Sendin Gül Kokulu Muhammed

                    

Hak cemalin nurunu taşıyan

Âlemlere rahmet olan

Güneşler nuruyla sönen

Cümle âlem peşinde dönen

Zulümler seninle söndü

Sendin Gül kokulu Muhammed

Âlemlere Rahmet olarak geldin

Gönüllere Rahmet sensin

Nur Muhammed

Nurunla âlemi kapladın

Âlemde bir anda yetim kaldın

Rahman seninleydi değildin yetim

Âlem seninleydi Rahman seninleydi

Nasıl derim yetim Ya Muhammed

Sendin Gül kokulu Muhammed

Âlemlere Rahmet olarak geldin

Gönüllere Rahmet sensin

Nur Muhammed

 Şirkin Tağut'un ocağı söndü

Cümle gönüller sana döndü

Ebu cehil gelişinle öldü

Cümle müminler âlem seninle güldü

Kur’an gelişinle gönüllere indi

Sendin Gül kokulu Muhammed

Âlemlere Rahmet olarak geldin

Gönüllere Rahmet sensin

Nur Muhammed

Gelişinle âlem yeniden kurulurken

Zalimler yanında bir bir savrulurken

Şirk ocağı gelişinle bir bir sönerken

Müminler Kâbe’nin etrafında dönerken

Sen geldi tam âlemde ahlak biterken

Sendin Gül kokulu Muhammed

Âlemlere Rahmet olarak geldin

Gönüllere Rahmet sensin

Nur Muhammed

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ramazan Oruç Bugün Dört

Ramazan Oruç Bugün Dört

Edep ile imanla bedenini ört

Nefis şeytanla edilmez flört

Ramazanda imanla giy tişört

Sen her zaman ol cömert

Rahman vermez sana dert

Verirse de imtihandır sabır et

Uygulama insana çifte standart

İmansız sözün olmasın absürt

Ramazanda oruçla gönül yıkanır

Mümin imanla Rabbini tanır

Sanma mümin yanılır

İman ile cennette kalınır

Gül Resul Şefaatine

Rahmanın izni ile mümin olan varır

Mümin olan sanma insanları kıskanır

Mümin hakkı tanır

İman ile vardır bir sınır

Ramazanda ve her zaman

Gönül hoş karşılanır

İmansız gönül ne kadar hayata dayanır

Ne ararsan hayata dair kitabımız Kur’an’dadır

Hoş Geldin on bir ayın sultanı Ramazan hoş geldin

Anlamın manan anlamın çok derin

Kul Mehmet der ki kullar senin ile olur serin

Gönlümüzde senin yerin

Gönül ömür seninle olur zengin

Sen cümle kulları seversin

Rahman gönderdi çok şükür seni cümlemize bana

Ben muhtacım merhametine şefkatine sana

Sensin şifa bu cana

Seninle gülsün cümle can kana kana

Hoş geldin on bir ayın sultanı Ramazan

Hoş geldin nurunla cümle cana

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Absürt: Saçma anlamsız

Ayrılık Tefrikasını At Düşüncende

Bu hayatın yolunda sanma ki seçeneğin yok

Kuran ile gül Resul ile donatılmış yolun var

Soytarı kılıklılara kanma sakın aklın var

Utanç tezgâhına katılma merhametle imanın var

Ölüm değil hüsran ey dünyaya dalan kul daldığından, uyan

Ölüm vuslattır Rahman’a gül kokan Resule iman ile kalan

Ölüm gözünde yüreğinde her an seninle olan, sanma kaçarsın yalan

İlim irfanla Kuranla Resul ile ol cennete köprü kur, nefsi ile baş başa kalan

Sırat köprüsü, Kur’an gül Resul iman yanında merhamet olmadan, geçilmez

Rahman kula akıl vermezse kul Kur’an’ı nasıl bilir, yol seçilmez

Kulda, Kuran ahlakı edep Gül Resul aşkı iman olmazsa, nasıl gülebilir

İlim irfanla Kuranla Resul ile ol, cennete köprü kur, nefsi ile baş başa kalan

Mağarada yaşamıyorsun ey kul, Rahmanın sana gönderdi Kur’an’ı

Gönderilen Kur’an değil kul kelamı, gül Nebi âlemlerin sultanı

Ayrılık tefrikasını at düşüncende, Kur’an ile yaşa, yaşama atanı

Solgun rüzgâr peşinde koşma, Güldüren Hayat sunan peşinde koş, satma Kur’an’ı

Karanlıkta olsa gelir ölüm, boşuna titreme, müminlere verdiğin selam gibi ver, ölüme selamı

