeyler gösterilmez yaşanılır ve hissedilir, sen iç âleminde neyi tarif edemesen onu yaşayarak öğrenirsin ve bu öğrendiğin güzelliği herkesin yaşamasın istersin ve buna da insanlık denir. Sende kavrama kapasitesi hiç yok. Denge unsuru sende neyse…

Devam edecek İnşallah

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Piçlik İle Hiçlik Aynı Şey