Gönülde İmanlı Sütunlar Yıkılmayınca...

Gönül imansız dirilmez bu dünya bu can içinde

Dünya imansız ayakta durmaz gönülde imanlı er olmayınca

Gök kubbe durur ayaksız bak gör imanlı gönüldeki sütunları

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Adım adım imanlı erler dolaşır âlem de nefes için

Rüzgâr esse de nefretten yana yakar yıkar imanlı adımlardan olur yana

Can düşmez toprağa insan elinde bilmeyen bilmez yakar yıkar acımaz cana

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Cümle dilde dolaşan dillerde iman sözleri bitmez

Son nefes bitmeden dilde gönülde imansız gönül gülmez

Baştan aşağı soyunsa da nefret kin için yol tutmaz imanlı er yolunda

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Hak yoldan başka mutluluk yolu yok arama sen boşuna

Ararsan da hüsran içinde kalırsın sen nefret ateşinle yanarsın baştanbaşa

Birlikte birlik dirlik var ikilikte yol yok nefret ateşinde azap var kalırsın tek başına

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Gir imanla gönüllerin denizine edeple hayâ iz var o can içinde

Seyir eyle âlemi gönül gözüyle merhameti bulursun bir adımda gülüşünde

Kul Mehmet’im bak canlar içinde canını bul cümle âlemin gönül bahçesinde

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Abad:  Şen, bayındır…

Vaktinde Gönülden Sevmeyince

Kadir kıymet bilmeyince

Dökülür gözyaşların ince ince

Ne zaman geleceği belli olmayınca

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Kıymeti bilinir insan gidince

Kahrolursun böyle göz görmeyince

Ağlama artık giden gitti kendince

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Gideceği belli olur gönülden sevmeyince

Gece gündüz ona gülümsemeyince

Oda sen gibi ağlar gece gündüz gizlice

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Anlarsın o zaman belin bükülünce

Saçlarına aklar tek tek dökülünce

Anlarsın ağladığın da halin bilinmeyince

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Zaman artık gülmez olur sana

Hasret dokununca tatlı cana

Kimse uğramaz gönül denen hana

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Zamanında hiç böyle sevmezdin

Yüzünü görmeyi hiç istemezdin

Nefret dolu sözler söylerdin

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Hatan yüzünden sevginiz bitti

