Çık Yola Umut Ekle.

Boşa koydum dolmadı

Doluya koydum almadı

Gönül dersen anlamadı

Merhamet mi saklandı

Dön ara yan ara

İşte gönül aklandı

Birikmiş onca dertler

Herkes birbirine ekler

Ortasında az keselim diye bekler

Beklerken virüs kapmış şebekler

Dön bekle yan bekle

Beklerken korkar şebekler,

 İnan merhametten

Aydınlığa perde çeken

Pişmiş kelle gibi gülen

Sıkışınca çekip giden

İnsanlığı bilmez yıkan silen

Dön ara bak ara

Ararken sensin gülen

Nefreti araya katan

Kan dökerek bakan

Suçsuz olana suç atan

Nefreti ile gece gündüz yatan

Dön temizle yan temizle

Temizlerken de gülümse

Geliyor işte merhametli olan

Merhameti ile güneş gibi doğan

Sabah değil şimdi yola çıkan

Sanma gelirken o yolda kalan

Çık yola bekle sevinç gönüllere ekle

Ararsan gönülde bulursun can

Akan olmasın gönülde kan

Sen cümle gönüllere yan

Dünya iki kapılı han

Gir hana ara can

Can içinde han var

Takın merhametin kılıcını

Vur nefsin boynuna sil acısını

Böl dağıt merhametin yarısını

Kuşlara da ver sen darısını

Ver ara merhameti unutma kıymeti

Kul Mehmet’im her şey bir gün düzelecek

Üzenler mahkemede bir bir dizilecek

Kararmış gönüller karanlığa gömülecek

Çık yola umut ekle umut ile

Gönüllere merhamet umut ekle

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Malatya'm Sensiz...

Malatya’m hasretin yüreğimde gitmiyor

Yüreğim yangın yeri hasretin bitmiyor

Giden güzel günler neden geri gelmiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m çok dualar ettim hasretim bitmiyor

Seninle gülen gönlüm sensiz inan hiç gülmüyor

Bey dağına yağan karlar gönlüme yağıyor erimiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m hayat sensiz sırrını bana vermiyor

Ağlasam da sensiz gurbet ilde yüzüm gülmüyor

Hasretin ıssız çölünde sensiz günüm geçmiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m yüreğim soğutur suyun olur pek serin

Sensiz kalan bu dünyada derdi olur pek derin

Çağırırsın gece gündüz düşümde dersin çabuk gelin

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m senden başka yok varacak yolum mu var

Yaz gününde ayrılıktan başıma yağar her gün kar

Senden ayrı bu dünyada yerim oldu pek dar

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m dünyada binlerce ağaç var

Kaysı gibi dünyada güzel başka ağaç mı var

Yetişir dalında al kırmızı kaysılar al beni koynuna sar

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m kaysın da yiyen dertli kul mu kalır

Kaysın şifadır âleme toprağında gönüller şifa alır

Seni anlatmaya kelimeler dermansız kalır

Her karış toprağın cennetten gelmiş sayılır

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Malatya’m sokağında sevgili gönüller gülüyor

Seven sevdiğini asla toprağında terk etmiyor

Nefret ile olanlar yollarında hiç yürümüyor

Nefret nedir kin nedir kimse bilmiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

 Kul Mehmet’im Malatya’m düşman bana gülüyor

Sana kavuşmamı neden bilmem zalim istemiyor

Yükümü aldım sana geleyim yüklü kervanım gitmiyor

Malatya’m sensiz uyku gözüme girmiyor

Dertler bitse sensiz acım inan dinmiyor

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Rahmanı Bildim Onunla Güldüm...

