Vatan toprağını imanımızla göğsümüzle kaplarız

Ülkemi yıkmaya çalışan zalim avcılar

Yola çıkarken Mehmetçik sizde başladı sancılar

Hani nerede size söz söylemeyen ülkemdeki aydınlar

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Vatan toprağını imanımız göğsümüzle kaplar

Mehmetçik ile milletim kinini göğsüne saplar

Yıkılır bir bir güvendiğin şerden dağlar

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Nefretinle ortalıkta gezsen hayat yok sana adalete ayağın takılır

Ülkemi yıkmak için ihanetinle tuzaklar kursan yıkılır

Bir ömür nefretinle dursan durduğun yollar anında yıkılır

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Göğsümüzdeki imanı bilmeden çıktın yola ezbere

Kendi nefretinle iman karşısında düştün leş çukuruna yere

Sana bu vatan yar olmaz vermeyiz dedik dinlemedin bin kere

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Bil ki nefret ile gezilmez leş olan bedenle

Gezersen varırsan ülkeme gezersin sendeleyerek özenle

Nefretini yok et ol adam yıkılacaksın gelsen de topla tüfekle trenle

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Gönlümüzdeki iman tevhidin simgesi

Vatanım değil ki yolgeçenin hanı beşiği

Nefretle gelirsen gömeriz seni leş yolların eşiğine

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Ecdadımın kanı vatanımın her karışında taşında

Yattığı yerde haykırır ibretle yattığı yerde her taşın altında

Sanma senin savaşın piyonsun değil bu senin bu savaşın

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrular

Kul Mehmet’im üstat ne güzel demiş:

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.

Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!

Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.

Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,

Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.

Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,

'Medeniyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.

Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.

Doğacaktır sana va'dettigi günler Hakk’ın...

Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Dünya sustu üstadım susmadı susmak yaraşmaz Müslüman’a

Müslüman çıkar için hiçbir uymaz zamana

O adalet için uyar Nurdan Kur’an’a

Aydınlarımız suskun belki dimağ’ında bitmiş kalmamıştır doğrula

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Senden Aldık Gözün Kalmasın Arkanda Nöbeti

Vatan için zaferler uğruna koşarken vatan evladı

Canıma can Mehmetçik ile Polisim milletim

Vatan için attığın naraların şahadetin için olsun kefen

Ölmeyen kalbinle yaşarken gönlümüzde cennet alnından öperken

Titrer naranla şehit bedeninle, korkak zalim vatanımda kan dökerken

Sonu hüsran zalim ülkemi bölmeye çalışanın, cehennem çukurudur akıbeti

Sen cennete koşarken şehidim boğar naran zalimi,

 Senden aldık gözün kalmasın arkanda nöbeti

Dağlar dile gelse anlatsa yüreğindeki merhameti imanı

Bir kalemde düşmanı silen dik duruşunu vatan sevgini

Kalbini kin ile besleyeni ezişin dillere destan limanı

Alnındaki nur secden parıldar şaşar zalim nedir bu anlamaz zalim

Karanlık gönlü nura alışık değil , hepsi eğilirken önünde ölüme ediyor talim

Sonu hüsran zalim ülkemi bölmeye çalışanın cehennem çukurudur akıbeti

Sen cennete koşarken şehidim boğar naran zalimi,

 Senden aldık gözün kalmasın arkanda nöbeti

Nefreti ile dünya zalimi olmaya koşan, sana koşmak haramdır

Dünyaya hâkim olmaz zulüm, vatan evladının nefesi yoluna durandır

Gönlünde adalet ile koşan vatan evladı haykırır, dünyaya lazımdır adalet

Kırk gün yüreğinde çıkmaz vatan evladının titreyen adaletli sesi, sende var cehalet

Koştuğun yollar rezaletinle dolu şeytana oluyorsun sen alet

Sonu hüsran zalim ülkemi bölmeye çalışanın, cehennem çukurudur akıbeti

Sen cennete koşarken şehidim boğar naran zalimi,

Senden aldık gözün kalmasın arkanda nöbeti

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Fikirsizler

Kendini insan sanan insan olmayan fikirsizler varmış, fikirsiz'likleri ile ülkeyi yıkan zalimlerden olmak için can atarmış, bu fikir'sizler…

Kendi fikri çöl gibi olan fikir'sizler, kendi fikrini çiçek açan gül sanırmış, kendi fikirsizliği ile batarken, ülkeyi batırmaya çalışanlar varmış.

