Hala Anlamanı Bekliyorum

Ben mi anlatamıyorum

Sen mi anlamıyorsun bilmiyorum

Anlatırken zorlanıyorum

Yalnızlığıma çaresiz kalışına

Gözyaşlarıma aldırış etmene

Seni yüreğinde

Yaşaman izin vermeyişine

Anlam veremiyorum

Anlatamıyorum

Anlamsız kalıyorum

Yollar çekerken çilemi

Senin kayıtsız anlamsız

Kalmana şaşırıyorum

Yorgun hayatın üzerine uzanırken

Yorgunluğuma kayıtsız kalman

Ben yanarken senin yanmaman

Sanki biz yokuz

Âlem yok anlayışın yok

 Solmuş dalları kırılmış bir çiçek gibi

Kırık dökük bir kenarda bekleyişimiz

Nedensiz nedeni belirsiz

Ben mi anlatamıyorum

Sen mi anlamıyorsun bilmiyorum

Anlatırken zorlanıyorum

Yalnızlığıma çaresiz kalışına

Gözyaşlarıma aldırış etmene

Hala anlamanı bekliyorum

Anlamsızlığın  uçurumunda

Anlayabileceksen eğer

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Viran Gönlü Gönlüm Ne Eyler

Terk ettin gittin sanma bu gönül seni af eder

Sensiz kaldım karanlıkta etrafımı sardı keder

Artık gelsen de gelmesen de söyle ne fark eder

Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Sakın bir daha yolumdan geçerek sen düşme

Yeter artık hayatıma kazdığın mezar yeter eşme

Mezarım başında sakın durma sakın eğleşme

Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Aldırma yolunda geçen benim tabutuma

Seni bekledim yine gelmedin her gün her cuma

Artık gelip mezarım başında Fatiha da okuma

Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Sen şimdi git özgürce hayatını yaşa

Ben mezarda kendimle kalırım baş başa

Sen artık kendinle nasıl yaşarsan yaşa

Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Kul Mehmet'im sevdin sevdiğin alamadın

Sevdiğinin koynunda bir gece kalamadın

Şimdi sarıldın toprağa gerçek muradını aldın

Bende terk ettim seni viran gönlü gönlüm ne eyler

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ben miydim Seninle Konuşmayan ?

 

Ne zaman gezdiğimiz sahile gitsem sen yoksun

Şiir dolu gözlerine bakarak aşk dolu şiirler okuduğum

O şiir dolu gözlerinde de zaten yoktum

Bilmem amma ben neden senin yanındaydım

Sen benle değil kendi kendinle iken

Sonbahar rüzgârları gibi saçını okşarken

Yaz sıcağı gibi tenine kendimi umut diye sarılırken

Ben yanındaydım ama sen yoktun

O düşlerin arasında ben hep vardım sen yine yoktun

Bilmem amma ben neden senin yanındaydım

Sen benle değil kendi kendinle iken

Umut diyordum belki, umut taşımayandan

Sevda diyordum, sevda sahillerinde dolaşmayandan

Gülümser diyordum gülümsemeyi unutanda ne diye bekliyorsam

Ne diye yanında oluyorsam bilmem belki muamma

Bilmem amma ben neden senin yanındaydım

Sen benle değil kendi kendinle iken

Yanında otururken

Yalnızlığın elini tutarken koynunda yatarken

Yalnızlığın fısıltılı ürpertisi içimi yakarken

Sen sessizliğinle buz gibi dururken

Benimle konuşmadan sen yaşarken

Yoksa bu gerçek olmayan bir rüyamıydı

Umutlarımdan uzak

Senden uzak mı uzak bilinmez

Bilmem amma ben neden senin yanındaydım

Yoksa yalnız olan ben miydim, konuşmayan seninle

Sen benimle iken ben mi kendi kendimle iken

Ben miydim seninle konuşmayan

Aptallık bende şimdi anlıyorum

Gökyüzünde bulutlar gibi yüklü olmayan

Yağmur taşımayan bulutlar gibi boş olan

Sevmek için kapımda bekleyen sen miydin?

Ben hiç farkında olmayan bu bir rüya mı?

