Sen Adam Olamazdın Olamazsında

Karşıdan bakınca ekşi suratını görünce
Adam olmadığını anladım
Gönlünde nefreti
Kabaran nefsin iştahını görünce
Senin adam olmadığını hemen anladım
İnsanlara gülümsemeyişini
Kazandıklarında gözünün oluşunu
Adım atarken sinsi sinsi yürümeni hiç sevmedim
Sokak kaldırımlarında yürürken
Kaldırım taşlarının utanç içinde ezildiğini
Yüreğindeki ağır fikirsiz değerlerin ağırlığında
Ezilişini görünce,
Adam olmadığını anladım
Sen hayatında hiç gülümsemedin ki
Hiç kimseyi
Bir çocuğu dahi sevmedin ki
Sadece kendini sevdin
Gerisini düşman gördün
Önüne geleni ezdin geçtin
Baharda açan çiçekleri hep ezdin
Eline bir tane alıp koklamayı bile beceremedin
Tek derdin daha çok kazanmak
Kazandığını ölünce
Ardında değersiz bir parça olarak bırakmak
Zaten karşıdan bakınca adam olmadığını anladım
Adam kılığında bir şeytan olduğunu anladım
Yağan yağmurun topraktaki kokusunu
Umudun gönülde çiçek açan yapraklarını
Hep kopardın
Umut adına ne varsa yıktın geçtin
Kendi umutların hariç
Zaten seni hiç sevende çıkmadı
Yüzünü görmek istemeyenler
Yüzünü hep gerisin geriye döndü
Gelişini
Gidişini
Nefes alışını
Hiç sevmediler
Hep öküzün trene baktığı gibi
Öküzleşmesine baktın
Vatan
Millet
İnsanlık yoktu sende
Sadece kasanı
Alev ateşi
İle cehennem ateşi ile doldurmak
Vardı
Onula bilmedin
Ama ölüm gelip ensende tutunca
Eyvah eyvah feryadı içinde
Bileceksin
Kasandaki alevlerle
Yanacaksın sonsuza kadar
Yanacaksın yaktığından fazla kat kat
Sonsuza kadar yanacaksın
Duyan olmayacak
Senin duymadığın gibi
Zaten ilk gördüğümde
Anlamıştım
Sen adam olamazdın
Olamazsında
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Gel Haydi Dost Gel Gayri

Yeter artık ayrılık dost gel gayri

Ayrılığın bize inan yok hayrı

Ayrılık defterinde,

Temiz sayfa kalmadı gel gayri

Dostluğun güzelliği olsun,

 Bize rehber dön gel gayri

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı

 Gel dost haydi dost gel gayri

Seherde ayrılık rüzgârı eser

Eserde bağrımı deler geçer

Derdime dermanı gelişin iyi eder

Ayrılık ateşi yanmasın yeter

Yüreklerdeki yangın sönsün,

Gel gayri yeter haydi

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı

 Gel dost haydi dost gel gayri

Ah çekerim sensiz yüreğim yanar

Hançer saplanmış yüreğime kanar

Senden gayrisi bu yaramı mı sarar

Ayrılık inan ömrümüze zarar

Dostluk yolunda buluşalım bize bu yarar

Gel gayri yeter haydi

Ayrılık hançeri yerine,

Aşk hançeri saplansın yüreğimize gel haydi

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı

 Gel dost haydi dost gel gayri

Kul Mehmet'im dertler yüreğim yakar

Gel dost gayri düşman uzakta bize bakar

Gönlüme hüzün çöktü kaldım ben naçar

Gönül seni ister her gün yoluna ağlayarak bakar

Ne sabır kaldı ne yürümeye takatim var

Bu bedende can çıkmadan gel gayri

Ağlamaktan gözümde yaş kalmadı

Gülerek yaşadığım günüm olmadı

Dilsiz diller dillensin gel haydi

 Gel dost haydi dost gel gayri

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kaybettim Gökyüzünden Önce Yeryüzünde Aşkımı Ben...

