Silemedim.

Toprak gibi örttüm geçmişin yalanlarını

Sevenlerin ağlayanların ahlarını

Ağlarken gözyaşlarını

 Elveda derken

Son satırlarını ellerimle sildim

Gerçekle düş arasındaki kapıyı araladım

Yere düşen güllerde gülümsemeleri aldım

Aşkları dağlara yazayım dedim

Aşkı yazdığım dağlar un ufak oldu

Akıp giden zamana dur dedim gözlerinde

Hasret beklerken kapıda çek git dedim

Saçma düşlerin zamanında saçma düşleri aldım

Gerçek olan bendeki düşlerle değiştirdim

Sırf senin için düşlerimden vaaz geçtim

Vapurların çığlık düdükleri

Martıların kanatlarında kaçışını aldım

Ama yinede ben sensiz yalnız kaldım

Cam kırıkları gibi batan sözlerini

Yüreğimde tek tek ayıklarken

Tüm kâinat söndürmüşken ışıklarını

Yüreğimde kanayan senin gözlerinin bendeki ışığı

Kâinatı aydınlatıyordu bende

Bağırmak ve duymamak arasında

Koşmak ve varmak arsında

Beni duymayan sen

Ve seni bulamadan kaybolan yok olan ben

Dilsiz haykırışların okyanusunda boğulurken

Sensizliğin son satırlarını silemedim

Umut kuşumdun seni uçuramadım

Ellerimde yok oldun

Yarınlarda şafağımdın

Doğmanı bekledim

Sen doğmadın

Hicret ettim seni doğuran

Ülkelerin sabahına

Yüreğim burkuldu seni bulamadım

Sabır sularında sensiz yüzdüm

Sabır’a ulaştım

Kıyılarında seni bekliyorum

Tabi sende beni ararsan

Buradayım seni bekliyorum

Gelmesen de kumsallara kayalara

Senin resmini çiziyorum

Seni yazıyorum

Şifa kaynağım olursun diye

Uykuların serinliğinde uykuya yatarsan

Beni bulamazsın

Uyuyamamanın seherinde yürürsen

Ancak beni bulursun

Düşerken ağaçlarda yaprak kor alev yanarken

Toprağa düşerken yaprak

Dikkatlice iyi bak

İşte ben oradayım

Mehmet Aluç

Böyle İnsanlık Yere Batsın.

Kim ister ki gönüller yansın

İsteriz ki gönüller neşeyle uyansın

Ah o zalimler ki eder ver yansın

Böyle insanlık laneti ile yere batsın

Bitiyor kendisi damla damla

Elini uzatsan gözüne soksan bir adımla

Gel de şimdi bu nefreti hece ile tanımla

Böyle insanlık laneti ile yere batsın

Kimdir bu hangi nefretin nesli

İnsan nefrete olur mu bu kadar hevesli

Sesi ile soluğu çıkmasın olsun soluksuz nefesli

Böyle insanlık laneti ile yere batsın

İnsan zalimin borazanını nasıl çalar

Güzelliğin içine neden nefret katar

Daha dün arkadaştı şimdi nasıl satar

Böyle insanlık laneti ile yere batsın

Şükrederek oturulan sofralarda kan akar

Dün yanında olan şimdi nefretle nasıl bakar

Nimet sofralarına kimler haç takmaya kalkar

Alırız haçını sokarız bir yerine bir yerine batar

Böyle insanlık laneti ile yere batsın

Kul Mehmet’im çiğnetilmez hilal düşmana

Toplanıp  gelse göğsünde olan binlerce hac

Göğsümüzde iman var yıkamazlar onlar bize muhtaç

İman ile şahadetle hilali yaparız başlarına başlarımıza taç

Kendine gel düşman haddini bil yoksa sonun felaket bil kaç

Böyle insanlık laneti ile yere batsın

Yere batmasa da batırırız kardeşlikle imanla isterse batmasın

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Gecenin Sessiz Vakti Ninnisi İle Uyuturken

