Ağlama Ey Kalbim Sen Gülümse...

Ağlama kalbim

Paramparça etse de

Yârin vefasızlığı

Sen merhametinle yıkılma

Bırak

Vefasızlıkla gezen

Sevgili yıkılsın

Gözyaşlarına

Hasret dolsa da

Ağlarken

Yüreğin parçalansa da

Geceleri yalnız kalsan da sen üzülme

Hasreti kalbine dolduran

Vefasız yar

Hasretin karanlığında kaybolsun

Sen gülümse

Merhametin sana yeterde artar

Sen dağ gibi yüreğinle

Umutsuzlara umut ol

Merhametinle gülümse

Gülümset

Yıkıntılar altında

Çaresiz kalanlara

Çare ol gülümseyen yüreğinle

Yıkılma

Ağlama ey kalbim

Sen gülümse

Gün gelir vefasızlığı

Sevgisizliği aklına düşer yârin

O da senden daha fazla

Paramparça yıkılır

Ama senin gibi doğrulamaz

Çünkü sende merhamet sevgi var

Gözyaşlarında yangın var

Bırak yansın

Yüreğinde

Vefasız yâre ait

Ne varsa yaksın

Kül etsin

Yıkılma

Ağlama ey kalbim

Sen gülümse

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Artık sen gelsen de ben gülmem...

Gönül haneme hançer vurdun

Aşk bülbülü öter mi bilmem

Bir gün gelip halimimi sordun

Artık sen gelsen de ben gülmem

Goncanın kokusuna zehir ektin

Sabır yolunda vefasızlığınla mezar eştin

Nasip beklemem artık zalimlik ile güldün

Artık sen gelsen de ben gülmem

Vuslata çile yükünü ekledin

Ufukta doğan güneşi kahır bildin

Sana gül dedim öldür mü dedim

Artık sen gelsen de ben gülmem

Kul Mehmet'im duyar Mevla'm sesimi

Yırttım artık bende duran yırtık resmini

Görmek istemem artık gülümsemeyen cismini

Artık sen gelsen de ben gülmem

Mehmet Aluç-Kul Mehmet- 

İman Mürekkebi İle Yazılmış Sözlerim.

Vicdanı olmayanın yanında çıkarınız için olmanız, vicdansızın yarın size vicdanlı davranacağı anlamına gelmez, iyi düşünün!"Vicdanı olmayandan, vicdan beklemek sadece Aptallıktır"

Fikirsizin fikri şu anda revaçta diye, çıkarınız için yanında olmanız, yarın sizin fikrinize sıcak bakacağı anlamını taşımaz, iyi okuyun "Fikirsiz" olanda, fikirli olmasını beklemek yanınızda olmasını düşünmeniz sadece sizin "Aptalca düşünce içinde olmanızı sağlar".

Vicdanlı merhametli ile her zaman yola çıkan hiç bir zaman kaybetmezsin, hep kazanırsın. Hatta o merhametli vicdanlı olan önce senin mutluluğunu düşünür sen mutlu olursan o işte o an mutlu ve mesut olur.

Hayalleri olan ve yalnız başına kalan için, henüz çok erken ya da artık çok geç olduğunu söyleyen kişi, mutluluğu için uygun vaktin henüz gelmemiş ya da artık geçmiş olduğunu söyleyen kişi, merhametli olan vicdanlı olanın yanına varırsa, o hayalleri kısa zamanda gerçekleşir, gerçekleşmese bile peşinde yürümeye devam etmesi sağlanılır, Merhametli ve vicdanlı olanlar mutlulukla gülümseyen ve gülümseten hayaller kurar ve kurulmasına yardımcı olur. Çünkü mutlu gülümseyen hayalleri olanı gülümsetmek, kendisini ve ülkeyi gülümsetmek anlamına geldiğini çok iyi bilir, neden mi bilir çünkü gönlünde Nur Kur'an ve Sünnetin vermiş olduğu iman'ın nurdan ışığı, yıkılmaz kalesi merhametli yapısı vardır ondan iyi bilir ve çok iyi anlar.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Boş Anları Dolu Dolu İmanlı Düşünce Ve Fikir İle Doldurmadıktan Sonra, O Boş Anları Fikirsiz Fikirler Rahmani Olmayan Şeytani Fikir Ve Düşünceler Kaplar.

