Şiirlerin Konuşan Dili

Tut ki karanlıklarda gülümsemene hasret kaldım

Günahlarım başaklar gibi boyumu aşmış

Sen yanımdan olmadıktan sonra hayal etmek neye yarar

Tövbe kapısına varmadıktan sonra günahın âlemi aşmış ne yarar

Seni kalbimde saklamak neye yarar bana gülümsemedikten sonra

Senin hayatın sana benim hayatım bana der çeker giderim

Ses çıkmayan kara toprak gibi sessizce sarmayınca

Yağan yağmur gibi akan gözyaşlarımı silmeyince ağlayınca

Yaraların kangren olup da merhem olup sürmedikten sonra

Sen bana yar olmamışsın ben sana yar olmamışım neye yarar

Aynı evde buzdolabı gibi odalarda yatmaya ne gerek var

Seni kalbimde saklamak neye yarar bana gülümsemedikten sonra

Senin hayatın sana benim hayatım bana der çeker giderim

Yaşarken birbirimizi sevmedikten sonra

Boşuna yaşamaya ne gerek var

Sen benden ben senden korkarak kaçtıktan sonra

Yolların yol olmasına ne gerek var

Yolda düzgün yürüyen olmadıktan sonra

Her yola çıkışında seni korku ile bekleyeceksem dönmeni

Seni sevmenin ne gereği var bana gülümsemedikten sonra

Artık sevmeye ne gerek var sen sevilmeyecek biri olduktan sonra

Seni kalbimde saklamak neye yarar bana gülümsemedikten sonra

Senin hayatın sana benim hayatım bana der çeker giderim

Mehmet Aluç -Kul Mehmet-

Bugün günlerden pazar

Herkes okuryazar

Lakin ne okuyan var biraz

Ne de yazılana itibar eden az

Sen istediğin kadar yaz

Okuyan yok herkes göz ucu ile bakar

Okumaktan bilmeme niye kaçar

Al sana bol beğeni ey yazar

Yazar istemez bol beğeni okunsun ister az biraz

Okuyan olmayınca yazar solar

Sen istediğin kadar yaz

Ne okuyan var olsa da az

Herkesin elinde yok saz çaldığım der hala saz

Tavuk yer der yediğim kaz

Sen istediğin gibi emek ver yaz

Okuyan yok olsa da dersin biraz

Herkeste var inanılmaz naz

Hala eli boş der çaldığım saz

Elinde yok saz işte elin boş anlamaz

Yazar bembeyaz düşleri ile yazar

Okuyucularıdır gönlü bembeyaz

Yazarda olmaz imtiyaz

Okuyucu anlar biraz

Olamamak gerek birazda bağnaz

Yazar ile okuyucu olmaz hiç kurnaz

Yazılanları az okusa biraz

Yazardır dil saz yani gönül yapan

Yazdıkları olamaz saçma sapan

Okuyucudur yazarı seçkin yapan

Okuyucudur yazar için candan okuyan

Yazar ile okuyan elinde geleni yapan

Şartlar çok zordur bilir okuyan yazan

Okuyucudur yazar ile birlik beraberlik yapan

İyilikleri gönüllere beraber yayan

Ah okuyucu olarak az daha okusak

Haksızlık karşısında susmasak

Yüreğimizde olsa az yumuşak

Nefreti olan yumuşak gönlü eder istismar

Nefret kusanları ellerimizle yakalasak

Nefretinin içine merhamet katsak

Neyse çok uzun oldu

Sanki yazar yazdı da dünyamı değişti biraz

Olan yine vatandaşa oldu her yaz

Yine günlerden pazar

Kul Mehmet'im

Sen yine yaz okuyan çıkar biraz

Dünya güzelliklerle değişir

Okuyan gönüllerce biraz

Okuyanlara verdim selam

Dertlere olalım el ele derman

Dilde çıkmasında yalan

Okuyuculara olalım hayran

Mutlu okuyucu ile devam etsin devran

Çok eyledik kelam

Haydi, yazmaya okumaya devam

Herkese bol bol gönülden selam

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Hayat yolunda giden yolcu

Sanma hayat anlaşılmaz ve tuhaf yorucu

Bağışlama ile olsan yargılamazsan olursun coşturucu
İman sana nimet iman ile güldür âlemi budur doyurucu

