Aşkı bilenler halden bilir

Aşkı bilenler halden bilir ben hayranıyım

Aşkı bilmeze halden bilmeze kim ne desin

Aşkı sürme diye ben çektim bu gözlerime

Aşkı sürmeyle dedim yar bu gönlümü sevsin

Gönül aşk için sevmek için bilenler bilir

Gönül kapım açık aşk ile yar gelsin girsin

Yar gel gir bu gönlüme tapusu da senindir

Ben zaten her zaman yar ileyim bunu bilsin

Öpsem yar yanağından bal diye ben bilirim

Gönlüm yar aşkı ile yansın her zaman pişsin

Şikâyet etmem nazlı yârin her cefasından

İsterim o nazlı yar aşkı gönlüme eksin

Aşkta ah ayrılık var cefası ben bilirim

Nazlı yar gülsünde o cefayı gönle diksin

Derler aşta vuslat nur ahirette olurmuş

Ahiret bir karış yol yar kefenimiz biçsin

Kul Mehmet’im aşk ile herkesle ben dost oldum

Aşkın içinde nefret kin ayrılsın da gitsin

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Aradım Yolun Kaybettim

Aşkın yüzüne güldüm sende gülersin dedim

Gece gündüz döndüm ben seni güldüremedim

Zülfüne sarıldım ah yerden yere vurdun

Aşkın güzelliğini sana sevdiremedim

Aşk ile yandım ki ben sen yanmayasın dedim

Aşkın ile yandım ben sana gösteremedim

Tuttum elinde salma dağlara sen duymadın

Attın beni dağlara dönüşü göstermedin

Naçar kalırsam beni sen unutma hiç dedim

Naçar kalmak nasılmış sana öğretemedim

Saldın beni dönülmez dağlara unuttun sen

Yıllarca düşündüm ben seni hiç çözemedim

Sabır deryasında ben boğuldum yeter dedim

Yeniden sev sen diye koştum yolun görmedim

Sevmeyen yolu bulmaz ben seni candan sevdim

Kaldım hasret bağında gül yüzün sevemedim

Aşkla sevmez aşığın halini hiç bilmezmiş

Hasretinden yandım ben sana söyleyemedim

Kul Mehmet’im uzaktan göreyim ben razıyım

Karşısında durayım beni sev demeyeyim

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kulaklarımda Gönlündeki Sesini Unutana Kadar Bekleyeceğim,

Terk edip gittikten sonra bir gün beni aramanı hep bekledim, gerçi boşa bir bekleyişti lakin gönül söz dinlemiyor laftan sözden hiç anlamıyor. Yıllarca bu yalanla onu avuttum geleceksin dedim, biliyordum gelmeyeceğini ama bunu gönlüme hissettirmeden yollara çıktım gelecekmişsin gibi gönlümü avuttum, ara sıra istemedim de değil bunu da itiraf edeyim.

Sensiz tüm şarkılarımızı dinlerken gönlümü avutmak için binlerce yalan söyledim, ona veda’yı hak etmediğini, pişman olup geleceğini o kadar inandırdım ki açtığın yarayı yeniden sardı, paramparça olan parçaları yeniden birleştirdi ve sanki evet sanki sen hiç gitmemişsin gibi ve sanki o kalbim hiç paramparça olmamış gibi, hayatıma devam ettim!

Ta ki düşüp kaldığım o günü ben hatırlayana kadar, benim aptallığım nereden aklıma geldi ise sen giderken arkanda yere düşmüştüm ve sen arkana bakmadan gitmiştin ya işte o günü hatırlayınca, gönlüm isyan bayrağını çekti, zapt etmek ne mümkün! Göğsüme yattığın o yere sanki hançerler saplanıyor, oysa kendimi yalnızlığına alıştıramamış iken gönlümü alıştırmam boşunaydı ama elimden başka bir şey gelmiyordu, nasıl düzeltebilirdim sensizliği, olmayınca olmuyor dedim hiç olmazsa bir parça olsun avutayım ama olmadı.