Düşünce fikir söze değil, eyleme dayanır. İnsan, boş vakitlerini can sıkıntısından kurtarsın diye başvurmaz insan düşüncelerine diyen veya savunanlar, boş anları dolu dolu imanlı düşünce ve fikir ile doldurmadıktan sonra o boş anları fikirsiz fikirler, Rahmani olmayan, şeytani fikir ve düşünceler kaplar ve insanı boş olan, hiç bir yarar sağlamayan işlerin peşine sürükler... Felsefe veya düşünce yapısı, ruhu iman var ise içinde çok güzel bir kalıba döker, yaşamı düzenler, eylemleri doğru yola koyar, güven içinde gülümseterek ve insanları da gülümseterek hayat dümenin başına oturup tehlikeli dalgaların arasında çırpınan gemiyi hayatı yönetir. O olmadan yani fikir düşünce veya felsefi düşünce içinde imandan kalıplar kılavuzluk eden ana hatlar yok ise, o zaman hiç kimse korkusuz, güven içinde yaşayamaz.

Çünkü güvenlik ve huzur sağlayan iman ve onun kılavuzluğunda ki merhametli yaşam düşünce ve fikirleridir Nurdan Kur'an ve sünnetin ışığıdır iman, düşüncelerde, fikirde imanın sardığı kapladığı fikir düşünce yapısı yok ise, kaos vardır huzursuzluk vardır, yarına mutlulukla götüren mutluluklar hiç bir zaman yoktur! İman, insanı vicdanın kapısına kadar götürür ve vicdanı kalbinize almanızı merhameti almanızı sağlar, vicdan yoksa merhamet yok ise, o insan veya düşünce veya fikirleri olanın yanında onu korumanız veya destek vermeniz ile doğru olanı vicdanı merhameti yıkmanız durumunda, yarın o vicdansız fikir ve düşüncelerin sizi saracağını koruyacağını sanmanız sadece" aptallıktır" yarın sizi de yıkarak sadece kendi fikrini hayata geçirmek için, vicdansız vicdanı fikirsiz hareketi ile yıkarak yok edeceği eylemler ile olmayacağını beklemeniz sadece aptallığınızın sonucunda sizi de yıkarak yok ederek her istediğini yapamayacağı gerçeğini değiştirmeyecektir.

Siz amacınıza ulaşmak için merhametli olan düşüncedeki insanı fikri yıkarken, merhametsiz olandan nasıl yarın merhamet umabilirsiniz? Vicdanlı olmayan vicdansıza destek vererek amacınıza bir an ulaştığınızda, vicdansız ile yan yana olduğunuzda, yarın vicdansız olandan nasıl vicdanlı olmasını bekleyebilirsiniz? Bir düşünce yapısında imana yer yoksa onun sizi geleceğe mutluluk içinde taşımasını boşa beklemeyin, sizi yarı yolda bırakacaktır çünkü o imansız olan düşünce peşinde gidenlerin düşüncelerinde iman ve merhamet vicdan olmadığı için sadece kendi çıkarını düşünen insanların, diğer insanların mutluluğunu düşüneceğini sanmayın yanılırsınız. 

Fikir ve düşünce veya felsefi düşünce içinde Nur Kur'an Nur Sünnet var ise imanda vardır, iman ile beraber vicdan ve merhamette vardır, işte o zaman yarınlara mutlulukla gidilir, huzur ortamı her an mevcut olur, çünkü onu takip edenlerde kalbinde yüreğinde vidan ve merhamet olacak sadece kendi mutluluğunu değil önce diğer insanların mutluluğunu düşünecek ve diğer insanlar mutlu olunca, kendiside mutlu olacaktır. İman ile merhamet ve vicdan bu kadar basit ve kolay anlaşılır bir hareket ve eylem yapısı ile tüm insanlığın mutluluğuna götüren bir eylem planıdır. 