Gitmez sanırdın bak nasıl gitti

İşte nefretin canına tak etti

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlanılır böyle ince ince

Gelmez olur giden geri

Sen atmadın bir adım ileri

Kandırdı belki seni birileri

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Kahr olur sen kendince yaşa

Bir daha gönül’e olur musun paşa

Kendin yaptın kendin buldun otur taşa

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

İstediğin oldu geldi korkulan başa

Şimdimi geldi aklına,

Gitmedin ardında koşa koşa

Şimdi seviyorum desende boşa

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Kul kendi yapar kendi bulur

Kader deme sakın boşa olur

Kul kendi saçın başın yolar savrulur

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Yaşarsın artık acı günleri

Yatamaz olursun geceleri

Kul Mehmet söyler bu sözleri

Vaktinde gönülden sevmeyince

Gidince ağlarsın böyle ince ince

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

 06123562

Nasihat Destanı

Sermayemiz sevgidir

Yollarımız birdir

Gönüllerimiz hanidir

Ağlama gözlerim ağlama

Ağlayanımız tekdir

Rabbimiz birdir

İman birlik beraberliktir

Ağlama gözlerim ağlama

Sanılmasın gözler kördür

İnsan yüreğinden bellidir

Ölüm dersen ezeli taktir

Ağlama gözlerim ağlama

Nefret neyin nesidir

Nefret ölümün feryat sesidir

Rabbim her şeye kadirdir

Ağlama gözlerim ağlama

Bir gam ile ağlama

Yürekleri dağlama

Merhameti bırakma

Ağlama gözlerim ağlama

Giyin aşkı görün

Merhamete bürün

Merhametsiz sürün

Ağlama gözlerim ağlama

Yansın canın aşkla

Aşkın hali başka yavaşla

Zaman geçer uğraşla

Ağlama gözlerim ağlama

Yaptıkların hesabı var

Merhametsize dünya dar

Sen dostun yanına var

Ağlama gözlerim ağlama

Merhametli olursan can gider

Can giderse ismin güler

Güzellikler seninle gelir sanma biter

Ağlama gözlerim ağlama

Ayrı yola girme

İpe unda serme

İnsanı da öldürme

Ağlama gözlerim ağlama

Olmazsa paran pulun

Dostluk senin yolun

Merhametli olsun huyun

Ağlama gözlerim ağlama

Kınalı kuş gibi uç

Kimsede bulma suç

Ramazanda tut oruç

Ağlama gözlerim ağlama

Rüzgar da ürperip dağılma

Olur olmaza bağırma

Gerekli olanı savurma

Ağlama gözlerim ağlama

Akan ırmak götürmesin yüreğini

Namert yıkmasın bileğini

Söyleme hep kendi bildiğini

Ağlama gözlerim ağlama

Bırakıp gitme tek başına

Bak sen gönül yaşına

Hasret değmesin kaşına

Ağlama gözlerim ağlama

Gönlün dosta aksın

Millet gönlüne baksın

İnsanlığı millet taksın

Ağlama gözlerim ağlama

Gönlünü halk bilsin

Gönlünü önüne sersin

Hep ben bildin neden dersin

Ağlama gözlerim ağlama

Bir dem olur ziyana gider

Arif olan diğer yana gider

Erenleri ozanı Arif olanı,

Halk boşuna mı sever

Ağlama gözlerim ağlama

Erenlerin kapısında durulur

Şeytan iman ile vurulur

Beden cehennemde kavrulur

Ağlama gözlerim ağlama

Gamsızın yeri viraneler

Boştur onda gönüller

Gece gündüz boşa iniler

Ağlama gözlerim ağlama

Her dem var camiye mescide

İnsanı etme rencide

Gönlün varken bekleme mucize

Ağlama gözlerim ağlama

Bir dem olur ecel gelir

Ne varsa bıraktırır alır gider

Ömür dediğin gelip geçer

Ağlama gözlerim ağlama

Ozanların tatlıdır dili

Hiç bitmez onların pili

Onlardır gönüllere sevgili

Ağlama gözlerim ağlama

Zaman değil ömür biter

Zamanı dolan gelip gider

Merhametli olan sever

Ağlama gözlerim ağlama

Ömürde yollar bitmez

Seven ölse de gönülde ölmez

Sanma dünya sana yetmez

Ağlama gözlerim ağlama

Halka oyun eden hüsran bulur

Halka insanlık yol bulur

Merhamet dersen yol olur

Ağlama gözlerim ağlama

Her dem yüzün dön kıbleye

Düşün geldin gidersin nereye

Ozanlarla var bir adım öteye

Ağlama gözlerim ağlama

Kul Mehmet’im uzun oldu

Nasihat dersen çok oldu

Nasihatsiz kim yol buldu

Ağlama gözlerim ağlama

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Biz Gözyaşlarımızı Öper Ve Sileriz...

   Bazen hüzünlenirim gönlümü bir sıkıntı kaplar dalarım düşüncelere bazen hiç çıkamamam, kaç saat geçtiğini unutur kendimden geçerim. İşte o günlerden bir gün dalgın düşünceler içindeyim, dokunmayın gönlüme, hem kim neden niçin dokunur gönlüme, sen ben kimiz, adın sanın nedir kimden geldin, hepimiz insan değil miyiz, sen ben değil biz değil miyiz? Neden kanatılır gönüller? Hangi art niyetle yollara çukur açıldı, yüreğimizde özlem sevgi vardı sen ne ara değiştirdin aldın sakladın! Sevdayı iliklerimizde bahar çiçekleri gibi taptaze saklardık, sen hangi arada biz görmeden veya biz müdahale etmeden kopardın gönüllerde? Ama istediğin kadar koparsan da toprağı yüreğimizde yine yeşerecek sevda çiçekleri yüreğimizde…