Kendisi sesleri gibi, kargaları bülbül sanan adamlar varmış, sesleri ile gülün başında öterken solduranlar varmış…

Kendilerini değerli gül sanan fikirsizler kendilerini su ile beslerken, gülün dibine benzin dökerken su döktüğünü sananlar varmış!

Ömrü kara hazan ve kara hüsranla geçerken farkına varmayan fikirsizler, bahar ayını yaşıyorum diye sananlar varmış.

Kapıları şerre açan fikirsizler, güzelliğe açtığını sanan fikirsizlerin ağladığı ve hüsran il yok olduğunu bilemeyen fikirsizler ordusu varmış.

Fikirsiz hançeri sinesine saplar iken, kendisine de saplandığını görmeyen fikirsizler ordusu varmış, AYRICA kendilerinden haberleri olmayan fikirsizler varmış.

Ayağı kendi pisliğine takılarak düşen fikirsizler varmış, onun pisliğe değil gül bahçesine düştüğünü sanan fikirsizler ordusu varmış!

Yolları pislik ile döşeyen fikirsizler varmış, onun pislik döşediğini değil suladığını sanan fikirsizler ordusu varmış.!

Sönmüş fikirsizlik ile ısınmaya çalışanlar kendilerini yaktığını görmez iken, onları görenler ışığı ile karanlığı aydınlattıklarını sanan fikirsizler varmış!

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Kul İman Etmeyi Bile

Kul iman etmeyi bile

Nefis şeytanı defedebile

İman ile hayatta güle

İman eden Melekler ile güle

Yeryüzü denen küre

Kula verildi belli süre

İnşallah iman ile gide

İman eden Melekler ile güle

İmandır hayata ömre formül

Dertlere sabırla ede tahammül

Kula iman ile gerek tekâmül

İman eden Melekler ile güle

İman ile biter kuşkular

İman ile başlar coşkular

İmanla başlar doğrular

İman eden Melekler ile güle

İman ile kolay olur dünya işin

Cümle insanlar din kardeşin

İman ile olsun dünya da dirilişin

İman eden Melekler ile güle

İman ile dualar semaya yükselirken

İman ile ol nefis şeytan gönülleri delerken

Hayat yolunda iman ile gül ölüme giderken

İman eden Melekler ile güle

İman ile ol ey kul sonra deme yanılmışım

Eyvah nefis şeytana deme kapılmışım

Zor günümde Yüce Allah’a iman ile deme koşmamışım

İman eden Melekler ile güle

İmansız olan olmaz medeni

İman ile olan olur hakiki medeni

İman mutlulukla sarar bedeni

İman eden Melekler ile güle

Haydi, iman ile nefis şeytanı kovalım

Zalim olana iman ile koşarak çatalım

İman ile merhametin kapısını açalım

İman eden Melekler ile güle

Kul Mehmet’im uymayalım nefsimize

İman ile mutluluk gelsin cümlemize

Salih amel iman ile girelim cennetimize

İman eden Melekler ile güle

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Tekâmül: Olgunluk

Tahammül: Dayanma

Herkes Sağ İken İmanı İle Çıka Yola

Deli gönül neden böyle ağlarsın

Yar yitirdin giden için yüreğin dağlarsın

Neden melül melül arkasında bağlarsın

Elden ne gelir gezme avare avare

Bırak üç gün sonra geçer başın ağrısı

Bak ezan ile duyuluyor Rahman’ın çağrısı

Var terk etmeyene secde ile koy başı

Elden ne gelir gezme avare avare

Dağlarıma kar yağdı derdin bakarsın

Rahmana yaklaştın eridi dağların karı şaşarsın

Artık ölümsüz olana kavuştun coşarsın

Elden ne gelir gezme avare avare

Aradığını buldun cümle gönül içinde

Arayan bulmaz deme acep niçin de

Kâinat beyanını görmeyene ne gerek

Bağırarak beş vakitte duymayana dayak gerek

Sela verilirken nur Resul sana güle

Geride kalanlar gülümseyerek desin güle güle

Mezarın başında imanın kokusu ile bülbüller öte

Sorguda sıra gelince amale yüzün nurla güle

Kul Mehmet’im ecel gelmeden cümlesi bula

Herkes sağ iken imanı ile çıka yola

Cümle kâinat iman edenlerle taşa dola

Cümle canlar cennet bağında gezsin kol kola

Mehmet Aluç (Kul Mehmet) 