Kur’an gül kokan Resul arasan da bulamazsın dünyada bulunmaz bir eşini bunlardır âlemin güneşi

Bereketsiz gönlünle gezersen, bulamazsın bereketi, neşeyi, hayatın anlamını, şifresini

Arsız gönülde ağlayan gibi gezme incitme gönlünü kulları bulamazsın bir daha geleni gideni

Unutulmuş raflarda kaldı Kur’an’ımız fikirsiz düşünce peşinde koşunca eyvah

Fikirsizlik sarnıcında asılı kaldık fikirsiz ‘ligimizle, kurtaran gelmez bağırma çekme ah

Hurafeler yanlışlar zanlar önümüzde dizilmiş leş gibi sırıtırız kabul ederken düşünmeden

Çoban sürüsünü ağıla sürmüş gibi sürdüler bizi imansızlığın ağılına, hiç yarınlarımızı düşünmeden

Bizleri ömrümüzü hiç düşünmeden tıktılar ağıllara üşüyerek kaldık, bizlerde sorgulamadan kaldık sessiz

Kayıp yarını olmayan fikirsizlik alaborasında boğulduk nefes almadan zaten hak ettik bizdik zaten hissiz

Kul Mehmet’im der ki vicdan ile ahlakını merhametini sakın yitirme kaybolursun

Kur’an gül kokan Resulden ayrılma tefrikaya düşer uçuruma düşer yok olursun

Mehmet Aluç  (Kul Mehmet)

Sökerim bu aşkı yüreğimden

Seni yüreğimden hasret söker alırsa

Seni giderken ellerim tutmaz olursa

Sözlerim gitmene engel olmazsa

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Gözlerimde kalbim aşkım okunmuyor mu?

Dilimde sevgimi haykıran sözler çıkmıyor mu?

Sana koşarken yüreğimin sesi duyulmuyor mu?

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Adımlarım sen sen diye koşarken

Dilim ismini kokan güller kokusunda söylerken

Hislerim seninle darmadağın olup sana akarken

Eğer sen bunları görmüyorsan bilmiyorsan

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Hasrete koşarken gitme demiyorsan

Ağlar iken gözyaşımı silmiyorsan

Feryadım dağları yıkar iken duymuyorsan

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Bu aşkı seninle yaşarken hayat terletirse

Ardında densizliğimle adımlarım geri giderse

Gece gündüz sensiz boş hayaller kurarsam

Senden başka gönüllere bu gözüm bakarsa

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Bu bedenim sensiz aşkı yüreğinde taşırsa

Seni anlamdan dinlemeden nedensiz neden ararsa

Ümitsizlik rüzgârına düşerek senden umudu koparırsa

Teselliyi gönlünden başka yerde ararsa

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Dünyayı aşk güzellikle sarmış

Sensiz bu yüreğim başkalarına bakmış

Pembe hayallerine karalar çalmış

Ayrılık dağlarını alnına şiirlerine yazmış derlerse

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Aşk verilmiş gönlü sev diye

Merhamet verilmiş merhamet et diye

Baharlar açılmış nazlı yârin gönül çiçeklerini kokla diye

Bu yârin bahar dallarını koparır ise

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Yeşil dağların yeşilini

Mor yaylaların temiz kokusunu

Baharda öten kuşların ötüşünü

Baharda kokan çiçeklerin kokusunu sensiz yaşarsam

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Adımlarım ayrılıkla çürümeye yürümüş ise