 Gecenin sessiz vakti, gece insanları ninnisi ile uyuturken, gecenin o muhteşem sessizliğinde manzarasını seyreden, caddeden geçen tek tük arabaların gürültüsünden başka gürültüsü olmayan geceyi seyreden yaşar, içindeki sıkıntının acizliğinde, gecenin sessizliği ile avunurken yüce Rahmana sığındı. İçinden ettiği dualarla halini yüce Rahmana arz ederken, yüzüne serin serin esen gecenin rüzgârında derin bir nefes aldı, derinden bir oh çekti. Karanlığı delen ay ışığı ve yıldızlar, gece ile binlerce umudu olanlar için sabah olması için uğraşıyordu adeta. Her bir yıldız bir şiir bir türkü bir hece olarak umudunu yarınlara taşıyanlar için umutlarını mırıldanırken geceye çabuk sabah olsun diye güneşe doğru koşuşturuyorlardı. Gönülleri yakan sevda gibi gecede nur gibi sıcaklığı ile saran güneşe yaklaşmanın heyecanı ile yıldızların ve insanların umutlarına, yeniden doğacak olan yeni günün güneşine doğru yaklaşıyordu usul usul. Esintilerin geceyi ağaçları raks ettiren oynaşmalarını seyir etti, ağaçlar nazlı nazlı sallanırken, sanki geceye el sallıyordu gülümseyerek.

Gerçeklerin hiç umurunda olmayan insanlar için gerçekti gece, bedeni ölüm uykusuna yatıran güneş ile uyandıran, boş hayallerle avunanlara gerçeği ölüm ile yeniden dirilme ile ders veren gece ve gündüz ansızın çalınan ecel ile son bulunacak hayatı gösteren gece, ölümden sonra dirilişi haykıran gündüz ve güneş… Yapılan her güzelliğin bir buket gül ile karşılayacak olan ahiret, yapılan zulümle ateşle onu karşılayacak olan cehennem. Kul beşer şaşar ama şaştığını bilmez nankör, kendini sadece düşünen terk edilemeyen bu kötü alışkanlıkla, şefkate koşanları kınayan yanlışta olduğunu söyleyen utanmaz edepsizlerle dolu bir dünya gece ve gündüz. Görmek isteyene bu hakikati ölüm ile ahreti dirilişi anlatan gece gündüz, anlamayana duymak istemediklerini söylemeyen bilmiyorum diyene gözünün içine sokarcasına kapkaranlık olan gece ve gündüzün umursamaz insana bir gün bu dünyadan ayrılacağını fısıldayan ve bu hakikati en sonunda görecek olan insana fısıldaması haykırması.

Biraz sonra bu gece bitecek ölüm uykusundaki insan yeni bir dirilişle uyanacak ve dün bitecek, içine ne yerleştirdi ise insan karşılığını görecek, yani unutulmayacak her şeyi unutan insan gibi olmayacak, her şey önüne serilecek çarşaf çarşaf… Gece gündüz arkası kolay oluyor yatıp uyuyan için, ama ölümden sonrası hiç bu kadar kolay olmayacak. Gecenin sessizliği ve huzuru cenneti anımsatıyor, içini yıldızlar gibi merhamet iyilikle dolduran için, bir şey yapmayan için yakıp yıkan için en güzelini cehennem ateşi söyleyecek en güzelinden, o nedenle telaşa gerek yok, her şeyin bir vakti zamanı var. Her güzelliği gören bir göz ruh beden var ve görmek istemeyene en sonunda mezarda gösterilen feryatlı bir eyvah var. Mezarda kızma tanık olarak hala üzerinde olan gece ve gündüz var, sana hakikati her gün haykıran, onlar haykırdıkça duymayan sen, şimdi duysan da faydasız…

