Toplumun Nur Annesi Kadınlarımız.

Gönlü güzel kadınlarımız toplumun nur annesi

Kıymetiniz bilinmez bazen ah o nicesi

Karanlığa gömülür onların hep gecesi

Elleri öpülesi nur gönüllü ailenin annesi

Sizler gönüllerin varlığın bulunmaz bir abidesi

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Ağlama eğme sen sakın ola başını

Daha yeni evlenmiş soramam ki daha yaşını

Eğmezsin bilirim üzseler de hilal kaşını

Annelikle örmüşsün ömrünün kumaşını

Dayanamam ne olur kes artık ağlayışını

Size reva görülen hak değil rezilliğin daniskası

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Ruhunuzda var kutsal annelik tutkusu

Cennet dersen ayaklarınızın altında dokusu

Sizi ne diye bilmem çıkartırlar yokuşu

Yaşasınlar ömür boyu cehennem korkusu

Karabasanlar sarsın haram olsun uykusu

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Elleri kalkanlar bir gün olur nefreti ile meçhul

Bakarsan görünsün meymenetsizdir sözleri dangıl dungul

Elinde her zaman bulunur nefretle okunmuş çakıl

Ey insan olmayan insan az etrafına bakın

Kadın nurdur annedir eştir toplumun temelidir az ayık

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Can bulursun annede can olursun adam gibi durursun

Az adam oldun diye ne bu fiyaka kadınsız insan mı olursun

Çık bakalım hayat yoluna kadınsız yol mu bulursun

Beş dakika sonra o yolda karanlıkta kaybolursun

Abad ol abadı taşı yüreğinde işte şimdi adam insan olursun

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri kadınlarımız nurlarımız

Ey kadına el kaldıran sen kendini yitirirsin

Nur kadın senin nefretinle kadınlığını yitirmez bitirmez bilir misin?

Tufan gibi gelsen ancak kendini yıkarsın insanlık kolay ele geçmez

Kul Mehmet'im ne söylesen de bilmeyen kul yine bilmez

Size el kaldıranın kırılsın tutmasın elleri

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Abad: Şen

Rahat Dur Rusya Sen Sakın Kaşınma.

Rusya boş yere sen zırvalama

Derya değilsin ki anla sen amma

Çökersin uğraşma bak sen zamanla

Rahat dur boşuna sen kaşınma

Arkandakiler kaçar bak bir anda

Tüm enerjin biter kalmaz o canda

Dumanı tütmez sanayi bacanda

Rahat dur Rusya sen sakın kaşınma

Mehmet Aluç

Ah Rusya işin gücün hep palavra.

Ah Rusya işim gücün hep palavra

Kesersin görmezsin bak sen kadavra

Oldun işte sen değersiz paçavra

Ah Rusya işin gücün hep palavra

Havada gezersin sen hep düşersin

Pişmiş kelle gibi neden gülersin

Sen bu gidişle elbet bitersin

Ah Rusya işin gücün dalavere

Ambargo korsun sen bak yıkılırsın

Arkanda her olmaz o yavşak basın

Pekâlâ, kendin istedin sen kaşın

Ah Rusya gücün harcama boş yere

Gazı kesersen biz tezek yakarız

Karşına geçer batmana acırız

Birden Osmanlı tokadı atarız

Ah Rusya işin gücün dalavere

Gel sana Türk milleti akıl vere

Göğsünü aç gez sende gere gere

Tuş olup düşmezsin sen hiç mindere

Ah Rusya Allah size akıl vere

Kul Mehmet'im anlamaz bu hergele

Bu işin sonu inşallah rast gele

Bu nefret hemen bitmeli acele

Ah Rusya Allah akılda göndere

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak.

Kur'an değil mi bu kâinatın cihangiri

Çoğu zaten sevmez o günah dolu beygiri

Nefis şeytan verir ona her an bir bildiri

Koşar cehenneme yapar hemen harakiri

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Allah bir olduğunu bilir söylemez o bir

Elinde yüzünde akan zaten kap kara kir

Arasan bulamazsın düşüncesinde fikir

Hiç bir zaman olmadı olamaz mütefekkir

 Düşüncesizdir verir hemen peşin o fikir

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Şeytanın soluğu ile koşup o gürlerken

Ömrü adım adım biter bilmezken yürürken

Bu dünyada göçeceğini hiç hiç bilmezken

Niçin böyle yaptığını bize söylemezken

Düşüp düşüp yollarda çukura tökezlerken

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Merhametten olmaz bulunmaz onun hiç evi

Nefis şeytan onun zaten vazgeçilmez evi

Çölde yaşayan değil o sanmayın bedevi

Bırakın ona siz insan adam kul demeyi

Ezilmiş dünya denilen yaşarken bu evi

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Kul Mehmet'im ne söylesen çözülmez esrarı

Parçalanmış bilmez ki o hiç parçalanmayı

Elinde gezer o nefretindir anahtarı

Kapat kapısını desen vermez hiç kararı

Hala düşünür baş aşağı nefret simsarı

Söyle anlamaz söylemesen yazık olacak

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Bu Nasıl Bir Yok Oluş ?

