Yazılır Bir Kenara.

Yol uzun sanma mezarda bir gün gelir biter

Hayat bitmez sanma bitmez dersin bir gün biter

Söylenen söz kalmaz havada unutulur sen sanma

Yazılır bir kenara mezara girince görürsün o anda

Hakikat bağında imanla gül yetiştirmeyen hakkı bilemez

Güzel olanı kalpte taşımayan insanlığı merhameti bilemez

Gonca gülü hoyratça ezen asi kul âlemde aşkı bilemez

Girme ey insan sen tilki postuna insanlık ölür

Değer ver sen kendi değerini bilen dostuna

Dikkat et insan girer bazen tilki postuna

Bazen çıksa da hayat dik yolun yokuşuna

Girme ey insan sen tilki postuna insanlık ölür

Nedir bu kibir ey kul acizsin işte neyin bu edası

İnsan ahirette güzel amel ile sürür sefası

İman merhamet ile bulunur dertlerin devası

Girme ey insan sen tilki postuna insanlık ölür

Bak dünya âleme dünya merhamet iman ile dönüyor

Her yaşayan kul bir metre bezle mezara giriyor

Zengin olana sanma ayrı muamele ediliyor

Girme ey insan sen tilki postuna insanlık ölür

Kul Mehmet'im yarın ne olacak sen bilemezsin

Yarın niyetine ne çıkar elbet sen göremezsin

Ecel gelir başa son bir bardak su bile içemezsin

Girme ey insan sen tilki postuna insanlık ölür

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yaşamak İçin Geldik Biz Dünya

Yaşamak için geldik biz dünya hanesine

Öldürmeye gelmedik insanız biz aksine

Ey canlar insanlığa ne oldu böylesine

İnsan katl edilir mi ah hiç delicesine

Yüce Rabbim tanıştır bizi en iyisine

                                                                    

Cennet kokusu yansıt sende tüm gülüşüne

İnsanlık yaşamalı insan bu dercesine

İnsan pisipisine yaşamaya gelmedi

İnsan katl edilir mi ah hiç delicesine

Yüce Rabbim tanıştır bizi en iyisine

Atlı yaya gezdi o  ecdat cümle âlemi

Merhametle elinde bırakmadı kalemi

İman ile merhamet dolu o iç âlemi

İnsan katl edilir mi ah hiç delicesine

Yüce Rabbim tanıştır bizi en iyisine

Onlarla hep gülerdi tüm canlılar âlemi

İnsan mutluluğuna aitti tüm söylemi

İnsan pisipisine yaşamaya gelmedi

İnsan katl edilir mi ah hiç delicesine

Yüce Rabbim tanıştır bizi en iyisine

Elveda demeden kul bakarsın ömür biter

Hayat bu biter ey kul hesap vermeye gider

Sanmayın dünya sizin olur bu hayat sürer

İnsan katl edilir mi ah hiç delicesine

Yüce Rabbim tanıştır bizi en iyisine

Bir nefesle gelen kul bir nefes ömrü biter

İnsan imanı ile yaşar gülümser gider

İnsan geldik biz acep insan gibimi gider

İnsan katl edilir mi ah hiç delicesine

Yüce Rabbim tanıştır bizi en iyisine

İnsan gibi kokanın emri başım üstüne

Merhametsiz ise kul kapı kapat yüzüne

Merhametsiz yaşar kör koşar körü körüne

Kör gözü ile parmak sokar elin gözüne

Yüce Rabbim tanıştır bizi en iyisine

Kul Mehmet'im dokunsun iman her gülüşüne

Merhametli ol gelir güzellik her düşüne

Merhametsiz olanın şeytan düşer peşine

İnsan katl edilir mi ah hiç delicesine

Yüce Rabbim tanıştır bizi en iyisine

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kuşkuları Yakacağım Bedeninde