Gerçeğimi hatırlatan mı acaba

Yok, mu cevap veren bana anlatan

Ben miydim seninle konuşmayan

Aptallık bende şimdi anlıyorum

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Gönlümün Zenginliğini Senin Gönlünde Buldum

Ağlatma beni ey dilber bu can aşkı sende bulduysa

Aşk meyvesini gönlünde tatmak için umudu olsunsa

Lütuf edip gönlünü bağışla bana aşkım gönlüm senin oysa

Arayıp bu fakir gönlüm zenginliğini senin gönlünde buldu

Aşktan güzel yol var mıdır gönlü kuş gibi uçuran ileri geri beri

Sevmezsen sen beni ben kalırım bu dünyada bir kemik deri

Bu gönlümün son durağı mutluluk yeri hanın senin gönlünün yeri

Arayıp bu fakir gönlüm zenginliğini senin gönlünde buldu

Gel söndür aşkın ile yanan köz olan gönlümü sinemi

Seven gönlün kadri kıymeti kıymet vermemek mi?

Sana gülümseyerek kapında sabahlayan aşığı sevmemek mi?

Arayıp bu fakir gönlüm zenginliğini senin gönlünde buldu

Didarın çevirdin benden gönlümde yara var görmezsin

Terk eyledin gönül diyarımı halin nicedir sen bilmezsin

Seni seveni sevmedin aşk’sız sen hiç bu âlem de gülmezsin

Arayıp bu fakir gönlünüm zenginliğini senin gönlünde buldu

Kul Mehmet’im yar sözünü bağlamadın sen hala ikrara

Yolumu döndürdün ikrarsızlığınla yüksek çıkılmaz dağlara

Söyle nasıl ekeyim gül gülümsemezsen viran olmuş bağlara

Arayıp bu fakir gönlüm zenginliğini senin gönlünde buldu

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Sende Sök Yüreğini Ellerinle

Söktün yüreğimi ellerinle yârim yerinden

Ağlar gözlerim yüreğim sızlar derinden

Çare yok mu artık bana o ellerinden

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Eser mi sabahın seherinde aşk’ın sam yeli

Seni sevdim oldum ben dünden deli

Çiğ düştü gönlüme akşam seherinde gel gör beni

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Aşkın için gönlüne oldum dilenci

Sen dersin bana gelişin çok erkenci

Aşkın badesini içmek için olayım sana ben öğrenci

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Söyle ey sevgili insan sevenine küser mi?

Küserde diyar gurbet ellere gider mi?

Bir söz için gönlünde aşk bağını keser mi?

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Beklerim sevgilim gönlünde aşk çiçekleri açsın

Seni seviyorum söyle bu can nereye kaçsın

Bir buse ver yanağından bu yüreğim daha fazla yanmasın

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Astın suratını gülmedin gezdim diyar gurbeti adım adım

Sevdim seni sen sevmedin bende alamadım muradım

Vefasızlığını anladım sanma bende ağladım

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Aşk ile sevdim nefretinle düştüm ben derde

Bu zamanda aşk ile sevenler hani nerede

Yanar yüreğim sökülür perde perde

Sende sök yüreğini yar ellerinle fazla canlar yakmasın

Sevdim ise candan sevdim seni ey canıma can canım

Seni sevdim ise al yüreğim söyle nedir benim günahım

Sen bilirsin aşkımı sen görüsün vefasız yârin halini Allah’ım

Sende sök yüreğini yar ellerinle fazla canlar yakmasın

Vefasızlığınla söyle yoksa baban mı kefenci

Biçersin yaşarken üstüme kefen seni düzenci

Sende aşk yok bendende sana olmaz zaten öğrenci

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Seni sevmemeye ettim ben yemin

Seni gördüm sen görmedin beni demin

Peşinden koşarken ayağım altında kaydı zemin

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Aşk derdine olamazsın derman sen tabip

 Söyle yârin gülen gönlü olur mu bana talip

Aşk deryasına yürüdüm de çıkamadım galip

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Ya rabbim haram mıdır bana yârin nazik teni bedeni