aşk mı beni tanımıştı

ben mi aşkı tanımıştım

yaşım on altı

terlerken bıyıklarımın gölgesinde

yüreğim uçarken

güvercinlere inat gökyüzünde

içindeki o taptaze aşk ile

ben mi uçtum

yüreğim mi tek başına uçtu

yoksa hepimiz mi uçtuk

utangaç boynu önünde

ses kısık

haykırsan aşkı be salak

o zamanlar haykırmak yoktu

yolların toz isi vardı

çamuru vardı

gülen insanların temiz yüreği vardı

ama bazıların hala yoktu

şimdilerde olmayanlar gibi

gökyüzüne bakardım

benden önce yüreğimi

uçuran aşkın arkasında

benden önce sevdiğimin koynuna giren

sessiz

seni seviyorum cümlesinin

boynu bükük duruşu ile

rüzgârlar yüreğimi sökercesine eserdi

yüreğimi benden önce alan

rüzgâra yetişemezdim

aşkımı da haykıramazdım delikanlı gibi

utanırdık

neden utanırdın

sevmekten

evet

sevdiğimizi haykırmaktan evet

YIL 1978

O yıllarda öyle her söz söylenmezdi

öyle her halayın başında oynanmazdı

her sofranın başına ortasına oturulmaz

en sonuna oturulurdu

oturdukta ne oldu

aşkım benden önce

beni terk etti gitti

yüreğimde acısını bıraktı gitti

kim duydu acımı

kim gözyaşlarımı gördü sildi

kim halimi anladı

hiç kimse

hiç kimse için

aşkımı söyleyemedim

kısık sesler içinde kayboldum

hani delikanlı yanım

sende benden önce korkak çıktın

gökyüzüne hala bakarım

o günlerin izini ararım

Ama boşuna bakarım

gidenin arkasında

kaçanın arkasında

ancak gözyaşı dökülür

bende dökerim hala

yüreğim sızlar

kim bilir

sus büyükler yanında

anne banan yanında konuşma

ayıp diyenler için

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı

artık gecelerim zemheri geceleri

güneş doğsa karını eritemeyecek

saplandı o hançer

çıkamaz yerinde

geçti gitti

bir deli rüzgâr

aldı götürdü

elimden aşkımı

koşamadım ayıp olur diye

haykıramadım

büyüklerim duyar diye

şimdi bağırsam ne fayda

toprak gibi sessiz oldum

toprak gibi bereketli olamadım

yüreğimdeki toprakta yetişenler kurudu

benim gibi

yağmur yağsa da yeşertemez artık

çünkü yüreğimde beni canlı

diri tutan aşk gitti

içi boş kaldı

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

ırmağa değil okyanusa düştü

aşkım ile söyleyemediğim

yüreğime sığmayan sözlerim

kurtlar kuşlar kaptı o güzel

uykusuz gecelerde

söylemek için biriktirdiğim sözleri

geride ne kaldı

içi boş bir ben

içi boş bir o kaldı mı bilmem

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

aşktan hicret etmiş gönlüm

yolunu izini kaybetmiş yüreğim

değerini gidişi ile kaybetmiş

yüreğinin sahibini kaybeden bir yürek

kanayan ve kırılan kanatlarım

hala kırık hala kanar

damla damla her saniye

yıkar beni

diz çöktürür sancısı ile

bağırmak istesem de bağıramam

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

Mevsimler yazmış

kim diyor

bende hep kış

gündüzler güneş doğunca

ışık olurmuş dünya

benimki niye karanlık

kendim karanlıkta bıraktım

çevremde kuşlar bile uçmuyor

kargalar bile uğramıyor

gönül tarlamın etrafına

benim gibi viran olmaktan korkuyorlar

haklılar

çok haklılar kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

ağlasam artık gözlerinde yaş mı kaldı

söyleyecek söz mü kaldı hepsi lal oldu

adım atacak hal mi kaldı

gidişi ile dizlerim kırıldı

hala kırık

yerden kaldıran mı oldu

anlayan mı oldu

kısık sesimle kendim duyduğum

seni seviyorum

sözünü söylemekten korkan

