Şiirlerin Konuşan Dili

5 Aralık 2015 Cumartesi

Retorik sözler ölüm kusarken...

Ölümün küf kokmayan taze kokusu sokaklarda

Ölüme ışıltılı bakan parlayan o gözler sokaklarda

Eller sanki çapraz bağlanmış

Herkes nefrete koşmaya mecbur bırakılmış

Yalnızlığın korkunç sızıntısı

Akarken kanalizasyonlarda

Halk kendi diliyle

Serseri olmuş

Kendine sahip çıkamayan millet

Oyuncak olmuş

Kukla olmuş

Kahır kokuları küf kokarken gözlerde

Yüreklere her saniye vurulan

Kırbaç sesleri

Retorik sözlerin bakışlarında

Ölüm kusarken

Sokakları bangır bangır yıkarken

Geri dönmeye

Nefreti bırakmaya

Pek niyeti yok halkın

Yumruk yerken balyoz gibi

Yüreğindeki cevherden habersiz

Alın yazgısıymış sanki bu yaşam

Ticaret için sokağa çıkan

Ticaretini sokağa döken

Retorik sözlerin ustası kan kokarken

Halk

Nefret kusanların elinde oyuncak

Kukla olmuş halk

Ellerinde yüreklerine sapladıkları hançer

Ve kan akarken damla damla bedenlerde

Yüreğindeki cevherden habersiz

Alın yazgısıymış sanki bu yaşam

Barikat kurarken

Barikatların altında ezildiğinden habersiz

Özgürlük şarkısı çalarken

Prangalar vurulurken

Sahte özgürlük şarkısı altında

Direnişle parçalanırken bedenler

Ruhlar yarınlar

Ölüm sunarken

Son bir anda ölümün gözlerinde

Kendi çaresizlik dolu feryadını

Ölümün gözünde görürken

Son nefeste öldü hepsi birer birer

İtaatkâr olmak güzelliğe çok güzelde

Çirkin olana itaatkâr olmak

Öldürüyor be can kardeşim

Özgürlük sevdası değil onlar

Özgürlük düşmanı kokar nefesleri

Özgürlüğü yıkmak için açılır gözleri

Yeni bir gün doğacak derken

Dünden o yeni doğan günü öldürdüler

Her bir ayaklanmada retorik sözlerle

Yıkılan halk

Kalkamamanın sancısını yazgısını silemezken

Her ayaklanmada direnişte

Ayaklanan ezilen yüreğindir

Direniş sunmayan o çağrı

Senin özgürlüğüne sabote etmektir

Baksana gözlerine nefret kaynıyor

Kasasındaki doların

Tıklım tıklım dolmasının sevinci var

Gözlerinde

Arama cevap sorulara

Cevap yok yok edildi

Sahte cevaplar milyonlarca

Derde derman olmayan

Gülümsetmeyen

Anlamak isteyen yine anlamayacak

Anlamanın önü kapalı

Sahte gülümseyen anlamalarla kaplı

Anlayışların kızlığını bozma

Tecavüz ederek ırzına geçme

Haftalar öncesinden planlanmış

Sahte gülüşlerle her yer süslenmiş

Anlaşılmanın anlaşılmaması için

Son bir makyajla

Sarışın bir kadın

Tanga giymiş elbisesiz

Şuh adımlarının eşliğinde

Çırılçıplak yürürken

Koluna takılmış

Anlaşılma anlaşılmasın diye yüzünde

Ölüm kokan için sahte bir gülücük

Özgürlük vaat etmeyen pranga

Pırıl pırıl yürürken

Yıkıma doğru

Hayatları

Gülücükleri

Zincirleyenler

Paşa paşa ellerinde dürbün ufukta izlemekte

Kasalarının açılan o gıcırtılı kapısının sesi

Yeni paraların kokusunda

Sayılan paraların hışırtısında

Mest olurken

Ölenler kimin umurunda

Özgürlük kimin umurunda

Yarınsızlık kimin umurunda

Vahşet dersen o nedir ki

Yeni değil ki

Koltuk dersen

Bak bu çok önemli

Alışmış kıçı kalkmaya üşenir

Kalksa ne yapacak

Bir tane insan fazla ölecek

Sokakta

Koltuk kavgasında başka bir şey yok

Ölüm dersen dünkü tanıdık

Toplarken aynalı sazan gibi

Her şeye maydanoz gibi atlayanların

Cesetlerini

Dilinde yarınların şarkısı

Duymaz artık ölümlüler

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Retorik:Güzel söz söyleme, hitabet sanatı.