Hatırlayamadan yaşamak

Yaşamadan koşmak

Umursamamanın karyolasında yatmak

Doğum sancısına eşlik etmek

Oradayım ama oraya ait değil gibi

Buradayım burası bana ait değil

Ait olmadığım anın karanlığında

Anın karanlığında kayboluyorum

Ama buradayım kaybolan düşlerim

Kuşku yüreğimde bir saplantı

Oradayım kuşkunun içinde

İkna etmenin dışındayım

Karanlıkların silsilesinde dolaşan

Ben olmayan benin dışında

Kayboluyorum

Kaybolan ben değilim düşlerim

Ayaklarımın izinde koşarken

Kayboluyorum

Nedensizliğin vurgusu belirsiz iken

Çözemediğim dünyamın içinde kayboluyorum

Naftalin kokan sokaklarda

Kaybolan ben değil düşlerim

Arıyorum

Kaybolmuşluğuma dalarken

Bütünsellik ararken

Yansımayan bendeki benliğimin

Katran karası gözlerinde kaçan

Düşlerimi arıyorum

Bensiz gezen

Bensiz var olmaktan uzak

Ürkekliği ile kaçan

Azgın sularda boğulmaya terk edilmiş gibi

Boğulmanın nefessizliğin de

Boğulmaya mahkûm düşlerim bensiz

Beni yorarken benden habersiz kaçan

Kaçma gel koynuma

Umursamamanın karyolasında

Artık yatmayacağım

Kuşkuları yakacağım bedeninde

Gözlerimde bedenime ak

Düşüncelerimle seviş

Yeniden doğ düşüncelerimde

Kaçma bende olmayan benden

Anlamanı sağlar mı bendeki belirsizlik ifadesi

Hatırlayamamanın sancısı ile

Uykuya dalıyorum

Gel uyandır beni düşlerim

Ya da bırak sensiz hiç uyanmayayım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kâinatı Cennetin Nefesleri İle Soluk Aldırtmak.

Farkında mıyız bilmem söylediğimiz sözlerin gönül kırdığını yaraladığını, gönlümüzde ne diye neden niçin ne diye sakladığımız o güzel sözlerle gönülleri sevmek sarmak var iken hala saklamanın saçmalığı edepsizliği aymazlığı ile yaşamaya devam ediyoruz! Çok konuşana kulak verdiğimiz kadar susanların suskunluğun da ki manayı anlamı anlayabilmek için az gönül gözü ile dinlesek ne kaybederiz? Tabi ki hiç bir şey. Gönlümüze tatlı bir öpücük konduracak sözleri söz söylemek yerine, içinde paslı hançer saklı sözleri söyleyerek gönülleri kanatıyoruz.

Müebbet hapis kokan sokaklarda müebbet hapis yatmaya koşan bizler, güzel sözlerle özgürlüğün tadına varmaktan uzak, yıkılmış faydası olmayacak hayaller peşindeyiz, ya da bu hayalleri bize yutturan serserilerin peşinde ömrümüzü heder etmekle uğraşıyoruz. Gözden yaş akıtacak kadar basit, bir tebessümle dünyalarda çiçek açtırmaktan uzak, gönlü zengin olanlardan değiliz!

Arzularıma ve nefsimize uymak bizi seviyesiz yaptığını göre göre hala bu edepsizliğin hayatsızlığın peşinde koşmaya da ben bir anlam veremiyorum! Geçip giden zaman bir daha geri gelmeyecek ve bu edepsizliğimiz nefretimiz bizi nefret dolu edepsizlik dolu mezara götürecek ve içini kendimiz nefretle günahla ateşle doldurduğumuzu bilmeden farkına varmadan.

İnsan öylesine güzel yaşamalı ve sözleri öylesine güzel olmalı ki ecel gelip dostlarının elinde aldığı zaman, dostları onun yokluğunu, aldıkları nefesin zorluğunda anlasınlar ve desinler ki ne güzel bir insandı yanımızda iken cennet kokan nefesleri alırdık gülümseyerek mutlu yaşardık, bunu nasıl becerdi, bak aramızdan ayrıldı biz bunca insan onun yaptığını yapamıyoruz, gelin hep birlikte onunla yaşadığımız anları tekrar gözden geçirelim onun gibi kâinatı cennetin nefesleri ile soluk aldıralım. 

Pişman olamayacak kadar birbirimize sarılalım, yokluğumuzu belli edecek güzellikleri yaşayalım yaşatalım, bunun yolu da kendimizi sevdiğimiz kadar karşımızdakini de seveceğiz bu kadar basit ve anlaşılır bir durum. Bizimle bir kaç saat yaşayan insanlar beş dakika ayrı kaldığında, yanımızda olmanın tadını öylesine tatmalılar ki, bizsiz ayrı geçen bir anları dakikaları ayrı olmasın, bizden ayrılırken bile başka insanlara aynı tadı güzelliği sunabilsinler tattıra bilsinler. Selam ve dua ile

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yakar Yıkar Şeytana Uyan.