Avare düşlerin içinde gezen yolcu

Dur bak bir etrafına nereye gidiyorsun

Kimsin

Günahkârlık kokan yolların içinde

Düştüğün çukurları görsene

Hangi zalim yolunu çevirdi

Seni bu yola gönderdi

Dur ve düşün

Az silkelen

Bak her adımda ölüyorsun ve diriliyorsun

Sancılarının eşliğinde

Nasıl bu sancıya dayanır bu beden

Cennet kokan sokaklar karşıda

Ne gezersin bu yollarda

Aç sana az gözünü

Dağılmışlığından kurtul

Dirilişle var ol yeniden

Bak bakalım yaşadığım dediğin

Bu hayat yaşıyor mu?

Az hisset ne olur

Şükür kapısına uğramadan

İsyan kokan ısırgan otları ile yakan

Yıkık kapıların önünde

Acılarınla daha hala ne beklersin

Bu nasıl bir yok oluş

Var olmak var iken seni yandıran

Paslı duvarların acısı'damı

Yüreğine işlemiyor

Parçalamıyor bedenini

Batarken her an yerin dibine

Yeniden çıkarken feryatla

Bitmeyecek mi bu sancıların

Son vermeyecek misin hala

Bak sana cennet kokan sokaklar elini uzatmış

Gör artık

Koskocaman karanlığı yırt

Kâinatı aydınlatan nura koş

Sevgiye koş

Mühürlemesinler izin verme gönlünü

Dön yüzünü sevgiye

Hatta bir adım at yeter

Yığınla biriktirdiğin sancılarından kurtul

Doğrul belin günahlarının ağırlığında

Ölç biç öfkenin desibelini

Hançerinin uzunluğunu

Akan kanların ne kadar aktığını

Ne olur çok zor değil

Nedir seni döndürtmeyen

Uzat elini ya da kırp gözlerini sevgiye

O ulaşır sana

Kendi günahlarının kefaretini veremezsin tek başına

İçinde yanan nefret mumlarını söndür

Kangren olmuş yaralarına derman için gel

Sönmesin umudunun gözlerindeki feri

Gel az gerisin geri zor değil

Kolayda değil

Ama sen adım atmazsan

İstemezsen

Bu olmaz

Çığlıklar kulaklarına feryatla

Çirkinlik kokan sözleri fısıldamasın

Haydi, dön gel gerisin geri

Sevgi limanına

Sahiline

Ovasına

Yaylasına

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sevginin Dili

Kırk bin kapıya varır sevginin güzel dili 

Eğer bilir isen sen bunun nur kıymetini 

Kine bulaştırırsan sevginin nur dilini 

Nefretle uzatma sen ne olursun elini 

Ne kadar koşarsan koş sonun hüsran olacak 

Garibin başına hep sanma yazın yağar kar 

Seninde başına kar yağar olur dünyan dar 

Bu dünyada yarın ne olacağı bilinmez 

Kine bulaştırırsan sevginin nur dilini 

Ne kadar koşarsan koş sonun hüsran olacak 

Merhametli olursan heyben sevap dolacak 

Nefretinle gezersen heyben günah dolacak 

Bu dünya ne sana ne bana sanma kalacak 

Herkes ne kazanırsa onla mezar dolacak 

Ne kadar koşarsan koş sonun hüsran olacak 

Her zaman bu hayatın gitmez düze akışı 

Gönül'e güzel olsun bu gönlünün bakışı 

Haydi, durma sevgiyle ör gönül'e nakışı 

Ah birde gönülde aşkla olursa bakışı 

Hep koşarsın cennete hep koşarsın sevgiye 

Mehmet Aluç-Kul Mehmet- 

Not: Elif Keskin Karabulut Kardeşimin-NAKIŞ-Şiirinde 

ilham alınarak yazılmıştır. 

Gönül'ün gönül'e yakınlığı...