İmanını gören imansız olan

İmansızlığına ağlasın yolda yolsuz kalan

İman içinde olmaya koşsun can bulan

Merhametli ol

Merhametle ver kararını ey iman ile olan

Bu yalan dünyada misafirsin

Sev güzel insanı merhameti güzel emeli

Güneş görünmez olur bakarsın ne demeli

Tüm kızıllığı ile kaybolur aniden

Çöker bir alacakaranlık ey ani giden

Sağı solu görür gibi olursun önünü görmeyen

Aniden bir bakarsın

Koyu kapkaranlık oluverir ortalık birden

Gelen ecel ile ömür istemeden

İnsan cahildir

Çoğu zaman kâmildir

Ölümü bekleriz

Solgun bakışla

Ölüm gibi gülümsetmeden

Ölüm gibi olmayan hayatta

Var mıdır bu âlemde ölüm gibi

Sonsuz hayata götüren var mı?

Devran değil bizim merhamettir bizim

Derttir bizim gülümsetmek bizim

İman ile gezmeli iki gözüm

Sana geçer sözüm

İmandan başka yok çözüm

Muhabbet âleminde hazan gibi solma

İmansızlığa sakın yol olma

İşte dünyaya geldik

İşte dünyadan gittik

Ne kaldı merhametten başka

Yürümek gerekmez mi sevmek ile aşka

Nedir gönülde giden başka

Merhametsiz eli çek candan

Merhamet akıyor cümle kandan

Merhametini kaybetme bir andan

Can ölüme revan giderse ne kalır geriye candan

Kalmasın kuru bir virane gönül arkadan

Can ecel ile itibara bakmadan uçtu gitti bu dünyadan

İtibar merhamet ile ölçülür gerisi boştur bu canda

Merhametsiz ruhta nöbet tutan can olur yalan

Merhametle nöbet tutan can cümle gönül hayran olur inan

Şebnem damlasın gönüllere elinde

Canı terk edecek başka dermanın mı var

Her gönül'e koşar gönül başka dostun mu var

Rüzgâr olsa da yolda sert

Az olsa da gönülde dert

Gülümseyerek def et olma namert

Her zaman ol sen cömert ey gönlüm

Yıkarsın olursan aşırı sert

Sana geldi gülümseyerek dert

Gülümseyerek al olma sakın sert

Merhametle merhametsizliğin

İçini dışa dışını içine çevirme

içini dışa dışını içine çevirme ile

Merhametsizlik değişmez

Merhamet değişmez

Sen değişirsin bu âlemde ancak

Merhametle ey gönlüm

Ey Kul Mehmet kızıl gül gibi kızma

Kızıl gül gibi kok ey gönlün ile

Nefreti sakın yazma

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Dolu dolu hayallerle çıktın yola sen ailen ile ey aylanım

Büyük bir umutla bindin ölüm kokan sandala aslanım

Bilemedin insanlar aç gözlü hoşça kal demeden yok ediyor insanlığı

Bırakıp gittin dolu dolu hayallerle yitirdiğin yüreğinle bizi yüzümüze tükürerek

Sırtını insanlığımıza dönerek terk ettin gittin sonsuz cennete

Yakıştı insan olmayan bizlerin arasında ayrılıp gitmen

Bir hoşça kal demeyi mutluluğu sana çok gören biz vicdansızlara

Sırtını dönerek gidişin yüreğimize bomba gibi düştü

Ama biz yine ayıkamadık umutsuzluk eken umutsuzluğumuzla baş başa kaldık

Umutlarına umutsuzluğun kefenini biçen insanlığımız battı o sahilde Aylanım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Ruhumuzun açık kapısı sevgi ile vardır bilirdik yanılmışız Aylanım

Ruhumuzda yokmuş kapısı da nefret kin ile kapalıymış hatırlattın Aylanım

Nefret kin arkasında dünya malına sevgi diye yaşadığımız boş serüvenmiş

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Şehla değil gözlerimiz bin yerden kusurlu kör görmez

Yelkeni kopmuş kayık gibi yüreğimiz seni sahile ölüme attı

İnsanlığımız seni sahile ölüme attı arkasında gitti yattı

Bin bir hayallerinin içine insan olmayan insanlığımız acı zehir kattı

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Aslında bir palavra insanlığımız gönlümüz hayatımız adımlarımız palavra

