Şiirlerin Konuşan Dili

Kırk bin kapıya varır sevginin güzel dili

Eğer bilir isen sen bunun nur kıymetini

Kine bulaştırırsan sevginin nur dilini

Nefretle uzatma sen ne olursun elini

Ne kadar koşarsan koş sonun hüsran olacak

Garibin başına hep sanma yazın yağar kar

Seninde başına kar yağar olur dünyan dar

Bu dünyada yarın ne olacağı bilinmez

Kine bulaştırırsan sevginin nur dilini

Ne kadar koşarsan koş sonun hüsran olacak

Merhametli olursan heyben sevap dolacak

Nefretinle gezersen heyben günah dolacak

Bu dünya ne sana ne bana sanma kalacak

Herkes ne kazanırsa onla mezar dolacak

Ne kadar koşarsan koş sonun hüsran olacak

Her zaman bu hayatın gitmez düze akışı

Gönül'e güzel olsun bu gönlünün bakışı

Haydi, durma sevgiyle ör gönül'e nakışı

Ah birde gönülde aşkla olursa bakışı

Hep koşarsın cennete hep koşarsın sevgiye

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Not: Elif Keskin Karabulut Kardeşimin-NAKIŞ-Şiirinde

ilham alınarak yazılmıştır.

Gönül'ün gönül'e yakınlığı cennetten bahçelerinde çiçekleri açtırır, kokusu evi mahalleyi şehri sarar, hatta o çiftin mutluluğu gönülleri sarar, herkes böyle bir mutluluğu yakalamak için gayret gösterir? Hangi zamanda? Ne zaman? Nerede? Kim yapar? Nasıl yaparız? Binlerce soru ile dolu bu güzelliği gerçekleştirmek için! Aslında çok kolayda ah egomuzu benliğimiz bizi yok eden bu benliğin kapısına yapışmış elimiz gönlümüz bir serbest bırakarak özgürlüğe bir koşabilsek o zaman olacak. Lakin ama velhasıl nasıl becereceğiz?

Bu dünya gelip geçici imtihan dünyası bunu unutmazsak, yaptıklarımızdan hesap vereceğimizi bilsek ne kadar güzel olacak, dünya hayatında cennet hayatını yaşamış olacağız. Kendimizi yok edenlere bağlı olmaktan kurtularak, güzelliklere götüren var eden mutlu edenlere bağımlı olsak, ah gel gör ki egomuz arzularımız nefsimiz buna izin vermiyor! Verse bilene biz istemiyoruz, alışmışız iyi olmayanla yaşamaya, sanki bize kaba geliyor sevmeler, sarılmalar gülmeler! Gönüllerimiz hep son baharı yaşıyor, güzelliklerimiz dallarında bir bir yere dökülüyor, birbirimizin sevgisine ihtiyacımız olduğunu bildiğimiz halde, yok olmaya uçuruma düşmeye yakın aklımıza geliyor, heyhat o zamanda etrafımızda kimsecikler olmuyor.

Geceleri sokakları aydınlatan sokak lambaları gibi, gönlümüzde sevginin lambaları hiç yanmıyor hep sönük! Kim fişini çekti neden? Niçin? Niye? Ne mantıkla çektiğinden de haberimiz yok! Tam bir keşmekeş muamma! Şöyle elimizle yüreğimizi yakan nedir diye elimizle bir yoklasak, gönlümüzün var olduğunu anlayacağız amma bunu da yapmıyoruz! Herkes bir köşede kendi yalnızlık kâbus dolu dünyasında, araya betondan duvarlar örmüş oturuyoruz!

Acaba sevmenin yolunda yürüyünce çok yoruluruz diye mi korkuyoruz? Oysa sevgisizlik yolunda koşarken nefesimiz ömrümüz bitiyor, yorgun bitap düşmekten bir adım dahi atamıyoruz, yok oluyoruz... Ellerimizi ayaklarımızı gönlümüzü kıran bu sevgisizlik yolunda hala yürümekte ısrar ediyoruz. İnşallah en kısa zamanda Yüce Rahman'ın izni ile bu yok oluştan kaçarak, yeniden sevgi ile dirilmenin yolunda yeniden el ele gönül gönül'e var olur güzelliği ile mutlu yarınlara yürürüz inşallah. Selam ve dua ile.

