Koalisyon Koalisyon

  

Bu gidişle olmaz koalisyon

                            Karşındakinde yok ki adaptasyon      (uyarlama)

                Bende var diyor yok ki diyor akreditasyon    (Uyum)

Ondan sonra diyor kurulmuyor koalisyon

Koalisyon koalisyon

                          Karşıda yok delegasyon        (temsil etme)

Bu gidişle siz toplantıya verin son

                      Karşıdakinde var aberasyon             (sapma)

                     Kendi vermez ister adisyon              (hesap)

                               Milletin kararına saygı duymaz yapar ampütasyon  (organı kesip çıkarma)

                                 Birde utanmadan gizlice yapar asimilasyon   (kimlik yok etme süreci)

Koalisyon koalisyon

                                    Karşıda yok delegasyon                   (temsil etme)

   Bu gidişle siz toplantıya verin son

                                       İşi güçleri deformasyon                       (biçim bozma)

Bunlarla yapılmaz koalisyon

Yaşadıkları zaten depresyon

         Bilmez yamuk yürür birde bilirim der dekorasyon

                                Hepsi birlik olmuş yaparlar derogasyon      (Aykırılık)

Koalisyon koalisyon

                                          Karşıda yok delegasyon                     (temsil etme)

      Bu gidişle siz toplantıya verin son

Yaptıkları iş hep fason

                            Yanında görmez derler kim o Arson      (kundakçılık)

                               Hep isterler beklerler benison                (Kutsama)

Bu gidişle kurulmaz hiç koalisyon

Milleti sanırlar hayvandan bizon  

                         Sözleri seçerler eylerler hepsi caparison   (süslemek)

Koalisyon koalisyon

                                    Karşıda yok delegasyon                   (temsil etme)

Bu gidişle siz toplantıya verin son

Kul Mehmet’im beklemeyin der koalisyon

Sonumuz onlar gibi olur yaşarız depresyon

Her şeyimiz bir anda olur deformasyon

Bu gidişle siz toplantıya verin son

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Not: Resim internet'ten Alıntıdır.

Yanılırmış İnsan Demek Ki

Duydum kahroldum terk etmiş sevdiğin

Zayıflamışsın derdinden kederinden

Tutmamış ilk günkü gibi seni ellerinden

Gülmezmiş bazen insan kendi kaderinden

Çok mutlu olacaksınız sanırdım ilk gördüğümde

Yanılırmış insan demek ki ilk gördüğünde

Gözleriniz gönlünüzce buluşunca volkan kaynardı

Bunlar ne hoş konuşur bakışır etmez derdim lakırtı

Söyle bana çekinme o vicdansız seni nasıl kızdırdı

Çıkmadı değimli beklediğin gibi bir âdem evladı

Çok mutlu olacaksınız sanırdım ilk gördüğümde

Yanılırmış insan demek ki ilk gördüğünde

Aşk limanı sanırdım sizi yanaşmak isterdim iskelenize usuldan

Bir şeyler öğrenmek aşk’ı yaşamak için kısa olan yoldan

Aşk sanki kanınızı kaynatırdı saldırırdı sanki iki koldan her yandan

Ağzım açık kalır yatardım hayran kalırdım yaşardım aşkı sizinle bedavadan

Çok mutlu olacaksınız sanırdım ilk gördüğümde

Yanılırmış insan demek ki ilk gördüğünde

Boş ver be Şeyda ben varım yanında arkadaşın

Anlat bana onda bulamadığını arayalım benim can yoldaşın

Korkma bakmam sana aşk gözü ile bende olan sana az gelir şaşkın

Yanaş yamacıma az gül eskisi gibi güller açsın mahallemizde

Bırak onu yerde kalsın elinde duran diken gibi batan çıkın

Çok mutlu olacaksınız sanırdım ilk gördüğümde boş ver sen gülümse

Yanılırmış insan demek ki ilk gördüğünde seninle benim gibi

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ne Senin Nede Benim

 

Derdime senden deva uman ben

Devaya muhtaç mısın bilemedim sen

Mezara dönmüş ömrü hayatın senin

Benimle olman lazım senin deva için

Bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Kanımızda erisin iman öyle yeşertsin ki bizi

