Hayat Koşarken

Hayat koşarken son istasyonda yeni hayata

Dünya hayatında bazen sıyırsak ta yolda balata

Yolda dostumuz çok alırız yolda yeni balata yapılmaz hata

Ömür dediğimiz bir nefeslik yol gülümseyerek al yol

Ey kul bu güzel dünya ile hayat senindir ey insan

Rahman bağışlayıcıdır kuluna yaptığı değil mi ihsan

Kur’an gül Resul ile yola devam zikir ile olsun lisan

Ömür dediğimiz bir nefeslik yol gülümseyerek al yol

İnsan seçtiği ile dünyada elbette ki hürdür

Yaptığının verir hesabını ahirette iman akıldan üstün

Bu âlem de ömür kısadır yani misafirliktir üç gün

Ömür dediğimiz bir nefeslik yol gülümseyerek al yol

Kul Mehmet’im hazırlıklı ol ölüm gelir habersiz

Nefret kim ile dolaşmak ise çok abes ve gereksiz

Kur’an İman ile ol sakın sen yaşama kalma fikirsiz

Ömür dediğimiz bir nefeslik yol gülümseyerek al yol

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Kul Kalk İmanınla Cihanı Sar

 

Ey kul imanın değil mi dimdik ayakta

Ayakta değil mi vicdanın merhametin atakta

Atakta değil mi yarının dünyan olmuş viran

Viran etme âlemi kalacak yerin olmaz

Olmaz ise imanın şeytanın uşağı olursun

Olursun kıymetsiz kul

Kul kalk imanınla cihanı sar

Sarmadı mı Resul imanı ile cihanı

Cihan imansız olmaz geri kalma

Kalma cahillikle şirk arası

Arası şaşmasın gönlün terazisi

Terazisi adaletin gölgesi

Gölgesi peşinde ölümün

Ölümün duyulmaz sesi  

Ey kul imanın değil mi dimdik ayakta

Ayakta değil mi vicdanın merhametin atakta

Atakta değilse imanınla yat yatakta

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Koş Nur Kur’an’ın Merhametli Ocağına

Açsın merhametle imanla gönül dalında çiçekler

Her doğan canlı ecel ile bir gün gidecekler

Gitmeden önce ecel ile secde ile donat alnını

Bugün var iken, yarına bırakma nur namazını

Rahman gönderdi Kur’an’ı imanı seç diye

Nefis verdi ondan vaz geç diye

Dert verdi sabırla dermana ulaş diye

Ömür verdi Salih amel ilde doldur dedi

Kul sakın düşme cehaletin batağına

Koş nur Kur’an’ın merhametli ocağına

Düş gül Resul’ün şefkatli kucağına

Sakın yaklaşma kibrin bataklığına

                                                        

Salih amel ile doldur mezarını

Kur’an ile düzenle yarınını

Kur’an iman ile yetiştir evladını

Helal ile doldur fakirin kazanını

Rahman Kur’an İle merhamet vermiş insana

Aç oku bakalım ne diyorsun sana

Aç oku aç oku ne diyor biraz anlasana

Yoksa cahillikten yanarsın yana yana

Dünya ile ölüm arası

Değmez açmaya gönül yarası

Şeytan ile boyama yüzün karası

İman ile geçer gönül yarası

Dünya malın var evin var işin var

İman var sende yok merhamet dersen hiç yok

Malın olsa ne fayda evin olsa ne fayda

Mezara ahirete götürecek olan yoksa

Kul Mehmet’im merhametle kal ol serin

Merhametsizliğin ile ateştir yerin

Haydi, merhamete gelin

Gönüller birleşsin imanla gülün

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ramazan Oruç Bugün Beş

Ramazan Oruç Bugün Beş

Kur’an’a bulunmaz âlemde eş

Müminler zaten kardeş

Aradaki tefrika nedir kardeş

Hepimize doğuyor güneş

İmansız fikirler zaten leş

Aklın cevheri kuran kardeş

Barış Kur’an da âlemin güneşi

Ramazan onun içinde gelen kardeşi

İdrakin olsun Kur’an ile din kardeşi

Ramazanlık oruçla yıkılmaz kalen

Daha ne yaşıyorsun hayalen

Kur’an koşturturken istikbale istikbalen

Kur’an sünnete az belen

Fikirsiz kalma cahilen

Kalırsan cahilen

Ensene yersin tokat yürürken

Yuvarlanırsın cehenneme ölüp giderken

Geçim korkusunda kurtul

Ramazanda kazancını paylaş kasaya atma ol makul

Nefis şeytan belasından kurtul

İyilik ile yürü ötelere sırtında olsa da çul

Kazandığını yığarsan o dur geçersiz pul

İhtiyacı olana kazancından az ver ey kul

Kul Mehmet’im seninleyiz her an her zaman

Hoş geldin on bir ayın sultanı Ramazan

Ramazan gönülde kiri pası söker

Mümin secde ile Rahman önünde diz çöker

Dünyaya gelen ecel ile gider teker teker

Bak al gönlüne imanı hasretle sana iç çeker

Hoş geldin on bir ayın sultanı Ramazan

Seninleyiz her an her zaman

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Baktım Ağladım Durdum Ağladım

