Müslüman Doğru Sözlüdür Her Zaman Odur Mert

Rabbim yarattı can verdi, cana doğru git dedi

Gittim cana doğru, Rabbim ona sarıl dedi

 Sarıldım ben o cana, canlar gülümsedi

Daha ileriye git dedi, derdine derman ol dedi

Derdine oldum derman, tebessümle gülümsedi

Kardeşimsin sen benim, dedi ebedi

Aciz doğduk bizler can kullar, değiliz mirasyedi

Allah ile merhametle olan ölmez, gerisi yok olur ivedi

Sanmayın yıkılır gayretle, bu din iman

Kardeşlik dergâhıdır, beklediğimiz bu liman

Allah’a secde eden iman edendir, Müslüman

Kamil olan yıkılmaz, hiçbir zaman

Gönlün olsun her zaman cömert, direksizdir asuman

Aciz doğduk bizler can kullar, değiliz mirasyedi

Allah ile merhametle olan ölmez, gerisi yok olur ivedi

Sanmayın iflah olur Rahmansız, bu nefis bu şeytan

Rahman’a et iman, uzaklaş onlarda, gönüllere etme bühtan

Viran gelir gidersin o zaman, Sana merhamet etmez yüce Rahman

Fayda etmez yalvarmalar şikâyetler, sen iman merhametle ol her zaman

Aciz doğduk bizler can kullar, değiliz mirasyedi

Allah ile merhametle olan ölmez, gerisi yok olur ivedi

Yardım umar cümle canlar senden her zaman ol cömert

O zaman yok olur zalim olan namert

Müslüman doğru sözlüdür her zaman odur mert

Doğru sözlü mert değilse, imanını kontrol et , olmasın sana dert

Birlik olunca yıkılır zalim kalmaz gönüllerde dert

Aciz doğduk bizler can kullar, değiliz mirasyedi

Allah ile merhametle olan ölmez, gerisi yok olur ivedi

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Asuman: Gökyüzü

Bühtan: Kara çalma, iftira

Rabbim şükürler olsun sana

Yüceler Yücesi Rabbim şükürler olsun sana

Sabahın seherinde ezan sesi ile ömrüme ömür katın

Secde ile dünya ve ahiretime sevap ile nurlar kattın

Sabahın seherinde ezan dinlemez iseydim ömürden tat alamazdım

Secdeye varıp secdede olmazsa idim hayattan hakiki tada varamazdım

Ya Rabbim seni hakkı ile şükür edemedim sadece secdede şükür edebildim

Günah ile geçen ömrümü aldın sildin nurunla yeni hayat şükür yolu çizdin

Bir ömre binlerce secde şükür sığdırdın sen olmasaydın azap düşerdi payıma

Yollarıma nurunla güller serptin şükür deryasın da gezdirdin secde düştü payıma

Merhametin kokusunu koklattın secde de bana yüce Rabim şükürler olsun sana

Nur Kur’an Nur Sünnet ile yolumu aydınlattın Rabim şükürler olsun sana

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Koalisyon Koalisyon

  

Bu gidişle olmaz koalisyon

                            Karşındakinde yok ki adaptasyon      (uyarlama)

                Bende var diyor yok ki diyor akreditasyon    (Uyum)

Ondan sonra diyor kurulmuyor koalisyon

Koalisyon koalisyon

                          Karşıda yok delegasyon        (temsil etme)

Bu gidişle siz toplantıya verin son

                      Karşıdakinde var aberasyon             (sapma)

                     Kendi vermez ister adisyon              (hesap)

                               Milletin kararına saygı duymaz yapar ampütasyon  (organı kesip çıkarma)

                                 Birde utanmadan gizlice yapar asimilasyon   (kimlik yok etme süreci)

Koalisyon koalisyon

                                    Karşıda yok delegasyon                   (temsil etme)

   Bu gidişle siz toplantıya verin son

                                       İşi güçleri deformasyon                       (biçim bozma)

Bunlarla yapılmaz koalisyon

Yaşadıkları zaten depresyon

         Bilmez yamuk yürür birde bilirim der dekorasyon

                                Hepsi birlik olmuş yaparlar derogasyon      (Aykırılık)

Koalisyon koalisyon

                                          Karşıda yok delegasyon                     (temsil etme)

      Bu gidişle siz toplantıya verin son

Yaptıkları iş hep fason

                            Yanında görmez derler kim o Arson      (kundakçılık)

                               Hep isterler beklerler benison                (Kutsama)

Bu gidişle kurulmaz hiç koalisyon

Milleti sanırlar hayvandan bizon  

                         Sözleri seçerler eylerler hepsi caparison   (süslemek)

Koalisyon koalisyon

                                    Karşıda yok delegasyon                   (temsil etme)

Bu gidişle siz toplantıya verin son

Kul Mehmet’im beklemeyin der koalisyon

Sonumuz onlar gibi olur yaşarız depresyon

Her şeyimiz bir anda olur deformasyon

Bu gidişle siz toplantıya verin son

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Not: Resim internet'ten Alıntıdır.