seni duyan mı oldu

anlayan mı oldu

yüreğimde o ukde

her gün saplar hançerini

sen

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı der

saplar acımasızca hançeri yüreğime

bari bir gün sus be kapat o ağzını

yine hançerini saplayacaksan sapla

ama yok hala söyler

yüreğim ile kanadımın

kanadığını görmez

feryadımı sancımı duymaz

vuruda vurur

gerçi alıştım artık

hissetmiyorum

hiç bir şeyi

çünkü ben

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı ben

beden dersen nerede kaldı

his duygu

bakış dersen eller aldı

bir içi boş gönül ile ruh kaldı

o da nefes almak için

gerisini ben yıllar önce

kaybettim ben

ben ise evet ben çok acı ama

kaybettim gökyüzünden önce

 yeryüzünde aşkımı.

Mehmet Aluç -Kul Mehmet-

Kuşkucu Olmayan, Analiz Etmeyen, Düşünmeden Karar Vermenin Pişmanlığı!

İnsanoğlu dünyaya gelirken ona yüklenilen değerler için yaşar, yok eğer bu değerler için yaşamıyorsa onun insanlığından düşünce ve fikirlerinden söz etmek değersiz boş safsatadır... İnsan vatan için bayrak için namus için ülkesinin geleceği ve insanların mutluluğu için savaşmıyor ve bu güzellikleri yüreğinde taşımıyorsa ona insan demek çok zordur. Kuşku dolu fikirsiz fikirlerin peşinde koşarak insanların hayatını hiçe sayanlarla birlikte olmak en adi şerefsizlikten başka bir şey değildir. Başkalarına vicdanını ve fikrini satanlar kendi haklarını da savunamazlar, her haksızlıkta sükûnet içinde başını öne eğerek kabul ederek zilleti yaşar, yaşattığı zillet gibi!


Aşırı duygusallığını da satmış olduğu için hiç bir şey hissetmesine imkân verilmeyen bu insan sadece bir "KUKLADIR".hiç bir zaman kendi temel düşüncesinin temeline dayanmayan fikirsizliklerin içinde gel git, emredersiniz efendim saçmalığı içinde ömrünü heder edecektir ve çok yazıktır! Onu kukla olarak kullananlar kuşkucular aç gözlüler doymazlar fikirsizler, kendilerine karşıt olanları böylesine kuklaları kullanarak maşa vaziyeti olarak kullanmakta, nefreti ile kazancına göz dikileceği endişesi ile hayvandan daha aşağı duygularla saldırmaya devam edecektir. Gerçek olmayan safsata fikirsizliklerle gerçek olmayan fikirlerden çok uzak toplumda kendisi hariç diğerlerinin yaşamını olanaksız çekilmez hale sokmaya devam edecektir.


Haset'i ile yıkmaya devam edeni yıkmak gerekir ona merhamet etmek, merhamete zulümdür. Gaddar olana yumuşak davranmak alttan almak onu iyice azıtacak ve yoldan çıkaracaktır, baskı altında tutmaya çalışanı daha güçlü bir baskı ile üzerine yürüyerek yaptığının daha fazlası ile dersini vermek insanlık görevimizdir. Her rakip gördüğüne zulüm etmek ve ona seyirci kalmakta, zulme ortaklık etmektir.


Birde zulüm yapanların fikirlerini benimseyen akılsız fikirsiz tayfası, onların eylemlerini sırf onlar gibi haset içinde oldukları için, soyut olarak algısız algıları ile algılayarak, kendi fikrine yardımcı oluyormuş safsatası ile olduğuna inanarak, hem kendini kandırır ve bir süre sonra o fikirsiz fikirlere karşı çıktığında gözlerini kırpmadan kendisini de yok ettikleri gerçeğini görür ama o zamanda iş işten geçmiş olur, kuşkucu olmayan, analiz etmeyen, düşünmeden karar vermenin pişmanlığını çok acı bir şekilde yaşayacak ve yalnız tek başına kalacaktır. İmtihan dünyası seç beğen yaşa, karşılığına razı ol ya mutlu yaşa, ya da köle olarak yaşa.

