Bensiz Ziyaret Edersin

Yollarımız tekrar karşılaşır buluşur muyuz ola

Tekrar karşılaşınca bakışmamız çok sürer mi ola

Belki yine aramıza ayrılık perdesini çekeriz mi ola

Yoksa ayrılık kapısını kapatır yeniden birleşir miyiz ola

Bana kalsa tekrar karşılaşmamız artık imkânsız

Sen arzuların peşinde koştun olan sensin haksız

Ayrıldı ta o günden yollarımız kaldık amaçsız

Beninki olunmaz bir dilek yüreğimde yanar boşuna

Açtım elimi Mevla’ya sen çok yaşa diye

Dileğim gerçekleşir dedim olursun bana hediye

Bilirim sen gelmezsin öyle çat kapıyı çalıp pat diye

Bizsiz kaldık artık yaşıyoruz aşksız tek başına

Kul Mehmet’im bilmiyorum sen nerdesin

Elbet bir gün bizim buralara sen gelirsin

Utancını gizlemek için yüzüne siyah perde çekersin

Kazdığın aşkımızın mezarını bensiz ziyaret edersin

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Eşeği Sat Kurtul Üç Paraya

Eşeği saldım çayıra

Otlanıp karnın doyura

Demedim ki ineği kaçıra

İnek kaçtı koş Mehmet koş bayıra

İnek kaçtı çayıra

Mehmet söyleyin kime bağıra

Mevla akılsızı kapıyı bağlayanı kayıra

İnek kaçtı koş Mehmet koş çayıra

İnsan iyiyle güzeli ayıra

İnsan boş yere ne diye bağıra

Eşek yerine kapıya inek bağlaya

İnek kaçtı koş Mehmet koş bayıra

İnsan helal lokma ile karnın doyura

Yerken azda vere fakir fukaraya

İnsanın aklı karışır olur kara kura

İnek kaçtı koş Mehmet koş çayıra

Gördüğün düşü say hayra

İnsan eşeğe olmaya maskara

Eşeğe göstermeli kim gözü kara

İnek kaçtı koş Mehmet koş bayıra

İnek ne oldu dağa kaçtı

Dağa ne oldu yandı bitti kül oldu

İnekle olan kazanç eşek yoluna gitti

İnek kaçtı yok oldu Mehmet koşma artık çayıra

Mevla aklı olmayanı aklı var diye peşinde gideni kayıra

Eşeği sat kurtul üç paraya

At al çifte koş arka arkaya

İnek kaçtı yok oldu Mehmet koşma artık bayıra

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Mevla Ne Diye Kayıra

Canan yoksa aşk ne arasın gönülde

İman yoksa Allah’a teslimiyet ne arasın kulda

Vatanın yoksa arama yatacak bir ocağın

Cananın yoksa taş ile doldur sen kucağın

                                                            