Bir Sen Duymadın

Bir candan gülümsemedin

Bir buse ver dedim vermedin

Cümle âlem içimdeki aşk feryadı ile uyandı

Bir sen duymadın bütün âlem duydu aşkımı

Bütün âlem uyandı bir sen uyanmadın zalim

Aşk ile canımı verdim gönlüne

Sen ret ettin gittin körü körüne

İnsan zulüm eder mi canını sevenine

Bir sen duymadın bütün âlem duydu aşkımı

Bütün âlem uyandı bir sen uyanmadın zalim

Şafak söker yüreğim sökülür

Gözlerimde aşkımla yaşlar dökülür

Söylesene zalim aşk ne ile ölçülür

Bir sen duymadın bütün âlem duydu aşkımı

Bütün âlem uyandı bir sen uyanmadın zalim

Bir geceler aşkımı dile getirdi

Bir ben aşkımızı dile getirdim

Feryat ederek ömrümü bitirdim

Bir sen duymadın bütün âlem duydu aşkımı

Bütün âlem uyandı bir sen uyanmadın zalim

Haklısın gülsüz diken olmaz dersin

Gönlünde bir çiçek açmaz dikenim dersin

Gül yüzüne hasret kaldım yüzün göstermezsin

Bir sen duymadın bütün âlem duydu aşkımı

Bütün âlem uyandı bir sen uyanmadın zalim

Sayende gam geldi gönlüme misafir oldu

Ayrılık vuslatı yok eder yüreğim yandı kül oldu

Kul Mehmet'im sevilmedin zulüm ile ömrüm soldu

Bir sen duymadın bütün âlem duydu aşkımı

Bütün âlem uyandı bir sen uyanmadın zalim

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Uyan Müslüman Uyan

Uyan Müslüman Uyan

Adlı şiirimi kendi sayfamda link tıklayarak okuyunuz kardeşlerim...

http://www.islamalimi.com/uyan-musluman-uyan/
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ömrüm Ettin Viran Mezarım Viran

 

Yüreğimde iniltiler vefasız aşkının eseri

Kıyamete düşmüş gibiyim yüreğim gözlerinin esiri

Sürgün zamanları yaşıyorum bakışlarında zor günleri

Gurbet elde viran yollar gibi gönlüm oldu viran

Yürek ne anlar aşkı saklamayı gizlemeyi

Bakışsız bakışın olur ah yıkılırım, özlerim güzel sevgiyi

Ah o bakışsızlığın yıkar tarumar eder gönlümü

Gurbet elde viran yollar gibi gönlüm oldu viran

Firkat ateşi yakar bedenimi hakikattir seni sevdiğim

Firkat ölüm kendi elinle imzaladın sensiz ölüme giderim

Noksanım gam yükü idi onu da yükledin onu da alır giderim

Gurbet elde viran yollar gibi gönlüm oldu viran

Noksanım yar sendin, Rabbim o noksanlığı sen tamamla

Ölüm fermanım Rabbim senden olsun huzur olur senden bir damla

Azrail’i gönder Rabbim gam yükümü alsın bir adımda

Gurbet elde viran yollar gibi gönlüm oldu viran

Gönlümdeki gülleri bırakıyorum yârim sana

Koklayınca anlarsın sevdiğimi mezarım başında yana yana

Kul Mehmet’im aşkımı söyledim ben ömrüm boyunca sana

Ömrüm ettin viran mezarım viran yattığım yerde hala hayranım sana

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Hakkı Bilir Candan Seversin Dedim Yanıldım

Herkes sığar bu cihana bir ben gönlüne yar sığamadım

Gelir gönül yaramı sararsın dedim boşa bekledim sana varamadım

Cevher ile dolu gönlün kapısın açıp içeri buyur etmedin yalnız kaldım

Hakkı bilir candan seversin dedim yanıldım bilemedim terk ettim diyarı yol bulamadım

Hem inci hem sedefle kaplı gönlü tarumar ettin yıktın değerin bilmedin

Belki gönlümdeki aşk ile gülersin dedim sen söz dinlemedin

Bak gönlüne içindeki inci ile sedefi sil gülecek kapıyı kapattın zamanın biteceğini hissetmedin

Hakkı bilir candan seversin dedim yanıldım bilemedim terk ettim diyarı yol bulamadım

Can ile cihan benim terk eyledim bulunduğun mekânı feryat eder gibi

Baktım yolda etrafıma herkes eder feryat aynı benim gibi

Yakan gönülleriniz olmuş leş kokar yar sanki dökülmüş yollara yer gönülleri leş kargaları gibi