Yanılırmış İnsan Demek Ki

Duydum kahroldum terk etmiş sevdiğin

Zayıflamışsın derdinden kederinden

Tutmamış ilk günkü gibi seni ellerinden

Gülmezmiş bazen insan kendi kaderinden

Çok mutlu olacaksınız sanırdım ilk gördüğümde

Yanılırmış insan demek ki ilk gördüğünde

Gözleriniz gönlünüzce buluşunca volkan kaynardı

Bunlar ne hoş konuşur bakışır etmez derdim lakırtı

Söyle bana çekinme o vicdansız seni nasıl kızdırdı

Çıkmadı değimli beklediğin gibi bir âdem evladı

Çok mutlu olacaksınız sanırdım ilk gördüğümde

Yanılırmış insan demek ki ilk gördüğünde

Aşk limanı sanırdım sizi yanaşmak isterdim iskelenize usuldan

Bir şeyler öğrenmek aşk’ı yaşamak için kısa olan yoldan

Aşk sanki kanınızı kaynatırdı saldırırdı sanki iki koldan her yandan

Ağzım açık kalır yatardım hayran kalırdım yaşardım aşkı sizinle bedavadan

Çok mutlu olacaksınız sanırdım ilk gördüğümde

Yanılırmış insan demek ki ilk gördüğünde

Boş ver be Şeyda ben varım yanında arkadaşın

Anlat bana onda bulamadığını arayalım benim can yoldaşın

Korkma bakmam sana aşk gözü ile bende olan sana az gelir şaşkın

Yanaş yamacıma az gül eskisi gibi güller açsın mahallemizde

Bırak onu yerde kalsın elinde duran diken gibi batan çıkın

Çok mutlu olacaksınız sanırdım ilk gördüğümde boş ver sen gülümse

Yanılırmış insan demek ki ilk gördüğünde seninle benim gibi

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ne Senin Nede Benim

 

Derdime senden deva uman ben

Devaya muhtaç mısın bilemedim sen

Mezara dönmüş ömrü hayatın senin

Benimle olman lazım senin deva için

Bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Kanımızda erisin iman öyle yeşertsin ki bizi

Görenler şaşırsın deva aksın âleme

Peşimizde gelsin insanlar dizi dizi

Benimle olman lazım senin deva için

Bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Bir sütün gibi doğru olalım

Yanan yüreklerin acısının dumanı tütsün yüreğimizde

Sen toprağa ayrı bir kök ben toprağa ayrı kök salalım

Çepeçevre saralım âlemi imanımızla salınsın köklerimiz

Ne bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Derde derman uman dallarımızda meyve yesin

İman tadı ile derman bulsun derman olmaya koşsun

Yalnız ne beni nede seni görsünler

Birbirimizi görsünler bir deva umman dolu iman bulsunlar

Ne bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Sana bana cümlemize can olsun mezar

Başımızda açsın çiçekler ötsün Hezar

Bir kabre öyle sığalım ki cümle kabirler canlansın

 Cümle mezarın içi sahnil lalezar olsun

Ne bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

İman ile kanını eriten gelsin

Maksadı deva ile derman olan gülsün

Olmasın kimse bizar

Derman olmanın alevine dayanmayan

Toprağımızda devaya kansın, elinde olmasın hızar

Kıskanır belki devayı elinde hızar olan

Ey elinde hızar olan oturmuş dert ile sızan

Ne bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Ey elinde hızar olan

Bak gör insan nasıl devasızlığa dayansın

O maksadın nedir senin seni görenler ağlamasın

Mezarlara gömmek ise maksadın gel gir mezara

Gör içindeki alevi yaksın mezarınla seni

Ondan sonra yapalım senin ile münazara

Gör bakalım o zaman nasılmış manzara

Söyle bakalım o zaman

Ne bu gökyüzü bu âlem bu canlar

Ne senin nede benim

Doğrumu değimli söyle

Ağzı kalabalık, gürültücü farfara

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Hezar: Bülbül

Sahni lalezar: Lale bahçesinin ortası

Bizar: Tedirgin, bezmiş, usanmış

Münazara: Bir konu üzerinde, belli kural ve yöntemlere uyularak yapılan tartışma.