Bundan gayrisi boş işlerle meşguliyet, mutluluğun kapısın açmayan, kapatan eylemler ve hareketlerdir. Seç beğen yaşa, ister yaşa, ister seç ol gönüllere ol paşa herkes olsun paşa yâda, yaşama mutlulukla huzursuzluk ile yaşa yok ol, seç seç beğen... Selam ve dua ile kardeşlerim.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Aşk İle Gel Mesafeler Ülkeler Şehirler Fetih Edelim Dedim...

Gönlünde beni oku beni bana anlat istedim, seni sevdim, anlat dedim beni bana, sende beni sevdim anlatayım dedim seni sana, seni sevmemi istemedin, seni sana anlatmamı istemedin, sevda yükünü almadın, hezeyanları aldın gönlüne terk ettin gittin. Sana yarınları mutlulukla gülümsetecek aşk yerine, hezeyanlarınla seni yok sayacak yarınlara koştun, sen bana beni öğret anlat dedim, bende seni sana öğreteyim aşk vadisinde dedim, kaçtın gittin.

Şehirlerimi sokaklarım mahallemi seninle kurdum, senin gözlerinle ışıklansın istedim, sen sessizliği yüklenerek, hezeyan ve hüsranların sokağına, şehrine sokaklarına koştun, avuçlarımda duamda hep sen vardın, inanmadın ya da korktun, masum olmayı seçmedin arzularının esiri oldun... Sende haklısın dünyada Leylalar mecnunlar kalmadı, Yusuflar, Züleyha'lar kalmadı...

Aşk sevda ile atmayan yürekler kaldı bu dünyada olsun biz farklı olabilirdik dinlemedin beni, hüsranların sana anlatır, çekeceğin kahrın karanlığının içinde... Olsun varsın Leylalar şehirde, mecnunlar çölde kalsın... Sol yanım boş olsa da, sol yanım hala sızlasa da, aşk meydanı hala benim, karanlık meydanlarda hala senin, arzularınla kurduğun şehirler senin, aşk ile kurduğum şehirler ise hala benim, senin arzularınla yıkılan dünyan yıkılınca hüsran içinde kalacaksın, koş gel benim dünyama orada yaşa ama bensiz yaşa, anla hatanı bil o zaman hatanı bil kıymetimi.Aşk ait gözlerinde sözlerinde ışık olmalı,yoksa boş gönülde boş olanla bir ömür hayat sürmez...

Aşk ile gel mesafeler ülkeler şehirler fetih edelim dedim,sen yalnızlığı keşif etmeye gittin.Ben kalabalıkların içinde yüreğinde aşk merhamet olanların şehrindeyim, sen yüreğine prangalar vuran yarını olmayan şehirleri seçtin gittin, ne diyeyim herkesin kendi seçimi, zorla güzellik olmuyor gülüm, sol yanım boş olsa da, sızım sızım sızlasa da, ben arzularını seçen değil Mecnununa, Leyla olanı arıyorum, bulamazsam da, Leyla olmaya aday olanı belki bulurum, belki oda benim gibi mecnununu arıyordur. Ben azdan çok olanı istiyorum, sen çoktan çok olanı istiyorsun, haydi rast gele, herkesin hayatı rast gele...

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Arkanda Gülümseyenler Kalmalı

Şöyle arkana

Gerine baktığında

Arkanda gülümseyenler kalmalı

Sana elveda demeden

Gülümseyen

Seni ardında

Gülümseyişinle takip edenler olmalı

Ondan sonra ölüm

Nedir ki gülüm

Geride kalanlara

Önden gidenlerle kavuşma değil mi?

Gülüm gül kokulum

Gurbet kahırdır

Diyenleri

Gurbet kavuşmaya

Hazırlıktır

Diye gülümsetmek

Kavuşmanın ilk

Kapısıdır diye

Gurbettekileri

Güldürtmek

Ağlayanları

Kavuşmanın

Vuslatın sahiline

Götüren olduğunu

Hatırlatmak var iken

Arkanda gülümseyenlere gülümserken

Ölüm nedir ki gülüm gül kokulum

Önden gidenlere

Arkadan gelenlere

Kavuşmak değil midir?