Kendi Karanlığımda Yok Olmayayım.

Acı bir karanlık

Deprem gibi düşlerimde

Ya gel yanıma ışık ol

Ya bırak kendi karanlığımda yok olayım

Tezat mı yaşadığımız

Gerçek mi belli değil!

Ben karanlıkta!

Sen aydınlıkta

Bende mi yanlışlık hata

Bilmiyorum

Biliyorum ya söylemeye korkuyorum

Ya gel yanıma ışık ol

Ya bırak kendi karanlığımda yok olayım

Dağları yıktı yalnızlığım

Çığlıklarımla baş başa'yım

Ben mi hak ettim bunu

Bilemiyorum

Belki söylemeye korkuyorum

Ya gel yanıma ışık ol

Ya bırak kendi karanlığımda yok olayım

Kar gibi yağsan üstüme

Tükense bitse tükenmişliğim

Sevgin sarsa yüreğimi

Yeniden doğsam küllerim de

Olur, mu, bilmem

Olur da belki

Yeniden aynı hezimeti yaşamaktan korkuyorum

Söyleyemiyorum

Ya gel yanıma ışık ol

Ya bırak kendi karanlığımda yok olayım

Uzansam dizlerine

Yeniden heyecanlar duysam

İnadına gözyaşı dökmesem

Hep gülümsesem

Olur, mu, bilmem

Belki biliyorum

Söyleyemiyorum

Ama söylemeliyim

İnişleri inerken

Yokuşları çıkmayan

Yüreğimin bu tembelliği ile ah olmasa

İtirafı çok zordu

Bu tembelliğimin

Hak ediyorum belli ki

Yok, etmeliyim yüreğimde

Ruhumda bu tembelliği

Hep seninle aydınlıklarda

Gülsem yürüsem

Suskunluğumu gözlerine bakarken bozsam

Bıraksam bendeki bu hezimeti!

Artık gülsem...

Uzatıyorum elimi ne olur tut...

Değiştir bende ben olmayan bu beni!

Sendeki gülüşler ile...

Küskün kelimelerim konuşsun

Dile gelsin

Ben hak ediyordum oysa!

Artık senin gözlerinde

Gülümsemeyi hak etmek istiyorum

Çok zor olsa da bendeki bu beni değiştirmek!

Gel yanıma ışık ol

Bırakma beni kendi karanlığımda yok olmayayım...

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Söz Çıktı Ağızda...