Ah bakıyorum sevgisizliğe koşuyorsun

Nereye koştuğunu bilmeden

Yolda ayağın takılarak düşüyorsun

Yüreğinle beraber dizlerin kanıyor

Görmüyorsun hala düşmenin yolunda

Yoluna devam ediyorsun bilmiyorsun

Görmüyorsun

Hissetmiyorsun

Yağmur gibi sevgisizlik yağıyor başına

Kocaman taşlar gibi

Kendini sevgi ağacının altına

Alıp korunmuyorsun

Kanıyor bütün vücudun

Hala görmüyorsun

Bilmiyorsun

Hissetmiyorsun

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sürüne sürüne kapına geldim
Halimden anlarsın sen belki dedim
Geldiğe beni sen bin pişman ettin
Sende benim gibi hep sürünesin
Gün var iken gün yüzü görmeyesin
Beni kapından sen kovduğun gibi
Tüm kapılarda sende kovulasın

Akan gözyaşımı silersin dedim
Kanar yaram merhem olursun bildim
Yaşarken bir gün güldük mü görmedim
Beni başından sen def ettin gittin
Halim ne olacak hiç düşünmedin
Beni kapından sen kovduğun gibi
Tüm kapılarda sende kovulasın

Garip bir kulum ben hakka sığındım
Sana geldim kaçtın benden on adım
Ben sana hep koştum koşar adım
Yalancı sözlerine nasıl kandım
Geç ayıktım eyvah bende yanıldım
Beni kapından sen kovduğun gibi
Tüm kapılarda sende kovulasın

Kul Mehmet'im sevsen yolum olurdun
Sen bana dermanım elbet olurdun
Candan sevecek bir yârim olurdun
Boş olan gönlüme sen sultan olurdun
Gönlümde açan gül çiçek olurdun
Beni kapından sen kovduğun gibi
Tüm kapılarda sende kovulasın
Mehmet Aluç-Kul Mehmet

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Sıcaklık sevgiyle başlar

Oysa ben terk edişinle

Kızgınlık dolu

Sıcaklık duyuyorum

Benimle sokaklara taşan

Beni kor alev yakan

Masmavi göğün

Düşleri yağar diyordum

Külleri yağdı başıma

Hadi neyse

Verseydin gitmeden bir buse

Görünüşün kalbimde kalsaydı cüsse

Döndün gittin ya

Arkada gördüm sadece bir ense

Elinde yüreğimi söken o pense

Aşkımızı

İsyanının bayrağına ne diye diktin

Nefret ederim bilirsin ben isyanda

Nasılda terk ettin bir anda

Seni canım sandığımda

Yüreğime sakladığımda

Sen terk ettin gittin

Ben ağladığımda

Arkanı dönüp bakmadın

Ben yıkıldığımda

Kalkmaya çalışırken kalkamadığım da

Haydi neyse

Artık af etmeyen

Yitik sokakların bekçisiyim

Yolun düşerse uğrama

Sana kapalı

Yıkayım diyorum hasretliği

Senin gözlerin gibi bakınca

Yaklaşamıyorum yanına

Sen kim bilir şimdi nerdesin

Hangi kollardasın

Ama ben hala

Seninle yakıyorum

Gönül lambamı

Akşamın karanlığı ile söndürüyorum

Sendeki karanlığı anlamak için

Ama boğuluyorum

Koşuyorum sahile

Denizdeki yakamozların

İçinde kayboluyorum

Hala seni anlayamıyorum

Haydi neyse

Ben düştüm hapise

Sen giy pembe elbise

Hasret kalsam da gülüşe

Sanma yürüyorum güneşe

Yine sendeki karanlıkta kayboluyorum

Sana da kızamıyorum

Sadece nefret ediyorum

Sonrasında üzülüyorum

Artık bir şey söylemiyorum

Ben gidiyorum kaybolmaya

Sen var kaybolmuşluğunla yaşamaya
Devam et.