Gülüm gül kokulum

Hasretin

Yüreği yakan alevini

Alev değil

Özlemin kapısını olduğunu

Söyleyerek

Ağlayan gözlerdeki

Yaşı silmek var iken

Ölüm kaybetmenin zehri diye

Bilenlere

Gülümseyerek

Ölmek

Önden gidenlere

Arkadan gelenlere kavuşma diye

Söyleyerek güldürtmek var iken

Söyle gülüm ölmek nedir ki?

Kavuşmak değil midir?

Önden gidenlere

Arkanda gelenlere...

Şöyle arkana

Gerine baktığında gülümseyenler

Sana gülümserken

Arkanda gülümseyenler kalmalı

Sana elveda demeden

Gülümseyenler var iken

Ölüm nedir ki gülüm

Gül kokulum

Önden gidenlere

Arkadan gelenlerle

Buluşmak değil midir?

Pencere önünde

Menekşeler yetişirken

Umutlarını onunla

Yetiştir gülüm

Ölüm kavuşmak değil midir?

Gülüm gül kokulum

Üzülme

Seni bekliyorum

Geleceğini biliyorum

Ben beni bekleyenlere kavuştum

Sende kavuşacaksın

Sen pencerende

Gönlünde menekşeleri yetiştirmeye

Devam et

Gülüm gül kokulum

Mehmet Aluç -Kul Mehmet

Sen Sus Konuşma Konuşmak Sana Göre Değil

Bir şey söyleme sen

Sadece sus

Konuşmak sana göre değil

Nefret kusarken dilinde

Kin alevleri gözünde yanarken

Sus sen konuşma

Sen yürüdüğünde

Gecenin karanlığında

Gecenin karanlığı senden beyaz

Yıldızlar altında doğduğu

İçin doğduğuna pişman

Kalbinde gizlenen

Nefret tohumlarını

Dilin ile ekme

Sen sus konuşma

Konuşmak sana göre değil

Sana yakışmıyor

Ayaklarının altında toprak

 Toprak olduğuna pişman

Altında nefretini taşıyarak

Ezdiğin için

Gölge gibi

Nefretini taşıdığın

Adımlarınla sokakları kirletme

Adım atma tertemiz sokaklarda

Gönül kapısı sevgiye kapalı

Nefret ile dolmuş taşmış

Mihrabı yıkılmış

Viran olmuş gönlün ile bakma dünyaya

Çek git

Binlerce metre yerin altına

Yo hayır

Yerin altına yazık

Sen en iyisi

Ziyankâr bakışlarınla

Utanmaz adımlarınla

Göm kendini

Boktan bir mezara

Ancak oraya yakışırsın

İnsan yaşarken

Hiç utanmaz mı?

Hiç uyanmaz mı?

Nefretin uykusunda

Hiç uslanmaz mı?

Kendine aynadan bakarak

Nefretini görerek

Yaptıklarını görüp

İnsan hiç yanmaz mı?

Pardon insan dedim

Sen değilsin ki insan

Sen sus konuşma

Bir akarsu görüp

Akan berraklığında

O billur sesinden etkilenmez mi?

Doğru yine unuttum

Sen insan değilsin

Nefreti

Kini ile gezen

Bir ceset torbasısın

İnsanlara

Kendisine

Topluma faydası yerine

Zararı olan

Bir yaratıksın

Adı sanı bilinmeyen

Canı sevmeyen

Cananı sevmeyen

Kendini sevmeyen

Zaman döner devran döner

Ecel gönül evine girer

Feryadı ile gönül evine ateşler düşer

Yaşadığın

Taşıdığın candan bıkarsın

Ağlarsın yolda kurtaran arasın

Ne gelen olur ne giden

Azabınla hoş vakit geçiresin

Haydi, ye ye bitmez azabın

Afiyet olsun sana

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sen Adam Olamazdın Olamazsında