Dile ne yaparsan yap tutmaz artık o yama

Yıkıldı gönülde yar çıkmıyor artık cama

Çıkıp kendin atmalı sessizce her bir damda

Duymaz kırıldı o yar göğsüne vursan kama

Dilim lal olaydı ne nasıl kızdım o cana

Artık gelemeyiz bir daha belki yan yana

Ne yazık ki söz çıktı ağızda dönüşü yok

Ne söylesem gönlü der gönlü sanki anlama

Sana nasıl geliyor der geliyor dallama

Hak ettim dallamayı bari hançer saplama

Yok, artık barışmaz o inat çelik kaplama

Yeter bil sen hatanı umutsuzluğa koşma

Nazlı yar gelmez artık yeter sende ağlama

Ne yazık ki söz çıktı ağızda dönüşü yok

Düştün artık kırıcı sözlerinle âmâna

Bakma artık saate vakti geçmez zamana

Ara nerde bulursun koş yarana dermana

Arama ulaşılmaz gönlündeki fermana

Ortalığı kattın sen sözle tozdan dumana

Derdine derman dersen var sen Yüce Rahmana

Ne yazık ki söz çıktı ağızda dönüşü yok

Kul Mehmet'im dünya üç günlük denilen bir han

Kırıldı gülmez artık versen de binlerce can

Sen hatana sözüne gece gündüz ağla yan

Yârsiz olmaz dünyada bu gönülde heyecan

Belli gözlerinde sen çok pişmansın can her an

Artık var git gönlüne ara başka bir vatan

Ne yazık ki söz çıktı ağızda dönüşü yok

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Nefretle Dolaşandır Engelli

Bakma bana özürlüymüşüm gibi hey diyorum sana

Rabbim başka keder vermesin bu değerli kıymetli cana

Bakma karşıda hayata bir sıfır yenik başladım anlasana

Özürlü nefretle cana kıyandır nefretle dolaşandır engelli

Hem benim elimde değil ki bu var oluş

Belki sendedir nefretle bakarken kahroluş

Senin kapında da olurdu bu var oluş bu duruş

Özürlü nefretle cana kıyandır nefretle dolaşandır engelli

Kaldırmak istesem de elim kalkmıyor

Dilimde sözlerim yok yürek yakmıyor

Nefrete koşmuyor çok şükür yürümeyen ayaklarım

Özürlü nefretle cana kıyandır nefretle dolaşandır engelli

Kul Mehmet'im der ki git yoluna nefretinle yok ol artık

Senin gibi sağlam engellilerde yeter artık bıktık

Yürümek için gönül lazım ayak değil yola sevgiyle çıktık

Özürlü nefretle cana kıyandır nefretle dolaşandır engelli

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

4 Aralık 2015 Cuma

Perişandı sevmeler aşk, yalancı gönüllerin peşinde oyuncak olalı, sevmeyenlere gelince hepten yıkık dökük, sözleri yaralı perişan adımları umutları... Sen üzülme aşk senin hatan değil gönüllerin hatası bu. Körelmiş duygular hisler, dilimizin kemiği yok aldanma gönülden çıkmıyor sözlerimiz... Bağırsan da sendeki cevheri anlayacak çıkmaz ey aşk sen üzülme... Ellerimiz ozonla yıkanmış o kadar kalın kirli ve kan ihanet vefasızlık kokuyor ki ancak çamaşır suyu yani ozon bembeyaz yapıyor, aldanma sen bu beyazlığa, ama ne yazık ki aldandın ve pişmansın...

Rahmana yürümeyen adımlarda merhamet kokmaz, rahmet yağmaz başına bak sen anladın, hala bizler anlayamadık ey aşk sen üzülme... Her azalarımız yamalı delik deşik, ondan dolayı vefa yok sevgiye itibar edilmez insanlar birbirini sever görünür arkasını döndü mü sırtından bıçaklamaya çalışır! Nefis şeytan şehvetle kör ebe, saklambaç oynar dostluk kurarız sen üzülme ay aşk biz kendimizden bir şey anlayamadık ki sen anlayasın!

Hor kullanmayı çok severiz, anlamayız incelikten nezaketten, cümlelerimiz birer ok kanatır farkına varmayız, yüreğimize saplı oklarla yaşarız, farkına varmayız, sen üzülme aşk var git yoluna, bizden Yusuf olmaz, Kerem, Feryat, Mecnun olmaz başka ülkelere bak, bizimle heder olup yıkılma! Yüzsüzlüğe alışmışız maskelerle dolaşırız, sen bakma yüzümüze maske onlar var git uğurlar olsun sana...

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ümmet olma yolunda adımlar-1

Hamd Âlemlerin Rabbine Salât ve selam Âlemlere Rahmet Nur Peygamber efendimize âline ashabına ve onun yolunda gidenlere olsun.