Sürprizleri severdin ama insanlara da kötü sürpriz yapar nefretle kinle bakar yakar yıkardın, işte sana sonsuz cehennemden sürpriz! Pişmanlığın yüzünde okunuyor lakin faydasız artık pişmanlık, karanlığına aydınlık yapacak perdende yok çekesin de aydınlık olsun mezarın, karanlık ettin insanların umutların hayallerini, yaşa sen karanlığında. Boşluğa düşer gibi olurken cehennem alevlerine mi düşüyorsun ah çok yazık değil sana, duymayanı duymazlar, merhametli olmayana merhametli olunmaz hep es geçtin, şimdi sana da es geçiliyor yardım için. Her zaman neden niçin niye sorgulamayan sen şimdi sorgulaman geçersiz manasız anlamsız!

Mehmet Aluç

Yağıyor Kar

Yağıyor kar yağan rahmettir Rahmet

Sanmayın yağan kar kullara zahmet

Kuluna Rahman çektirir mi hiç zahmet

İnsanlık için yağıyor Rahmet nur nur

Yazın yaz olacak kışın kış soğuk olacak

Ölümü anlatan karla insan yol bulacak

Toprak altında bitki bin bir soğukla olacak

Yaz gelince yeniden Rahman izni ile canlanacak

Her bir şeyde vardır Rahmandan hikmet

Kışın ölen dünya beyaz kefenle sarılır

Yüce Rahman ol deyince olur yazın canlanır

Türlü türlü nimetle kullar nimete kavuşur

Doğanın düğünü diyelim biz bu kara

Sanmayın Rahman gönülde bırakır yara

Kar ile Rahman gönülleri işte sardı

Bu mana ile bakın siz yağan kara

Yaz kış Yüce Rahmandan yasadır

Ömür hayat dediğin nedir kısadır

Kar yağar giden havadaki zehirdir

Karın yağmaması beterin beteridir

Kışın odun kömür taşınır kucakta

Kombiyi yakan uğraşmaz oturur bucakta

Soba yanar yemek pişer lokur lokur ocakta

Kestane alan değil sobası olan yer ayakta

Kışın biraz olsa da çile

Cümle tabiat kar ile gelir yazın dile

Kış soğuk olacak elden bir şey gelmez nafile

Doğudaki kar ile batıdaki yağan kar aynı değil bile

Kul Mehmet’im budur ezeli takdir

Yüceler yücesi Rahman her şeye kadir

Merhametli olmazsan yaşadığın hayat beterdir

Haydi, gel hayatını iman ile biçimlendir

Zorla cehennem girmeye çalışma,

Rabbim her şeye bil ki muktedir

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Attım Adımım Aşk’a.

Attım adımım aşk’a son bir adım gayretle

Ne olacak bilinmez gönül haydi seyreyle

Nazlı yar sever mi ki duamla son dilekle

Nedir aşkı aşk yapan yârin baldan dilimi

Yoksa bu gönlü aşk’ın gülümseten yüzümü

Açtım kapısın talim ettim ben aşk yolunda

Aşk ile kol kola yar gelir aşkın kolunda

Sever misin sen dedim aşk yürürken yanında

Çıkar mısın dedi sen aşk yolunda sağ salim

Çileyi derdi servet diye sen alır mısın?