Karşıdan bakınca ekşi suratını görünce
Adam olmadığını anladım
Gönlünde nefreti
Kabaran nefsin iştahını görünce
Senin adam olmadığını hemen anladım
İnsanlara gülümsemeyişini
Kazandıklarında gözünün oluşunu
Adım atarken sinsi sinsi yürümeni hiç sevmedim
Sokak kaldırımlarında yürürken
Kaldırım taşlarının utanç içinde ezildiğini
Yüreğindeki ağır fikirsiz değerlerin ağırlığında
Ezilişini görünce,
Adam olmadığını anladım
Sen hayatında hiç gülümsemedin ki
Hiç kimseyi
Bir çocuğu dahi sevmedin ki
Sadece kendini sevdin
Gerisini düşman gördün
Önüne geleni ezdin geçtin
Baharda açan çiçekleri hep ezdin
Eline bir tane alıp koklamayı bile beceremedin
Tek derdin daha çok kazanmak
Kazandığını ölünce
Ardında değersiz bir parça olarak bırakmak
Zaten karşıdan bakınca adam olmadığını anladım
Adam kılığında bir şeytan olduğunu anladım
Yağan yağmurun topraktaki kokusunu
Umudun gönülde çiçek açan yapraklarını
Hep kopardın
Umut adına ne varsa yıktın geçtin
Kendi umutların hariç
Zaten seni hiç sevende çıkmadı
Yüzünü görmek istemeyenler
Yüzünü hep gerisin geriye döndü
Gelişini
Gidişini
Nefes alışını
Hiç sevmediler
Hep öküzün trene baktığı gibi
Öküzleşmesine baktın
Vatan
Millet
İnsanlık yoktu sende
Sadece kasanı
Alev ateşi
İle cehennem ateşi ile doldurmak
Vardı
Onula bilmedin
Ama ölüm gelip ensende tutunca
Eyvah eyvah feryadı içinde
Bileceksin
Kasandaki alevlerle
Yanacaksın sonsuza kadar
Yanacaksın yaktığından fazla kat kat
Sonsuza kadar yanacaksın
Duyan olmayacak
Senin duymadığın gibi
Zaten ilk gördüğümde
Anlamıştım
Sen adam olamazdın
Olamazsında
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Gel Haydi Dost Gel Gayri

Yeter artık ayrılık dost gel gayri

Ayrılığın bize inan yok hayrı

Ayrılık defterinde,

Temiz sayfa kalmadı gel gayri

Dostluğun güzelliği olsun,

 Bize rehber dön gel gayri

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı

 Gel dost haydi dost gel gayri

Seherde ayrılık rüzgârı eser

Eserde bağrımı deler geçer

Derdime dermanı gelişin iyi eder

Ayrılık ateşi yanmasın yeter

Yüreklerdeki yangın sönsün,

Gel gayri yeter haydi

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı

 Gel dost haydi dost gel gayri

Ah çekerim sensiz yüreğim yanar

Hançer saplanmış yüreğime kanar

Senden gayrisi bu yaramı mı sarar

Ayrılık inan ömrümüze zarar

Dostluk yolunda buluşalım bize bu yarar

Gel gayri yeter haydi

Ayrılık hançeri yerine,

Aşk hançeri saplansın yüreğimize gel haydi

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı

 Gel dost haydi dost gel gayri

Kul Mehmet'im dertler yüreğim yakar

Gel dost gayri düşman uzakta bize bakar

Gönlüme hüzün çöktü kaldım ben naçar

Gönül seni ister her gün yoluna ağlayarak bakar

Ne sabır kaldı ne yürümeye takatim var

Bu bedende can çıkmadan gel gayri

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı

Gülerek yaşadığım günüm olmadı

Dilsiz diller dillensin gel haydi

 Gel dost haydi dost gel gayri

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kaybettim Gökyüzünden Önce Yeryüzünde Aşkımı Ben...