  Gönül'ün gönül'e yakınlığı cennetten bahçelerinde çiçekleri açtırır, kokusu evi mahalleyi şehri sarar, hatta o çiftin mutluluğu gönülleri sarar, herkes böyle bir mutluluğu yakalamak için gayret gösterir? Hangi zamanda? Ne zaman? Nerede? Kim yapar? Nasıl yaparız? Binlerce soru ile dolu bu güzelliği gerçekleştirmek için! Aslında çok kolayda ah egomuzu benliğimiz bizi yok eden bu benliğin kapısına yapışmış elimiz gönlümüz bir serbest bırakarak özgürlüğe bir koşabilsek o zaman olacak. Lakin ama velhasıl nasıl becereceğiz?

   Bu dünya gelip geçici imtihan dünyası bunu unutmazsak, yaptıklarımızdan hesap vereceğimizi bilsek ne kadar güzel olacak, dünya hayatında cennet hayatını yaşamış olacağız. Kendimizi yok edenlere bağlı olmaktan kurtularak, güzelliklere götüren var eden mutlu edenlere bağımlı olsak, ah gel gör ki egomuz arzularımız nefsimiz buna izin vermiyor! Verse bilene biz istemiyoruz, alışmışız iyi olmayanla yaşamaya, sanki bize kaba geliyor sevmeler, sarılmalar gülmeler! Gönüllerimiz hep son baharı yaşıyor, güzelliklerimiz dallarında bir bir yere dökülüyor, birbirimizin sevgisine ihtiyacımız olduğunu bildiğimiz halde, yok olmaya uçuruma düşmeye yakın aklımıza geliyor, heyhat o zamanda etrafımızda kimsecikler olmuyor.

   Geceleri sokakları aydınlatan sokak lambaları gibi, gönlümüzde sevginin lambaları hiç yanmıyor hep sönük! Kim fişini çekti neden? Niçin? Niye? Ne mantıkla çektiğinden de haberimiz yok! Tam bir keşmekeş muamma! Şöyle elimizle yüreğimizi yakan nedir diye elimizle bir yoklasak, gönlümüzün var olduğunu anlayacağız amma bunu da yapmıyoruz! Herkes bir köşede kendi yalnızlık kâbus dolu dünyasında, araya betondan duvarlar örmüş oturuyoruz!

   Acaba sevmenin yolunda yürüyünce çok yoruluruz diye mi korkuyoruz? Oysa sevgisizlik yolunda koşarken nefesimiz ömrümüz bitiyor, yorgun bitap düşmekten bir adım dahi atamıyoruz, yok oluyoruz... Ellerimizi ayaklarımızı gönlümüzü kıran bu sevgisizlik yolunda hala yürümekte ısrar ediyoruz. İnşallah en kısa zamanda Yüce Rahman'ın izni ile bu yok oluştan kaçarak, yeniden sevgi ile dirilmenin yolunda yeniden el ele gönül gönül'e var olur güzelliği ile mutlu yarınlara yürürüz inşallah. Selam ve dua ile.

Ah bakıyorum sevgisizliğe koşuyorsun

Nereye koştuğunu bilmeden

Yolda ayağın takılarak düşüyorsun

Yüreğinle beraber dizlerin kanıyor

Görmüyorsun hala düşmenin yolunda

Yoluna devam ediyorsun bilmiyorsun

Görmüyorsun

Hissetmiyorsun

Yağmur gibi sevgisizlik yağıyor başına

Kocaman taşlar gibi

Kendini sevgi ağacının altına

Alıp korunmuyorsun

Kanıyor bütün vücudun

Hala görmüyorsun

Bilmiyorsun

Hissetmiyorsun

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Beni Kapından Kovduğun Gibi...

---

Sürüne sürüne kapına geldim
Halimden anlarsın sen belki dedim
Geldiğe beni sen bin pişman ettin
Sende benim gibi hep sürünesin
Gün var iken gün yüzü görmeyesin
Beni kapından sen kovduğun gibi
Tüm kapılarda sende kovulasın

Akan gözyaşımı silersin dedim
Kanar yaram merhem olursun bildim
Yaşarken bir gün güldük mü görmedim
Beni başından sen def ettin gittin
Halim ne olacak hiç düşünmedin
Beni kapından sen kovduğun gibi
Tüm kapılarda sende kovulasın

Garip bir kulum ben hakka sığındım
Sana geldim kaçtın benden on adım
Ben sana hep koştum koşar adım
Yalancı sözlerine nasıl kandım
Geç ayıktım eyvah bende yanıldım
Beni kapından sen kovduğun gibi
Tüm kapılarda sende kovulasın

Kul Mehmet'im sevsen yolum olurdun
Sen bana dermanım elbet olurdun
Candan sevecek bir yârim olurdun
Boş olan gönlüme sen sultan olurdun
Gönlümde açan gül çiçek olurdun
Beni kapından sen kovduğun gibi
Tüm kapılarda sende kovulasın
Mehmet Aluç-Kul Mehmet

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...