Ben bu âleme garip gelmedim

Yüreğimde Rahmanın verdiği merhametle geldim

O merhametle hep güldüm güldürdüm

Ağlayanı görünce ben ağladım onu güldürdüm

Ağlatmanın tutsaklığına kapılmadım hep güldürdüm

Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm

Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim

Kimi aka kara dedi ben ak dedim kara demedim

Dünyaya meyil edene dünyaya meyil ne hacet

Ahiret yurdu var dedim ona çalış dedim

Hakikat deryasında iman merhamet ile gezdim

Dosttan haber gelmeden ben yanına gittim

Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm

Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim

Kefenin bilirim olmaz ki yakası cebi

İman merhametle olursan vardır kocaman cebi

Kalemimde Rahmanın izni ile akar iman mürekkebi

Kulda olmalı Nur iman Kuran Sünnet ahlakı edebi

İnsan olmanın merhametli olmanın imandır mektebi

Darda kalan kulun sende vardır elbet bir talebi

Darda kalana varmak için arama sen sebebi

Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm

Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim

Sandım bildim iman merhamet varsa bu dünya değil boş

Haydi, merhametinle cümle canların yanına sen koş

Kul Mehmet’im merhametli imanlı olunca dünya ne hoş

Vuslat için dolaş âlemi merhamet iman ile coş

O zaman dert firak nedir sen unut iman ile koş

Bu yola girdinse bil son durak kara toprak

Bu âlemde sen dâhil hiçbir şey değil inan başıboş

Beni böyle yaratan Rahmanı bildim onunla güldüm

Kendimi kul onu yaratıcım bildim secde ettim

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Dön Bak Anla Âlemi

Cümle canlar Rahmandan gelir emriyle gider

Gök kubbe bu âlemde nurla manayla döner

Rahmana teslim olan cennete nurla girer

Dön bak anla âlemi secde et gör cenneti

Ziyana koşan o kul ziyan olurda gider

Merhametle koşan o kul melek olur göçer

Ecel gelir herkese bir metre bezle gider

Dön bak anla âlemi secde et bul cenneti

Kamil olan yürürde âleme nurlar saçar

Kamil olmayan yürür kini âleme katar

Kâmili görür kini olan durmazda kaçar

Dön bak anla âlemi secde et gör cenneti

Kini olan kul viran ettin gönlü ne ettin

Viran mı geldin sen bak kendin viran edersin

Gülümseyerek sevmek varken bahtsız gidersin

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Kudret Rahman elinde ne arasın kendinde

Nefretinle koşarsın yıkarsın su bendi de

Merhametle sev ey kul nur Kur’an’ın elinde

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Yoksa gönülde iman ne geçer zaman anlar

İmanlı kul cenneti bulur bilin ey canlar

Merhametsiz şaşırır akıtır cümle kanlar

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

İlim dersen sen önce ilim kendin bilmektir

Sen kendini bilmezsen cehennem seninledir

Merhamet zor değil ki o hep gülümsemektir

Dön bak anla âlemi secde et bul cenneti

Kul yaşarken görevin senin hakkı bilmektir

Hakkı bilerek hakkı yiyene vermemektir

Tüm insanları İslam ile birleştirmektir

Dön bak anla âlemi secde et bul cenneti

Gönlü anlamaya da gerek gönül yolları

Anlamak için gerek gönülde kulakları

Mazlumu anlamak da gerek gönül canları

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Birlikte dirlikte var açar cennet gülleri

Başında öten ise cennetten bülbülleri

Bakar görürsün gelmiş cennetten gülüşleri

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Kul Mehmet’im bu sözün olsun cümle canlara

Sermayen merhamettir ver gitsin sen onlara

Ahrette kavuşursun cennette tüm kullarla

Dön bak anla âlemi secde et çöz cenneti

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Hayran Kalırım

Yârim gül saçın koydun yine sinem üstüne

Derdimi yok etinde sen bugün gülüşünle

Kavuşur mu yar cümle seven böyle bu güne

Hayran kalırım yârim senin ben gelişine

Sana hayran oldum ben yârim ilk görüşümde

Ayık gezmezdim bende eyledin beni zinde

Sende sevdin anladım beni ilk görüşünde

Hayran kalırım yârim senin ben gelişine

Yetim gönlümü Mevlam yar seninle güldürdü

Cümle garip derdimi gelişinle öldürdü

Cümle sevenleri de sevdiğiyle güldürdü

Hayran kalırım yârim senin ben gülüşüne

Seven kul boynu bükük yârden ayrı kaldıkça

Dua seven gönlünde Mevla ya ulaştıkça

Dua kabul olmaz mı Mevla ya ulaşınca

Hayran kalırım yârim senin ben sevişine

Aşk ile açtım bende yıkık gönül yolumu

Aşkla uzattım yârim sana gönül kolumu

Aşkla bak yârim gönlüm acep boş mu dolu mu?