aşk mı beni tanımıştı

ben mi aşkı tanımıştım

yaşım on altı

terlerken bıyıklarımın gölgesinde

yüreğim uçarken

güvercinlere inat gökyüzünde

içindeki o taptaze aşk ile

ben mi uçtum

yüreğim mi tek başına uçtu

yoksa hepimiz mi uçtuk

utangaç boynu önünde

ses kısık

haykırsan aşkı be salak

o zamanlar haykırmak yoktu

yolların toz isi vardı

çamuru vardı

gülen insanların temiz yüreği vardı

ama bazıların hala yoktu

şimdilerde olmayanlar gibi

gökyüzüne bakardım

benden önce yüreğimi

uçuran aşkın arkasında

benden önce sevdiğimin koynuna giren

sessiz

seni seviyorum cümlesinin

boynu bükük duruşu ile

rüzgârlar yüreğimi sökercesine eserdi

yüreğimi benden önce alan

rüzgâra yetişemezdim

aşkımı da haykıramazdım delikanlı gibi

utanırdık

neden utanırdın

sevmekten

evet

sevdiğimizi haykırmaktan evet

YIL 1978

O yıllarda öyle her söz söylenmezdi

öyle her halayın başında oynanmazdı

her sofranın başına ortasına oturulmaz

en sonuna oturulurdu

oturdukta ne oldu

aşkım benden önce

beni terk etti gitti

yüreğimde acısını bıraktı gitti

kim duydu acımı

kim gözyaşlarımı gördü sildi

kim halimi anladı

hiç kimse

hiç kimse için

aşkımı söyleyemedim

kısık sesler içinde kayboldum

hani delikanlı yanım

sende benden önce korkak çıktın

gökyüzüne hala bakarım

o günlerin izini ararım

Ama boşuna bakarım

gidenin arkasında

kaçanın arkasında

ancak gözyaşı dökülür

bende dökerim hala

yüreğim sızlar

kim bilir

sus büyükler yanında

anne banan yanında konuşma

ayıp diyenler için

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı

artık gecelerim zemheri geceleri

güneş doğsa karını eritemeyecek

saplandı o hançer

çıkamaz yerinde

geçti gitti

bir deli rüzgâr

aldı götürdü

elimden aşkımı

koşamadım ayıp olur diye

haykıramadım

büyüklerim duyar diye

şimdi bağırsam ne fayda

toprak gibi sessiz oldum

toprak gibi bereketli olamadım

yüreğimdeki toprakta yetişenler kurudu

benim gibi

yağmur yağsa da yeşertemez artık

çünkü yüreğimde beni canlı

diri tutan aşk gitti

içi boş kaldı

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

ırmağa değil okyanusa düştü

aşkım ile söyleyemediğim

yüreğime sığmayan sözlerim

kurtlar kuşlar kaptı o güzel

uykusuz gecelerde

söylemek için biriktirdiğim sözleri

geride ne kaldı

içi boş bir ben

içi boş bir o kaldı mı bilmem

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

aşktan hicret etmiş gönlüm

yolunu izini kaybetmiş yüreğim

değerini gidişi ile kaybetmiş

yüreğinin sahibini kaybeden bir yürek

kanayan ve kırılan kanatlarım

hala kırık hala kanar

damla damla her saniye

yıkar beni

diz çöktürür sancısı ile

bağırmak istesem de bağıramam

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

Mevsimler yazmış

kim diyor

bende hep kış

gündüzler güneş doğunca

ışık olurmuş dünya

benimki niye karanlık

kendim karanlıkta bıraktım

çevremde kuşlar bile uçmuyor

kargalar bile uğramıyor

gönül tarlamın etrafına

benim gibi viran olmaktan korkuyorlar

haklılar

çok haklılar kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

ağlasam artık gözlerinde yaş mı kaldı

söyleyecek söz mü kaldı hepsi lal oldu

adım atacak hal mi kaldı

gidişi ile dizlerim kırıldı

hala kırık

yerden kaldıran mı oldu

anlayan mı oldu

kısık sesimle kendim duyduğum

seni seviyorum

sözünü söylemekten korkan