Hasret kara yüzüyle gönlüme girmiş ise kara elbise ise

Gönlüm sevgi yolundan ayrılmış nefretle gülümsüyor ise

Niyetim edepsizce sevgini yerden yere sessizce vuruyor ise

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Gönlümü senden başkasına açarsam

Seni her gördüğümde kaçarsam

Merhameti bırakıp nefret saçarsam

Aşkın deryasında kin denizine batarsam

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Senin isminden başka çıkarsa başka isimle kelamım

Senden soğur da başkasına olursa selamım

Yalan dolan ile aldatırsa bu lisanım

Senden başkasına yazarsa şiirler kalemim

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Ya Allah bismillah diye seninle aşka adım atmıyorsa

Seninle aynı yolda yürürken başka yöne adım atıyorsa

Yanında iken adımlarına kördüğümler atıyorsam

Ayaklarım yerinden sökülsün adım ’sız kalayım

Seninle gülmek yerine cehennemlerde yanayım

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

 Kul Mehmet’im alnını bahar çiçekleriyle donatırım

Gönlünü gönlümdeki aşk ile canlandırırım

Seni yanıma almadan sanma bir an olsun yola yalnız çıkarım

Bu gönlümü gülüşün var iken sanma karaları bağlatarak yakarım

Sökerim bu aşkı yüreğimden yüreğimle beraber

Kapatırım kapılarımı çeker giderim

Senli kokan sokaklar da şehirde

Mehmet Aluç © (Kul Mehmet)

Mizan Kurulurken

Bedende iman değil mi seni merhameti ile var eden

Var edeni yaratan Rahman var oluşuna verdi bir neden

Sen anlama dinleme yan gel yat görme duyma sonra ağla gülen

Alem tesbih ederken Rahmanı sen isyanla koşarken zalimle olan

Sonunda ağlayacaksın kahır olacaksın tek başına kalan yok olan

Mizan kurulurken imanla, sen kaçarsın imansızla sonrada ağla

Şükrün bir an ömrün bir adımına yetmez bedelsiz yaşayan

Musallada tabutun gezer sen yaşarım sanırsın ölümle koşan

Mal mülk peşinde koşarsın imansız gezersin ölümle yaşayan

Bir daha ele geçer mi iman ile bu an bu zaman nefretle dost olan

Sonunda ağlayacaksın kahır olacaksın tek başına kalan yok olan

Mizan kurulurken imanla, sen kaçarsın imansızla sonrada ağla

Mehmet Aluç

Ramazan Oruç Bugün Üç

Ramazan oruç bugün üç

Ramazan oruç mümine kalkan ile güç

Mümin olmak hem kolay hem de güç

Oruç tutmakta çok kolay çok güç

İman ile olsun iş güç

Müminin yaşadığı değil düş

İman ile olan şaşmaz

Helal ile olan aş yakmaz

Haram ile olan aş taşar yakar

Mümin olmayan helale bakmaz

Haram ile yatar kalkar

Mümin helal ile olur

Haramın yüzüne bakmaz

Zalim bu dünya sana kalmaz

Nur Kuran Resul ile olan yolda kalmaz

İman oruç var eder bedeni

Nur ile kaplar bedeni

Mümin Kuran gül Resul ramazan peşinden gider

Bunlar mümini mesut eder

Mümin olmayan rezil eder

Ramazanda gönüller kardeşliğe gider

Daha nerede mutluk ararsın

Koş gel Ramazana

Neden boş hayal kurarsın

Gel Kur’an’a Gül Resule Ramazana

Daha neden yanlış adreste gezersin

Gel Kur’an’a Gül Resule Ramazana

Nefis şeytan uşakları seni uçuruma salarken

Dalalete cahilliğe dalarken

Boş mutluluk verenler peşinde koşarken

Kul Mehmet der ki kin nefret ile cehenneme koşarken

Gel huzura merhamete gerçek hayale

Gel Kur’an’a Gül Resule Ramazana

Hoş geldin on bir ayın sultanı

Hoş geldin ya Şehri Ramazan

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

İmanla Hayatın Yokuşunda Yürürken

---

                        