Yüreğimizde varmış kör gözle görmeyiz derinden açık yara

Sen düştün ana karaya biz düştük cehennemden çukura

İnsanlığımız etmezmiş gösterdin bize beş para

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Sen bencilliğimizle yalancılık kendimizi beğenmişlikle çocukluk dalını kırdın yıkıldın

Dalgalar seni değil bizleri yuttu senden önce anlayamadık kendimizi insan saydık yanıldık

Kanatlandın cennete uçtun merhametin sahibi Yüce Allah'a ulaştın, biz nefret ile kaldık

Kul Mehmet'im der ki insanlığımız etmezmiş gösterdin bize beş para

Bereketsiz yüreğimizle ancak sana dünyaya felaket getirdik Af et bizi Aylanım

Mehmet Aluç-Kul Mehmet

Aylanım sırtını döndün insanlığa cennete gittin

Yüreksizliğimizle bize küstün Rahmana yöneldin gittin

Lal oldu dilimiz gönlümüz nasıl dayandın sen o verdiğimiz çileye

Anladın sen bizi biz seni anlamadan sırtını dönüşün anlattı bizi bize

Ne zormuş senin insansızlığımızdan azat olman, yaşadığımız azapmış anladık gidişinle

Aylanım sırtını döndün insanlığa cennete gittin

Yakışmadı bu bize insanlığımıza gidişinle bizlere neler dedin

Lakin hala anlayamadık hala kavgadayız birbirinizi sevin dedin

Aylanım melekler saf saf üzerine indi yüreğimiz bu sevinçle az söndü

Ne zormuş senin insansızlığımızdan azat olman, yaşadığımız azapmış anladık gidişinle

Aylanım sırtını döndün insanlığa cennete gittin

Yoktu sana karşı insanlığımız insanlık adına

Lal oldu insanlığımız sen bizden önce vardın nurdan cennet katına

Aylanım şimdi vardın işte merhametin tadına

Ne zormuş senin insansızlığımızdan azat olman, yaşadığımız azapmış anladık gidişinle

Aylanım sırtını döndün gittin, kalemimde bana sırtını döndü

Yazamadım kaç gündür seni yazamadım kalemimde bana küstü

Lakin bugün sen cennette güldün kalemimde bana güldü

Ağlasam da çare olur mu seni unutanlarla beraber yaşadığım için

Ne zormuş senin insansızlığımızdan azat olman, yaşadığımız azapmış anladık gidişinle

Mehmet Aluç- Kul Mehmet-

Aylanım sırtını döndün bize küstün gittin ,biliyorum vicdanlarımız gönlümüz kaos içinde,sana sahip çıkamadık,nur yüzünü güldüremedik,kaydın gittin elimizde sahilde kumların üstünde,sen cennete uçtun,biz seninle pişmanlığımızın karanlığında bir ışık ararken senin gülümseyen ışığınla aydınlandık Aylanım...

Yüreğimiz kaos içinde,fikirlerimiz gönlümüz kaos içinde,yaktın bizi ayıktırdın gidişinle sırtını bize dönüşünle Aylanım...Babanı üç kuruş dolar uğruna sağlıksız sandal ile okyanus ortasında bıraktıran vicdansıza dur diyemedik,dersini veremedik Aylanım ,kaydın gittin ellerimizde Nur Cennete...Mazlumdun sadece rahat nefes alacak bir hayat istiyordun baban gibi,nefes aldırtmadı nefessiz kalasıcalar Aylanım...

Bir lokma ekmeğine göz diken vicdandan yoksunlar üç kuruşu olan babanın elinden,rahata ereceksiniz yalanı ile aldılar,yarı yolda okyanus ortasında bıraktılar,küsme bize Aylanım,sırtını dönme bize aylanım!Suçumuz çok büyük af et bizi Aylanım...
Gerçi bizler denizde şezlong üzerinde uzanmadık ama uzananlar şimdi rahat uzansınlar...Sana sahip çıkamayan Medeniyet fukarası zalim avrupa,şimdi timsah gözyaşlarını dökmeye başladı gidişinle Aylanım...Sen kıyıda öldün bizler evlerimizde senden önce öldük Aylanım...
Merhametin gerçek anlamını bilemedik öğrenemedik öğrense idik sen sahilde sırtını bize dönerek ölmezdin Aylanım... Aylanım merhametli bir insanın vasıflarını en doğru şekilde ne olduğunu gidişinle sırtını dönüşünle yüz üstü sahilde kumlara sarılışınla öğrettin,yaktın paramparça ettin yüreğimizi,utandık ağlayamadık,senden önce biz mezarlara gömüldük Aylanım...

