Nur Muhammed Var İken.

Nur Muhammed âlemlere nursun

Ey nefsim dünya zevkin bir kenarda dursun

Nur Muhammed var iken nuru gönlüne vurulsun

Ey âdem ey kul bu âlem de Nur Muhammed'e var sen

Gönlündeki sancıların durulsun

Ey nefsim dünya değil son durağın

Ahiret varmak için dünya güzergâhın

Nur Kur'an nur Peygamber olmak akla yatkın

Ey âdem ey kul bu âlem de Nur Muhammed'e var sen

Gönlündeki sancıların durulsun

Gönlüm Nur Peygamber sevgisi ömür boyu sürsün

Nur Kur'an Nur Peygamber ile sen özgürsün

Var yürü bu yolda nefis şeytan diz çöksün

Ey âdem ey kul bu âlem de Nur Muhammed'e var sen

Gönlündeki sancıların durulsun

Kul Mehmet'im bu ömür ecel gelince mezara dürülsün

Gönüldeki imanla cenneti ala Nur Muhammed görülsün

İman etmenin Rahmana Teslim olmanın değeri bilinsin

Ey âdem ey kul bu âlem de Nur Muhammed'e var sen

Gönlündeki sancıların durulsun

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Güzel Bakan

Güzel bakan gönül göz güzel olanı görür

Güzel olanı gören göz gönüldende sever

İmanı gören gönül gözler tefekkür eder

Güzel bakmayan bilmem ömründe neyi görür

Görmez bu güzelliği görmeden işte ölür

                                                                               

Nur Kura'nla sünnetle hakkın eserini gör

Önüne çıkarır tüm yolları der Rahman gör

Bakmazsa görmezse ne yapsın Rahman o körü

Güzel bakmayan bilmem ömründe neyi görür

Görmez bu güzelliği görmeden işte ölür

Bilmem ne görür görmek istemeyen bakar kör

İçindeki hiçlikle nasıl sürer o ömür

Gönlü paslanmış işte sanki yanarda kömür

Güzel bakmayan bilmem ömründe neyi görür

Görmez bu güzelliği görmeden işte ölür

Kul Mehmet'im imanın gözüyle sen bakta gör

İmanla sen Rahmanın nurunu gönlüne ör

Terk etmeden bu ömür ruh ol sen gönlü bonkör

Güzel bakmayan bilmem ömründe neyi görür

Görmez bu güzelliği görmeden işte ölür

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Tedrisat Kokan Şiir....

