Bu Millet Ve Vatan.

Bu millete layıktır her hürlü hizmet

Bulursa almaz demez bu ganimet

Vatan için oluyor gözün kırpmadan şehit

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Batı  utanmadan der medeniyet içi dolu kahır

Hem batı hem medeniyet duymaz sağır

Üstümüze saldıkları belalar sanmayın ağır

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Yıkarız onları yaşadıkları olur kahır

Sokarız onları yaşadıkları yer olur ahır

Osmanlıyı yıkamadı kimse bin asır

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Ülkemde herkes birer olmuş bahadır

Yıkarız düşmanı yıkarız çatır çatır

Âlemde yeniden kurulur açılır yeni bir çığır

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Ey düşman ovayı yaylayı ederiz sana dar

Nefesin kalmaz çıkmaz hiçbir zaman

Kaçacak yer bulamazsın dilersin aman

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Ne çizgiler çektiler çizdiler hepsi silindi

Milletim kimin niyeti nedir gerçek bildindi

Birlik beraberlik kardeşlikle güldüler efendi

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Karanlıkla gelenler gömeceğiz sizi karanlığa

Soluksuz kalınca kalacaksınız çığlık çığlığa

Sizi maşa diye kullananlar yıkılacak kaçsa da uzağa

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Ufuklarda kardeşlik türküsünün sesi gelir

Mavi denizlerin maviliğinde cennet ötelerde eser gelir

Ufuklarda cenge çıkmış kardeşim koşar gelir

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Bugünüm az zorsa yarınım kolay olacak

Vatan toprağında hilalin rengi solmayacak

Ölür Milletim esaret ile yaşamı olmayacak

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Açılmış mavi sulara milletim yelken

Şahadet ufukta gelirse demez daha erken

Şahadete vatan için koşarken gülerken

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Damarlarımızda kan dökülse o vatandır

Vatan uğruna gönülde akan hep kandır

Mezarda şehit olarak yatan atandır candır

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

İnsan haini bu vatanı satandır

Vatanı satanı milletim cehenneme atandır

Bir ağlayan görse onunla ağlayan dert ortağı olandır

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Kul Mehmet’im yıkılmaz vatan gelse de binlerce akın

Milletim der haydi imanı göğsünüze takın

Şahadet varsa ucunda cennet bize olur yakın

Her türlü güzelliğe layıktır bu millet

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Farkında mısın?

Dünya denilen bu han iki nefes arası

Nefis şeytana uyunca çıkmaz karası

Açınca birde gönül onarılmaz yarası

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Yoksa hala boş fikirlerle yatar mısın?

Yoksa imanı alır gönül’e sona koşar mısın?

Yoksa bön bön bakar kaçacağını sanır mısın?

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Yoksa hala insanlığını satar mısın?

Derdi olan derman isterken sen bakar mısın?

Elinde derman gelmese de derdine ortak olur musun?

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Yaz ayında gönül ister serin

Derde düşünce düşünme derin

Yüce Rahmana yaklaş tutar elin

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Saçlar dökülür görünür kelin

Vakti gelince tutmaz belin

Geniş yerde dar olur yerin

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Darıldığın bazen olur kaderin

Kaderin belirler mutlaka yerin

İman ile olursan geniş olur yerin

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Gençlik çağında bakılır yüzün

İhtiyarlayınca geçmez sözün

Düz iken yokuş olur düzün

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Dünyada geniş olursa yerin

Bir anda insan düşer geniş olur derin

Musallada yatarken belli olur yerin

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Musallada yatarken belli olur yerin

Feryat figan etsen de oynamaz hiçbir yerin

İman ile yaşadınsa ne güzel sen gülümsersin

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Derin olsa da mezar yerin

Derin olmaz rahat yerin

Bağırsan da cenneti bana verin

İman var ise cennet olur senin

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Mezar başına yakınlar düzülür

Biraz olsa da herkes üzülür

Beden toprakla örtülünce gidilir

Şimdi tek başınasın farkında mısın?

Ömür sona kavuştu sen farkında mısın?