seni duyan mı oldu

anlayan mı oldu

yüreğimde o ukde

her gün saplar hançerini

sen

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı der

saplar acımasızca hançeri yüreğime

bari bir gün sus be kapat o ağzını

yine hançerini saplayacaksan sapla

ama yok hala söyler

yüreğim ile kanadımın

kanadığını görmez

feryadımı sancımı duymaz

vuruda vurur

gerçi alıştım artık

hissetmiyorum

hiç bir şeyi

çünkü ben

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

beden dersen nerede kaldı

his duygu

bakış dersen eller aldı

bir içi boş gönül ile ruh kaldı

o da nefes almak için

gerisini ben yıllar önce

kaybettim ben

ben ise evet ben çok acı ama

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı.

Mehmet Aluç -Kul Mehmet-

Kuşkucu Olmayan, Analiz Etmeyen, Düşünmeden Karar Vermenin Pişmanlığı!

İnsanoğlu dünyaya gelirken ona yüklenilen değerler için yaşar, yok eğer bu değerler için yaşamıyorsa onun insanlığından düşünce ve fikirlerinden söz etmek değersiz boş safsatadır... İnsan vatan için bayrak için namus için ülkesinin geleceği ve insanların mutluluğu için savaşmıyor ve bu güzellikleri yüreğinde taşımıyorsa ona insan demek çok zordur. Kuşku dolu fikirsiz fikirlerin peşinde koşarak insanların hayatını hiçe sayanlarla birlikte olmak en adi şerefsizlikten başka bir şey değildir. Başkalarına vicdanını ve fikrini satanlar kendi haklarını da savunamazlar, her haksızlıkta sükûnet içinde başını öne eğerek kabul ederek zilleti yaşar, yaşattığı zillet gibi!


Aşırı duygusallığını da satmış olduğu için hiç bir şey hissetmesine imkân verilmeyen bu insan sadece bir "KUKLADIR".hiç bir zaman kendi temel düşüncesinin temeline dayanmayan fikirsizliklerin içinde gel git, emredersiniz efendim saçmalığı içinde ömrünü heder edecektir ve çok yazıktır! Onu kukla olarak kullananlar kuşkucular aç gözlüler doymazlar fikirsizler, kendilerine karşıt olanları böylesine kuklaları kullanarak maşa vaziyeti olarak kullanmakta, nefreti ile kazancına göz dikileceği endişesi ile hayvandan daha aşağı duygularla saldırmaya devam edecektir. Gerçek olmayan safsata fikirsizliklerle gerçek olmayan fikirlerden çok uzak toplumda kendisi hariç diğerlerinin yaşamını olanaksız çekilmez hale sokmaya devam edecektir.


Haset'i ile yıkmaya devam edeni yıkmak gerekir ona merhamet etmek, merhamete zulümdür. Gaddar olana yumuşak davranmak alttan almak onu iyice azıtacak ve yoldan çıkaracaktır, baskı altında tutmaya çalışanı daha güçlü bir baskı ile üzerine yürüyerek yaptığının daha fazlası ile dersini vermek insanlık görevimizdir. Her rakip gördüğüne zulüm etmek ve ona seyirci kalmakta, zulme ortaklık etmektir.


Birde zulüm yapanların fikirlerini benimseyen akılsız fikirsiz tayfası, onların eylemlerini sırf onlar gibi haset içinde oldukları için, soyut olarak algısız algıları ile algılayarak, kendi fikrine yardımcı oluyormuş safsatası ile olduğuna inanarak, hem kendini kandırır ve bir süre sonra o fikirsiz fikirlere karşı çıktığında gözlerini kırpmadan kendisini de yok ettikleri gerçeğini görür ama o zamanda iş işten geçmiş olur, kuşkucu olmayan, analiz etmeyen, düşünmeden karar vermenin pişmanlığını çok acı bir şekilde yaşayacak ve yalnız tek başına kalacaktır. İmtihan dünyası seç beğen yaşa, karşılığına razı ol ya mutlu yaşa, ya da köle olarak yaşa.

Mehmet Aluç -Kul Mehmet-