Mehmet Aluç -Kul Mehmet-

Ne Gereği Var Ki

Tut ki karanlıklarda gülümsemene hasret kaldım

Günahlarım başaklar gibi boyumu aşmış

Sen yanımdan olmadıktan sonra hayal etmek neye yarar

Tövbe kapısına varmadıktan sonra günahın âlemi aşmış ne yarar

Seni kalbimde saklamak neye yarar bana gülümsemedikten sonra

Senin hayatın sana benim hayatım bana der çeker giderim

Ses çıkmayan kara toprak gibi sessizce sarmayınca

Yağan yağmur gibi akan gözyaşlarımı silmeyince ağlayınca

Yaraların kangren olup da merhem olup sürmedikten sonra

Sen bana yar olmamışsın ben sana yar olmamışım neye yarar

Aynı evde buzdolabı gibi odalarda yatmaya ne gerek var

Seni kalbimde saklamak neye yarar bana gülümsemedikten sonra

Senin hayatın sana benim hayatım bana der çeker giderim

Yaşarken birbirimizi sevmedikten sonra

Boşuna yaşamaya ne gerek var

Sen benden ben senden korkarak kaçtıktan sonra

Yolların yol olmasına ne gerek var

Yolda düzgün yürüyen olmadıktan sonra

Her yola çıkışında seni korku ile bekleyeceksem dönmeni

Seni sevmenin ne gereği var bana gülümsemedikten sonra

Artık sevmeye ne gerek var sen sevilmeyecek biri olduktan sonra

Seni kalbimde saklamak neye yarar bana gülümsemedikten sonra

Senin hayatın sana benim hayatım bana der çeker giderim

Mehmet Aluç -Kul Mehmet-

Bugün günlerden pazar

 Bugün günlerden pazar

Herkes okuryazar

Lakin ne okuyan var biraz

Ne de yazılana itibar eden az

Sen istediğin kadar yaz

Okuyan yok herkes göz ucu ile bakar

Okumaktan bilmeme niye kaçar

Al sana bol beğeni ey yazar

Yazar istemez bol beğeni okunsun ister az biraz

Okuyan olmayınca yazar solar

Sen istediğin kadar yaz

Ne okuyan var olsa da az

Herkesin elinde yok saz çaldığım der hala saz

Tavuk yer der yediğim kaz

Sen istediğin gibi emek ver yaz

Okuyan yok olsa da dersin biraz

Herkeste var inanılmaz naz

Hala eli boş der çaldığım saz

Elinde yok saz işte elin boş anlamaz

Yazar bembeyaz düşleri ile yazar

Okuyucularıdır gönlü bembeyaz

Yazarda olmaz imtiyaz

Okuyucu anlar biraz

Olamamak gerek birazda bağnaz

Yazar ile okuyucu olmaz hiç kurnaz

Yazılanları az okusa biraz

Yazardır dil saz yani gönül yapan

Yazdıkları olamaz saçma sapan

Okuyucudur yazarı seçkin yapan

Okuyucudur yazar için candan okuyan

Yazar ile okuyan elinde geleni yapan

Şartlar çok zordur bilir okuyan yazan

Okuyucudur yazar ile birlik beraberlik yapan

İyilikleri gönüllere beraber yayan

Ah okuyucu olarak az daha okusak

Haksızlık karşısında susmasak

Yüreğimizde olsa az yumuşak

Nefreti olan yumuşak gönlü eder istismar

Nefret kusanları ellerimizle yakalasak

Nefretinin içine merhamet katsak

Neyse çok uzun oldu

Sanki yazar yazdı da dünyamı değişti biraz

Olan yine vatandaşa oldu her yaz

Yine günlerden pazar

Kul Mehmet'im

Sen yine yaz okuyan çıkar biraz

Dünya güzelliklerle değişir

Okuyan gönüllerce biraz

Okuyanlara verdim selam

Dertlere olalım el ele derman

Dilde çıkmasında yalan

Okuyuculara olalım hayran

Mutlu okuyucu ile devam etsin devran

Çok eyledik kelam

Haydi, yazmaya okumaya devam

Herkese bol bol gönülden selam