Hayran kalırım yârim senin ben gelişine

Gönülden sevenlerde aşkına olur layık

Aşk ile sevenlerde gönülden olur ayık

Kul Mehmet aşk ilinde aşk övülmeye layık

Hayran kalırım yârim senin yar deyişine

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sevdaya Hasret Yürekler Çocuklar Yarınlar Üşüyor…

    Doğum ile hayatın sona doğru giden çanları çalmaya başlarken, ömür bir nefes veya ikindi serinliğinde nefesle sona koşmakta. Zaman dersen, bir an durmayan ardında koştuğumuz hayatın gün ışığında peşinde koştuğumuz anın bir parçası. Bazen monotonluğu ile sıkıntı veren üzüntü ile dertlere boğan bazen gülümseten zamanın içinde sıkışıp kalan hayatın girdabında yaşayan kullarız. Bazen üzerimize ölü toprağı sepilmiş gibi sessiz, hayattan kopmuş anımızla hissiz duygusuz yaşayarak zamanı ve anı heba etmekten öteye gitmeyen, gün ışığına hasret kalmış gibi yüreği kararan insanlarız…

   

    Çoğu zamanda sevdayı yüreğimize yükleyerek, sevinçleri mutlulukları dolu dolu yaşayan ve yaşatan insan, bazen de özlem ile gözyaşı döken, hasretin kıskacında kalan zamanın içinde yaşayan ve yaşatan insan… Sevda iklimlerine yüreğinde yelkenleri açarak gülümseyen gülümseten, yarınlara koşarken arkasında kalanları tek tek toplayarak yanına alan, bazen de nefreti kini ile sevda dolu yüreğini yarınlarını, paramparça eden nefretin volkanlarını yüreğinde kaynatarak yakan insan… Yüreğindeki yangını görmeyen, yüreğindeki yangını kendisinin yaktığını unutarak, kim yaktı bu yüreğimi diyerek etrafına saldırarak zarar veren, nankör insan… Uzaklarda gel gülümseyen gönlünle gel artık yüreklerimiz buz tutuyor, bütün dünyamıza her mevsim kar yağıyor sesini duymayan, gülümsemeyen gülümsetmeyen insan… Nefesi titrek bir çiçek gibi solan, bütün geceleri ayaz soğuk, üşüyen insan… Yarınlara sevdanın ezgilerini yüreğinde unutan, kapısını kapatan, dudaklarında sevda dolu sımsıcak gülümsemeyi unutan, nefretin kimsesizliğini sözlerini yükleyen insan…

   

   Ey insan hangi bulanık çağlayan suların içinde kayboldun, girme o bulanık sulara boğulacaksın diyenleri duymayan, şiir dolu gülümseten yarınları görmezlikten gelen yıkan insan, aç yüreğindeki sevginin kapısını, hangi uzak şehirlerin dehlizindesin, rüzgârın kuşların kanatlarındaki nefretin yakan sıcaklığını neden duymazsın ah insan… Ses ver neden bazen susarsın, duymazsın feryadı figanı?

  

     Ey insan hangi erişilmez dağların ardında saklı kaldın, saklanmakta nedir? Görünmek sevmek sevilmek var iken, uçurumların yamacında gezinirsin? Yaralı ceylan gibi yaralı yürekler sana hasret kaldı, kap gel sevdayı kolundan beraber, hasret kaldık sana sevdana gülümsemene… Baksan sen susunca kâinatta susuyor kuşlar ötmüyor ağaçlar yeşermiyor… Sevdaya hasret yürekler çocuklar yarınlar üşüyor kayboluyor ve insanlık, nerede isen ortaya çık saklanma, bizleri yağmur dolusu yalnızlıkla dermansız dertlerin arasında karlarla kaplı soğukların altında kalan yarınsızlık ile bırakma, bak biz sana doğru koşuyoruz, saklanma çık ortaya gör bizi, boş yüreklerimiz yarınlarımız sevda ile gülümseme ile doldur…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Vazgeçmem Senden

Ala gözlüm sen var iken kim sever beni

Ben seni bırakır gider miyim söyle ey deli

Sürmeli gözlerine vuruldum ey gönlümün güzeli

Yüce Mevlam sevmem için yaratmış seni

Bazen bakışın kor alev yakar beni

Bak gözlerime inan severim ben seni

Bir gül ne olur güldür bu seni seveni

Yüce Mevlam sevmem için yaratmış seni

Aradım en sonunda ben seni buldum

Mevlanın en sevilen kulu ben oldum

Ağlarken yanında kendimi cennette buldum

Yüce Mevlam sevmem için yaratmış seni

Kul Mehmet'im ben vazgeçmem senden

Uzat elini gönlüme severim seni ben ezelden

Gün doğsun varalım aşk iline tez elden

Yüce Mevlam sevmem için yaratmış seni

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Mevla’m Diriltmeye De Elbet Kadirdir