Yaşarken binlerce can ile insan

Ayrı yollar gönüller anlaşılmaz lisan

Tek yürek olmaz iyiliğe, şer ile olur bazen

Baktım ağladım durdum ağladım kaldım ağladım

Gönül bahçesinde yetişir güller vermez bir deste

Biter cümle dertler sıkıntılar inan bir gülüşte

İyiliğe varmaz ayaklar bazen yürür aheste aheste

Baktım ağladım durdum ağladım kaldım ağladım

Tevhitle Kur’an ile yolda yürümeyen Müslüman

Ümmet düşmüş tefrikaya, zalim birlik beraberlikte

Müslüman tefrika da çeker feryat duyulmaz aman aman

Baktım ağladım durdum ağladım kaldım ağladım

Sinelerde kor alev yanar söndürecek su mu yok

Sorular vuslat ile buluşmaz vuslata yol yok

Alev söndürür desem de yazıktır canlara duyan yok

Baktım ağladım durdum ağladım kaldım ağladım

Okyanusları aştı Kuran İslam âlemi nur sardı değildi ortalık duman

Onu taşıyanlarda Müslümandı vardı sanki başka başka bir iman

Dilinde adımında nefesinde anında düşmezdi zikriydi Kur’an

 Düşündüm baktım ağladım durdum ağladım kaldım ağladım

Kul Mehmet’im derim kalmadı yüzümüzde bir tebessümler

Gökyüzünde rahmet ile yeryüzüne elbette inmez melekler

Fakir kuru tahta döşek zengin kuş tüyünden döşek yataklarda yatar

Baktım ağladım durdum ağladım kaldım ağladım

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Açık Kapıları Açtın Mı Hiç

Terki diyar ettin ’de gittin neden

Nefretin döner sana tam bumerang

Kalmadı bildim sende ahde vefa

Kal yalnızlıkla haydi bu mu sefa

Sefanı sür bakalım hepsi sahte

Aradın buldun neden sen inceden

Kör olmuş gözün dünden alay eden

 Sen açık kapıları açtın mı hiç

İyilik yapmazdın sen bilmedin hiç

Sefanı sür bakalım hepsi sahte

Baktım uzakta sana ağlıyorsun

Nefsine şeytana hep uyuyorsun

İyilik nedir sende bilmiyorsun

Güldüğün sanıyorsun ağlıyorsun

Sefanı sür bakalım hepsi sahte

Dağlar gibi yüksek de sen bakarsın

Mezar taşı gibisin soğuk hissiz

Katı kalbinle yaşa kal nefessiz

Dert görünce olursun anlayışsız

Sefanı sür bakalım hepsi sahte

İnsan yaprak gibidir hep sararır

Kaldığın nefrete bak ecel çağrır

Son nefesin verirde kul kararır

Hesap zor verilir kul hep sararır

Sefanı sür bakalım hepsi sahte

Yaktığın kor ateşler hiç söner mi?

Geçen o zaman geri hiç gelir mi?

Bugün açtın yarında açsın yine

Bekle bakalım sevgi bu gelir mi?

Sefanı sür bakalım hepsi sahte

Artık değilim sana bende muhtaç

Hayat bir adımlık yol yürürüm ben

Zamanın sermayesi harcadın sen

Sendin esip gürleyen gidendin sen

Sefanı sür bakalım hepsi sahte

Kul Mehmet’im sanma ki ömründe bol

Hayat bir nefeslik yol ister gül sol

Mutluluk bu âlem de inan ki bol

Aç gönlün kapısını içeri bak

Sefanı sür bakalım hepsi sahte

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Sendin Gül Kokulu Muhammed

                    