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Koşsun Can Bulan

Hayat yolunda giden yolcu

Sanma hayat anlaşılmaz ve tuhaf yorucu

Bağışlama ile olsan yargılamazsan olursun coşturucu

İman sana nimet iman ile güldür âlemi budur doyurucu

İmanını gören imansız olan

İmansızlığına ağlasın yolda yolsuz kalan

İman içinde olmaya koşsun can bulan

Merhametli ol

Merhametle ver kararını ey iman ile olan

Bu yalan dünyada misafirsin

Sev güzel insanı merhameti güzel emeli

Güneş görünmez olur bakarsın ne demeli

Tüm kızıllığı ile kaybolur aniden

Çöker bir alacakaranlık ey ani giden

Sağı solu görür gibi olursun önünü görmeyen

Aniden bir bakarsın

Koyu kapkaranlık oluverir ortalık birden

Gelen ecel ile ömür istemeden

İnsan cahildir

Çoğu zaman kâmildir

Ölümü bekleriz

Solgun bakışla

Ölüm gibi gülümsetmeden

Ölüm gibi olmayan hayatta

Var mıdır bu âlemde ölüm gibi

Sonsuz hayata götüren var mı?

Devran değil bizim merhamettir bizim

Derttir bizim gülümsetmek bizim

İman ile gezmeli iki gözüm

Sana geçer sözüm

İmandan başka yok çözüm

Muhabbet âleminde hazan gibi solma

İmansızlığa sakın yol olma

İşte dünyaya geldik

İşte dünyadan gittik

Ne kaldı merhametten başka

Yürümek gerekmez mi sevmek ile aşka

Nedir gönülde giden başka

Merhametsiz eli çek candan

Merhamet akıyor cümle kandan

Merhametini kaybetme bir andan

Can ölüme revan giderse ne kalır geriye candan

Kalmasın kuru bir virane gönül arkadan

Can ecel ile itibara bakmadan uçtu gitti bu dünyadan

İtibar merhamet ile ölçülür gerisi boştur bu canda

Merhametsiz ruhta nöbet tutan can olur yalan

Merhametle nöbet tutan can cümle gönül hayran olur inan

Şebnem damlasın gönüllere elinde

Canı terk edecek başka dermanın mı var

Her gönül'e koşar gönül başka dostun mu var

Rüzgâr olsa da yolda sert

Az olsa da gönülde dert

Gülümseyerek def et olma namert

Her zaman ol sen cömert ey gönlüm

Yıkarsın olursan aşırı sert

Sana geldi gülümseyerek dert

Gülümseyerek al olma sakın sert

Merhametle merhametsizliğin

İçini dışa dışını içine çevirme

içini dışa dışını içine çevirme ile

Merhametsizlik değişmez

Merhamet değişmez

Sen değişirsin bu âlemde ancak

Merhametle ey gönlüm

Ey Kul Mehmet kızıl gül gibi kızma

Kızıl gül gibi kok ey gönlün ile

Nefreti sakın yazma

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Umutlarına Umutsuzluğun Kefenini Biçen İnsanlığımız Battı O Sahilde Aylanım

Dolu dolu hayallerle çıktın yola sen ailen ile ey aylanım

Büyük bir umutla bindin ölüm kokan sandala aslanım

Bilemedin insanlar aç gözlü hoşça kal demeden yok ediyor insanlığı

Bırakıp gittin dolu dolu hayallerle yitirdiğin yüreğinle bizi yüzümüze tükürerek

Sırtını insanlığımıza dönerek terk ettin gittin sonsuz cennete

Yakıştı insan olmayan bizlerin arasında ayrılıp gitmen

Bir hoşça kal demeyi mutluluğu sana çok gören biz vicdansızlara

Sırtını dönerek gidişin yüreğimize bomba gibi düştü

Ama biz yine ayıkamadık umutsuzluk eken umutsuzluğumuzla baş başa kaldık

Umutlarına umutsuzluğun kefenini biçen insanlığımız battı o sahilde Aylanım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Af Et Bizi Aylanım