   Sen akan cennet pınarı sularımızı yollarımız kesende, senin yolunu da kesen bizler bir an bu gafletten uyanarak yolunu sonsuza kadar keseceğiz… Türkülerimiz yine gülümseyerek barış içinde çalarak dinleyeceğiz, içine az acıda olsa yüreğimizin sevda değirmeninde öğüterek çiçek olarak gönlümüze ülkemize solmayan çiçekler olarak diker açınca da koklarız… Ülkem ne ihanetler içinde olanı gördü hepsi geberdi lanet okunarak adı anılıyor… Senin yüreğinde sevda yerine nefret olsa da en sonunda o nefret senide yakacak yok edecek, düşleri yeşermiş düşleri kökünden sökmeye çalışanda beceremezsin, sökülen düşler yeniden gönlümüzde yeşeriyor, sen kendi çölleşmiş yüreğindeki ıstırabına yan…

   Hasretimiz yara ile kanasa da kendimiz merhem oluruz. Biz şu an suskunluğumuzu yeniden yeşerterek yüzünüze fırlatmak için bekliyoruz, biz gözyaşlarımızı öper ve sileriz, sizinkini kim silecek ve öpecek düşünün, gönlünde merhamet olmayan. Gözlerinde yaş akıtmaktan aciz sana sahip mi çıkar, işi bitince kapı önüne bırakır terk eder gider! Sor kendine kimsin? Nesin? Nereden nasıl geldin? Nereye gidiyorsun? Nasıl düştüm bu cehennem çukuruna diye sor ey nefreti ile gezen! Sen daha ne acılar ne ihanetler göreceksin az dur bekle bakalım! Kim sana sahip çıkacak? Nefretin senide seni yetiştireni de elbet boğacak!

  Biz candan sever, can için can veririz, nefretin ile rüzgarlar estiren,sevdaya ateş düşüren kendini yakıyorsun nefretin ile,bırak nefreti sevgiye,sevdaya aşk’a gel merhamet gel sende gül doyasıya,yeter artık sancılar içinde kaldığın…Nihavent şarkılar bizi alır aşkın engin denizlerinde gülümseyerek yüzdürür gel sende nefretin okyanusunda çamurunda boğulma at bir adım merhamete doğru korkma düşmezsin,yok olmazsın…

   Ziyan olan senin hayatındır açan baharlar değil,bahar her mevsim açar ama ziyan olan hayatın ziyana doğru koştu mu geri dönüşü zor olur…Nefreti olan satıcı veya tacir olan nefret sahibine uyma,özgürlüğünü ona satma,sana gülerken içinden oyununa alet olma…Sevdaya dair ne yollar biter, nede dağların arkasında her zaman hasret yetişir,sökeriz hasret dikenlerini vuslat,visal çiçekleri dikeriz gel sende bizimle dik bu güzel ağaçları…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ozansız Olan Halk Ömür Boyu Gülmez

Ozan olayım dedim olmak mümkün mü?

Gönüllere gireyim dedim girmek mümkün mü?

Gönül sazı çalayım dedim oda mümkün mü?