Alma mazlumun ahı’nı veremezsin hesabını

Veremezsen hesabı açamazsın cennet kapısını

İman var iken yıkma sen gönlün yapısını

Elinde var iken nimet ver yarısını

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Akıl ile gönül olur gönüllere ilaç

Bugün var iken yarın olursun muhtaç

Aman nefis şeytana yaklaşma sen kaç

Merhametin varsa al gönüllere âleme saç

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Kul Mehmet’im iman güzellikten başka nedir kalan

Dünya denilen bu han elbet yalan

Ey kul düşün seni bu âleme kimdir salan

Seni âleme salanda kaçan kul bak her şey oldu yalan

Ömür sona gidiyor sen farkında mısın?

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Hakkın Safına Gir

Ne diye dünya malına daldın çekersin zahmeti

Dünya malı gelip geçicidir unutursun kıyameti

Kazandıkların için hesap var unutursun ahreti

Hakkın safına gir hak yolda yürü her kula olmaz nasip

Kul beşer şaşar bazen hakikati görmez

Dünya hali bu imansız bu dünya çözülemez

İman olmadan kul hesabın hakkını veremez

Hakkın safına gir hak yolda yürü her kula olmaz nasip

İmansız kula bu dünya yar olmaz

İman ile gezmeyen kul Müslüman olmaz

İmanı ile olan gönül hiç solmaz

Hakkın safına gir hak yolda yürü her kula olmaz nasip

Bilmeyen kul aramaz ise bilinmeyeni bilmez

İman ile yaşamaz ise bu dünyada gülmez

Sabır deryasında sabır etmeyene çileler bitmez

Hakkın safına gir hak yolda yürü her kula olmaz nasip

Ey kul ne diye imandan ayrı yola girersin

Doğru yol var iken eğri yolda gezersin

Gönülleri keskin bıçak gibi ne diye biçersin

Ecel gelir soluksuz bırakır sende gidersin

Hakkın safına gir hak yolda yürü her kula olmaz nasip

Kul Mehmet’im İman ile gönül bahçeni gül ile donat

İman ile yaşa gez onun ile sen yat

Bir nefeslik dünyaya bir parça güzellik kat

Hakkın safına gir hak yolda yürü her kula olmaz nasip

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Uyandırdı O An Yüce Rahman.

Nasıl oldu bilinmez şeytan libasını giydim şaştım

Hak yol var iken eğri olan yola doğru kaçtım

Sonra durdum şöyle bir etrafıma baktım

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Yürürken sanki yıkılırdı adımlarımda kaldırım

Söz söylerken sanki çakardı o an yıldırım

Sağa sola bakar aptalca insanları ayırırdım

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Dilim sanki sokmuştu eşek arısı hep yakar yıkardı

Beni karşıda görenler şaşkınlık içinde kaçardı

Ben takmazsam şeytan beni koluna alır takardı

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Ulaşılmazdı sanki benim burası şurası orası

Dilimde eksik olmazdı gönül yıkma çabası

Bendim dünyanın en akılsızı kabası

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Gözümde hiç silinmezdi şeytanın izleri

Peşinde koşardım geceleri gündüzleri

Gönlümde biriktirmezdim hiç sevgileri

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Bu âlemde benden başkasının yoktu sanki hevesi

Şeytan beni alır götürürdü bazen karanlık her akşam gecesi

Bazen küserdim kendime dünyaya biterdi gönlümün neşesi

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Bazen geceleri isterdim kendimi ben dövem

Dövem de yedi sülaleme değil şeytana sövem

Bilmezdim ben artık bu halimle nerelere gidem

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Kul Mehmet’im şeytana kandın kanacağın kadar

Hak yol döndün şimdi bu günahla ben nasıl yatar

Çok şükür kalbim gönlüm hak yol için artık atar

Hak var iken ben şeytanı nasıl koluma takmışım

Uyandırdı o an yüce Rahman yıktım şeytanı şükür

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İstanbul Kana Boyandı

İnsan canlı bomba olur mu ola?

İnsan canına kıyılır mı acep ola?

Dünyadasın ey insan düşün az ver mola

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

Bu ne vahşet bu ne intikamı insan yanar mı?

Ey zalimler onu gönderenler ateşiniz söner mi?

Sönmeyen ateşiniz sizi yaksın insan insanlıktan döner mi?