Ruhumuzun açık kapısı sevgi ile vardır bilirdik yanılmışız Aylanım

Ruhumuzda yokmuş kapısı da nefret kin ile kapalıymış hatırlattın Aylanım

Nefret kin arkasında dünya malına sevgi diye yaşadığımız boş serüvenmiş

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Şehla değil gözlerimiz bin yerden kusurlu kör görmez

Yelkeni kopmuş kayık gibi yüreğimiz seni sahile ölüme attı

İnsanlığımız seni sahile ölüme attı arkasında gitti yattı

Bin bir hayallerinin içine insan olmayan insanlığımız acı zehir kattı

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Aslında bir palavra insanlığımız gönlümüz hayatımız adımlarımız palavra

Yüreğimizde varmış kör gözle görmeyiz derinden açık yara

Sen düştün ana karaya biz düştük cehennemden çukura

İnsanlığımız etmezmiş gösterdin bize beş para

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Sen bencilliğimizle yalancılık kendimizi beğenmişlikle çocukluk dalını kırdın yıkıldın

Dalgalar seni değil bizleri yuttu senden önce anlayamadık kendimizi insan saydık yanıldık

Kanatlandın cennete uçtun merhametin sahibi Yüce Allah'a ulaştın, biz nefret ile kaldık

Kul Mehmet'im der ki insanlığımız etmezmiş gösterdin bize beş para

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Aylan (Akrostiş)

Aylanım sırtını döndün insanlığa cennete gittin

Yüreksizliğimizle bize küstün Rahmana yöneldin gittin

Lal oldu dilimiz gönlümüz nasıl dayandın sen o verdiğimiz çileye

Anladın sen bizi biz seni anlamadan sırtını dönüşün anlattı bizi bize

Ne zormuş senin insansızlığımızdan azat olman, yaşadığımız azapmış anladık gidişinle

Aylanım sırtını döndün insanlığa cennete gittin

Yakışmadı bu bize insanlığımıza gidişinle bizlere neler dedin

Lakin hala anlayamadık hala kavgadayız birbirinizi sevin dedin

Aylanım melekler saf saf üzerine indi yüreğimiz bu sevinçle az söndü

Ne zormuş senin insansızlığımızdan azat olman, yaşadığımız azapmış anladık gidişinle

Aylanım sırtını döndün insanlığa cennete gittin

Yoktu sana karşı insanlığımız insanlık adına

Lal oldu insanlığımız sen bizden önce vardın nurdan cennet katına

Aylanım şimdi vardın işte merhametin tadına

Ne zormuş senin insansızlığımızdan azat olman, yaşadığımız azapmış anladık gidişinle

Aylanım sırtını döndün gittin, kalemimde bana sırtını döndü

 Yazamadım kaç gündür seni yazamadım kalemimde bana küstü

 Lakin bugün sen cennette güldün kalemimde bana güldü

Ağlasam da çare olur mu seni unutanlarla beraber yaşadığım için

Ne zormuş senin insansızlığımızdan azat olman, yaşadığımız azapmış anladık gidişinle

Mehmet Aluç- Kul Mehmet-

Aylanım sahilde sen değil İnsanlığımız öldü...

Aylanım sırtını döndün bize küstün gittin ,biliyorum vicdanlarımız gönlümüz kaos içinde,sana sahip çıkamadık,nur yüzünü güldüremedik,kaydın gittin elimizde sahilde kumların üstünde,sen cennete uçtun,biz seninle pişmanlığımızın karanlığında bir ışık ararken senin gülümseyen ışığınla aydınlandık Aylanım...