Dertlerin içinde dertler yakar bedenim

İnan beni ben seni canımdan fazla çok severim

Belki senden fazla yaşamam senden önce giderim

Ağlama gözlerim Mevla’m dertlerine kerimdir

Bakalım gideceğin yol nasıl olacak bellimidir

Öldüren Mevla’m diriltmeye de elbet kadirdir

Gideceğin yol sanma seçilecek sana göre yoldur

Gideceğin yer dünyada yaşadığın şekilde gideceğin yoldur

Yaratan Rabbim merhametli olan kuluna merhametlidir          

Yaşadığın yaşattığın ne ise yaşayacağın ahrette bellidir

Bu dünyada kuduran varsa gideceği yer cehennemdir bellidir

Öldüren Mevla’m diriltmeye de elbet kadirdir

Aç bu dünyada aklın ile iki kulağını gözünü

Dinle Yüce Allah'ın nurdan sözünü

Nurdan Kıbleye Rahman çevir yüzünü

Kurtar kendini benlikle kibir kirinden

Yaşarsın hayatı sen inan en güzelinden

Öldüren Mevla’m diriltmeye de elbet kadirdir

Kul Mehmet’im bu âlem de nefsin için kimseyle olma küs

Çok kızma insanlara cahildir anlamaz söz

Merhametli olursan Rahmandan alırsın Rahmet payı

Ahreti unutup ta sen fazla sevme yalan dünyayı

Bakalım gideceğin yol nasıl olacak belli midir

Öldüren Mevla’m diriltmeye de elbet kadirdir

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kaldık ta Alevde Yandık.

Dünya işine bir daldık

Ahreti unuttuk kaldık

Mezarda sap gibi kaldık

Kaldık ta alevde yandık

Allah’a değiliz teslim

Bozulmuş sanki neslim

Ah uslanmaz nefsim

Kaldık ta alevde yandık

Dünya kör etti gözümüzü

Unuttuk imanlı özümüzü

Yalanla doldurduk sözümüzü

Kaldık ta alevde yandık

Dünya bitmez sandık

Zevkine daldık kaldık

İman yoluna çıkmadık

Kaldıkta alevde yandık

Kazandığımız bizim sandık

Dağıtmadık biz yanıldık

Gitmeden ahirete

Sevap yollamadık

Kaldık ta alevde yandık

Gençlik kuvvet bitmez sandık

Gaflete nasıl  biz ağız üstü daldık

Son süratle nefrete sarıldık

Kaldık ta alevde yandık

Her şey bizim olsun dedik

İnsanlar kazanmasın dedik

Ayakaltına sabun yerleştirdik

Kaldık ta alevde yandık

Gül Resul Kardeşsiniz dedi

Helal var iken haramı kedimi yedi

Güzellikler bilmem nasıl gitti

Kaldık ta alevde yandık

Çağdaşlık adına

Medeniyet adına

 Çıktık nefretin tahtına

Kaldık ta alevde yandık

Nefreti dost ettik

O anda biz bittik

Gülmeden öldük gittik

Kaldık ta alevde yandık

Kul Mehmet’im sen söyle

Her şey gitmez böyle

Güzellik iman gücüyle

İmanla güleriz ziyadesiyle

Nefret yok olur iman kuvvetiyle

İman ile ölünce cümlemiz

Cennette güleriz hepimiz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Lazım Değil Para Varsa Dayı.

Ağlarsa suç bulma gözünden

Doğruluğu ayırma özünden

Kötü söz çıkarsa dilinden

Diline biber sürt acı yesin acı söylemesin

Gözüne de suç bulma gözdür ağlasın

Bırak ağladığı kadar ağlasın

Yüreğinde biriken acılar silinsin

Merhametle güzellikler bilinsin

Eğri giden yolun çukur başına

Doldur çukuru gitse zoruna

Ayağın takılsa yolun taşına

At taşı yoldan dışarı bakma yapısına

Hayat gitmese de hoşuna

Hoşuna gitmesini sağla

Ya da ağlayan yüreğini ateşle dağla

Ya da otur kendin ağla

Hesabını için yap hesabı

Nimet için ayırdığın payı

Para dediğin üç beş sayı

Lazım değil para varsa dayı

Beklemezsin maaş için ayı

Çekersin her gün halayı

Dön beğen yan beğen

Herkes sana der yeğen

Önünde hazır kurulu leğen

Gir eğlen çık eğlen

Ağada sen paşada sen

Kazandığın sana yetsin

Artan iyiliğe gitsin

Paran biterse bitsin

Kazanırsın üzülme gitsin

Zaten sen gönlü zengin

Bulunmaz alemde dengin

Herkes ne yola giderse gitsin

Mezara girecek hesap verecek bilsin

Kul Mehmet sende çok yazdın bunlar yetsin

Kalemi yerine bırak gitsin

Bu şiirde burada bitsin

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Hasreti vuslat ile buluşturan yollar…