Hak cemalin nurunu taşıyan

Âlemlere rahmet olan

Güneşler nuruyla sönen

Cümle âlem peşinde dönen

Zulümler seninle söndü

Sendin Gül kokulu Muhammed

Âlemlere Rahmet olarak geldin

Gönüllere Rahmet sensin

Nur Muhammed

Nurunla âlemi kapladın

Âlemde bir anda yetim kaldın

Rahman seninleydi değildin yetim

Âlem seninleydi Rahman seninleydi

Nasıl derim yetim Ya Muhammed

Sendin Gül kokulu Muhammed

Âlemlere Rahmet olarak geldin

Gönüllere Rahmet sensin

Nur Muhammed

 Şirkin Tağut'un ocağı söndü

Cümle gönüller sana döndü

Ebu cehil gelişinle öldü

Cümle müminler âlem seninle güldü

Kur’an gelişinle gönüllere indi

Sendin Gül kokulu Muhammed

Âlemlere Rahmet olarak geldin

Gönüllere Rahmet sensin

Nur Muhammed

Gelişinle âlem yeniden kurulurken

Zalimler yanında bir bir savrulurken

Şirk ocağı gelişinle bir bir sönerken

Müminler Kâbe’nin etrafında dönerken

Sen geldi tam âlemde ahlak biterken

Sendin Gül kokulu Muhammed

Âlemlere Rahmet olarak geldin

Gönüllere Rahmet sensin

Nur Muhammed

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ramazan Oruç Bugün Dört

Ramazan Oruç Bugün Dört

Edep ile imanla bedenini ört

Nefis şeytanla edilmez flört

Ramazanda imanla giy tişört

Sen her zaman ol cömert

Rahman vermez sana dert

Verirse de imtihandır sabır et

Uygulama insana çifte standart

İmansız sözün olmasın absürt

Ramazanda oruçla gönül yıkanır

Mümin imanla Rabbini tanır

Sanma mümin yanılır

İman ile cennette kalınır

Gül Resul Şefaatine

Rahmanın izni ile mümin olan varır

Mümin olan sanma insanları kıskanır

Mümin hakkı tanır

İman ile vardır bir sınır

Ramazanda ve her zaman

Gönül hoş karşılanır

İmansız gönül ne kadar hayata dayanır

Ne ararsan hayata dair kitabımız Kur’an’dadır

Hoş Geldin on bir ayın sultanı Ramazan hoş geldin

Anlamın manan anlamın çok derin

Kul Mehmet der ki kullar senin ile olur serin

Gönlümüzde senin yerin

Gönül ömür seninle olur zengin

Sen cümle kulları seversin

Rahman gönderdi çok şükür seni cümlemize bana

Ben muhtacım merhametine şefkatine sana

Sensin şifa bu cana

Seninle gülsün cümle can kana kana

Hoş geldin on bir ayın sultanı Ramazan

Hoş geldin nurunla cümle cana

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Absürt: Saçma anlamsız

Ayrılık Tefrikasını At Düşüncende

Bu hayatın yolunda sanma ki seçeneğin yok

Kuran ile gül Resul ile donatılmış yolun var

Soytarı kılıklılara kanma sakın aklın var

Utanç tezgâhına katılma merhametle imanın var

Ölüm değil hüsran ey dünyaya dalan kul daldığından, uyan

Ölüm vuslattır Rahman’a gül kokan Resule iman ile kalan

Ölüm gözünde yüreğinde her an seninle olan, sanma kaçarsın yalan

İlim irfanla Kuranla Resul ile ol cennete köprü kur, nefsi ile baş başa kalan

Sırat köprüsü, Kur’an gül Resul iman yanında merhamet olmadan, geçilmez

Rahman kula akıl vermezse kul Kur’an’ı nasıl bilir, yol seçilmez

Kulda, Kuran ahlakı edep Gül Resul aşkı iman olmazsa, nasıl gülebilir

İlim irfanla Kuranla Resul ile ol, cennete köprü kur, nefsi ile baş başa kalan

Mağarada yaşamıyorsun ey kul, Rahmanın sana gönderdi Kur’an’ı

Gönderilen Kur’an değil kul kelamı, gül Nebi âlemlerin sultanı

Ayrılık tefrikasını at düşüncende, Kur’an ile yaşa, yaşama atanı

Solgun rüzgâr peşinde koşma, Güldüren Hayat sunan peşinde koş, satma Kur’an’ı

Karanlıkta olsa gelir ölüm, boşuna titreme, müminlere verdiğin selam gibi ver, ölüme selamı

Kur’an gül kokan Resul arasan da bulamazsın dünyada bulunmaz bir eşini bunlardır âlemin güneşi

Bereketsiz gönlünle gezersen, bulamazsın bereketi, neşeyi, hayatın anlamını, şifresini