Hayallerin kırılır yeni hayaller kurar ve devam edersin hayatına ama aşk için öyle değil, bir defa sevdi mi gönül yenisi ile yola devam edemiyor, yenisini bulup öylesine aşk ile sevmiyor bu gönül. Bu da aşkın kanunu olsa gerek! Kulaklarımda gönlündeki sesini unutana kadar bekleyeceğiz artık boş olsa da.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sen Nasıl Koştun ?

Ah âlemi insanlığı görsen gözünle

Senin ne işin gücün var ölümle

Yıkmazsan gönülleri ah o nefret sözünle

Davransana merhamet gönül içindir yapışsana

Merhamete bürünsen hayran olurum sana

Kıvırmasan dansöz gibi bir o yana bir bu yana

Bilmem karanlık yollara sen nasıl koştun

Yolunu şaşırmış olan ile koşma uyan kalk

İman merhamet Rahman’dan sana hak

Haydi, durma bekleme koluna tak

Sana kim söyledi nerede yazıyor insanları yak

Aç gözünü de bir gönül gözü ile etrafına bak

Kıvırmasan dansöz gibi bir o yana bir bu yana

Bilmem karanlık yollara sen nasıl koştun

Çözülmez bağları gördün işte çözülmez

Çözülmeze bağlanan kul inan hiç gülmez

Sanma yaşayan kul hep yaşar ölmez

Bu nefretin sonu sanmayın hiç bitmez

Sabır kardeşlikle insanlık kardeşlik çökmez

Kıvırmasan dansöz gibi bir o yana bir bu yana

Bilmem karanlık yollara sen nasıl koştun

Dön baksana aynaya yüzün nefretinle nasıl çirkin

Nefesin bitmiş soluksuz kalmışsın bedenin bitkin

İnsan canı umudunu almaya yok senin yetkin

Ne gezersin sen öylesine miskin miskin

Ah o kemiksiz dilin en kadar keskin

Kıvırmasan dansöz gibi bir o yana bir bu yana

Bilmem karanlık yollara sen nasıl koştun

Kul Mehmet’im sakın ola gönülleri yakma

Merhamet güzellik var iken sakın bırakma

Hak iman yolu var iken şeytan yoluna koşma

Yolda muhtaç olanı sakın yalnız bırakma

Nefis şeytanı sakın koluna sen takma

Yaptığın bir iyilikse onu da başa kalkma

Kıvırmasan dansöz gibi bir o yana bir bu yana

Bilmem karanlık yollara sen nasıl koştun

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Nasıl Unutulur?

Koskoca şehri diyar nasıl unutulur

Koskoca şehir içinde insanlar bulunur

İnsanlarla beraber umutları korunur

İnsanlar umutları ile yola koyulur

Koskoca şehri diyar nasıl unutulur

İnsanı insanlığınla ed yâd

Yâd etmezsen hep çıkar feryad

İnsanlık dersen bilen varsa bulunmaz eşi

Güneş gibi doğar gönülde üçü bin beşi

Muhabbetle insanlık ne güzel yapılır söyleşi

Yoksa insanlık dolaşır nefretin leşi

Koskoca şehri diyar nasıl unutulur

İnsanı insanlığınla ed yâd

Yâd etmezsen hep çıkar feryad

Eyle gönülleri candan et teselli

Ölüm ne zaman gelir Rahmanda tecelli

Korkma çekinme az ol eli açık ağır elli

İnsanlık belli ölüm sonumuz belli

Koskoca şehri diyar nasıl unutulur

İnsanı insanlığınla ed yâd

Yâd etmezsen hep çıkar feryad

Can gözünü insanlık ile açtır

Nefret şeytanı kaçtırt arkasına baktır

Merhametin yolunu açtır

İmanla merhameti âlemi donat

Koskoca şehri diyar nasıl unutulur

İnsanı insanlığınla ed yâd

Yâd etmezsen hep çıkar feryad

Kul Mehmet’im yol yokuşsa düzü arama

Yol düz ise yokuşu da arama

Hangisi çıkarsa karşına yürü derman ara yarana

Zorda kalırsan yol yok deme yürümek için Rahmana

Koskoca şehri diyar nasıl unutulur

İnsanı insanlığınla ed yâd

Yâd etmezsen hep çıkar feryad

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Düşünen Var Mı ?

