Boşuna Mı Ümitle Bekliyorum

Bekledim bütün gece gündüzüm hiç olmadı

Sevdayla geldim gönlün beni sen hiç anlamdın

Döndün yolunu bensizliğin yoluna gittin

Arkanda gelen sevdam yolundan alamadı

Gelmedin bekledim gelirsin diye zamanla

Sönmedi hiç yürekte ateşim ağlamamla

Ömrün geçti yolunda yoluna bakmakla

Arkanda gelen sevdam yolundan alamadı

Gitmene arıyorum sebep bulamıyorum

Sensiz bir an bu âleme ben sığamıyorum

Yollarda beklemeye ben dayanamıyorum

Arkanda gelen sevdam yolundan alamadı

Arıyorum seni bulmak için yürüyorum

Kul Mehmet'im ararken hala sürünüyorum

Gelirsin diye boşuna mı ümitle bekliyorum

Arkanda gelen sevdam yolundan alamadı

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ateşler Saracak Seni Ey Zalim.

Terki diyar ettin insanlığı ey zalim

Nefreti sığdırdın ömrüne ey zalim

Keşmekeşliği yaşadın yanacaksın ey zalim

Şafağın cehennemde doğacak ey zalim

Dünya şafağında hezimeti yaşayacaksınız

Nefretinle boğulacaksın ey zalim

Sallanacaksın cehennem ateşinde neşeyle

Şafağın cehennemde doğacak ey zalim

Gözlerinde sözlerinde ateş fışkırıyor

Ateşe doyacaksın ey zalim

Zulüm kokan nefesine

Ateşler saracak seni ey zalim

Ateşin Üst Üstüne Zenginleşerek Bekliyor....

Sen gidersen adın kalmaz

Seni kimse rahmetle anmaz

Ne şerefsiz bu diye

Mezarına toprak atılmaz

Müslüman kanı döken sen ey zalim

Mazlumu ezen ey zalim

Zalime ses çıkarmayan

 Sen Müslüman sanılan

Her adımında yanılan

Hatırlanır nefretle gezdiğin günler

Masum insanları ezdiğin sözler

Utanmadan kan döktüğün

Yüzüne tükürüldüğü günler

Mazlumu ezersin yanına kalmaz

Sanma ecel seni yakalamaz

Yakalar sonsuz ateşe atar

Derin yanarken cayır cayır

 Kokusu cehennemi sarar

Zalime ses çıkarmayan

 Sen Müslüman sanılan

Her adımında yanılan

Bu nedir yeter artık

Önüne gelen yakar geçer

İnsanları kanı akar oluk oluk

Bu kadar şerefsizlik yeter

İnsan doğarken anadan doğar

Bunlar doğarken neden doğmuş

Nefret içinde boka batmış

Yok, mu sonsuz azap yoluna gönderen

Yok, mu artık yeter diyecek olan

Zalime ses çıkarmayan

 Sen Müslüman sanılan

Her adımında yanılan

Zenginlik çamurunda boğulan

Bakma mazlum gibi şeytan gibi kovulan

Yakında sonsuz azap bekliyor

Hazırlan zenginliğin yok olacak

Ateşin üst üstüne zenginleşerek bekliyor

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Ağlama Gözlerim.

Eser bağrıma hasret rüzgârı bak her seher

Bir gün gelir elbet bu hasretlikte yar biter

Mutlu günler yârin nur koynunda yat hep geçer

Mutluluk için sabır et yanınızda gezer

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Yalnız başına kaldın sanma kaldın zindanda

Kavuşunca dertlerin yok olur bak bir anda

Nazlı yar sana o an gülerek koştuğunda

Sarılıp koklaşınca hasret yok olduğunda

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Gurbet sanma hayatın yolunda sana engel

Nazlı yârin sanki der yeter artık dön de gel

Vuslat ensenden tutar anında atar çengel

Nazlı yârin vuslatla gelir biter tüm engel

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Hasrete bakınca sen vuslat çıkmaz kınında