Hakkı bilir candan seversin dedim yanıldım bilemedim terk ettim diyarı yol bulamadım

Lisan ile sığamadım aşk ile sığamadın gönlüne kelimeler sözlerim kaldı ben gibi kifayetsiz

Gözlerinizi dünya hırsı kaplamış bakar gözleriniz atar kalbiniz basiretsiz

Kul Mehmet’im suret ile gönlü gördün fazla söze gerek yol o zaten gönlünde ehemmiyetsiz

Hakkı bilir candan seversin dedim yanıldım bilemedim terk ettim diyarı yol bulamadım

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ruhsati ile Hasbıhal

Bir vakte erdi ki bizim günümüz

Yiğit belli değil mert belli değil

Herkes yarasına derman arıyor

Deva belli değil dert belli değil/Ruhsati

Güzel bir vakte erişmedi günümüz

Yiğit belli mert belli değil geçti ömrümüz

Herkes yarasına birlikte derman aramıyor

Deva belli birlik dert belli birlik beraberlik bulunmuyor

Fark eyledik ahir vaktin yettiğin

Merhamete çekilip göğe gittiğin

Gücü yeten soyar gücü yettiğin

Papak belli değil Kürt belli değil

Fark etmedik ahir vaktin yettiğini

Ömrümüzün masumlara öldürmeye yettiği

Gücü yeten soytarı ile uğraştığımız

Düşman belli Kürt değil, adam adam değil

Adalet kalmadı hep zulüm doldu

Geçti şu baharın gülleri soldu

Dünyanın gidişi acayip oldu

Koyun belli değil kurt belli değil

Adalet birlik ile sağlandı zulüm yok olmaya başladı

Baharın gülleri solmadan yollara çıkıldı

Dünyanın sonu nefret ile çizildi

Koyun belli değil kurt belli değil nefret işte görüldü

Başım ayık değil kederden yastan

Ah ettikçe duman çıkıyor festen

Haraba yüz tuttu bezmi gülistan

Yayla belli değil yurt belli değil

Ayak başka yerde keder gezer masum gönülde

Ahımız çıkıyor semada isyan çıkıyor içimizde

Yollar harap gönüller harap gönlümüzde

Yayla belli yurt belli düşman belli değil nerede

Çark bozulmuş dünya ıslah olmuyor

Ehli fukaranın yüzü gülmüyor

Ruhsati de dediğini bilmiyor

Yazı belli değil hat belli değil

Edep bozulmuş dikiş tutmuyor

Cümle masumların yüzü gülmüyor

Kul Mehmet’im insanlara ne diyeceğini bilmiyor üzülüyor

Yazı söz kifayetsiz anlayan anlamayan belli değil ömür bitiyor

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ürpermez Mi Yürekler

Neden kol gezer zulümler

Bitsin artık ölümler

Gülsün artık o yüzler

Ürpermez mi yürekler

Zalime lanet olsun

Nefreti içinde boğulsun

Attığı adımları kurusun

Ürpermez mi yürekler

Saltanat şöhret son bulsun

Saltanat şöhret peşinde koşan yok olsun

Birlik kardeşlikle gönüller yol alsın

Ürpermez mi yürekler

Zalimle beraber olan kahr olsun

Ülkeyi bölenler soluksuz dert ile solsun

Zannetmeyin nefret kin ile mutlu olursun

Ürpermez mi yürekler

 Çokluğuna sevinme

İsyanın çokluğu ile öğünme

Kardeşlik Osmanlı tokadı geliyor hemen kaçma

Ürpermez mi yürekler

Bozamazsınız ebedi huzuru

Silemezsiniz gönüldeki imanı nuru

Kardeşliktir gönlümüzün onuru

Ürpermez mi yürekler

Merhameti duymadınız mı?

Merhametle olmadınız mı?

Allah korkusunu hiç bilmediniz mi?

Yoksa siz hayvandan aşağı mısınız?