İnsanlardan ayrı gezenin gör başına ne gelir

Hak yol var iken şeytan yolunu hak bilir

Uzun zaman geçse tek başına doğru zor bilinir

Yakar yıkar şeytana uyan kadir kıymeti unutur

Yürüdüğümüz bu asırda yollar dikenli çok zor

Herkesin yüreğinde yanar alev alev ateşten kor

İnsan mıyız değil miyiz bilinmez sen gel de sor

Yakar yıkar şeytana uyan kadir kıymeti unutur

Nasıl ne zaman kim düşürdü insanı bu hale

İnsan böyle zalim olmaz ki göz göre göre bile

Nasıl nefret ile insan düştü zalim peşine güle güle

Yakar yıkar şeytana uyan kadir kıymeti unutur

Bu gidişle uçurumdan başka menzile varılmaz

Nefret kin ile gönüller insanlık böyle parçalanmaz

İnsan der yanına yaklaşınca yıkarcasına davranılmaz

Yakar yıkar şeytana uyan kadir kıymeti unutur

Dünya değil mi bir günlük konaklamak için han

Herkesin bedeninde taşıdığı seninki gibi can

Bu nefrete son vermezsek daha çok  akacak kan

Yakar yıkar şeytana uyan kadir kıymeti unutur

İnsan değil mi muhabbetle yaşayan yürüyen bir anda

Bu beden bu can değil mi emanet bize bu canda

Ölümden sonra sormaz mı bize dünya halimizi Rahmanda

Yakar yıkar şeytana uyan kadir kıymeti unutur

Kul Mehmet'im Rahman kâinatı yıkmamız için yaratmadı

Merhameti almadık kini aldık tam bir eşek inadı anlaşılmadı

Ecel gelir bu canı alınca çetin olacak hesap kaale alınmadı

Yakar yıkar şeytana uyan kadir kıymeti unutur

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Bir Gün Görüşemedik.

Bir gün görüşemedik seninle biz yüz yüze

Ondan belli el ele biz çıkamadık düze

Karşıdan gözlerinle baktın sen süze süze

Gönlümü sana verdim ben aşkımla yükseldim

Sen aşkımı etmedin kabul aşkta kaybettin

Kime neden sen kırgın oldun ben bilemedim

 İşte ben bunun için hayatımda gülmedim

Uzun uzun susmayı artık senden öğrendim

Dudaklarında aşka dair sözler aradım

Aşka dair bir damla nefes de bulamadım

Gözyaşına dair bir gölge aradım yoktu

Gönlümü sana verdim ben aşkımla yükseldim

Sen aşkımı etmedin kabul aşkta kaybettin

Kime neden sen kırgın oldun ben bilemedim

İşte ben bunun için hayatımda gülmedim

Uzun uzun susmayı artık senden öğrendim

Yüreğinde kanında müebbetli hapisler

Tenine dokunmuş bak viran eden virüsler  

Kırmaya alışmış o kalp de yok eden göçler

İhanetin karalar giymiş gelirken gördüm

 Gönlümü sana verdim aşkımla ben yükseldim

Sen aşkımı etmedin kabul aşkta kaybettin

Kime neden sen kırgın oldun ben bilemedim

İşte ben bunun için hayatımda gülmedim

Uzun uzun susmayı artık senden öğrendim

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kavuşamamanın Bin Bir Pişmanlığında.

Bataklık kurul üyeleri

Bataklıkta oturum için oturdu

Seyirciler

Ağzına katar

Batmış durumda bataklığa

Nefes almak bir nimet

Nefes almamak sürgün

Kaçınılmaz isyana davetiye

Kırbaçların şakırtısında

Sessizlik bir sevgili

Tepkinin geri tepmesi

İçe dönük olmayan tepkinin

İçe dönmesi

Düşünceler Fransız

Çevirmen ararken

Bataklıkta telaş

Telaşla çamur oldu beşik

Boğulmalar ardında

Ölüm mutlak son

Hiçlikten

Varlık arayanların feryadı

Varlıktan uzak olmanın dehşeti

İnlerken bataklığın kucağında

Bencilliğin ninnisinde uyurken

Uyanması mümkün mü?