Yüreğimiz kaos içinde,fikirlerimiz gönlümüz kaos içinde,yaktın bizi ayıktırdın gidişinle sırtını bize dönüşünle Aylanım...Babanı üç kuruş dolar uğruna sağlıksız sandal ile okyanus ortasında bıraktıran vicdansıza dur diyemedik,dersini veremedik Aylanım ,kaydın gittin ellerimizde Nur Cennete...Mazlumdun sadece rahat nefes alacak bir hayat istiyordun baban gibi,nefes aldırtmadı nefessiz kalasıcalar Aylanım...

Bir lokma ekmeğine göz diken vicdandan yoksunlar üç kuruşu olan babanın elinden,rahata ereceksiniz yalanı ile aldılar,yarı yolda okyanus ortasında bıraktılar,küsme bize Aylanım,sırtını dönme bize aylanım!Suçumuz çok büyük af et bizi Aylanım...
Gerçi bizler denizde şezlong üzerinde uzanmadık ama uzananlar şimdi rahat uzansınlar...Sana sahip çıkamayan Medeniyet fukarası zalim avrupa,şimdi timsah gözyaşlarını dökmeye başladı gidişinle Aylanım...Sen kıyıda öldün bizler evlerimizde senden önce öldük Aylanım...
Merhametin gerçek anlamını bilemedik öğrenemedik öğrense idik sen sahilde sırtını bize dönerek ölmezdin Aylanım... Aylanım merhametli bir insanın vasıflarını en doğru şekilde ne olduğunu gidişinle sırtını dönüşünle yüz üstü sahilde kumlara sarılışınla öğrettin,yaktın paramparça ettin yüreğimizi,utandık ağlayamadık,senden önce biz mezarlara gömüldük Aylanım...

Çocuklar sevgi ve merhametin kol gezdiği hakim olduğu mutluluk ortamlarda yetişirler ama biz sana bunu çok gördük,seni ölüme sürükleyen o vicdansız üç kuruş para ile vicdanını satanlara karşı çıkamadık Aylanım... Zayıf olanlar her zaman kuvvetli merhametli olanlar tarafından korunur kollanırlar Aylanım, gel gör ki biz senden önce merhameti birlik beraberliği kuvveti kaybettik,nefsimize yenik düştük,dünya malı zevki peşine düştük ,sana bir avuç toprakta oynama hakkını veremedik Aylanım...Biz senden önce öldük Aylanım,arkanda gözyaşı dökemedik,göz yaşı dökmek için yüreğimiz paramparça etmiştik biz kendi aramızda,gözlerimizi merhamete güzelliğe değil üç kuruş fazla kazanmak için karşımızdakinin kazancına takmıştık,seni göremedik Af et bizi aylanım af et Aylanım...

Cennettesin,bizleri bekleme orada olup olmayacağımız meçhul, bu paramparça merhametten eser olmayan yüreğimiz nur Kur'an ve nur sünnetten ayrı giden hayatımız ile...Ağlamak istiyorum ,istiyoruz ağlayamıyorum, ağlayamıyoruz! Bende bizde olması gereken yüreklerimiz, gönlümüz çalınmış işgal edilmiş,nefret kin dünya malı sevgisi ile...Af et bizi Aylanım af et...

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Doğru sebep doğruya Yanlış sebep Yanlışa götürür.

Sebebe yapışırken, doğru veya yanlış sebebi ayırmak da çok zordur. Sonuç şerre götürüyorsa yanlış sebebe yapışılıyor, sonuç mutluluğa birlik beraberliğe götürüyorsa doğru sebebe yapışılmıştır.

Âlemlere Rahmet Peygamber efendimiz s.a.v. (Ya Rabbi! Doğruyu bize doğru olarak göster ve ona uymayı bize nasip et ve yanlış, bozuk olan şeylerin yanlış olduklarını bize göster ve onlardan sakınmamızı nasip et! İnsanların en üstünü hürmetine bu duamızı kabul buyur!)