İyi bak görürsün sen mutluluk yar yanında

Uzak olsan da yârin kokusu o canında

Ufukta yâr el sallar oraya baktığında

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Vuslat için sen her gün duyarsın bir heyecan

İstersin vaktin geçsin yar ile her gün zaman

İçtiğin kahvede tat var yârden fincan fincan

Akşam olur bir süre ayrı ayrı yatacan

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Kul Mehmet'im hasretin yüreğine yapıştı

Gurbet elde hasretin seni dertle kapıştı

Nazlı yâr hasretinde sen gibi hep ağlaştı

Sabır et vuslat size biraz daha yaklaştı

Ağlama gözlerim her gecenin sabahı var

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Yoksa Gülümsemeleri De Sen Mi Çaldın?

Çocukluğumuz beraber geçti, beraber oynar gezerdik, senin düşlerin hayallerin olurdu, benim hiç olmazdı şimdi aklıma geldi, sanki çok yaramazdın hep yüzlerimi tırmalardın, acaba o zaman o anda sen düşlerimin hayallerimin saçlarını mı yoluyordun da korkudan yanıma hiç yaklaşmıyordu? Mümkün mü acaba susma bir cevap ver desem, çok uzaklarda kim bilir neredesin hangi şehirlerdesin. Acaba yine diyorum beni ağlatırdın sen ondan mı ben hala ağlıyorum? Duysan belki deli saçmalığı diyerek belki bana güleceksin ama sanki bana kalırsa sanırsam öyle!

Beni çocukluğum da ağlatırken yüreğim sızlardı, şimdide sızılar parmak uçlarımda sızlayarak çıkıyor, gülme duymuş gibi saçmalıkta değil neden olmasın? Sen hiç ağlamazdın hep gülerdin herkes şirretliğinden kaçardı, acaba şimdi ne haldesin şu an öğrenmeyi çok ama çok istiyorum, inan deseler bin kilometre ilerde yaşıyor koşarak nefes nefese kalsam şimdi koşarak yanına gelirim. Yaşadığımı dejuva sanma... Açık pencerede rüzgâr eserken bunlar aklıma geldi, yok sende şimdi beynin soğukta kalmış dediğini duyuyorum sanki!

Bak sana tasalarım dertlerim çocukluğumdan beri peşimde bir  gün gülemedim sen gibi, yoksa gülümsemeleri de sen mi çaldın? Öyleyse bu yılgılar neden şu an beynimde dans ediyor, yalan olsaydı inanmazdım aklımın bu oyunlarına hem ben hem de bu gönlüm! Seni kıskandığımı söyleme sakın şirretliğinin nesini kıskanayım ben? Acaba mı? Yok, canım olmaz böyle bir şey! Başka bir olasılık gelmiyor ki aklıma.

Bunlar yabana atılacak düşünceler  değil inan bana, yoksa neden aklıma geldi, neden buna hem aklım hem de gönlüm inansın?Bilirsin  ben hiç kuşkucu değildim şu ana kadar,ütülü gezer kafaları hiç ütülemezdim yani.Neyse bir gün nasip olur buluşursak sana soracağım, buluşamazsak ben senden önce ölürsem, bu not defterimi sana bırakıyorum oku ve gerçek mi değil mi gel mezarımın başında bana söyle ben duyarım anlarım o zaman.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Vefa.

Vefayla çıkılır yola her defa

İçinde olsa da az bin bir cefa

İçinde bulunur bin bir ton deva

Terk edilince kul sürmez ki sefa

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Gönül'e sensin zırhtan çelik kale

Seninle yaşanır hep güle güle

Dayanırsın çile denen her küle

Terk etmezsin ki sen hiç bile bile

Zalim alır götürür seni çöle

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Terk edenin gönlü mezar taşları

Hiç dik durmaz ki o yıkık başları

Gözünde hep akar o gözyaşları

Yanında olmaz ki hiç yoldaşları

Zalim alır götürür seni çöle

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Yıkılır tek tek gönül kaleleri

Hiç olmaz yarına ait düşleri

Yakışmaz yüzüne o gülüşleri

Ölüm kokar soğuktur tüm sözleri

Yamuk bakar o şaşıdır gözleri

Zalim alır götürür seni çöle

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Kul Mehmet'im vefa dersen o candır

Gönlün içinde yıkılmaz vatandır

Terk edenleri sanma sen insandır

Karanlık yolda tek başına kalandır

Pişmanlığın hançeriyle yanandır

Zalim alır götürür seni çöle

Helak ayetleri gibi yakarsın

Seni terk edeni çaresizlikle

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Toplumun Nur Annesi Kadınlarımız.