Dedim aşkla çileye dertle olurum âlim

Elin uzatırsan ben çıkarım yar sağ salim

Aşkı içerim yudum yudum olurum kaim

Ömür boyu seninle aşkımız olur daim

Bu güzel sevilir de olur aşkla can yârim

Kul Mehmet işte aşkla gönül işte dirildi

Beni aşkla görenler önüme de dizildi

Nazlı yâri kolumda görenlerde sevindi

Güzel aşkla gönüller böylesine dirilir

Nazlı yârin gamzesi de aşk’la sevilir

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Dön Gel Annem,

Annem sensiz yaşadığım cehennem

Bilmem sensiz hangi yöne ben gidem

Giderken söylemedin nasıl gülem

Gittiğin yerde gülümsersin bana

Sensizlik tak ediyor inan cana

Dön gel annem döngel artık sen bana

 Sensiz bu yaşamayı ben hiç saymam

Hasretinleyim nasıl sana doyam

Bu bedeni kaldırıp ben nereye koyam

Gittiğin yerde gülümsersin bana

Sensizlik tak ediyor inan cana

Dön gel annem döngel artık sen bana

Anne ile tatlı olurmuş hayat

Sen yoksun her şey oldu inan bayat

Uzaklarda kaldın bir öpücük at

Ondan sonra yerinde rahat sen yat

Gittiğin yerde gülümsersin bana

Sensizlik tak ediyor inan cana

Dön gel annem döngel artık sen bana

Kul Mehmet’im Anne kanat kol imiş

Annesiz bu hayat ne zor imiş

Annesizliğe çare hiç yok imiş

Yokluğuna çare derman değilmiş

Gittiğin yerde gülümsersin bana

Sensizlik tak ediyor inan cana

Dön gel annem döngel artık sen bana

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yetişsen Bana Baba

Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba

Ben verirken bu yolda sensiz dertlere çaba

Baba bilmezdim senle ben bu çileyi derdi

Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm de baba

Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba

Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Yokluğun bir yıkımmış gidince ben anladım

Sensiz gecelerde sensizliğe yatamadım

Sensizliğe çare bulup yola çıkamadım

Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba

Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba

Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Şefkatli yüreğinle hep bizleri sarardın

Mutsuzluğumuzun içine şeker katardın

Üç kardeştik biz sarıp sarmalardın yatardık

Sen mutsuzluğa nasıl olur çare bulurdun

Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba

Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba

Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Ödenmez üzerimizde senin emeğinde

Annemde bizimle beraber göz bebeğindi

Geceleri gizlice sen ağlar gördüğümde

Gözüme limon sıktım derdin her seferinde

Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba

Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba

Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Kul Mehmet’im her gün aşın bekler bu sofrada

Sensiz mutluluk zor bulunurmuş bir arada

Ne olur gelip sarsan sen ağladığımızda

Yokluğun hançer gibi saplanır yokluğunda

Seni dert yıkmaz bilirim ben gördüm be baba

Dertler içinde çaresiz kaldım sensiz baba

Koşup kalkıp sen gelsen yetişsen bana baba

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

İçim nasıl olsun rahat

Asık surat

Sende bulunmaz murat

Sen var git

Kör kuyunda yat

Sensiz bu hayat heyhat

Bir gün bulunmaz rahat

İstirahata izin vermezsin

İçim nasıl olsun rahat

Bendemi sendemi kabahat

Nasıl eylemeli kim eyler izahat

Kimde var sefahat

Çözemedin düğümlendim

Kaldım

Var git yat desem

Çözemedim yatmayım

Ah bir çözebilsem

Önümüzü görebilsem

Görebilsem ah gülebilsek

Bilmem kaç senedir

Bu dert sıkıntı nedir

Kuldaki bu nefret nedendir

Ebesine atlayan mı var inleten

Gece gündüz gözeten iç eden

Ağlayalım dersem kiminle

Dertleşelim desem derdim ile mi?

Yürüyelim desem kiminle

Bu dermansız ayaklarla mı?