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Ozanları şiirlerini hep severim

Ozanların gülüşlerini bilirim

Halkın derdi ile yanmış ozan görürüm

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Bilirim her yer onlara olur mekan

Gözlerinde gönlünde akar dertli kan

Onlarda sever sizleri candan ey can

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Canları canlar almasın ozanlar der

Herkes kazandığını yersin der sever

Gönüller olmasın heder der gezer

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Her millete bin ozan gerekir

Ozan halinde bilmek gerekir

Ozan halk dilini gönlünü bilir

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Ozanlardır hak yolunda erenler

Derdi kederi gönülden bilenler

Halkı ile ağlayıp onlar gülenler

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Ozanlar halkın derdini hemen anlar

Odur bize olur candan dost ile canlar

Akmasın der ne olur cümle kanlar

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Ozan aşikar can içinde candır

Cümle bağ içinde açan bahardır

Yola çıkmış bizim için çoktandır

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Kul Mehmet’im ozanlar halkın içinde ölmez

Ozanlar olmadıkça kötülük nefret kin bitmez

Ozansız olan halk ömür boyu gülmez

Ben de ozanların peşine düşer giderim

Bende ozanlarımla beraber halk ile gülerim

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Çık Yola Umut Ekle.

Boşa koydum dolmadı

Doluya koydum almadı

Gönül dersen anlamadı

Merhamet mi saklandı

Dön ara yan ara

İşte gönül aklandı

Birikmiş onca dertler

Herkes birbirine ekler

Ortasında az keselim diye bekler

Beklerken virüs kapmış şebekler

Dön bekle yan bekle

Beklerken korkar şebekler,

 İnan merhametten

Aydınlığa perde çeken

Pişmiş kelle gibi gülen

Sıkışınca çekip giden

İnsanlığı bilmez yıkan silen

Dön ara bak ara

Ararken sensin gülen

Nefreti araya katan

Kan dökerek bakan

Suçsuz olana suç atan

Nefreti ile gece gündüz yatan

Dön temizle yan temizle

Temizlerken de gülümse

Geliyor işte merhametli olan

Merhameti ile güneş gibi doğan

Sabah değil şimdi yola çıkan

Sanma gelirken o yolda kalan

Çık yola bekle sevinç gönüllere ekle

Ararsan gönülde bulursun can

Akan olmasın gönülde kan

Sen cümle gönüllere yan

Dünya iki kapılı han

Gir hana ara can

Can içinde han var

Takın merhametin kılıcını

Vur nefsin boynuna sil acısını

Böl dağıt merhametin yarısını

Kuşlara da ver sen darısını

Ver ara merhameti unutma kıymeti

Kul Mehmet’im her şey bir gün düzelecek

Üzenler mahkemede bir bir dizilecek

Kararmış gönüller karanlığa gömülecek

Çık yola umut ekle umut ile

Gönüllere merhamet umut ekle

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Malatya'm Sensiz...

Malatya’m hasretin yüreğimde gitmiyor

Yüreğim yangın yeri hasretin bitmiyor

Giden güzel günler neden geri gelmiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m çok dualar ettim hasretim bitmiyor

Seninle gülen gönlüm sensiz inan hiç gülmüyor

Bey dağına yağan karlar gönlüme yağıyor erimiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m hayat sensiz sırrını bana vermiyor

Ağlasam da sensiz gurbet ilde yüzüm gülmüyor

Hasretin ıssız çölünde sensiz günüm geçmiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m yüreğim soğutur suyun olur pek serin

Sensiz kalan bu dünyada derdi olur pek derin

Çağırırsın gece gündüz düşümde dersin çabuk gelin

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m senden başka yok varacak yolum mu var

Yaz gününde ayrılıktan başıma yağar her gün kar

Senden ayrı bu dünyada yerim oldu pek dar

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m dünyada binlerce ağaç var

Kaysı gibi dünyada güzel başka ağaç mı var

Yetişir dalında al kırmızı kaysılar al beni koynuna sar

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m kaysın da yiyen dertli kul mu kalır

Kaysın şifadır âleme toprağında gönüller şifa alır

Seni anlatmaya kelimeler dermansız kalır

Her karış toprağın cennetten gelmiş sayılır

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m sokağında sevgili gönüller gülüyor

Seven sevdiğini asla toprağında terk etmiyor

Nefret ile olanlar yollarında hiç yürümüyor

Nefret nedir kin nedir kimse bilmiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

 Kul Mehmet’im Malatya’m düşman bana gülüyor

Sana kavuşmamı neden bilmem zalim istemiyor

Yükümü aldım sana geleyim yüklü kervanım gitmiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Rahmanı Bildim Onunla Güldüm...