Ezelden beri çok şükür Rabbim bildim ben seni

Kavuştur yar ile beni Rabbim ne olur sen beni

Sen kavuşturmazsan Rabbim söyle elden ne gelir

Ya Rabbim sen kavuştur da o yar ne söylerse söylesin

Göreyim nur yüzünü her gün isterse beni candan sevmesin

Aşk yoluna bu kulun seven ağlayan canı kurban diye verilmesin

Sen kavuşturmazsan Rabbim söyle elden ne gelir

Ben sevdim Rabbim bu can için gülsün diye

Ağlayarak gözyaşı dökmesin mutlu olsun diye

Niyazım sana Rabbim sevenler çekmesin çile diye

Sen kavuşturmazsan Rabbim söyle elden ne gelir

Kul Mehmet’im sevince sevdiğinin aşkından ol emin

Sevgilinin sinesinde açar kokar çiçeklerden yasemin

Sevdiğinde gelsin aşk ile peşinde gayet emin

Sende sök yüreğini ellerinle yar fazla canlar yakmasın

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Kullar Sanma Yasta

Merhametli olmaya yetmedi ki zamanın

Şimdi feryat ile çıkar seninde o amanın

Önüne koymuşlar hakkındır ye samanın

Bir gün bitecek merhametsiz geçen zamanın

Ağlasan artık ne fayda artık kullar sanma yasta

Ayağın takılır sıratta düşersin cehennemde ateşe

Arasan da bulamazsın sana lazım olan can gülüşü

Vakit son çizgide son dakikada hesap ile bitişte

Bir gün bitecek merhametsiz geçen zamanın

Ağlasan artık ne fayda artık kullar sanma yasta

Beş vakit ezan sana dedi secde ile Rahman önünde eğil

Sen dedin gencim şimdi o bana şimdi lazım değil

Kararttın hayatları görmedin sanki oldun hayvandan fil

Bir gün bitecek merhametsiz geçen zamanın

Ağlasan artık ne fayda artık kullar sanma yasta

Gözlerin sanki gönlünle oldu başgardiyan

E artık sen şimdi git dermansız o derdine yan

Sana söylediler adam ol akıtma boşa kan

Bir gün bitecek merhametsiz geçen zamanın

Ağlasan artık ne fayda artık kullar sanma yasta

Hayatı sandın kumar namus ar desen yerlerde gezer

Merhameti olmayanı Yüce Allah ile kullar ne eyler

Ancak kul kendisi eker kendisi biçer bir metre bez ile gider

Bir gün bitecek merhametsiz geçen zamanın

Ağlasan artık ne fayda artık kullar sanma yasta

Yıktığın değildi duvar gönüldü kaçma altında kalacaksın

Mezar babanın yeri değil sanma ki rahat rahat yatacaksın

Hüsran içinde nefretinle zehrinle baş başa kendin kalacaksın

Bir gün bitecek merhametsiz geçen zamanın

Ağlasan artık ne fayda artık kullar sanma yasta

Arama artık merhameti ağlayarak an o zalim yıllarını

Nefret kin ateşi ile bağla uzanmayan o kollarını

Merhamet ekmedin tarlaya kurumuş dal görürsün,

 Şaşırarak bakma arama meyvelerini

Bir gün bitecek merhametsiz geçen zamanın

Ağlasan artık ne fayda artık kullar sanma yasta

Kul Mehmet’im soluma merhametsiz ayrılık havasını

Ömür geliyor sona bak gör saçında çıkan beyazını

Nur Kuran iman ile ol vur gönlüne gönüllere nişanını

Bir gün bitecek merhametsiz geçen zamanın

Ağlasan artık ne fayda artık kullar sanma yasta

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Gel Ey Yar Bana Eş Dost Kardeş Olmayı Anlat

Gel ey sevgili bana yar olmayı anlat

Yar olup koynunda yatmayı anlat

Yar ol bana ömrümü aydınlat

Yağmurun ilk damlası gibi gönlüme yağ

Bereket Rahmet ol yar, at gönlünden gönlüme halat

Besmele ile başlamayı anlat

Nur Kur’an ile Nur sünnet ile yaşamayı anlat

Ayaklarımı din üzerine aşk ile sabitlemeyi anlat

Yağmurun ilk damlası gibi gönlüme yağ

Bereket Rahmet ol yar, at gönlünden gönlüme halat

Besmelenin bereketini gönlüme yazmak için

Verilen nimetlere şükür etmek için

Ağlayanların gözlerindeki yaşları silmek için

Gel bana vicdanı anlat yar

Yağmurun ilk damlası gibi gönlüme yağ

Bereket Rahmet ol yar, at gönlünden gönlüme halat

Gel ey yar bana eş olmayı dost olmayı kardeş olmayı anlat

Omuz omuza dertler anında omuz vermeyi anlat

İlk akan kanın feryadın âlemi saran sancısını anlat

Bana karanlık bakışları nurdan bakışları anlat

Yağmurun ilk damlası gibi gönlüme yağ

Yol ol bana yollu anlat, yol olmayı anlat.