Matem ile etrafımız kabristan

Nefes almaya var mı bir an

Değişmez mi bu çaresiz zaman

Kul değişmeyince değişmez mi zaman

Yandık eyvah o zaman her zaman

O halde ağlamak değil fayda

Çek bir yudum demli çayda

Gönülde bulunmaz sevda

Büyüdükçe büyür süveyda

Yaşamak kolayda dert kalkmış şaha

Dert sabırla gider nefret girmiş

Akşama sabaha

Bu nasıl bir desem diyemem dünya

Gördüklerim hakikat değil ki rüya

Dert gelirse gelir arka arkaya

Rahmana sığın sabırla dolsun batarya

Ne kadar var lüzumsuz adam

Adam denilmez onlara olursa olur rezil madam

Madama bu arada olur yazık

Adam değil onlar diyelim yamyam

Arama mana anlam

Koy kıçına bir tekme

Uçsun yukarıdan aşağı

Asık suratlı

Bakma yüzüne

Karartma içini

Duyma dediğini

Manasızdır söylediği

Koy noktayı

Gideyim tatile az yapayım balayı

Orada çekeyim halayı

Halayla bitireyim olayı

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kardeşlik Yüreğimizi Sarıyor.

Sanmayın nefretle hayat kopuyor

Bir an acizliğe kul uğruyor

Herkes kendi yaşadığı hayat ile oluyor

Ağzı olanda olmayanda konuşuyor

Bazen sözler leş gibi kokuyor

Bazen sözlerde nurdan ballar damlıyor

Merhametle kul yol alıyor

Çatlayanlar çatladığı ile kalıyor

Kardeşlik yüreğimizi sarıyor

Biraz hayatı zor etsekte

Önümüze bakmadan bir an yürüsekte

Neler olduğunun bir an bilmesekte

Hayat imanla yaşanır gerçekte

Ömür hayat iman ile gelişmekte

İman nur ile hayat yükselmekte

Merhametle kul yol alıyor

Çatlayanlar çatladığı ile kalıyor

Kardeşlik yüreğimizi sarıyor

Kul ayıkır etrafına bakınır

Sabır bazen olur sınır

Yollar bir an kapanır bir an açılır

İmtihan dünyası Rahman tanınır

Rahmana koşarak dertlere katlanılır

Merhametle kul yol alıyor

Çatlayanlar çatladığı ile kalıyor

Kardeşlik yüreğimizi sarıyor

Nefret bazen havada uçuyor

Suç kimde diye kul soruyor

Cevap almasa da merhametle biliyor

Gönüldeki iman yol gösteriyor

İman nefreti bin defa yeniyor

Merhametle kul yol alıyor

Çatlayanlar çatladığı ile kalıyor

Kardeşlik yüreğimizi sarıyor

Rahmet her an hazır kul almak için koş

Rahmeti al kullara koş imanla coş

İman merhametten gerisi inan boş

İmtihan dünyası çile sana gelmese de hoş

Rahman ile ol çile dünyasında imanla koş

Merhametle kul yol alıyor

Çatlayanlar çatladığı ile kalıyor

Kardeşlik yüreğimizi sarıyor

Kul beşer şaşar nefret denizinde yüzer

Onun peşinde gidenler birbirine benzer

Ayıkamaz bilmez yaptığını uyurgezer

Çoğu yazarda nefret ile çizer

Bilmez yazdığı çizdiği nefret içinde boğulur gider

Merhametle kul yol alıyor

Çatlayanlar çatladığı ile kalıyor

Kardeşlik yüreğimizi sarıyor

Nefret sahibinde gönül yok yaptığın sanır murat

Karşıdan yandan soldan bakın yoktur onda surat

Geride kaldığını bilmez, bilir hep önde bindiği at

Ey kul sen ona uyma nefretin içine merhameti kat

Merhamet iman ile ol taşı gönlünde onunla sen yat

Merhametle kul yol alıyor

Çatlayanlar çatladığı ile kalıyor

Kardeşlik yüreğimizi sarıyor

Kul Mehmet’im olursa inceden bir zahmet

Zahmetin sonunda vardır nurdan Rahmet

Nur Muhammed Âlemlere Rahmet

İmanla gönülde cennette açılır güller demet demet

Rahmanın her işinde vardır bir hikmet

Sakın ola taşıma gönülde husumet

İman ile olsun sende istikamet

Merhametle kul yol alıyor

Çatlayanlar çatladığı ile kalıyor

Kardeşlik yüreğimizi sarıyor

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-