Neye göre kime göre yaşıyoruz biz

Neye göre kime göre atıyor bu nabız

Neye göre kime göre bu hayatta muhatabız

Düşünen soran var mı acaba niçin dünyadayız

Hayat sanki boş bir dünya babamızın

İstediğini yap ömür bitmez sanki ansızın

Hayat bu nasıl yaşanılır aldırmaksızın

Düşünen var mı acaba niçin insanız

Attığımız adım kime göre

Aldığımız nefes biter kime göre

Bu hayat yaşanır neye göre

Düşünen var mı ölümde sonra ki hayat neye göre

Kul neye göre dünyaya gönderildi bellidir Kur’an da hem de net

Kur’an iman sünnete beraber yaşa nefis şeytan önüne çek set

Dünya malına güvenme elinden alınır gönül’e de katma haset

Canlı bedene de güvenme alınır geride kalır ceset

Ölümden sonra hesap ile sonsuz hayat var unutma

Bunu düşün Allah’a teslim ol kul merhamet de nefreti katma

Kul Mehmet’im Rahmanın istediği az gayret

İmtihan dünyasında iman et az ne olur sabret

Sabır etmez iman etmez isen yıkar bizi nefret

Kolay kazanılmıyor ki Nurdan o cennet

Nur Muhammet peşinden git odur âlemlere Rahmet

Devam et yoluna sana verilir bulursun basiret

Ne olur sonunu düşün iman ile yaşa hüsranla başlamasın ahiret

Mehmet Aluç Kul Mehmet

Gözlerin Cemalinde Nur Bulur

Visal senin aşkına layıksa

O güzel gözlerinde aksa

Aşığın o visaline baksa

Hasreti kor alev yaksa

Canan maşuka koşarak sarılsa

Can canan ile muhabbete dalsa

Hak olandan aşkı yaşa gönlün layıksa

Rahman’a teslim o aşka sahip çık maşuk

Aşkı kabul et artık başka söz söyleme

Sende kendini görsün cananın bekletme

Gül cemaline layık olsun gönlün cefa çektirtme

Canan gözünde kendin bulursan gönül kapısını örtme

Hak olandan aşkı yaşa gönlün layıksa

Rahman’a teslim o aşka sahip çık maşuk

İhlâs iman ile aşk yolunda yürü layık ol

Eğer kıymeti bilirsen işte sana mutlu bir yol

Firak ateşine yaklaşma uzak dur visale kayıt ol

Aşkını yârin sinesinde saklarken yaslan sinesine

Böyle güzel aşk layık olmaz inan hiç böylesine

Hak olandan aşkı yaşa gönlün layıksa

Rahman’a teslim o aşka sahip çık maşuk

Kul Mehmet’im böyle aşkı bulursan yaşa o demi

Aşkı yaz belki layık olursun bırakma elinde kalemi

Hayret ile insin çıksın yârin sinesi aşkınla bilsin özlemi

Aşk ile sırra bahara erer gönül budur aşkın denklemi

Gözlerin cemalinde nur bulur canı unutturur söylemi

Hak olandan aşkı yaşa gönlün layıksa

Rahman’a teslim o aşka sahip çık maşuk

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İncinmiş Gönülde Sevda Arama.

Zülfünde dökülür benim ahım

Gece gündüz peşimde alma günahım

Zaten sen gittin koptu eyvahım

İncinmiş gönülde sevda arama

Aşkımı gizledim cefandan söyleyemedim

Aşkımla bir ömür gülerim dedim bilemedim

Bakıp ahu gözüne kalem kaşına gülemedim

İncinmiş gönülde sevda arama

Aşksız kılıfsız gönül nasıl yaşar

Seni vefasızlığınla gören elbet şaşar

Sanma yanında olanlar kalır elbette kaçar

İncinmiş gönülde sevda arama

İstedim olasın gönlüme taze gelin

Sevdim seni zahmetinle incindi belim

Bana da uzanmadı ah o kırılası elin

İncinmiş gönülde sevda arama

İstedin gece gündüz yiyelim kaz

Kaz yemeyince gece gündüz ettin naz

Elimde vardı sana çaldığım kırık saz

İncinmiş gönülde sevda arama

Seni gönülden seven sandım yiğit

Madem seninle ayrıldı yolumuz artık git

Yazık oldu senin için harcadığım emeğime

İncinmiş gönülde sevda arama

Kul Mehmet’im ne güzel çalar söyler ozan

Gönüldeki güzelliklerini gönüllere odur yazan

Niyeti bozuk olanların ozandır sözleri ile bozan

İncinmiş gönülde sevda arama

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Baktığım Her Noktada Sen, Yürüdüğüm Her Yolun Başında Sen.