Suskunluk mu kabahat

Çok konuşmak mı kabahat

Birde doğruyu heyhat

 Her yerde söylemek caiz değil Nebahat

Nebahat dediysem

Şiire uyduda yazdım

Sanmayın yüreğime kazıdım durdum

Soran olmalı vardır diye söyledim

Sorulmalı akla takınanlar

Düşmemeli sorulmadan yanıltanların peşine

Peşinde rezil olur insan                 

Yürekte birikir günahtan leke

Silmeyi bilmez

Uğramazsa merkezine

Yani tövbe kapısına

Silemezsin yığılır

Boğar vesselam

Yazık olur

Güler sana yanıltanlar

Anlamazlar insanlıktan gönülden

Hava basılıdır gönüllerine

Lağım kokar

Bazen alakası olmaz

İnsan düşer peşine

Yok, olur yokluk fikrinin içinde

Gerçi parayla değil düşünce

Bedava

Dağıtanı çok olur

Vicdansız insan

Olsaydı paralı düşünce

Ucuz etin yahnisi tatsız olur misali

Her düşünce peşinde gidilmezdi

Gerçi söylesen de

Parayla satılan düşünceyi bedava

Bakmaz kimse yüzüne

Rezillik hoş gelir insanın gözüne

Her insanın değil canım

Kızmayın

Anlayan anladı

Tabanları nasıl yağladı

Kendine fikir verene koştu

Bak bu şair böyle yazdı

Sana kızdı

Hemen hazır cevabı

Meyvesi olan ağaç taşlanır diye

Bre melun ağacında şer lanet yetişiyor

Onlar meyvemi

Diyemiyor

Ne yapsın

Kendi aklı blokeli

Erişimi kısıtlı

İnternet paketi de bitti

Laf cambazı konuşur

Gönderir savar başında

Koş yine günah deryasına

Akılsızlığınla bat çık

Yık parçala böl

İyi yaptığını san

Sanmasa ne olacak ezilecek boğulacak

Akıl prangalı

Akıl kukla misali

İmalatta yok hata

Yanlış yola gitme denildiği halde

Yanlışa yeni gelinin

Sarıldığı gibi bilmem şeye

Sarılanda hata kabahat

Nebahat

Yine uydu yazdım kızma Nebahat

Yolumuz aynı hat

Biraz canlılık neşe katsın

Demedim ki

İnsan düşünmeden yatsın

Düşünsün yatsın

Düşünsün kalksın

Düşünsün tarsın

Ölçsün

Yüreğine baksın

Boşsa ne yapsın

Nur Kur'ana sünnete başvursun

Bilmiyor mu kendisi Müslüman

Ne gezersin kilisede

İşin yok

Varsa gir çık

Yüreğini aklını bırakma

Sert mi olsu söylem

Olsun serti severiz

Yumuşak söylenince anlamayız

Dikkate hiç almayız

Salla gitsin deriz

Az sert olsun söylem

Belki az yaparda gözlem

Boşa gitmesin bu eylem

Serbest şiirde olmaz kafiye

Yazdım sen kusura bakma

Nebahat

Bende yok kabahat

Anlamayanda var

Kabahat

Yok haysiyet

Ne gezer hüsnüniyet

Arama ha sakın iyi niyet

Bulunmazda memnuniyet

İstersen az gözetle

Nebahat

Aynısı

Anla artık

Her seferinde yazdırma bana

Kafiye olmaz serbestte ama

Uydu yazdım

Kalemi bıraktım

Uzun oldu ah Nebahat

Ne güzel kızsın Nebahat

Sende yok kabahat

Sana yakışmazda izahat

Zaten için rahat

Görüşürüz yine

Öptüm yanaklarında

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Tedrisat Kokan Şiir

Suskunluk mu kabahat

Çok konuşmak mı kabahat

Birde doğruyu heyhat

 Her yerde söylemek caiz değil Nebahat

Nebahat dediysem

Şiire uyduda yazdım

Sanmayın yüreğime kazıdım durdum

Soran olmalı vardır diye söyledim

Sorulmalı akla takınanlar

Düşmemeli sorulmadan yanıltanların peşine

Peşinde rezil olur insan

Yürekte birikir günahtan leke

Silmeyi bilmez

Uğramazsa merkezine

Yani tövbe kapısına

Silemezsin yığılır

Boğar vesselam

Yazık olur

Güler sana yanıltanlar

Anlamazlar insanlıktan gönülden

Hava basılıdır gönüllerine

Lağım kokar

Bazen alakası olmaz

İnsan düşer peşine

Yok, olur yokluk fikrinin içinde

Gerçi parayla değil düşünce