Bereket Rahmet ol yar at gönlünden gönlüme halat

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Vatan toprağını imanımızla göğsümüzle kaplarız

Ülkemi yıkmaya çalışan zalim avcılar

Yola çıkarken Mehmetçik sizde başladı sancılar

Hani nerede size söz söylemeyen ülkemdeki aydınlar

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Vatan toprağını imanımız göğsümüzle kaplar

Mehmetçik ile milletim kinini göğsüne saplar

Yıkılır bir bir güvendiğin şerden dağlar

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Nefretinle ortalıkta gezsen hayat yok sana adalete ayağın takılır

Ülkemi yıkmak için ihanetinle tuzaklar kursan yıkılır

Bir ömür nefretinle dursan durduğun yollar anında yıkılır

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Göğsümüzdeki imanı bilmeden çıktın yola ezbere

Kendi nefretinle iman karşısında düştün leş çukuruna yere

Sana bu vatan yar olmaz vermeyiz dedik dinlemedin bin kere

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Bil ki nefret ile gezilmez leş olan bedenle

Gezersen varırsan ülkeme gezersin sendeleyerek özenle

Nefretini yok et ol adam yıkılacaksın gelsen de topla tüfekle trenle

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Gönlümüzdeki iman tevhidin simgesi

Vatanım değil ki yolgeçenin hanı beşiği

Nefretle gelirsen gömeriz seni leş yolların eşiğine

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Ecdadımın kanı vatanımın her karışında taşında

Yattığı yerde haykırır ibretle yattığı yerde her taşın altında

Sanma senin savaşın piyonsun değil bu senin bu savaşın

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Kul Mehmet’im üstat ne güzel demiş:

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.

Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!

Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.

Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,

Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.

Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,

'Medeniyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.

Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.

Doğacaktır sana va'dettigi günler Hakk’ın...

Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Dünya sustu üstadım susmadı susmak yaraşmaz Müslüman’a

Müslüman çıkar için hiçbir uymaz zamana

O adalet için uyar Nurdan Kur’an’a

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrula

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Senden Aldık Gözün Kalmasın Arkanda Nöbeti

Vatan için zaferler uğruna koşarken vatan evladı

Canıma can Mehmetçik ile Polisim milletim

Vatan için attığın naraların şahadetin için olsun kefen

Ölmeyen kalbinle yaşarken gönlümüzde cennet alnından öperken

Titrer naranla şehit bedeninle, korkak zalim vatanımda kan dökerken

Sonu hüsran zalim ülkemi bölmeye çalışanın, cehennem çukurudur akıbeti

Sen cennete koşarken şehidim boğar naran zalimi,

 Senden aldık gözün kalmasın arkanda nöbeti

Dağlar dile gelse anlatsa yüreğindeki merhameti imanı

Bir kalemde düşmanı silen dik duruşunu vatan sevgini

Kalbini kin ile besleyeni ezişin dillere destan limanı

Alnındaki nur secden parıldar şaşar zalim nedir bu anlamaz zalim

Karanlık gönlü nura alışık değil , hepsi eğilirken önünde ölüme ediyor talim

Sonu hüsran zalim ülkemi bölmeye çalışanın cehennem çukurudur akıbeti

Sen cennete koşarken şehidim boğar naran zalimi,

 Senden aldık gözün kalmasın arkanda nöbeti

Nefreti ile dünya zalimi olmaya koşan, sana koşmak haramdır

Dünyaya hâkim olmaz zulüm, vatan evladının nefesi yoluna durandır

Gönlünde adalet ile koşan vatan evladı haykırır, dünyaya lazımdır adalet

Kırk gün yüreğinde çıkmaz vatan evladının titreyen adaletli sesi, sende var cehalet

Koştuğun yollar rezaletinle dolu şeytana oluyorsun sen alet

Sonu hüsran zalim ülkemi bölmeye çalışanın, cehennem çukurudur akıbeti

Sen cennete koşarken şehidim boğar naran zalimi,

Senden aldık gözün kalmasın arkanda nöbeti

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Fikirsizler

Kendini insan sanan insan olmayan fikirsizler varmış, fikirsiz'likleri ile ülkeyi yıkan zalimlerden olmak için can atarmış, bu fikir'sizler…

Kendi fikri çöl gibi olan fikir'sizler, kendi fikrini çiçek açan gül sanırmış, kendi fikirsizliği ile batarken, ülkeyi batırmaya çalışanlar varmış.