Sözcüksüzlük kitabında

Aranırken bir çare

Yokluğun korkunç haz alan bakışı

Ne anlar çareden

Devirmişken düşüncelerin

Atmosferinde hayalleri

İlham perisi ne gezer

Korsanlığın bataklığında

Batarken

Seyirciler

Alkışsız batarken

Köhneleşmiş fikirler pişmanlık gözyaşında

Sakatlanmış heceler

Elini uzatmaktan bitap

Batarken hep birlikte

Bembeyaz düşler

El sallıyor

Kavuşamamanın bin bir pişmanlığında

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Boşuna Mı Ümitle Bekliyorum

Bekledim bütün gece gündüzüm hiç olmadı

Sevdayla geldim gönlün beni sen hiç anlamdın

Döndün yolunu bensizliğin yoluna gittin

Arkanda gelen sevdam yolundan alamadı

Gelmedin bekledim gelirsin diye zamanla

Sönmedi hiç yürekte ateşim ağlamamla

Ömrün geçti yolunda yoluna bakmakla

Arkanda gelen sevdam yolundan alamadı

Gitmene arıyorum sebep bulamıyorum

Sensiz bir an bu âleme ben sığamıyorum

Yollarda beklemeye ben dayanamıyorum

Arkanda gelen sevdam yolundan alamadı

Arıyorum seni bulmak için yürüyorum

Kul Mehmet'im ararken hala sürünüyorum

Gelirsin diye boşuna mı ümitle bekliyorum

Arkanda gelen sevdam yolundan alamadı

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ateşler Saracak Seni Ey Zalim.

Terki diyar ettin insanlığı ey zalim

Nefreti sığdırdın ömrüne ey zalim

Keşmekeşliği yaşadın yanacaksın ey zalim

Şafağın cehennemde doğacak ey zalim

Dünya şafağında hezimeti yaşayacaksınız

Nefretinle boğulacaksın ey zalim

Sallanacaksın cehennem ateşinde neşeyle

Şafağın cehennemde doğacak ey zalim

Gözlerinde sözlerinde ateş fışkırıyor

Ateşe doyacaksın ey zalim

Zulüm kokan nefesine

Ateşler saracak seni ey zalim

Ateşin Üst Üstüne Zenginleşerek Bekliyor....

Sen gidersen adın kalmaz

Seni kimse rahmetle anmaz

Ne şerefsiz bu diye

Mezarına toprak atılmaz

Müslüman kanı döken sen ey zalim

Mazlumu ezen ey zalim

Zalime ses çıkarmayan

 Sen Müslüman sanılan

Her adımında yanılan

Hatırlanır nefretle gezdiğin günler

Masum insanları ezdiğin sözler

Utanmadan kan döktüğün

Yüzüne tükürüldüğü günler

Mazlumu ezersin yanına kalmaz

Sanma ecel seni yakalamaz

Yakalar sonsuz ateşe atar

Derin yanarken cayır cayır

 Kokusu cehennemi sarar

Zalime ses çıkarmayan

 Sen Müslüman sanılan

Her adımında yanılan

Bu nedir yeter artık

Önüne gelen yakar geçer

İnsanları kanı akar oluk oluk

Bu kadar şerefsizlik yeter

İnsan doğarken anadan doğar

Bunlar doğarken neden doğmuş

Nefret içinde boka batmış

Yok, mu sonsuz azap yoluna gönderen

Yok, mu artık yeter diyecek olan

Zalime ses çıkarmayan

 Sen Müslüman sanılan

Her adımında yanılan

Zenginlik çamurunda boğulan

Bakma mazlum gibi şeytan gibi kovulan

Yakında sonsuz azap bekliyor

Hazırlan zenginliğin yok olacak

Ateşin üst üstüne zenginleşerek bekliyor

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Ağlama Gözlerim.

Eser bağrıma hasret rüzgârı bak her seher

Bir gün gelir elbet bu hasretlikte yar biter

Mutlu günler yârin nur koynunda yat hep geçer

Mutluluk için sabır et yanınızda gezer

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Yalnız başına kaldın sanma kaldın zindanda

Kavuşunca dertlerin yok olur bak bir anda

Nazlı yar sana o an gülerek koştuğunda

Sarılıp koklaşınca hasret yok olduğunda

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Gurbet sanma hayatın yolunda sana engel

Nazlı yârin sanki der yeter artık dön de gel

Vuslat ensenden tutar anında atar çengel

Nazlı yârin vuslatla gelir biter tüm engel

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Hasrete bakınca sen vuslat çıkmaz kınında

İyi bak görürsün sen mutluluk yar yanında

Uzak olsan da yârin kokusu o canında

Ufukta yâr el sallar oraya baktığında

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Vuslat için sen her gün duyarsın bir heyecan

İstersin vaktin geçsin yar ile her gün zaman

İçtiğin kahvede tat var yârden fincan fincan

Akşam olur bir süre ayrı ayrı yatacan

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Kul Mehmet'im hasretin yüreğine yapıştı

Gurbet elde hasretin seni dertle kapıştı

Nazlı yâr hasretinde sen gibi hep ağlaştı

Sabır et vuslat size biraz daha yaklaştı

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yoksa Gülümsemeleri De Sen Mi Çaldın?