Görenler şaşırsın deva aksın âleme

Peşimizde gelsin insanlar dizi dizi

Benimle olman lazım senin deva için

Bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Bir sütün gibi doğru olalım

Yanan yüreklerin acısının dumanı tütsün yüreğimizde

Sen toprağa ayrı bir kök ben toprağa ayrı kök salalım

Çepeçevre saralım âlemi imanımızla salınsın köklerimiz

Ne bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Derde derman uman dallarımızda meyve yesin

İman tadı ile derman bulsun derman olmaya koşsun

Yalnız ne beni nede seni görsünler

Birbirimizi görsünler bir deva umman dolu iman bulsunlar

Ne bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Sana bana cümlemize can olsun mezar

Başımızda açsın çiçekler ötsün Hezar

Bir kabre öyle sığalım ki cümle kabirler canlansın

 Cümle mezarın içi sahnil lalezar olsun

Ne bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

İman ile kanını eriten gelsin

Maksadı deva ile derman olan gülsün

Olmasın kimse bizar

Derman olmanın alevine dayanmayan

Toprağımızda devaya kansın, elinde olmasın hızar

Kıskanır belki devayı elinde hızar olan

Ey elinde hızar olan oturmuş dert ile sızan

Ne bu gökyüzü bu âlem

Ne senin nede benim

Ey elinde hızar olan

Bak gör insan nasıl devasızlığa dayansın

O maksadın nedir senin seni görenler ağlamasın

Mezarlara gömmek ise maksadın gel gir mezara

Gör içindeki alevi yaksın mezarınla seni

Ondan sonra yapalım senin ile münazara

Gör bakalım o zaman nasılmış manzara

Söyle bakalım o zaman

Ne bu gökyüzü bu âlem bu canlar

Ne senin nede benim

Doğrumu değimli söyle

Ağzı kalabalık, gürültücü farfara

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Hezar: Bülbül

Sahni lalezar: Lale bahçesinin ortası

Bizar: Tedirgin, bezmiş, usanmış

Münazara: Bir konu üzerinde, belli kural ve yöntemlere uyularak yapılan tartışma.