Ürpermez mi yürekler

Allah can verdi sana

Canları git al mı dedi sana

Canları sev dedi sana

Ürpermez mi yürekler

Nefretinizle soluksuz kalasınız

Rahat yüzü görmeden cansız kalasınız

Leşinizi kargalar yesin mezarda yatmayasınız

Ürpermez mi yürekler

Siz ki nefretin bekçisi

Nefret ile çıkar cümlenizin sesi

Çok yıktık leşini serdik sizin gibi nicesini

Ürpermez mi yürekler

Kardeşlik birlik devadır cana

Sana diyorum ey aşağılık sana

Rahat dur huzurumuzu bozma

Susamışsın kana kanınla boğarım seni azma

Ürpermez mi yürekler

Nedir bu nefret kin

Kardeşliğimiz kininizden keskin

Keseriz sesini biter öfkenle olursun teskin

Ürpermez mi yürekler

Kurarsınız tuzak

Sanmayın elimiz size uzak

Uzatırım elimi kurursun nefretinle bak

Ürpermez mi yürekler

 Kul Mehmet’im acımız büyük

Kardeşlikle vatanımız daha büyük

Geliyoruz yanına yıkılırsın simdi hödük

Ürpermez mi yürekler

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Öfkenizden Ölün

Öfkenizden Ölün*

Ey insanlar istediğimi yaparım diyenler

Yaparım niyetimden iz belli etmem niyetini belleyenler

Kalbinizdeki izlerin zerresini bilen Rahman var

Düşüncenizin zerresinde sizi yakından takip eden Rahman var

 O halde niyetinizi imanınızı kontrol edin yeniden

Samimiyetiniz yok oluyor niyetsiz niyetinizle birden

İman yolundan ayrı yola giden düşüncelerinizden

Şeytan yolunda koşarken imanınız yok olur aniden

Kalbinde iman olan her istediğini yapamaz kendi istediğinden

Düşüncenizin zerresinde sizi yakından takip eden Rahman var

 O halde niyetinizi imanınızı kontrol edin yeniden

Kenarda durmam nefret dolu sözlerimle söylerim yaparım diyen

Kenarda durma lakin nefret söylemleri ile koşma şeytana

Atar seni şeytan daldan dala bir o yana bir bu yana

Samimiyetinizi gözden geçirin imanızı gözden geçirin koşma sona

Kul samimiyeti niyeti ile kuldur, yoksa bunlar, nefreti ile dinden ayrıdır başka yolda

Ayrı yolda olan o zaman Müslüman’ım demesin sonsuz azap ile belasını beklesin

Düşüncenizin zerresinde sizi yakından takip eden Rahman var

 O halde niyetinizi imanınızı kontrol edin yeniden

Yakıp yıkanın yanında olan değildir Müslüman

Nefret söylemlerini peşinde gitmez Müslüman

Kan dökenlerle insan öldüreni savunmaz Müslüman

Ya Firavundur Ebu cehil yandaşıdır Şeytan ile yaşayan

İşte ayet okuyun samimiyetinizi gözden geçirin:

İşte siz öyle kimselersiniz ki,

Onları seversiniz,

Onlar ise, bütün kitaplara iman ettiğiniz halde sizi sevmezler

 Onlar sizinle karşılaştıkları zaman "inandık" derler

 Ama kendi başlarına kaldıklarında,

Size karşı kinlerinden dolayı parmaklarını ısırırlar

 De ki: "Öfkenizden ölün!"

Şüphesiz Allah, göğüslerin özünü

(kalplerde olanı) bilir.( (Âl-i İmran Suresi), 119. Ayet)

Haydi, şimdi bu ayet ile imanınızı kontrol edin

Düşüncenizin zerresinde sizi yakından takip eden Rahman var

 O halde niyetinizi imanınızı kontrol edin yeniden

Ya da demeyin Müslüman’ım Dinim İslam

Bu nefret kin İslam’a Müslümanlığa sığmaz karalamayın

Samimiyetinizi imanızı kontrol edin ya da dinden uzaklaşın

Ey inananlar! Yahudi ve Hıristiyanları dost edinmeyin!” (Mâide: 51)

Kime diyor Yahudi ile Hıristiyanlar la olan Müslüman’ım diyenlere diyor

İşte ortalık kan gölü ölen Asker Vatandaş Polis cenazesi

Niye diyor Yüce Allah (c.c.) Onlar İslâm’ın ve Müslümanların düşmanıdırlar,

Müslümanların başına daima bir gaile çıkarmaktan ve kötülük etmekten

Başka bir şey düşünmezler

Dinini terk edip kendilerine tâbi olmadıkça,

Hiç bir Müslüman’dan memnun olmazlar

Düşüncenizin zerresinde sizi yakından takip eden Rahman var

 O halde niyetinizi imanınızı kontrol edin yeniden

Mehmet Aluç (Kul Mehmet) 

*Ali İmran Suresinde(Ayet 119) geçen bir söz.