Bedava

Dağıtanı çok olur

Vicdansız insan

Olsaydı paralı düşünce

Ucuz etin yahnisi tatsız olur misali

Her düşünce peşinde gidilmezdi

Gerçi söylesen de

Parayla satılan düşünceyi bedava

Bakmaz kimse yüzüne

Rezillik hoş gelir insanın gözüne

Her insanın değil canım

Kızmayın

Anlayan anladı

Tabanları nasıl yağladı

Kendine fikir verene koştu

Bak bu şair böyle yazdı

Sana kızdı

Hemen hazır cevabı

Meyvesi olan ağaç taşlanır diye

Bre melun ağacında şer lanet yetişiyor

Onlar meyvemi

Diyemiyor

Ne yapsın

Kendi aklı blokeli

Erişimi kısıtlı

İnternet paketi de bitti

Laf cambazı konuşur

Gönderir savar başında

Koş yine günah deryasına

Akılsızlığınla bat çık

Yık parçala böl

İyi yaptığını san

Sanmasa ne olacak ezilecek boğulacak

Akıl prangalı

Akıl kukla misali

İmalatta yok hata

Yanlış yola gitme denildiği halde

Yanlışa yeni gelinin

Sarıldığı gibi bilmem şeye

Sarılanda hata kabahat

Nebahat

Yine uydu yazdım kızma Nebahat

Yolumuz aynı hat

Biraz canlılık neşe katsın

Demedim ki

İnsan düşünmeden yatsın

Düşünsün yatsın

Düşünsün kalksın

Düşünsün tarsın

Ölçsün

Yüreğine baksın

Boşsa ne yapsın

Nur Kur'ana sünnete başvursun

Bilmiyor mu kendisi Müslüman

Ne gezersin kilisede

İşin yok

Varsa gir çık

Yüreğini aklını bırakma

Sert mi olsu söylem

Olsun serti severiz

Yumuşak söylenince anlamayız

Dikkate hiç almayız

Salla gitsin deriz

Az sert olsun söylem

Belki az yaparda gözlem

Boşa gitmesin bu eylem

Serbest şiirde olmaz kafiye

Yazdım sen kusura bakma

Nebahat

Bende yok kabahat

Anlamayanda var

Kabahat

Yok haysiyet

Ne gezer hüsnüniyet

Arama ha sakın iyi niyet

Bulunmaz da memnuniyet

İstersen az gözetle

Nebahat

Aynısı

Anla artık

Her seferinde yazdırma bana

Kafiye olmaz serbestte ama

Uydu yazdım

Kalemi bıraktım

Uzun oldu ah Nebahat

Ne güzel kızsın Nebahat

Sende yok kabahat

Sana yakışmazda izahat

Zaten için rahat

Görüşürüz yine

Öptüm yanaklarında

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Rahmanın Gönderdiği

Sıkışınca varma sen önce hemen insana

Önce uğra sen durma yüce olan Rahmana

Sonra koş sen o derman olacak can insana

Rahmanın gönderdiği o kul halinden anlar

Uğrarsan insana sen belki dermanın olmaz

Rahmana uğra olmaz yük halinden o anlar

Rahmanın gönderdiği seni yolda bırakmaz

Rahmanın gönderdiği o kul halinden anlar

Rahmanla her dem olmak kula zaten hep yeter

Rahmandan ayrı olan kulun hayatı beter

Kurtul artık dua et Allaha artık yeter

Rahmanın gönderdiği o kul halinden anlar

Kul ayık artık ömür biter bak sona gider 

Nefis şeytanla olan ömür kederle biter

Aç elini Rahmana belki bu ömrün güler

Rahmanın gönderdiği o kul halinden anlar

Kul Mehmet'im elinde imanla olsun kalem

İman ile dönüyor koskoca dünya âlem

İmanla sen yoluna et durma haydi devam

Rahmanın gönderdiği o kul halinden anlar

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Doğruca varayım

Mevla'm hak yoluna ben imanla girem gülem

Âlemi gönülleri gezem bir uçtan uca

Hak özünü gönlümde gülümserken ben  görem

Merhameti başımda gezsem ben hep mutluca

Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca

Doğruca varayım son nefese ben imanla

Âlem döner aşk ile etrafında engince

İnsan arar bulurmuş dengini de dengince

Kader takip edermiş insanı da peşinde

Ecel gelir kaçamaz insan günün birinde

Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca

Doğruca varayım son nefese ben imanla

Yüksek dağın çok olur hiç bitmez soğuk karı

Gurbette ağlarım ben sessizce zarı zarı

Hayat bazen çıkılır yokuş yokuş yukarı

Bazen döndürür hayat insanı baş aşağı

Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca

Doğruca varayım son nefese ben imanla

Tek başına hayata yalnız kalıp gülenler

Pişmanlığın yolunda hep pişman yürüyenler

İnsanlık nasıl şeymiş hiçte o bilmeyenler

Tek başına dert içinde yalnızca ölenler

Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca

Doğruca varayım son nefese ben imanla

Dost her zaman yanında olur başkası olmaz

Dostu aramayınca gönülde hiç bulunmaz

Aramadan dost gelir neden geldin sorulmaz

İnsanlığı bilmeyen dost ile yaşayamaz

Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca

Doğruca varayım son nefese ben imanla

Kul Mehmet'im elinde gönlün olsun hayırda

Ara sıra âlemi gez ovada çayırda

Güller merhametle açar gönlün bağında

İman yaşanır elbet o gençlik çağında

Dağlar yükselmiş gördüm enginde o doğruca

Doğruca varayım son nefese ben imanla

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

İnsanların Gönlüne Doğru Bir Yolculuğa Çıkmak...

İnsanın kendi yalnızlık kuyusuna girmesi, etrafı ile tüm ilişkileri keserek suskunluğa mahkûm olması çok dehşet verici bir durum, etrafımıza bakarsak sanki hepimiz kendi kuyusunda kendi yalnızlığında, kendi kurduğu o küçücük dünyasında diğer insanlarla iletişim yolunu kapatarak yaşıyoruz. Kelimeler sözler sadece kendimiz için, diğer insanların hayatını kapsamayan alanların içinde, bir kısır döngü içinde hayatımızı idame etmeye çalışıyoruz. Kendi sessizliğimizde boğulmak yerine, çok seslilikle dirilmek var iken, kısa mutluluklar yerine uzun soluklu toplumu kucaklayan mutluluk için, birlikteliği yaşamak insan yakışan değil midir?

Hayaller, tek başına kendi kısır döngüsünde kurulmaz ve yaşanmaz! Boşa kürek çekmek, çölleşmiş sahillerde tek başına yaşamanın acısına tek başına katlanmak çok zor, anlaşılması mümkün olmayan bir fikir ve yaşam şekli olsa gerek! Pişmanlığa koşarken, pişman olduğunu bilerek, aynı pişmanlığa koşmak yerine, pişmanlığı bilmek ve düzeltmek en güzel bir erdemdir. Boşuna değil mi bu çırpınışlar? Yardıma muhtaç olan komşunun yardımına koşmak, ilişkileri kesmemek akrabalarla iletişimi sürdürmek var iken, bunun aksini yaşamak çok elem verici bir durum! Allah bizleri birlikte haklarımıza sahip çıkarak yardımlaşarak gönüllerimiz sararak yaşamak için göndermedi mi?

İnsanların gönlüne doğru bir yolculuğa çıkmak bizi ne kadar korkutuyor ki, adım atmaktan çekiniyoruz! Oysa hayat paylaşınca güzelleşir, yalnızlık paylaşılmayınca ıstırap dolu acıları yaşamaya götürür, insanı kayıp ettirerek yok eder. Işıklardan kaçarak karanlığın içinde, yok olmak konusunda elimize su dökeni arasak ta bulamayız! Emek vermekten, zorluklara sırtını dayamaktan kaçan, kaçtıkça yıkımlara destek olan kendini yabancılaştıran, yarınlara tek başına koşarken yolda tökezleyen ve yarı yolda kalmaya mahkûm insan olmak yerine, el ele birlikte gönülden bir birimize gülümseyerek, severek birlikte dertlerimize çare bulmak için bir araya gelerek yaşamak en güzeli değil midir?

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Retorik sözler ölüm kusarken...