Mehmet Aluç -Kul Mehmet-

Seni uyurken y(c)anımda görmek

Saçlarına doyasıya sarılmak

Gözlerine bakarak uyumak isterdim

Gittin artık sensiz uyuyamıyorum

Pencerelere çıkamıyorum

Sensiz perişan halimi

Kimse görmesin istiyorum

Kâbuslarım çığlık olacak

S (c)ana ulaşacak diye uyuyamıyorum

Her gün hasretinle yat(n)ıyorum kalkıyorum

Yanıma geleceksin diye bekliyorum

Ama yine s(b)ensiz uyanıyorum

Hala yastığında senin kokun

Ve ben hala hasretinle yalnız yaşıyorum

Gittin artık sensiz uyuyamıyorum

Kâbuslarım çığlık olacak

S (c)ana ulaşacak diye uyuyamıyorum

Sen tutkulu sevmeyi

Hatta hiç sevmeyi bilemedin

O nedenle anlamazsın beni

Bir sensizlikten bir sessizlikten korkuyordum

Şimdi ikisini de yaşıyorum

Gittin artık sensiz uyuyamıyorum

Kâbuslarım çığlık olacak

S (c)ana ulaşacak diye uyuyamıyorum

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kalemimde benim gibi

Gidişinle yıkılmış gibi heceleri yazamıyor

Gönlüm gönlüne kaysın istedim

Seninle bir ömür yaşamak yaşlanmak istedim

Çok gördün bunu bana

Aşkın medeniyetini

Yeniden el ele kuralım dedim

Sen var olan medeniyetimi de yıktın

Gittin

Terk ettin gittin

Kanayan yüreğime

Bir bant çekmeden gittin

Beni gülüşüne hapis et dedim

Çıkmaz sokaklara değil

Sen unutmuş gibi yaptın

Ama ben beceremedim

Formülünü bulamadım

Canın sağ olsun güzelim

Ben sevdim sen terk ettin

Ve gittin

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Rabbim verdin aşımı ikiye böldüm
Komşumu aç iken ben gördüm üzüldüm
Bir ekmeği ikiye böldüm bir iken iki oldu
Meleklerin hayır yazan kaleminin sesini duydum

Yolda geçerken bir garip gördüm
Çevirmedim başımı çok üzgün o an bildim
Yanına yaklaştım aç mısın dedim
Bir ekmeği ikiye böldüm bir iken iki oldu
Meleklerin hayır yazan kaleminin sesini duydum

Yolda giderken neşesiz bir çocuk gördüm
Döndüm yönümü neden neşesizsin dedim
Babam işsiz annem ağlar açız şimdi dedi üzüldüm
Bir ekmeği ikiye böldüm bir iken iki oldu
Meleklerin hayır yazan kaleminin sesini duydum

Yolda baktım içi para dolu cüzdan
Ne parası borç listesi fatura dolu cüzdan
Adresinde buldum sahibi olan yaşlı amcayı o an
Cüzdanımda var olanı ikiye böldüm verdim
Meleklerin hayır yazan kaleminin sesini duydum

Eve giderken dört ekmek almıştım
Bir ekmek kalmıştı paramın yarısı azalmıştı
Ya Allah bismillah dedim evin kapısından içeri girdim
Mutfakta dört ekmek cebimdeki paranın iki katı parayı gördüm
Meleklerin hayır yazan kaleminin sesini yine duydum

Çağırdım hanımı bu ekmeği kim aldı nedir bu para
Dedi fırıncının çırağı getirdi fırında unutmuşsun bir ara
Para ise cebinde düşen kasaya verirken cebinde düşmüş o ara
Birde selam gönderdi hayırlı olsun ötelerdeki yeri öyle demiş Ahmet amca
Gözlerim doldu o anda şükür ettim Rabbime secdeye varınca
Meleklerin hayır yazan kaleminin sesini yine duydum
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Cefa ile sefa

Önce sefa sonra cefa

Cefadan önce sefa olmaz derde deva

Ben çekerim cefasını

Sen sürersin sefasını

Sefasını cefasını

Cefası olmalı insanın

Cefanın olmalı sefası

Cefa insan yapar insanı

Sefa rezil yapar insanı

Cefanın yok cüzdanı

Sefanın var cüzdanı

Cefan çekenin olur namazı

Sefa sürenin olmaz namazı

Hatta olmaz hiç niyazı

Cefanın olur merhametten divanı

Sefanın olmaz merhametten divanı bir anı

Cefası olan dünya insanı

Sefası olanın eğlence zevk kaynar kazanı

Cefası olanın vardır yaşam oranı

Cefası olmayanın çalar hep borazanı

Cefası olan olur adam uzmanı

Sefası olanın bol olur haram kazancı

Cefaya sabır eden bulur güzel sefayı

Sefayı çok harcayan bulur cefayı

Sefaya alışan çekemez cefayı

Cefa içinde var sefa bilmez sabırla kalmayı

Cefasız sefa çeken insan halinden anlamaz

Cefa sabırla gelir deva

Sefa düşerse cefaya bulamaz muhteva

Hayat cefa ile sefa arası

Sefa sonra cefa zor olur yarası

Yüzüne sürer karası

Cefası olan bulamaz ekmek parası

Kuru ekmekle olur güzel arası

Sefası çok olan beğenmez pastayı

Çok olur parası

Sefadan düşünce cefaya

Olur, âlemin fukarası

Âlemin fukarası

İstemez hava parası

Derin olsa da yarası

Sabırla derman bulur yarası

Cefa çekenin yuvası olsa tavan arası

Olur, onun sarayı

Sefası çok olan yaşar sarayda

Beğenmez yaşamak ister uzayda

Cefa sefa

Sefa cefa

Dünya hali

Cefası olana acır ahali

Der insanlık hali

Sefası olana bakmaz ahali

Yürüyüşünü gören der sanki vali

Yaz kış bitmez festivali

Cefalı

Sefalı

Dünya hali

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Diril ey kalbim dalma uykuya

Gör âlemi gerçekleri değil gördüğün rüya

Var tövbe kapısına günahınla basma cihana