Sev beni sende biraz

Dalda sallanır kiraz

Haydi, bana gül biraz

Gönlünü bana yaz

Sev beni sende biraz

Yaklaş bana az biraz

Yanağından bir buse ver olsun az

Seninle olur kışlar yaz

Aşkımı kalbine kaz

Elimde kırık saz

Ne olur etme naz

Severken al haz

Küsmek alınmaz ki baz

Evin önünde geçer kaz

Gönül sazın eline al sende çal biraz

Yanakların sanki kiraz

Ne olur yapma bana naz

Ne olur olma sakın kurnaz

Sevgime etme sen itiraz

Aşkınla sev beni çapraz

Yönün çevirme biraz

Kul Mehmet sevmez az

Elimde kırık bir saz

Çalayım dinle biraz

Sende söyle olsa da az

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Yalnızlığımın peronu

yalnızlığı terk ederken yalnızlığımın soğuk ürkek peronunda kaçıyorum

kalabalık olan şehre adım atarken yeni umutlarımın sevincinde içinde

kan pıhtısı yalnızlığımdan kurtulurken

gözlerim kalabalığın içinde sevinci haykırır iken

yalnızlığıma son veren güzel halkım

sizinle yalnızlıktan kurtuldum derken

efsaneler beklerken

ekmeğime beraberlik neşesini katmayı düşünürken

eyvah eyvah eyvah ki

yalnızlığın koskocaman uçurumuna düştüm

beraberlikle yıkanmış avluların serinliğine koşarken

afyon gibi yalnızlığı tatmış suskunlar korosunun içine düştüm

daha dün son defa zorlukla tiksinerek

yalnızlıkla sevişmiştim

kaçarak birlikte kalabalık olmanın neşesine doğru uçmuştum

her şey darmadağınık

buzlu kaldırımlarda isteksiz yürüyerek kayanlar

sizleri de mi yalnızlığa benim gibi mahkûm ettiler

kendim için ağlayan ben

şimdi sizler içinde mi ağlayacağım

çığlık hatıraları yeniden düşünerek çığlık mı atacağım eyvah

kör ediyor beni bu yalnızlık

beceriksizliğin dili de benim gibi dilinizde

gözlerimizde sarp kayalık derin uçurum

tek tek gözlerinizdeki kayalıklara çarpmak

derin uçurumlarda tek tek uçmak yerine

ben gidiyorum yine tek başına yalnızlığımın peronuna

ıssızlıkta göğsüm titrese de

bir yüreğim titrer

sizlerin yerinede göğsüm titrer ise

donarım kaskatı kesilirim

tek başına bendeki yanlışları yaşayan ben

sizlerinde yanlışlığının içinde boğulurum

bende bildiklerimi sizde unutamam

ölü hayallerim çizdiğim umut resimlerim sizinle canlanmaz

uzaklarda çalan umudun lirik şarkısı sizden geliyor sanmıştım

eğik boynumla kendi trajedimi kendim yaşamaya

kendi yalnızlık peronuma gidiyorum

bom boş sayfama yeni bir yalnızlık çizmeye

yeni bir arayış sözcüğünü karalamaya

yeni kocaman sancılar içinde gözyaşı içinde boğulmaya gidiyorum

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Aşkın Kendisindedir

Gönül aşk’a düşerse çare kimdedir

Gönüle meyil vermek nedendir

Bahtım kara diye sızlanmak niyedir

Gönül aşka düştü çare aşk’tadır

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Bir gül ver bana gönül bağından

Bir öpücük ver bal ile bezenmiş dudağından

İzin ver gezeyim gönül bağından

İzin vermez isen gezerim çöller ile hasret dağından

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Ararda benim gibi seven bulamazsın

Sevmez isen aşk ile gülen olmazsın

Bir ömür boyu yalnızlıkla dost olamazsın

Üzülürüm sana candan sevilen yar bulamazsın

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Ne çekerse gönül çeker dilinden

Uzat bana aşkı gönül elinden

Sev beni bırakama gurbet elinden

Yaralama gönlümü sen derinden

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Seven gönlü ret etmek güzele yaraşmaz

Sevene hasret kapısı aralanmaz

Aşksız bu hayatın tadına varılmaz

Aşk ile olan gönül paslanmaz

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Kul Mehmet’im yar gönlüme ayrılık oku saplama

Yollarımızı ayırıp beni dermansız dert ile ağlatma

Seviyorum seni sende sev beni gönlümü dağlama

Üç günlük dünyada beni yarı yolda sen bırakma

Gönüle meyil vermek aşkın kendisindedir

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Sordun Mu Kendine

Hiç düşündün mü kaç kalp kırdın

Hayat denilen yolda nasıl yalnız kaldın

Halim ne olacak diye sordun mu kendine

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Gam yükünü boşa topladın elinde tuttun

Aradın da sanki dengini mi buldun

Sararan yapraklar gibi soldun

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Bilmedin irfan yolunun kuluyuz

İrfan yolunda ağaç olmuş dalıyız

Yüce Allah’a şükür eden kuluyuz

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Yürürken kendinden yükseğe bakma

Hayat denilen yolda gönül yakma

Nefis ile şeytanı koluna takma

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Dert değmesin gönül denilen kuşuna

Kederler değmesin kara kalem kaşına

Nefretin taşı değmesin başına

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Gönlünde iman ile seyreyle alemi

Merhametle çıkar gönülde kalemi

Merhameti al yanına kul gönlüne katma elemi

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Çöl olan gönül tarlasında açılsın güller

Gönül yıkan derdi ne bilsin gülenler

Kul Mehmet’im haydi yaraya dermanı sarsın bilenler

Ne için geldin cihana bildin mi sordun mu kendine

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Kul Hidayeti bekler mi ?

Hidayet doğru hak olan yol, Kuran yolunda olup olmadığımıza bağlıdır. Hidayet yüce Allah tarafında kula verilir ve nasip ederse kul hidayete erer Kur’an yolunda sapmadan yoluna devam eder. Bundan sonra batıl’a gittiği yolu terk eder, hak olan yolda hayatına devam eder.

Yüce Allah’ın kulunu darlıktan genişliğe, onun rızasına ulaşmada kolaylık uyum içinde yolunda gitmesine yardım eder.