İman, değil mi ey kul çelikten duvar? Ramazan ile oruç bedene değil mi kalkan? Neden ezilirsin, büzülürsün ey Müslüman, sen ki yüreğindeki imanla Çanakkale de geçit vermedin (senden sonraki edepsizler düşmana kendi elleri ile ülkeye buyur etti utanmazlar batı batı batı hastalığı utanmazlığı ile medeniyet diye edepsizliği soktular…)tutuğunu imanınla yıkarsın ah yıkarsın da bir anda her kese inanırsın yanına alırsın o da şerefsiz çıkar sırtından hançerler…

Değil mi Çanakkale de binlerce kardeşimiz şehit oldu arkasında din değişti, dil değişti, bakış açısı değişti dost görünen yılan çıktı onca şehit olan boşa şehit olmadı, lakin şehit yanında olan cıvık çıktı edepsiz çıktı… Lakin kardeşim insanda kavun değil ki bir yerini koklayasın da bunun içi geçmiş kokmuş sağlam değil diyesin? Helal süt emmiş dersin bakarsın helal süt emmemiş… çıkıyor sırtında acımadan eline ne geçecekse bıçaklıyor, yaptığı yanına kar kalacak sanıyor ve ve ve yanılıyorrr…

Nefsine şeytana üç kâğıtçıların yalanına kanıyor ve kaybediyorlar hep birlikte, ecel geldiği anda soluksuz ensesinde yakalayarak cehennemin dibine ateşin içine zaten kendisi ateş kendi ateşinde yanıyor cazır cazır kebap gibi… Sen merhametinle imanın'la gönülleri kazanmaya çalış vazgeçme sakın… Saflarını güzelliğe doğru sıklaştır, hasreti yok eden mutluluğa yürü, hasretle gözlerdeki derin yanılmanın izlerini gör, gerçek bir dost gönlü ile o gözlere umut ışığını yay, gerçek bir imanla dost gönülle gönlünü sar, bu ramazan ayında sevabını katla katla gönüllere umut ol…

Gör işte ruhlar hasta, çare vardır bir ustaya ilaç ol hastaya, nefis şeytan ve onun yaltakçıları sinende yara ve delik açmasın diye iman zırhını çift giyin Kur’an, Gül kokan Resul zırhı ile gezin, merhametle gönülleri sar, kötülüğün dibini kazı… Bazen sizlerde bilirsiniz ilaçtan daha fazlası gerekir bazen hastaya, oda nedir bilirsiniz bir dosttur, saran gülümseyen derdine ortak olan, elinde tutan ötelere taşıyan…

Hayat yokuşunda yürürken yürüyüşümüz bizi terletir iken, terimizi silecek, kötülüğü yolda kaldırmaya çalışır iken o kötülük ağır geldiğinde destek olacak dost her zaman gereklidir, haydi bu dost olmaya hazır mısınız bu mübarek nur kokan saçan Ramazan ayında saran dost olmaya… Bazen hayaller kurarsın tam o anda birisi gelir o hayalini yıkar, kendi hayalini içine yerleştirir sesini çıkaramazsın ya işte sende iman var neden çıkaramazsın sesini diyene ihtiyaç var iken neden bu biz olmayalım, sorgulamayalım karşısında hayallerimiz değiştirmek isteyene karşı çıkmayalım, onun zulmü İle yaşmak zillet değil mi? Haydi sorgulayan olmayalım mı, hayalleri yıkanların suratını merhametin tokadı ile bizler yıkmayalım mı? Cehennem de yer kalmadı haydin cennete doğru yürüyelim yetmez mi artık?