Ölümün küf kokmayan taze kokusu sokaklarda

Ölüme ışıltılı bakan parlayan o gözler sokaklarda

Eller sanki çapraz bağlanmış

Herkes nefrete koşmaya mecbur bırakılmış

Yalnızlığın korkunç sızıntısı

Akarken kanalizasyonlarda

Halk kendi diliyle

Serseri olmuş

Kendine sahip çıkamayan millet

Oyuncak olmuş

Kukla olmuş

Kahır kokuları küf kokarken gözlerde

Yüreklere her saniye vurulan

Kırbaç sesleri

Retorik sözlerin bakışlarında

Ölüm kusarken

Sokakları bangır bangır yıkarken

Geri dönmeye

Nefreti bırakmaya

Pek niyeti yok halkın

Yumruk yerken balyoz gibi

Yüreğindeki cevherden habersiz

Alın yazgısıymış sanki bu yaşam

Ticaret için sokağa çıkan

Ticaretini sokağa döken

Retorik sözlerin ustası kan kokarken

Halk

Nefret kusanların elinde oyuncak

Kukla olmuş halk

Ellerinde yüreklerine sapladıkları hançer

Ve kan akarken damla damla bedenlerde

Yüreğindeki cevherden habersiz

Alın yazgısıymış sanki bu yaşam    

Barikat kurarken

Barikatların altında ezildiğinden habersiz

Özgürlük şarkısı çalarken

Prangalar vurulurken

Sahte özgürlük şarkısı altında

Direnişle parçalanırken bedenler

Ruhlar yarınlar

Ölüm sunarken

Son bir anda ölümün gözlerinde

Kendi çaresizlik dolu feryadını

Ölümün gözünde görürken

Son nefeste öldü hepsi birer birer

İtaatkâr olmak güzelliğe çok güzelde

Çirkin olana itaatkâr olmak

Öldürüyor be can kardeşim

Özgürlük sevdası değil onlar

Özgürlük düşmanı kokar nefesleri

Özgürlüğü yıkmak için açılır gözleri

Yeni bir gün doğacak derken

Dünden o yeni doğan günü öldürdüler

Her bir ayaklanmada retorik sözlerle

Yıkılan halk

Kalkamamanın sancısını yazgısını silemezken

Her ayaklanmada direnişte

Ayaklanan ezilen yüreğindir

Direniş sunmayan o çağrı

 Senin özgürlüğüne sabote etmektir

Baksana gözlerine nefret kaynıyor

Kasasındaki doların

Tıklım tıklım dolmasının sevinci var

Gözlerinde

Arama cevap sorulara

Cevap yok yok edildi

Sahte cevaplar milyonlarca

Derde derman olmayan

Gülümsetmeyen

Anlamak isteyen yine anlamayacak

Anlamanın önü kapalı

Sahte gülümseyen anlamalarla kaplı

Anlayışların kızlığını bozma

Tecavüz ederek ırzına geçme

Haftalar öncesinden planlanmış

Sahte gülüşlerle her yer süslenmiş

Anlaşılmanın anlaşılmaması için

Son bir makyajla

Sarışın bir kadın

Tanga giymiş elbisesiz

Şuh adımlarının eşliğinde

Çırılçıplak yürürken

Koluna takılmış

Anlaşılma anlaşılmasın diye yüzünde

 Ölüm kokan için sahte bir gülücük

Özgürlük vaat etmeyen pranga

Pırıl pırıl yürürken

Yıkıma doğru

Hayatları

Gülücükleri

Zincirleyenler

Paşa paşa ellerinde dürbün ufukta izlemekte

Kasalarının açılan o gıcırtılı kapısının sesi

Yeni paraların kokusunda

Sayılan paraların hışırtısında

Mest olurken

Ölenler kimin umurunda

Özgürlük kimin umurunda

Yarınsızlık kimin umurunda

Vahşet dersen o nedir ki

Yeni değil ki

Koltuk dersen

Bak bu çok önemli

Alışmış kıçı kalkmaya üşenir

Kalksa ne yapacak

Bir tane insan fazla ölecek

Sokakta

Koltuk kavgasında başka bir şey yok

Ölüm dersen dünkü tanıdık

Toplarken aynalı sazan gibi

Her şeye maydanoz gibi atlayanların

Cesetlerini

Dilinde yarınların şarkısı

Duymaz artık ölümlüler

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Retorik:Güzel söz söyleme, hitabet sanatı.