Sev beni sende biraz

Dalda sallanır kiraz

Haydi, bana gül biraz

Gönlünü bana yaz

Sev beni sende biraz

Yaklaş bana az biraz

Yanağından bir buse ver olsun az

Seninle olur kışlar yaz

Aşkımı kalbine kaz

Elimde kırık saz

Ne olur etme naz

Severken al haz

Küsmek alınmaz ki baz

Evin önünde geçer kaz

Gönül sazın eline al sende çal biraz

Yanakların sanki kiraz

Ne olur yapma bana naz

Ne olur olma sakın kurnaz

Sevgime etme sen itiraz

Aşkınla sev beni çapraz

Yönün çevirme biraz

Kul Mehmet sevmez az

Elimde kırık bir saz

Çalayım dinle biraz

Sende söyle olsa da az

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Yalnızlığımın peronu

yalnızlığı terk ederken yalnızlığımın soğuk ürkek peronunda kaçıyorum

kalabalık olan şehre adım atarken yeni umutlarımın sevincinde içinde

kan pıhtısı yalnızlığımdan kurtulurken

gözlerim kalabalığın içinde sevinci haykırır iken

yalnızlığıma son veren güzel halkım

sizinle yalnızlıktan kurtuldum derken

efsaneler beklerken

ekmeğime beraberlik neşesini katmayı düşünürken

eyvah eyvah eyvah ki

yalnızlığın koskocaman uçurumuna düştüm

beraberlikle yıkanmış avluların serinliğine koşarken

afyon gibi yalnızlığı tatmış suskunlar korosunun içine düştüm

daha dün son defa zorlukla tiksinerek

yalnızlıkla sevişmiştim

kaçarak birlikte kalabalık olmanın neşesine doğru uçmuştum

her şey darmadağınık

buzlu kaldırımlarda isteksiz yürüyerek kayanlar

sizleri de mi yalnızlığa benim gibi mahkûm ettiler

kendim için ağlayan ben

şimdi sizler içinde mi ağlayacağım

çığlık hatıraları yeniden düşünerek çığlık mı atacağım eyvah

kör ediyor beni bu yalnızlık

beceriksizliğin dili de benim gibi dilinizde

gözlerimizde sarp kayalık derin uçurum

tek tek gözlerinizdeki kayalıklara çarpmak

derin uçurumlarda tek tek uçmak yerine

ben gidiyorum yine tek başına yalnızlığımın peronuna

ıssızlıkta göğsüm titrese de

bir yüreğim titrer

sizlerin yerinede göğsüm titrer ise

donarım kaskatı kesilirim

tek başına bendeki yanlışları yaşayan ben

sizlerinde yanlışlığının içinde boğulurum

bende bildiklerimi sizde unutamam

ölü hayallerim çizdiğim umut resimlerim sizinle canlanmaz

uzaklarda çalan umudun lirik şarkısı sizden geliyor sanmıştım

eğik boynumla kendi trajedimi kendim yaşamaya

kendi yalnızlık peronuma gidiyorum

bom boş sayfama yeni bir yalnızlık çizmeye

yeni bir arayış sözcüğünü karalamaya

yeni kocaman sancılar içinde gözyaşı içinde boğulmaya gidiyorum

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Aşkın Kendisindedir

Gönül aşk’a düşerse çare kimdedir

Gönüle meyil vermek nedendir

Bahtım kara diye sızlanmak niyedir

Gönül aşka düştü çare aşk’tadır

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Bir gül ver bana gönül bağından

Bir öpücük ver bal ile bezenmiş dudağından

İzin ver gezeyim gönül bağından

İzin vermez isen gezerim çöller ile hasret dağından

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Ararda benim gibi seven bulamazsın

Sevmez isen aşk ile gülen olmazsın

Bir ömür boyu yalnızlıkla dost olamazsın

Üzülürüm sana candan sevilen yar bulamazsın

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Ne çekerse gönül çeker dilinden

Uzat bana aşkı gönül elinden

Sev beni bırakama gurbet elinden

Yaralama gönlümü sen derinden

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Seven gönlü ret etmek güzele yaraşmaz

Sevene hasret kapısı aralanmaz

Aşksız bu hayatın tadına varılmaz

Aşk ile olan gönül paslanmaz

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Kul Mehmet’im yar gönlüme ayrılık oku saplama

Yollarımızı ayırıp beni dermansız dert ile ağlatma

Seviyorum seni sende sev beni gönlümü dağlama

Üç günlük dünyada beni yarı yolda sen bırakma

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Sordun Mu Kendine

Hiç düşündün mü kaç kalp kırdın

Hayat denilen yolda nasıl yalnız kaldın

Halim ne olacak diye sordun mu kendine

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Gam yükünü boşa topladın elinde tuttun

Aradın da sanki dengini mi buldun

Sararan yapraklar gibi soldun

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Bilmedin irfan yolunun kuluyuz

İrfan yolunda ağaç olmuş dalıyız

Yüce Allah’a şükür eden kuluyuz

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Yürürken kendinden yükseğe bakma

Hayat denilen yolda gönül yakma

Nefis ile şeytanı koluna takma

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Dert değmesin gönül denilen kuşuna

Kederler değmesin kara kalem kaşına

Nefretin taşı değmesin başına

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Gönlünde iman ile seyreyle alemi

Merhametle çıkar gönülde kalemi

Merhameti al yanına kul gönlüne katma elemi

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Çöl olan gönül tarlasında açılsın güller

Gönül yıkan derdi ne bilsin gülenler

Kul Mehmet’im haydi yaraya dermanı sarsın bilenler

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)