   Yollar sizler ne güzelsiniz! Hayalleri olanlar için, hayallerine kavuşmak için onlara yol olan sizler ne kutlusunuz, sevinçle türkü olursunuz insanlara, nota nota gönlünde sevgi olanları kucaklayan yollar…

   Yarınlara umutla bakanları yarınlara kavuşturan, içinde renkli renkli düşleri yüreğinde saklayarak görmek isteyene gösteren, gülümseyen yollar… Dağlar sıralanmış sağına soluna gönüllerdeki sevinç gibi, telli telli turnaların üzerinde uçtuğu, nazlı yâre selam götüren yollar. Seven yürekleri kavuşturan, bazen kavuşturmadan gönülden birliği ,gülüşü ile gurbette seher yelinde esen rüzgârla buluşturan yollar.

   Hayallerine güvenen yüreğinde sımsıcak saklayan dost, sevgisine güvenerek yola çıkana bir anlık mesafe olan, yarını bekleyenlere koşması için yürek olan, ağlayanların gözlerindeki yaşları vuslat ile silen yollar. Sahte gülüşleri yüreğinde üstümde barındırmayan, üzerinden dışarı atarak yok eden, üzerinde yürüyenlerin yüreğini okuyan, sevgiyi yok edenleri görünce, sevgiyi yok etmek için sevgisizlerle mücadele etmesi için sevgi dolu insanları üzerinde taşıyan sensin yollar.

   Seni anlatmak yüreklere sığdırtmak istesem de sığdıramam, anlatamam, seni sözlere hecelere sığdıramam ki, seni ancak yüreğinde sevgi taşıyanlar anlar ve sana gülümseyerek bakar ve üzerinde yürür, bir ömür boyu değil kıyamete kadar dimdik duran, yolların eğri virajlıda olsa dimdik duransın yollar. Yönün her zaman sevgiye açık, nefret kine kapalı, sessizliğinle huzuru duymak isteyenleri dinlendiren, hasretle ayrı kalanları vuslat ile güldürensin ey yollar. Gülüşünle yolunda yürüyenleri istediği güzelliklere ulaştıran, kalbinde güzellikleri saklayanları saklayan, sevdiğine söylemek isteyenleri gönül dağında buluşturan, birbirlerine sardıransın gülüşünle ey yollar. O nefreti ile kaşların çatık nefreti ile burnundan soluyanı bilen, öyle İstemeye istemeye üstünde gezinen oturanı hiç sevmeyen, göz göze gelmemek için, yüreğinde sevgi taşıyanları taşıyarak o nefreti yok edenlerle beraber olansın yollar…

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Gülen Yüzünle...

Ah gönlüm insanlar insanları sevseydin gül gibi

Karşılaştıklarında konsaydı gönüllerine bülbül gibi

Gönüllerde muhabbet bülbülüyle açsaydı güller

Bin bir pişmanlıkla kalkmak isterdi güç kuvvetle

Pür dikkat dinlemek hayran kalmak için insanlara

 O mezarda yatanlar sonsuz âlemi bekleyenler

Gülen yüzünle cemalinle her daim gülümse

Hayran kalsın bülbül ile gül gülüşüne

Açmak için senden koku alsın güller

Sesine ses olmak için ötsün cümle bülbüller

Her gülüşünle bir gül ver gülümse

Kâinat gülüşünle dönsün gülüşün kâinata dönsün

Aşkın vadisinde gez doyasıya gülen gönlünle

Gül cemalin görsün insanlar gülsünler doyasıya

Varsın aşk yolunda deli desinler gülüşüne

Aşktan anlamaz gönlü gülmez anlamaz aşktan yürüyüşüne

Sevgiliye visal yolunda sen yol al yol almayanlar utansın

Sevgiliye aşk yolunda yürümeyenler rezil rüsva içinde olandır

Kul Mehmet’im bu gönül aşk ile sevmekten usanmaz

Aşk ile olmayan bu dünyada asla mutluluğu bulamaz

İster mecnun ol ister kerem çık yola yollar aşınmaz

Aşk ile oku gönülleri kâinatı bundan iyi mektep olmaz

İster Leyla ister Aslının sınıfında kal gönüller solmaz

Gönlünde aşk sevgi olmayanlarda inan ki adam olmaz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-