“(Resulüm!) Onları hidayete / hak yola getirmek senin görevin değil, lâkin Allah dilediğini hidayete / doğru yola getirir.”(Bakara, 2/272),

“Bu müminler hâlâ öğrenmediler mi ki Allah dileseydi bütün insanları hidayet eder, doğru yola koyardı.”(Rad, 13/31);

“Hiç kötü işleri kendisine güzel görünen kimse, iyilik edip dürüst işler işleyen kimse gibi olur mu? Allah dilediğini dalalete / sapıklığa, dilediğini hidayete / doğru yola iletir. O halde o insanlardan ötürü üzülüp kendini mahvetme! Çünkü Allah onların bütün yaptıklarını bilir.”(Fatır, 35/8)

(Allah, dilediğine hidayet verir [İslamiyet’e ulaştırır], dilediğini dalalette bırakır.)[İbrahim 4]

Kul bekler mi hidayeti, hidayet gelince bilir mi kıymetini, bilinmez amma hidayet her kula nasip olmaz, hayat yolunda bekle kul yolun var bir nihayeti, merhamet ile olursan alırsın hidayetin tacını takarsın gönlüne, okursun.

Kur’an ayetlerini hece hece gönüllere gülümseyerek gönülleri gülümseterek…
Hayat ile ölüm arasında mesafe bir adım bile değil bir bakarsın yolun sonundasın, haberin yok, şaşırır kalırsın! Bırak nefretin ile kulun peşini bırakmazsan veremezsin inan son nefesini… İman olmalı kafada gönülde, adımlar olmalı camide namazda, olmamalı barda pavyonda…
Kur’an ile haktan merhamet alan merhamet dağıtır, şeytandan kin nefret alan nefret kin dağıtır bu bellidir bunu aksini söyleyecek bir yiğit var mıdır? Hak ile doldur heybeni yarın için, yalan dolan doldurursan yolda aç kalırsın sen vermeyince, sızlan bakalım ince ince, şeytan nefis sana gülünce…
Rahman sana gönül vermiş, nefret nefis şeytandan uzak dur demiş, sen uzak durmaz isen Rahman sana ne yapsın, iyilik sana ne yapsın, sana koşan kul nefretinle yıkılırsa ne yapsın? Var mı cevabı olan? Gönüllerimize huzur ile dolduran Rahman bizimle her an, görmez isen geçer zaman, sonunda ölüm gelir o an.

Ne ararsın, kendi gönül bağın var iken başka bağlarda? Önce kendi gönül bağında meyveler yetiştir dağıt, sonra izin al gir gönül bağlarına, sonra seyran eyle gönüldeki o güzelim bağları… Çıkarsın dağlara inmezsin merhametle bağlara kul ne yapsın, Rahman ne yapsın sana, hak ettiğini çektirecek elbet sana… Tarihi araştır merhamet ile olanlar gönüllerde yaşıyor, merhametsizler nefretleri ile lânet b. çukurunda lâneti ile batıyor, yatıyor.

İman ile hayatta nöbet tutmak var iken, nefret kin kapısında köle olmak niye? Ne geçecek eline? Kuru bir b. oda işe yaramıyor artık köylerde oda yakılmıyor, doğal gaza geçti herkes! Sen hala uyu uyanığım diye geçin ey salak!

Bak tarihine hepsi ilim irfanla besleniyordu, sen nefret ile beslen nah kazanırsın, gönül güzellikleri ile ecdadın kâinata güzellik saçarak fetih ediyordu, senin benim gibi yatmıyordu yan gelip ağız üstü hem adamda satmıyordu, nefret ile öne arkaya da bakmıyordu.

Sen hala kendi fikrini fikirsizin aklına köle et, sonrada insanları yok et, yok edince sende yok olacaksın, ağlayıp sızlanacaksın, fikirsizler basacak kıçına tekmeyi haydi uçurumdan hop hop aşağı… Güm güm aşağı… Düş kalk aşağı… Çıkmak için yukarı yol yok yok yok… Arama güzellik aşağıda, zaten her yer b…Çabuk düş kurtul, kurtaracak ip arama dün kesmiştin hatırla, ya da hatırlayacak akıl yok sende, düş aşağı yukarıya çıkacak yol yok.

Mehmet Aluç