İnsan olarak bizi yaratan Yüce Allah c.c. bedenimize bizim ihtiyacımız olan her şeyi yükleyerek yaratmış ve bu dünya âlemine göndermiştir. Belli bir gayesi olan insan, gayesi dışına çıkar, kendi fikri nefsi için her şeyi istemeye kalkarsa, yanlış sebebe yapışarak yanlışlıklar uçurumuna doğru gider, kendi için yanlış olan insanlık için doğrudur ve bu yanlışlığı sonucunda, insanlara eziyet ederek hakkı olana razı gelmeyerek her istediğini yapmak zorunda kalacaktır yanlış yolda gittiği için. Ama yüce Allah insanı dünya âlemine gönderirken günde beş vakit ibadet etmesini, çalışarak alın teri dökerek kazanmasını, insanların hakkına tecavüz edilmemesini, muhtaç olanlara yardım edilmesini isteyerek doğru olan sebepler peşinde giderek, doğru yolda olmasını istemektedir, bu hem kendisi açısında hem de toplumun huzuru için çok önemlidir. 

Tarlada buğdayın yetişmesi ve hasat haline gelmesi için, tarlayı zamanında sürmek, tarlayı zamanı geldiğinde ekmek, ekini zamanı geldiğinde biçmek gerekir ki doğru sebep sonucunda emeğinin karşılığını alasın. Tarlayı sürmeden, ekin zamanı geldiğinde ekmeyen kişi hasat zamanında bir şey bekleyemez hali ile yanlış sebebe yapışan kul eli boş kalacak ve kendi geçimi için bu defa, helal kazananların kazancına göz dikecek ya çalacak veya zorla alacaktır, yanlış sebep yanlışa götürür toplumun huzurunu bozar. Doğru olan tüm Sebeplerin hepsi ilim yolunda ilerlemek ile aklıselim düşünmekle, kazanılan bu güzel yolun tecrübesi ile insan hakkına tecavüz edilmeyen hesaplarla olunacak güzelliklerdir. Bakın dünyaya, doğru giden bir yaşantı var mıdır, elimizi nereye atsak ya elimizi yakıyor ya gönülleri harap ediyor, insan değeri hiç kalmamış, insanlar kendi çıkarı için insanları utanmadan edepsizce katl ederken, yanlış sebepler yapışmalarının sonucunda dünyayı yaşanmaz hale getirmektedir. İşte burada doğru sebepleri bilenlerin devreye girmesi beklenirken onlarında sessiz kalınmasının sonucunda, doğru bildiğini sananlarda yanlış sebep de olanlara yardımcı olarak günahına ortak olmaktadır. 


Artık bundan sonra yapılan dualarda geçersiz olacaktır Yüce Allah c.c. katında, çünkü yanlışı bilenlerin yanlışını, doğru bilenler ona hatırlatmadığı ve yolundan çevirmediği için, onunla aynı kategoride olmayı seçmiş olmanın yanlışlığı ile aynı yolda yürümenin sebebine olanak verdikleri için aralarında hiç bir fark olmayacaktır. Netice olarak imtihan dünyasında olan kul için, Allah'u teâlâ, ezelde, kulları neyi ister, neyi talep ederlerse, istedikleri şeye kavuşmaları için, onlara uygun şartlar hazırlamış, sebepler yaratmış ve takdir etmiştir. Yani kul ister Yüce Allah ona sebep yaratır, seçim kulun ister veya yürür o yolu o kulun istediği şekilde yaratan Yüce Allah c.c.'dır. Sonuç itibarı ile seçtiği yolda yürüyen kulun günahı kendine aittir, başkasına ait değil. İnsanları öldürmek için yola çıkana o sebebi yaratan veya insanları mutlu etmek için yola çıkana kulun istediği sebebi yaratmak yüce Allah c.c. aittir, yürümek kula, sonuca koşan kulun seçimidir sonuçları. İmtihan dünyasında olmamız sebebi ile samimiyetimiz niyetimiz denenmekte, ona göre cennet ve cehennemi kazanmaktayız. Rabbim doğru sebebe yani insanları mutlu eden sebeplere yapışan kul olanlardan, yanlış sebebe yapışarak yanlış yola gidenlere de, yanlış yolda olduğunu söyleyen kullarından eylesin bizleri. Âmin. Selam ve dua ile.

Mehmet Aluç - Kul Mehmet-