Çocuklar sevgi ve merhametin kol gezdiği hakim olduğu mutluluk ortamlarda yetişirler ama biz sana bunu çok gördük,seni ölüme sürükleyen o vicdansız üç kuruş para ile vicdanını satanlara karşı çıkamadık Aylanım... Zayıf olanlar her zaman kuvvetli merhametli olanlar tarafından korunur kollanırlar Aylanım, gel gör ki biz senden önce merhameti birlik beraberliği kuvveti kaybettik,nefsimize yenik düştük,dünya malı zevki peşine düştük ,sana bir avuç toprakta oynama hakkını veremedik Aylanım...Biz senden önce öldük Aylanım,arkanda gözyaşı dökemedik,göz yaşı dökmek için yüreğimiz paramparça etmiştik biz kendi aramızda,gözlerimizi merhamete güzelliğe değil üç kuruş fazla kazanmak için karşımızdakinin kazancına takmıştık,seni göremedik Af et bizi aylanım af et Aylanım...

Cennettesin,bizleri bekleme orada olup olmayacağımız meçhul, bu paramparça merhametten eser olmayan yüreğimiz nur Kur'an ve nur sünnetten ayrı giden hayatımız ile...Ağlamak istiyorum ,istiyoruz ağlayamıyorum, ağlayamıyoruz! Bende bizde olması gereken yüreklerimiz, gönlümüz çalınmış işgal edilmiş,nefret kin dünya malı sevgisi ile...Af et bizi Aylanım af et...

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Sebebe yapışırken, doğru veya yanlış sebebi ayırmak da çok zordur. Sonuç şerre götürüyorsa yanlış sebebe yapışılıyor, sonuç mutluluğa birlik beraberliğe götürüyorsa doğru sebebe yapışılmıştır.

Âlemlere Rahmet Peygamber efendimiz s.a.v. (Ya Rabbi! Doğruyu bize doğru olarak göster ve ona uymayı bize nasip et ve yanlış, bozuk olan şeylerin yanlış olduklarını bize göster ve onlardan sakınmamızı nasip et! İnsanların en üstünü hürmetine bu duamızı kabul buyur!)

İnsan olarak bizi yaratan Yüce Allah c.c. bedenimize bizim ihtiyacımız olan her şeyi yükleyerek yaratmış ve bu dünya âlemine göndermiştir. Belli bir gayesi olan insan, gayesi dışına çıkar, kendi fikri nefsi için her şeyi istemeye kalkarsa, yanlış sebebe yapışarak yanlışlıklar uçurumuna doğru gider, kendi için yanlış olan insanlık için doğrudur ve bu yanlışlığı sonucunda, insanlara eziyet ederek hakkı olana razı gelmeyerek her istediğini yapmak zorunda kalacaktır yanlış yolda gittiği için. Ama yüce Allah insanı dünya âlemine gönderirken günde beş vakit ibadet etmesini, çalışarak alın teri dökerek kazanmasını, insanların hakkına tecavüz edilmemesini, muhtaç olanlara yardım edilmesini isteyerek doğru olan sebepler peşinde giderek, doğru yolda olmasını istemektedir, bu hem kendisi açısında hem de toplumun huzuru için çok önemlidir.