Daha dün gibi hatırlıyorum, gönül kapımı hiç çalan olmayacak endişesi ile yaşarken, sen o narin ellerinle gönül kapımı gülümseyerek nasılda çalmıştın? Ben şaşkın ürkek hayretler içinde gözlerine bakar iken, hafif bir tokat’ın ile kendime gelmiştim. Sanki yanağımın yıllarca bir öpücüğe hasret kaldığını bildiğinden bir öpücük ile onurlandırmış beni dünyanın en mesut erkeği yapmıştın. Seni kollarıma alıp saatlerce taşımıştım, sen yeter bırak yoruldun der iken ben seni hiç duymuyordum.

Gözlerim yağmur bulutları gibi sevinç yağmurları ile yanaklarıma yağarken ve ıslatırken, o narin ellerinle gözlerimdeki sevinç yaşlarını ne kadar hafif dokunuşlarla silmiştin. Gönlündeki sevda gemine binerek kendimi sana emanet ederek, rotayı sen çizerek göğsüne yaslanarak kırk yıldır senin götürdüğün sahillere limanlara hala seninle gidiyorum. Sana mutluluğumu borçluyum, minnettarım o gönülden anlayan sevişinle gülüşünle sana minnettarım, hakkını ödeyemem hayatım.

Baktığım her noktada sen, yürüdüğüm her yolun başında sen, bana beni bağışlayan mutluluk gülümseme ile sunan yine sen, sadece senin gibi sevmeye çalışırken senin sevmelerine kavuşamayan bir sevenim sadece. Her gülüşünle sana gökyüzünde binlerce yıldızları indirmeyi dileyen ama bunu beceremeden beni anlayan, o sımsıcak buseleri ile içimi ısıtan yine sensin hayatım. O güzel gönlünle tıpkı bir çocuğu sever gibi beni sevdin, hakkını ödeyemem biliyorum ve sadece seni çok ama çok seviyorum ve buselerinle hep öpülmek için şımarmak istediğimde beni anlayarak yanaklarıma buseler konduran seni bana gönderdiği için Yüce Allah’a binlerce kez her gün her an şükür ediyorum. Gözlerimdeki hayallerimi okuyarak bana mutluluk dolu hayallerimi sımsıcak sevgisi ile dolduran seni çok ama çok çok seviyorum ve sende bunu biliyorsun hayatım.

Mehmet Aluç

Vallahi Billahi.

Oyamadım nefisle şeytanın o gözünü

Döndüm kıbleye iman ile bende yüzümü

Aşkla yaşayalım biz imanın nur özünü

Kader dersen hep tuttu bırakmadı elimi

Rahmanın aşkı ile yaşıyorum vallahi

Rahmanın nuru ile yaşıyorum billahi

Zikirle dua kula bilse azıcık yeter

İmansız gezmek kula ölmekten daha beter

Nefisle şeytan iman ile kullara küser

Ecel gelirde cümle canlarda bir bir gider

Rahmanın aşkı ile yaşıyorum vallahi

Rahmanın nuru ile yaşıyorum billahi

Allah ile olana az olsa da gam keder

İmtihandır bu bir gün olur elbette biter

Kamil olan cennette güler dertleri biter

Kamil kul merhameti âleme durmaz eker

Rahmanın aşkı ile yaşıyorum vallahi

Rahmanın nuru ile yaşıyorum billahi

Kamil kul imanla hak kapısına varır

Kamil kullar Rahmanın nur kapısında kalır

Cümle kul için dua eder nur Rahmet alır

Kamil kulun imanı  hep katlanır çoğalır

Rahmanın aşkı ile yaşıyorum vallahi

Rahmanın nuru ile yaşıyorum billahi

Kapat gözlerini aç gözlerin tefekkür et

İmanla kula cennet için verilir kuvvet

İslam’dan başka gerçek olan yok adalet

Ey kul yarın ne olur bilinmez ki akıbet

Rahmanın aşkı ile yaşıyorum vallahi

Rahmanın nuru ile yaşıyorum billahi

Kul Mehmet ecel gelir kul toprağa sarılır

Kul yaşadığı hayat için hesap alınır

Kulun sevap günah o defteri de açılır

Kul imanlı ise o hesaba dayanılır

Rahmanın aşkı ile yaşıyorum vallahi

Rahmanın nuru ile yaşıyorum billahi

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Halas Eyler.