Çocukluğumuz beraber geçti, beraber oynar gezerdik, senin düşlerin hayallerin olurdu, benim hiç olmazdı şimdi aklıma geldi, sanki çok yaramazdın hep yüzlerimi tırmalardın, acaba o zaman o anda sen düşlerimin hayallerimin saçlarını mı yoluyordun da korkudan yanıma hiç yaklaşmıyordu? Mümkün mü acaba susma bir cevap ver desem, çok uzaklarda kim bilir neredesin hangi şehirlerdesin. Acaba yine diyorum beni ağlatırdın sen ondan mı ben hala ağlıyorum? Duysan belki deli saçmalığı diyerek belki bana güleceksin ama sanki bana kalırsa sanırsam öyle!

Beni çocukluğum da ağlatırken yüreğim sızlardı, şimdide sızılar parmak uçlarımda sızlayarak çıkıyor, gülme duymuş gibi saçmalıkta değil neden olmasın? Sen hiç ağlamazdın hep gülerdin herkes şirretliğinden kaçardı, acaba şimdi ne haldesin şu an öğrenmeyi çok ama çok istiyorum, inan deseler bin kilometre ilerde yaşıyor koşarak nefes nefese kalsam şimdi koşarak yanına gelirim. Yaşadığımı dejuva sanma... Açık pencerede rüzgâr eserken bunlar aklıma geldi, yok sende şimdi beynin soğukta kalmış dediğini duyuyorum sanki!

Bak sana tasalarım dertlerim çocukluğumdan beri peşimde bir  gün gülemedim sen gibi, yoksa gülümsemeleri de sen mi çaldın? Öyleyse bu yılgılar neden şu an beynimde dans ediyor, yalan olsaydı inanmazdım aklımın bu oyunlarına hem ben hem de bu gönlüm! Seni kıskandığımı söyleme sakın şirretliğinin nesini kıskanayım ben? Acaba mı? Yok, canım olmaz böyle bir şey! Başka bir olasılık gelmiyor ki aklıma.

Bunlar yabana atılacak düşünceler  değil inan bana, yoksa neden aklıma geldi, neden buna hem aklım hem de gönlüm inansın?Bilirsin  ben hiç kuşkucu değildim şu ana kadar,ütülü gezer kafaları hiç ütülemezdim yani.Neyse bir gün nasip olur buluşursak sana soracağım, buluşamazsak ben senden önce ölürsem, bu not defterimi sana bırakıyorum oku ve gerçek mi değil mi gel mezarımın başında bana söyle ben duyarım anlarım o zaman.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Vefa.

Vefayla çıkılır yola her defa

İçinde olsa da az bin bir cefa

İçinde bulunur bin bir ton deva

Terk edilince kul sürmez ki sefa

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Gönül'e sensin zırhtan çelik kale

Seninle yaşanır hep güle güle

Dayanırsın çile denen her küle

Terk etmezsin ki sen hiç bile bile

Zalim alır götürür seni çöle

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Terk edenin gönlü mezar taşları

Hiç dik durmaz ki o yıkık başları

Gözünde hep akar o gözyaşları

Yanında olmaz ki hiç yoldaşları

Zalim alır götürür seni çöle

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Yıkılır tek tek gönül kaleleri

Hiç olmaz yarına ait düşleri

Yakışmaz yüzüne o gülüşleri

Ölüm kokar soğuktur tüm sözleri

Yamuk bakar o şaşıdır gözleri

Zalim alır götürür seni çöle

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Kul Mehmet'im vefa dersen o candır

Gönlün içinde yıkılmaz vatandır

Terk edenleri sanma sen insandır

Karanlık yolda tek başına kalandır

Pişmanlığın hançeriyle yanandır

Zalim alır götürür seni çöle

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-