Kendisi sesleri gibi, kargaları bülbül sanan adamlar varmış, sesleri ile gülün başında öterken solduranlar varmış…

Kendilerini değerli gül sanan fikirsizler kendilerini su ile beslerken, gülün dibine benzin dökerken su döktüğünü sananlar varmış!

Ömrü kara hazan ve kara hüsranla geçerken farkına varmayan fikirsizler, bahar ayını yaşıyorum diye sananlar varmış.

Kapıları şerre açan fikirsizler, güzelliğe açtığını sanan fikirsizlerin ağladığı ve hüsran il yok olduğunu bilemeyen fikirsizler ordusu varmış.

Fikirsiz hançeri sinesine saplar iken, kendisine de saplandığını görmeyen fikirsizler ordusu varmış, AYRICA kendilerinden haberleri olmayan fikirsizler varmış.

Ayağı kendi pisliğine takılarak düşen fikirsizler varmış, onun pisliğe değil gül bahçesine düştüğünü sanan fikirsizler ordusu varmış!

Yolları pislik ile döşeyen fikirsizler varmış, onun pislik döşediğini değil suladığını sanan fikirsizler ordusu varmış.!

Sönmüş fikirsizlik ile ısınmaya çalışanlar kendilerini yaktığını görmez iken, onları görenler ışığı ile karanlığı aydınlattıklarını sanan fikirsizler varmış!

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Kul İman Etmeyi Bile

Kul iman etmeyi bile

Nefis şeytanı defedebile

İman ile hayatta güle

İman eden Melekler ile güle

Yeryüzü denen küre

Kula verildi belli süre

İnşallah iman ile gide

İman eden Melekler ile güle

İmandır hayata ömre formül

Dertlere sabırla ede tahammül

Kula iman ile gerek tekâmül

İman eden Melekler ile güle

İman ile biter kuşkular

İman ile başlar coşkular

İmanla başlar doğrular

İman eden Melekler ile güle

İman ile kolay olur dünya işin

Cümle insanlar din kardeşin

İman ile olsun dünya da dirilişin

İman eden Melekler ile güle

İman ile dualar semaya yükselirken

İman ile ol nefis şeytan gönülleri delerken

Hayat yolunda iman ile gül ölüme giderken

İman eden Melekler ile güle

İman ile ol ey kul sonra deme yanılmışım

Eyvah nefis şeytana deme kapılmışım

Zor günümde Yüce Allah’a iman ile deme koşmamışım

İman eden Melekler ile güle

İmansız olan olmaz medeni

İman ile olan olur hakiki medeni

İman mutlulukla sarar bedeni

İman eden Melekler ile güle

Haydi, iman ile nefis şeytanı kovalım

Zalim olana iman ile koşarak çatalım

İman ile merhametin kapısını açalım

İman eden Melekler ile güle

Kul Mehmet’im uymayalım nefsimize

İman ile mutluluk gelsin cümlemize

Salih amel iman ile girelim cennetimize

İman eden Melekler ile güle

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Tekâmül: Olgunluk

Tahammül: Dayanma

Herkes Sağ İken İmanı İle Çıka Yola

Deli gönül neden böyle ağlarsın

Yar yitirdin giden için yüreğin dağlarsın

Neden melül melül arkasında bağlarsın

Elden ne gelir gezme avare avare

Bırak üç gün sonra geçer başın ağrısı

Bak ezan ile duyuluyor Rahman’ın çağrısı

Var terk etmeyene secde ile koy başı

Elden ne gelir gezme avare avare

Dağlarıma kar yağdı derdin bakarsın

Rahmana yaklaştın eridi dağların karı şaşarsın

Artık ölümsüz olana kavuştun coşarsın

Elden ne gelir gezme avare avare

Aradığını buldun cümle gönül içinde

Arayan bulmaz deme acep niçin de

Kâinat beyanını görmeyene ne gerek

Bağırarak beş vakitte duymayana dayak gerek

Sela verilirken nur Resul sana güle

Geride kalanlar gülümseyerek desin güle güle

Mezarın başında imanın kokusu ile bülbüller öte

Sorguda sıra gelince amale yüzün nurla güle

Kul Mehmet’im ecel gelmeden cümlesi bula

Herkes sağ iken imanı ile çıka yola

Cümle kâinat iman edenlerle taşa dola

Cümle canlar cennet bağında gezsin kol kola

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)