Vatanı olup sancağı ile yaşayan

İmanı olup imanı ile yaşayıp uyuyan

Cananı olup aşk ile konuşan

Taşa gerek yok

İman ile sancak ile aşk ile dolu kucağın

Merhametsiz olanı Mevla ne diye kayıra

Cehennem mekânın da ona yer ayıra

Merhametli olan cennette düşe yata çayıra

Zengin vermez zekâtını onu kar sanır aklı sıra

Merhametsizi salsan yola

İnsan göre dersin merhametli ola

Merhameti görünce salak salak der bu ne ola

İşte sana merhamet kalbin bunun ile dola

Abdest almak için bilmez sanki suyu

Şeytandan almış inkâr için huyu

Önüne gelene eşer kuyu

Anlamaz inkâr ile kapalı bütün duyu

Okumayı bilmez bir Fatiha

Fetva verir durmaz her bir kula

İpek elbise giyer değer vermez çula

Daha dün çul ile gezen çıkma sen yola

Okuması yok cahil konuşunca dersin dekan

Burnu havalı insanla arasına çeker camekân

Ramazanda oruç tutmaz kalbim der temiz sırıtkan

Kalbi temiz olmak nasılmış cehennem gösterir o an

Ramazanda oruç tutmaz derken

Hasta olanı söylemedim anlayan anladı erken

Sen gittiğin yolda biz daha dönerken

Önce farz sonra sünnet sonra nafile budur erkân

Ağlamaz ki beraber ağlayasın

Çağlamaz ki beraber çağlayasın

İster ki hep çalıp çırpasın

Çalıp çırpma ile cennete yol alamazsın

Zengin merhametsize yalaka olan

Üç kuruş para kazanırım diye dolanan

Para yerine fırça alıp dayakla kovulan

Sende çalış kazan ihtiyacı olana ver

Kul Mehmet’im aklına geleni söyledi

Sanmayın doğru var iken yalanı söyledi

Gönlünde geçeni söyledi oh hafifledi

Yalan bir saat doğru söz söylenir ebedi

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Hiç Duymuyorum Artık Ben

Gönlümde yine başladı firak sancısı

Üşüyorum üstümden kaldırın yalnızlığımı

Boşuna gözyaşı döktüm cefasını çektim ayrılığın

Ayrılık yerin dibine batsın birisi versin bana mutluluğu

Gelip geçici sanki bana göre mutluluk

Hadsiz firaklara yürümek beni yok ediyor

Bu firak ki akıl şuur ile beni benden alıyor

Ebede kadar yürümek istiyorum vuslata

Bunu kalbi yanık olanlar anlar vuslata hasret kalan bilir

Zahir duygularım yabancı artık bana

Ayrılık yerin dibine batsın birisi versin bana mutluluğu

Bir ürperti esiyor ötelerde

Vuslat mı geliyor gözlerim yollarda

Susmak kadar bekledim gelen yok ortalarda

Dilimi firak illerinde bıraktım artık lazım değil bana

Nisansız iklimlerin yaprak dökümü arasında sıkıştım kaldım

Kırdım silah gibi kurşun sözlerin namlularını attım uçurumlara

Ayrılık yerin dibine batsın birisi versin bana mutluluğu

Ucu yanık sevda türkümü kaybettim yanık kokusunu arıyorum

Bir o kadar soğuk iklimlerde bir o kadar düşsüz mevsimlerde

Zayi olmuş haziran yapraklarının arasında arıyorum bulamıyorum

Suskunluk kadar bağırıyorum

Feryat ediyorum sanıyorum yanılıyorum

Akıl oyunlarının mevsiminde şaşırdım kaldım

Bilmiyorum kim figüran seçemiyorum

Omzumun etrafında dans ederken firak

Kovalayamıyorum susuyorum

Şehrin gürültüsü gibi firak yüreğimde

Davul çalıyor aydın havasında duymuyorum artık

Her yolun başında sonunda kaçıyorum

Çıkmaz sokaklara varıyorum

Anladım artık kaçışı yok

Yaşamak  zorundayım firak'la umursamıyorum

Çaldıkça gönül kapımı kırarcasına hiç duymuyorum artık ben

Duvarda paslı çivi gibi hissizim artık gerek aklamadı duygulara

Bana yüzünü çevirene çeviriyorum yüzünü görmeye gerek yok

Peşindeyim yelken ile akrebin koşuyorum kalıyorum soluk soluğa

Döküyorum serpiyorum yollara

Yanarak külleri kalmış kalbimin küllerini

Ayrılıklara açılan tüm istasyonların kapılarını kapattım

Nöbetçiyim şu an  kapısında

Çaldıkça gönül kapımı firak özlem gözyaşı yıkarcasına

Umursamıyorum hiç duymuyorum artık ben

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Firak:Ayrılık

Sensin Umman Ey İnsan

Sabır ile iman ile halas eyle dünyanı, ey insan

Dünya eleminde, insan denilen ey kul, sensin umman

Dünya âlemini süslemeye gelmedin mi, sen ey insan

Ara bul gönlünde, Rahmandan yardımla gönüllere, sensin derman

Yüce Allah, sana akıl verdi, yok sende noksan

Aşk deryasına varmak istersen, gönlündür o deryaya ferman

İman ile Rahman güç kuvvet verdi sana, zalime karşı kullan ey insan

Ne bakarsın dermansız kalmış kuş gibi, aç bak gönlün var içinde, güman

Gez dünya âlemi, dermanın yoksa gönlündeki merhameti dağıt sana, ey insan

Aç gözünü bak âleme, gör Rahmanın kudretini, kâinat Rahmanı anlatır, ondadır argüman

Dünya âlemine gelen ey insan, görevin ne ise yerine getir, belki kalmaz zaman

İman yolunda yürü ey insan, yoksa nefis şeytan kapar, istersinde sana vermez hiç aman

Yaşadığın bu âlem, rüya âlemi değil, bil bunu sen, bu âlemde yürüdükçe

Derman var iken bedende, var iman yolunda yürü, sonra bulamazsın, yürümeye derman

İmanlı kula Rahman vermiş istediğini ey insan, anlamazsın iman etmedikçe, iman dersen odur hüner

Aç gözünü seyran eyle âlemi, bak kendine, yaşadığın değimli ahir zaman

Dilde gam keder sözleri sana yakışmaz ey insan, bunu bil anla her an

İmansız gezmek yakışmaz insana, şeytanla gezme ey kul, budur akıllara zarar

İman ile gez ey kul, bununla ver her an, sen karar

Yoksa nefis şeytan seni kapar, edersiniz cennetten firar, girersin cehenneme, etme zarar

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Halas: Kurtuluş, kurtulma, selamete ermek

Argüman: Delil, kanıt

Güman: İnanç, kanaat, neşe

Üstüme Örtün Geceyi

Üstüme örtün geceyi yârim den ayrı kalmışım

Karanlık gönlüme kılıf olur üşenmeyin örtün geceyi

Hasret sokaklarında hep gezdim bana siz acımayın

O yar bana acısın onsuz kaldım örtün üstüme haydi geceyi

Bırakın hiç uyanmayım hep uykuda kalayım

Ayrılık zehirli ok bırakın uykuda kalayım uyandırmayın beni

Yazdım tüm şiirlerimle bıraktım kalemimi neden diye sormayın

Gönderdim yâre şiirlerimi beğenmez ise sakın kızmayın ona

Şiirlerim benim gibi üşür rüzgâr eserse benim üstüme örttüğünüz gibi

Üstüne siz geceyi örtmeyin baharları örtün bahar koksun

Ah o vefasız yar kendisine yazdığımı anlasın hatasını bilir belki

Ya da bırakın benim gibi yabancı kalsın bir köşede okunmasın

Parçalayın yüreğim gibi nasılsa değeri yok benim gibi

Silinsin yârin zülfünde silinen ellerimin izi gibi üzülmeyin

Ben alıştım artık örtün üstüme geceyi daha fazla işime karışmayın

Mehmet Aluç