Gönlü güzel kadınlarımız toplumun nur annesi

Kıymetiniz bilinmez bazen ah o nicesi

Karanlığa gömülür onların hep gecesi

Elleri öpülesi nur gönüllü ailenin annesi

Sizler gönüllerin varlığın bulunmaz bir abidesi

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Ağlama eğme sen sakın ola başını

Daha yeni evlenmiş soramam ki daha yaşını

Eğmezsin bilirim üzseler de hilal kaşını

Annelikle örmüşsün ömrünün kumaşını

Dayanamam ne olur kes artık ağlayışını

Size reva görülen hak değil rezilliğin daniskası

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Ruhunuzda var kutsal annelik tutkusu

Cennet dersen ayaklarınızın altında dokusu

Sizi ne diye bilmem çıkartırlar yokuşu

Yaşasınlar ömür boyu cehennem korkusu

Karabasanlar sarsın haram olsun uykusu

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Elleri kalkanlar bir gün olur nefreti ile meçhul

Bakarsan görünsün meymenetsizdir sözleri dangıl dungul

Elinde her zaman bulunur nefretle okunmuş çakıl

Ey insan olmayan insan az etrafına bakın

Kadın nurdur annedir eştir toplumun temelidir az ayık

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Can bulursun annede can olursun adam gibi durursun

Az adam oldun diye ne bu fiyaka kadınsız insan mı olursun

Çık bakalım hayat yoluna kadınsız yol mu bulursun

Beş dakika sonra o yolda karanlıkta kaybolursun

Abad ol abadı taşı yüreğinde işte şimdi adam insan olursun

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri kadınlarımız nurlarımız

Ey kadına el kaldıran sen kendini yitirirsin

Nur kadın senin nefretinle kadınlığını yitirmez bitirmez bilir misin?

Tufan gibi gelsen ancak kendini yıkarsın insanlık kolay ele geçmez

Kul Mehmet'im ne söylesen de bilmeyen kul yine bilmez

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Abad: Şen

Rahat Dur Rusya Sen Sakın Kaşınma.

Rusya boş yere sen zırvalama

Derya değilsin ki anla sen amma

Çökersin uğraşma bak sen zamanla

Rahat dur boşuna sen kaşınma

Arkandakiler kaçar bak bir anda

Tüm enerjin biter kalmaz o canda

Dumanı tütmez sanayi bacanda

Rahat dur Rusya sen sakın kaşınma

Mehmet Aluç

Ah Rusya işin gücün hep palavra.

Ah Rusya işim gücün hep palavra

Kesersin görmezsin bak sen kadavra

Oldun işte sen değersiz paçavra

Ah Rusya işin gücün hep palavra

Havada gezersin sen hep düşersin

Pişmiş kelle gibi neden gülersin

Sen bu gidişle elbet bitersin

Ah Rusya işin gücün dalavere

Ambargo korsun sen bak yıkılırsın

Arkanda her olmaz o yavşak basın

Pekâlâ, kendin istedin sen kaşın

Ah Rusya gücün harcama boş yere

Gazı kesersen biz tezek yakarız

Karşına geçer batmana acırız

Birden Osmanlı tokadı atarız

Ah Rusya işin gücün dalavere

Gel sana Türk milleti akıl vere

Göğsünü aç gez sende gere gere

Tuş olup düşmezsin sen hiç mindere

Ah Rusya Allah size akıl vere

Kul Mehmet'im anlamaz bu hergele

Bu işin sonu inşallah rast gele

Bu nefret hemen bitmeli acele

Ah Rusya Allah akılda göndere

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak.