Allah deyince candan yanar cümle günahlar

Allah yolunda haydi atalım biz bir adım

Şeytana uysaydık biz kaçardık adım adım

Halas eyler yolunda o kulunu narından

Allah ile olmazsan sen değer verilmezsin

Allah’la ol kimseye sende boyun eğmezsin

Allah ile olursan asla hiç değişmezsin

Halas eyler yolunda o kulunu narından

Allah’la olan tokat yemez ki hiç enseye

Haydi, ölüm gelmeden kendine sen gelsene

Yüce Allah âlemi yaratandır bilsene

Halas eyler yolunda o kulunu narından

Hayat yolunda boşa neden niçin koşarsın

Nefis şeytanla nasıl neden niçin coşarsın

Nefis şeytanla nasıl isyanla sen yaşarsın

Halas eyler yolunda o kulunu narından

Allah’la olanla bak kâinat da gülümser

Hala anlamadın mı nefis şeytan kötümser

İman et ey kul sana işte ebedi eser

Halas eyler yolunda o kulunu narından

Gençliğin var iken sen kendini güçlü sanma

Kul Mehmet’im doğru var iken sen eğri yazma

Rahman var iken şeytan nehrinde sen yıkanma

Halas eyler yolunda o kulunu narından

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Silemedim.

Toprak gibi örttüm geçmişin yalanlarını

Sevenlerin ağlayanların ahlarını

Ağlarken gözyaşlarını

 Elveda derken

Son satırlarını ellerimle sildim

Gerçekle düş arasındaki kapıyı araladım

Yere düşen güllerde gülümsemeleri aldım

Aşkları dağlara yazayım dedim

Aşkı yazdığım dağlar un ufak oldu

Akıp giden zamana dur dedim gözlerinde

Hasret beklerken kapıda çek git dedim

Saçma düşlerin zamanında saçma düşleri aldım

Gerçek olan bendeki düşlerle değiştirdim

Sırf senin için düşlerimden vaaz geçtim

Vapurların çığlık düdükleri

Martıların kanatlarında kaçışını aldım

Ama yinede ben sensiz yalnız kaldım

Cam kırıkları gibi batan sözlerini

Yüreğimde tek tek ayıklarken

Tüm kâinat söndürmüşken ışıklarını

Yüreğimde kanayan senin gözlerinin bendeki ışığı

Kâinatı aydınlatıyordu bende

Bağırmak ve duymamak arasında

Koşmak ve varmak arsında

Beni duymayan sen

Ve seni bulamadan kaybolan yok olan ben

Dilsiz haykırışların okyanusunda boğulurken

Sensizliğin son satırlarını silemedim

Umut kuşumdun seni uçuramadım

Ellerimde yok oldun

Yarınlarda şafağımdın

Doğmanı bekledim

Sen doğmadın

Hicret ettim seni doğuran

Ülkelerin sabahına

Yüreğim burkuldu seni bulamadım

Sabır sularında sensiz yüzdüm

Sabır’a ulaştım

Kıyılarında seni bekliyorum

Tabi sende beni ararsan

Buradayım seni bekliyorum

Gelmesen de kumsallara kayalara

Senin resmini çiziyorum

Seni yazıyorum

Şifa kaynağım olursun diye

Uykuların serinliğinde uykuya yatarsan

Beni bulamazsın

Uyuyamamanın seherinde yürürsen

Ancak beni bulursun

Düşerken ağaçlarda yaprak kor alev yanarken

Toprağa düşerken yaprak

Dikkatlice iyi bak

İşte ben oradayım

Mehmet Aluç