Tarlada buğdayın yetişmesi ve hasat haline gelmesi için, tarlayı zamanında sürmek, tarlayı zamanı geldiğinde ekmek, ekini zamanı geldiğinde biçmek gerekir ki doğru sebep sonucunda emeğinin karşılığını alasın. Tarlayı sürmeden, ekin zamanı geldiğinde ekmeyen kişi hasat zamanında bir şey bekleyemez hali ile yanlış sebebe yapışan kul eli boş kalacak ve kendi geçimi için bu defa, helal kazananların kazancına göz dikecek ya çalacak veya zorla alacaktır, yanlış sebep yanlışa götürür toplumun huzurunu bozar. Doğru olan tüm Sebeplerin hepsi ilim yolunda ilerlemek ile aklıselim düşünmekle, kazanılan bu güzel yolun tecrübesi ile insan hakkına tecavüz edilmeyen hesaplarla olunacak güzelliklerdir. Bakın dünyaya, doğru giden bir yaşantı var mıdır, elimizi nereye atsak ya elimizi yakıyor ya gönülleri harap ediyor, insan değeri hiç kalmamış, insanlar kendi çıkarı için insanları utanmadan edepsizce katl ederken, yanlış sebepler yapışmalarının sonucunda dünyayı yaşanmaz hale getirmektedir. İşte burada doğru sebepleri bilenlerin devreye girmesi beklenirken onlarında sessiz kalınmasının sonucunda, doğru bildiğini sananlarda yanlış sebep de olanlara yardımcı olarak günahına ortak olmaktadır.

Artık bundan sonra yapılan dualarda geçersiz olacaktır Yüce Allah c.c. katında, çünkü yanlışı bilenlerin yanlışını, doğru bilenler ona hatırlatmadığı ve yolundan çevirmediği için, onunla aynı kategoride olmayı seçmiş olmanın yanlışlığı ile aynı yolda yürümenin sebebine olanak verdikleri için aralarında hiç bir fark olmayacaktır. Netice olarak imtihan dünyasında olan kul için, Allah'u teâlâ, ezelde, kulları neyi ister, neyi talep ederlerse, istedikleri şeye kavuşmaları için, onlara uygun şartlar hazırlamış, sebepler yaratmış ve takdir etmiştir. Yani kul ister Yüce Allah ona sebep yaratır, seçim kulun ister veya yürür o yolu o kulun istediği şekilde yaratan Yüce Allah c.c.'dır. Sonuç itibarı ile seçtiği yolda yürüyen kulun günahı kendine aittir, başkasına ait değil. İnsanları öldürmek için yola çıkana o sebebi yaratan veya insanları mutlu etmek için yola çıkana kulun istediği sebebi yaratmak yüce Allah c.c. aittir, yürümek kula, sonuca koşan kulun seçimidir sonuçları. İmtihan dünyasında olmamız sebebi ile samimiyetimiz niyetimiz denenmekte, ona göre cennet ve cehennemi kazanmaktayız. Rabbim doğru sebebe yani insanları mutlu eden sebeplere yapışan kul olanlardan, yanlış sebebe yapışarak yanlış yola gidenlere de, yanlış yolda olduğunu söyleyen kullarından eylesin bizleri. Âmin. Selam ve dua ile.

Mehmet Aluç - Kul Mehmet-

Gönlüm yar ile can ciğer ol âlem duymasın

Bağrında güller açsın aşkınla sula solmasın

Gam bağında sultan olursan sırrı sende kalsın

Aşk yoluna çıktınsa kefenin giy öyle yola çık

Aşk için yürüyeceksen durma yolcu yolunda gerek

Aşk için unutma onu taşmak için gerek yürek

Aşkı zorlama ona uy yıkamaz onu hiçbir bilek

Aşk yoluna çıktınsa kefenin giy öyle yola çık

Aşk ile olursan her zaman olursun diri

Taşı onu yüreğinden haydi kalma geri

Allahın gönülde nimetidir yürü daima ileri

Aşk yoluna çıktınsa kefenin giy öyle yola çık

Gönül aşka bulaşınca olur duru

Aşkta gözyaşı olur sanma kalır kuru

Gönül çiçekleri ile dolsun yârin gamze çukuru

Aşk yoluna çıktınsa kefenin giy öyle yola çık

Kul Mehmet'im haydi aşkın etrafından dolaş

Gönülde onunla kalmaz sanma hiç bir telaş

Gönül ahu zar ile ağlar hele bir nazlı yardan az uzaklaş

Aşk yoluna çıktınsa kefenin giy öyle yola çık

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Kim sever ki o gönlü perişanı

Merhamettir onu yapan Rahmani

Aşk yapar onu candan seven hayranı