Kur'an değil mi bu kâinatın cihangiri

Çoğu zaten sevmez o günah dolu beygiri

Nefis şeytan verir ona her an bir bildiri

Koşar cehenneme yapar hemen harakiri

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Allah bir olduğunu bilir söylemez o bir

Elinde yüzünde akan zaten kap kara kir

Arasan bulamazsın düşüncesinde fikir

Hiç bir zaman olmadı olamaz mütefekkir

 Düşüncesizdir verir hemen peşin o fikir

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Şeytanın soluğu ile koşup o gürlerken

Ömrü adım adım biter bilmezken yürürken

Bu dünyada göçeceğini hiç hiç bilmezken

Niçin böyle yaptığını bize söylemezken

Düşüp düşüp yollarda çukura tökezlerken

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Merhametten olmaz bulunmaz onun hiç evi

Nefis şeytan onun zaten vazgeçilmez evi

Çölde yaşayan değil o sanmayın bedevi

Bırakın ona siz insan adam kul demeyi

Ezilmiş dünya denilen yaşarken bu evi

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Kul Mehmet'im ne söylesen çözülmez esrarı

Parçalanmış bilmez ki o hiç parçalanmayı

Elinde gezer o nefretindir anahtarı

Kapat kapısını desen vermez hiç kararı

Hala düşünür baş aşağı nefret simsarı

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Bu Nasıl Bir Yok Oluş ?

Avare düşlerin içinde gezen yolcu

Dur bak bir etrafına nereye gidiyorsun

Kimsin

Günahkârlık kokan yolların içinde

Düştüğün çukurları görsene

Hangi zalim yolunu çevirdi

Seni bu yola gönderdi

Dur ve düşün

Az silkelen

Bak her adımda ölüyorsun ve diriliyorsun

Sancılarının eşliğinde

Nasıl bu sancıya dayanır bu beden

Cennet kokan sokaklar karşıda

Ne gezersin bu yollarda

Aç sana az gözünü

Dağılmışlığından kurtul

Dirilişle var ol yeniden

Bak bakalım yaşadığım dediğin

Bu hayat yaşıyor mu?

Az hisset ne olur

Şükür kapısına uğramadan

İsyan kokan ısırgan otları ile yakan

Yıkık kapıların önünde

Acılarınla daha hala ne beklersin

Bu nasıl bir yok oluş

Var olmak var iken seni yandıran

Paslı duvarların acısı'damı

Yüreğine işlemiyor

Parçalamıyor bedenini

Batarken her an yerin dibine

Yeniden çıkarken feryatla

Bitmeyecek mi bu sancıların

Son vermeyecek misin hala

Bak sana cennet kokan sokaklar elini uzatmış

Gör artık

Koskocaman karanlığı yırt

Kâinatı aydınlatan nura koş

Sevgiye koş

Mühürlemesinler izin verme gönlünü

Dön yüzünü sevgiye

Hatta bir adım at yeter

Yığınla biriktirdiğin sancılarından kurtul

Doğrul belin günahlarının ağırlığında

Ölç biç öfkenin desibelini

Hançerinin uzunluğunu

Akan kanların ne kadar aktığını

Ne olur çok zor değil

Nedir seni döndürtmeyen

Uzat elini ya da kırp gözlerini sevgiye

O ulaşır sana

Kendi günahlarının kefaretini veremezsin tek başına

İçinde yanan nefret mumlarını söndür

Kangren olmuş yaralarına derman için gel

Sönmesin umudunun gözlerindeki feri

Gel az gerisin geri zor değil

Kolayda değil

Ama sen adım atmazsan

İstemezsen

Bu olmaz

Çığlıklar kulaklarına feryatla

Çirkinlik kokan sözleri fısıldamasın

Haydi, dön gel gerisin geri

Sevgi limanına

Sahiline

Ovasına

Yaylasına

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-