Ben bu âleme garip gelmedim

Yüreğimde Rahmanın verdiği merhametle geldim

O merhametle hep güldüm güldürdüm

Ağlayanı görünce ben ağladım onu güldürdüm

Ağlatmanın tutsaklığına kapılmadım hep güldürdüm

Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm

Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim

Kimi aka kara dedi ben ak dedim kara demedim

Dünyaya meyil edene dünyaya meyil ne hacet

Ahiret yurdu var dedim ona çalış dedim

Hakikat deryasında iman merhamet ile gezdim

Dosttan haber gelmeden ben yanına gittim

Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm

Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim

Kefenin bilirim olmaz ki yakası cebi

İman merhametle olursan vardır kocaman cebi

Kalemimde Rahmanın izni ile akar iman mürekkebi

Kulda olmalı Nur iman Kuran Sünnet ahlakı edebi

İnsan olmanın merhametli olmanın imandır mektebi

Darda kalan kulun sende vardır elbet bir talebi

Darda kalana varmak için arama sen sebebi

Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm

Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim

Sandım bildim iman merhamet varsa bu dünya değil boş

Haydi, merhametinle cümle canların yanına sen koş

Kul Mehmet’im merhametli imanlı olunca dünya ne hoş

Vuslat için dolaş âlemi merhamet iman ile coş

O zaman dert firak nedir sen unut iman ile koş

Bu yola girdinse bil son durak kara toprak

Bu âlemde sen dâhil hiçbir şey değil inan başıboş

Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm

Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Dön Bak Anla Âlemi

Cümle canlar Rahmandan gelir emriyle gider

Gök kubbe bu âlemde nurla manayla döner

Rahmana teslim olan cennete nurla girer

Dön bak anla âlemi secde et gör cenneti

Ziyana koşan o kul ziyan olurda gider

Merhametle koşan o kul melek olur göçer

Ecel gelir herkese bir metre bezle gider

Dön bak anla âlemi secde et bul cenneti

Kamil olan yürürde âleme nurlar saçar

Kamil olmayan yürür kini âleme katar

Kâmili görür kini olan durmazda kaçar

Dön bak anla âlemi secde et gör cenneti

Kini olan kul viran ettin gönlü ne ettin

Viran mı geldin sen bak kendin viran edersin

Gülümseyerek sevmek varken bahtsız gidersin

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Kudret Rahman elinde ne arasın kendinde

Nefretinle koşarsın yıkarsın su bendi de

Merhametle sev ey kul nur Kur’an’ın elinde

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Yoksa gönülde iman ne geçer zaman anlar

İmanlı kul cenneti bulur bilin ey canlar

Merhametsiz şaşırır akıtır cümle kanlar

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

İlim dersen sen önce ilim kendin bilmektir

Sen kendini bilmezsen cehennem seninledir

Merhamet zor değil ki o hep gülümsemektir

Dön bak anla âlemi secde et bul cenneti

Kul yaşarken görevin senin hakkı bilmektir

Hakkı bilerek hakkı yiyene vermemektir

Tüm insanları İslam ile birleştirmektir

Dön bak anla âlemi secde et bul cenneti

Gönlü anlamaya da gerek gönül yolları

Anlamak için gerek gönülde kulakları

Mazlumu anlamak da gerek gönül canları

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Birlikte dirlikte var açar cennet gülleri

Başında öten ise cennetten bülbülleri

Bakar görürsün gelmiş cennetten gülüşleri

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Kul Mehmet’im bu sözün olsun cümle canlara

Sermayen merhamettir ver gitsin sen onlara

Ahrette kavuşursun cennette tüm kullarla

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Mehmet Aluç-Kul Mehmet