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

Kasalarınızda binlerce para var hala gözünüz aç

Aç gözünüzle hala sanki birkaç sente siz muhtaç

İnşallah soluksuz yıllarca kalasınız sizler sefil aç

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

Düşman düşmandır sizler aç gözlü insan kanı emen vampir

İşiniz kasanızı doldurtmak insan hakkı için savaşamazsınız hadi sittir

İnsanlık sizi yenecek haliniz beterden beter olacak beygir

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

İstanbul’u kana boyadınız işiniz gücünüz şerde

Bir gün hepiniz toplanacaksınız cehennem denilen ateşli yerde

Şimdi nefretle gözünüze şeytan nefis indirmiş perde

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

Bunlar açıkça dış mihrak ve Siyonist tuzakları

Ey insanlık uyanın artık görün bu zalim tuzakları asalakları

Güya vermek isterler çıkarları için balans ayarları

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

Bir gün nefretiniz sokulacak gözünüze

İnsanlar inanamaz artık sizlerin sözüne

Bakılır mı acep o iğrenç lanet yüzünüze

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

Bilinmelidir ki her zaman tek millet küfür

Bizde dünyaya nam salmış Müslüman’ız şükür

Haydi, insanlık bu nefret ordusunun yüzüne tükür

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

Kul Mehmet’im insanlık ölçtü nefretin çapını

Onlar ta dünden yuttular zehir dolu hapını

Sen uyanık ol nefrete kapat gitsin gönül kapını

Nefreti bırak merhameti taksana sen kola

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

 

Sabırla

Ne inlersin ey kul sanırsın çaresiz yaran mı var

Çaresiz derman için tabip olan yüce Rahman’ın var

Sanma bu yaşadığın dünya sana olur her gün dar

Sabırla sıkıntının sonunda şifanın nur cenneti var

Kamil olan kul imtihan dünyasında olduğun bilir

Çile dert içinde olsa bile yüce Rahman ile olur yürür

Vahdet için yürür nefis şeytanı yola çıkarken öldürür

Sabırla sıkıntının sonunda şifanın nur cenneti var

Kamil kul gönül içinde cennet mekân var bilirler

Cennet mekân gönlü kırmaz cennet kapısı görürler

Kendi gönlü kırılsa da gönül kırmaz hep af ederler

Sabırla sıkıntının sonunda şifanın nur cenneti var

Can mal kalmaz bu dünyada bunu bilmek gerek

Dünya hayatının sonunda ölümle var hazırlık gerek

Arayıp hak olan iman yolunu bulmalı nura erek

Sabırla sıkıntının sonunda şifanın nur cenneti var

İmandır teslimiyettir Rahman’a her işin başı

Gururla kâmil kul iman denilen nurdan tacı taşı

Bazen bu yolda aksa da aldırma gözden gözyaşı

Sabırla sıkıntının sonunda şifanın nur cenneti var

Kul Mehmet’im çıplak geldik bir arşın bez ile gideriz

Biz bizi sevmeyenleri de candan öte gönülden severiz

Vatan hainleri olursa onları sevmez uçuruma iteriz

Sabırla sıkıntının sonunda şifanın nur cenneti var

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Aşkı bilenler halden bilir

Aşkı bilenler halden bilir ben hayranıyım

Aşkı bilmeze halden bilmeze kim ne desin

Aşkı sürme diye ben çektim bu gözlerime

Aşkı sürmeyle dedim yar bu gönlümü sevsin

Gönül aşk için sevmek için bilenler bilir

Gönül kapım açık aşk ile yar gelsin girsin

Yar gel gir bu gönlüme tapusu da senindir

Ben zaten her zaman yar ileyim bunu bilsin

Öpsem yar yanağından bal diye ben bilirim

Gönlüm yar aşkı ile yansın her zaman pişsin

Şikâyet etmem nazlı yârin her cefasından

İsterim o nazlı yar aşkı gönlüme eksin

Aşkta ah ayrılık var cefası ben bilirim

Nazlı yar gülsünde o cefayı gönle diksin

Derler aşta vuslat nur ahirette olurmuş

Ahiret bir karış yol yar kefenimiz biçsin

Kul Mehmet’im aşk ile herkesle ben dost oldum

Aşkın içinde nefret kin ayrılsın da gitsin

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-