Arsız gönülde ağlayan gibi gezme incitme gönlünü kulları bulamazsın bir daha geleni gideni

Unutulmuş raflarda kaldı Kur’an’ımız fikirsiz düşünce peşinde koşunca eyvah

Fikirsizlik sarnıcında asılı kaldık fikirsiz ‘ligimizle, kurtaran gelmez bağırma çekme ah

Hurafeler yanlışlar zanlar önümüzde dizilmiş leş gibi sırıtırız kabul ederken düşünmeden

Çoban sürüsünü ağıla sürmüş gibi sürdüler bizi imansızlığın ağılına, hiç yarınlarımızı düşünmeden

Bizleri ömrümüzü hiç düşünmeden tıktılar ağıllara üşüyerek kaldık, bizlerde sorgulamadan kaldık sessiz

Kayıp yarını olmayan fikirsizlik alaborasında boğulduk nefes almadan zaten hak ettik bizdik zaten hissiz

Kul Mehmet’im der ki vicdan ile ahlakını merhametini sakın yitirme kaybolursun

Kur’an gül kokan Resulden ayrılma tefrikaya düşer uçuruma düşer yok olursun

Mehmet Aluç  (Kul Mehmet)

Sökerim bu aşkı yüreğimden

Seni yüreğimden hasret söker alırsa

Seni giderken ellerim tutmaz olursa

Sözlerim gitmene engel olmazsa

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Gözlerimde kalbim aşkım okunmuyor mu?

Dilimde sevgimi haykıran sözler çıkmıyor mu?

Sana koşarken yüreğimin sesi duyulmuyor mu?

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Adımlarım sen sen diye koşarken

Dilim ismini kokan güller kokusunda söylerken

Hislerim seninle darmadağın olup sana akarken

Eğer sen bunları görmüyorsan bilmiyorsan

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Hasrete koşarken gitme demiyorsan

Ağlar iken gözyaşımı silmiyorsan

Feryadım dağları yıkar iken duymuyorsan

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Bu aşkı seninle yaşarken hayat terletirse

Ardında densizliğimle adımlarım geri giderse

Gece gündüz sensiz boş hayaller kurarsam

Senden başka gönüllere bu gözüm bakarsa

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Bu bedenim sensiz aşkı yüreğinde taşırsa

Seni anlamdan dinlemeden nedensiz neden ararsa

Ümitsizlik rüzgârına düşerek senden umudu koparırsa

Teselliyi gönlünden başka yerde ararsa

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Dünyayı aşk güzellikle sarmış

Sensiz bu yüreğim başkalarına bakmış

Pembe hayallerine karalar çalmış

Ayrılık dağlarını alnına şiirlerine yazmış derlerse

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Aşk verilmiş gönlü sev diye

Merhamet verilmiş merhamet et diye

Baharlar açılmış nazlı yârin gönül çiçeklerini kokla diye

Bu yârin bahar dallarını koparır ise

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Yeşil dağların yeşilini

Mor yaylaların temiz kokusunu

Baharda öten kuşların ötüşünü

Baharda kokan çiçeklerin kokusunu sensiz yaşarsam

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Adımlarım ayrılıkla çürümeye yürümüş ise

Hasret kara yüzüyle gönlüme girmiş ise kara elbise ise

Gönlüm sevgi yolundan ayrılmış nefretle gülümsüyor ise

Niyetim edepsizce sevgini yerden yere sessizce vuruyor ise

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Gönlümü senden başkasına açarsam

Seni her gördüğümde kaçarsam

Merhameti bırakıp nefret saçarsam

Aşkın deryasında kin denizine batarsam

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Senin isminden başka çıkarsa başka isimle kelamım

Senden soğur da başkasına olursa selamım

Yalan dolan ile aldatırsa bu lisanım

Senden başkasına yazarsa şiirler kalemim

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Ya Allah bismillah diye seninle aşka adım atmıyorsa

Seninle aynı yolda yürürken başka yöne adım atıyorsa

Yanında iken adımlarına kördüğümler atıyorsam

Ayaklarım yerinden sökülsün adım ’sız kalayım

Seninle gülmek yerine cehennemlerde yanayım

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

 Kul Mehmet’im alnını bahar çiçekleriyle donatırım

Gönlünü gönlümdeki aşk ile canlandırırım

Seni yanıma almadan sanma bir an olsun yola yalnız çıkarım

Bu gönlümü gülüşün var iken sanma karaları bağlatarak yakarım

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Mehmet Aluç © (Kul Mehmet)