Ümmet olma yolunda- kendi âcizane fikrimce- atılması gereken adımlar ve yanlışlarımız nelerdir şöylece bir gözden geçirelim. Yüceler Yücesi Rabbimiz şöyle buyurmaktadır: " Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allahtan korkun ki, merhamet olunasınız".-(Hucurat suresi ayet. 10).Evet Müslümanlar Kardeştir, ne kadar güzel bir söz gönülleri ısıtan sevgi ile kaplayan bir ayet. Bu yüce ayet ile manevi olan iman kuvvetimizi, birliğimizi ve onun gücü ile cümlemizin yani inananların kuvvetimizi okşayan, Müslümanlara güç üstüne manevi güç, kuvvet üstüne manevi haz duyuran kuvvet ve moral üstüne nurdan moral yükleyici ne mübarek bir anlam ve mana ile dolu bir ayet,ve bu yüce ayet ile hayatımıza ömrümüze nurdan yol gösteriyor. Müslümanlar kardeştir. İlk olarak kardeş olduğumuzu bileceğiz, bunun başka yolu yol ümmet olmak için.

Âlemlere rahmet olan Nur peygamber efendimizin gülümsemesini hissetmedikten sonra, imanın merhamet ve vicdanını gönlümüzde taşımadıktan sonra ümmet olmayı beklemek boşunadır beyhudedir. Müslüman olan biz kardeşler arasına, din düşmanlarınca araya atılan sokulan ufak tefek olan pürüzler ve anlaşmazlıklar, büyüyen zorluklar karşısında mücadeleler soğuk savaşlar ,kardeş olma gerçeğini ortadan kaldıramaz ve kaldırmaya güçleri de yetemez.

Ebu Hüreyre radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:"Canım kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki sizler iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız. Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selamı yayınız!"

(Müslim, iman 93-94. Ayrıca bk.Tirmizî, Et'ime 45, Kıyamet 56; İbni Mace, Mukaddime 9, Edeb 11)

"Birbirimizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız" aman Allah'ım! Ne kadar güzel bir söz ve yaşayış şekli, ama gel gör ki günümüzde hiç de oralı olmadığımız kulak ardı ettiğimiz bir hadis, üzülerek söylemek zorundayım. Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olamazsınız, demek ki iman ettik demekle, namaz oruç zekât hacca gitmekle iman edilmiş olunmuyor ta ki birbirinizi sevmedikçe, burası çok ama çok önemli."İman etmedikçe de cennete giremezsiniz" Çok açık ve basit.

Örnek olarak kendimi vereyim, Mehmet Aluç ayakkabısı eskidi, gitti yeni yepyeni bir ayakkabı aldı, baktı ki diğer Müslüman arkadaşı, komşusu vs ayağında ayakkabısı yok, dedi ki içinde "dur şu eski ayakkabımı şu arkadaşıma, komşuma filancaya vereyim de çöpe gitmesin "çok dikkatli okuyun-Çöpe gitmesin-Yani çöpe gidecek olanı sevap olarak falan filana vererek iyilik yapacağım! Bu fikirsizlik saçmalığı ile Müslüman bu fikir düşünce içinde olamaz. Kendin yeni aldın ise ey Mehmet Aluç o falan filana komşuna da yenisini almak ve vermek zorundasın, işte biz kardeşliğimizi ümmet olmayı, Âlemlere Rahmet Peygamber efendimizin hadisini yanlış olan, yolumuz fikirsiz fikrimiz ile olduğumuz için, doğru olduğu gibi anlamıyoruz, çünkü düşünce yapımızın içinde, gerçek olan nur iman yok, boş savlar ile olan bilgimizle, ümmet değil kardeş değil bir arada yaşamamız mümkün değil. İşte şimdi yaşadığımız gibi, birbirinden habersiz, dert ve sıkıntı içinde derdimize derman olacak ümmet şuurundan habersiz olduğumuz gibi.

Âlemlere rahmet olan Nur peygamber efendimizin gülümsemesini gönülden hayatımızın her alanında hissetmedikten sonra, imanın merhamet ve vicdanını gönlümüzde taşımadıktan sonra"ümmet" olamayız, birbirimizi sevmiş, iman etmiş olamayız, cennete giremeyiz. Devam edeceğiz inşallah. Selam ve dua ile.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Bu Gönlümü Yıkar Geçer.