İman suskun kalmamız için mi var gönülde? Zalime ses çıkarmamak için mi var gönlünde, ne için var hiç düşündün mü? Haydi, az düşünelim bu Ramazanlık ayı bitmeden iman bizde ne için var…

Haydi, Ramazanlık'ta mübarek oruç ile zırhımızı iyice sağlamlaştıralım merhameti yayalım, fakir olanları doyuralım kucaklayalım saralım, o zaman göreceksiniz sevginin merhametin gücünün iman ile oruç ile nasıl büyüdüğünü, Gül Resul peygamberin ümmetiyiz ona layık olmak peşinden yürümek için gül peygamberin yaptığı gibi merhametle gönülleri sarmalıyız. Nefret kin ile hiçbir şey kazanılmaz, kazandığını sana kısa bir sür sonra yanılır, yolda tek başına kalır…

Zalim tüm nefretini ortaya koyar iken biz neden gönlümüzdeki imanı merhameti ortay koymuyoruz saklıyoruz, bunu anlaya bilen ve anlayan var mı acaba? Zalim nicesini yıkar iken bizler neden nice yıkılmak üzere olanları imanla ayakta tutamıyoruz! Zalim tüm nefretini kusarken biz neden imanın bir hecesini onun suratına haykırmaktan aciziz anlayabilen anlatacak olan var mı acaba? Haydin yeniden imanla Ramazanlık'ta dirilişe, nefsimize zalime karşı yürümeye, sevap kazanmaya yürümeye, ötelere gül kokan Nebiye, cennete yürümeye… Selam ve dua ile…

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Ramazanlıkta İlk Cuma

Çok şükür bugün Ramazanını ilk cuması

İman ile idrak ettik cümle müminlerle açıkçası

Müminlerle iman gönlümüzün ayrılmaz parçası

Ramazanlık'ta bu ilk Cuma kardeşlik idraki ile olduk çok şükür

Gönlüne imanı nur nur yazan kardeşim

Cennette Rahman cemaline bakmak için

Gül Resul ile beraber olduğum kardeşim

Ramazanlık'ta  bu ilk cuma kardeşlik idraki ile olduk çok şükür

Mümin Olan KUR’AN gül Resul iman peşinden gider

Sanmayın mümin olan sıkıntıya üzülür dert eder

Cümle müminlerin sıkıntısını giderir hep gülümser

Ramazanlık'ta bu ilk Cuma kardeşlik idraki ile olduk çok şükür

Mümin Ramazanda açar gönlün bahar dalını

Secde ile paklar mübarek alnını

Kur’an Gül Resul iman ile döşer yarınını

Ramazanlık'ta kardeşlik idraki ile olduk çok şükür

Kul Mehmet’im gönüllere merhametle bakar

Ramazanlık'ta iyilik pınarı şarıl şarıl akar

Fakir olanlar içer yudum yudum ihtiyacını alır anlar

İyilik imandan gerisi hepsi yalan

Ramazanlık'ta kardeşlik idraki ile olduk çok şükür

 Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ne Yazar

Ömür sona doğru giderken terletirken

Güzel ömrüne bir güzellik eklerken

Ecel yerine merhametin kapısında beklerken

Ölüm gelse de bu kula ne yazar

Ölmeden önce merhametle mezarın kazar

Gönülleri sever kimseye etmez nazar

Rahman ve Resule kavuşmayı bekleyen bu kula ölüm vuslat

Tenceresi helal ile lokma pişerken

Komşum açken yatmam diyerken

Her lokmasın fakir ile bölerken

Namaza genç iken başlarken

Hiçbir zaman gönül yıkmaz iken

Ölüm gelse de bu kula ne yazar

Ölmeden önce merhametle mezarın kazar

Gönülleri sever kimseye etmez nazar

Rahman ve Resule kavuşmayı bekleyen bu kula ölüm vuslat

Dünyada Rahmana teslimiyet varmış

İman ile yaşamak ne güzelmiş

Kur’an gül Resul yolunda gitmek şerefmiş

Dünya malına batmak yerine merhametle gezmek enfesmiş

Ahiret yurduna varmadan amel göndermek harikaymış diyene

Ölüm gelse de bu kula ne yazar

Ölmeden önce merhametle mezarın kazar

Gönülleri sever kimseye etmez nazar

Rahman ve Resule kavuşmayı bekleyen bu kula ölüm vuslat

Kul Mehmet’im gezerken kul imana ermiş

Nefis şeytanla gezerken ezilmiş

İman yoluna giderken yanlış yola gitmiş iflas etmiş ise

İmanla Allah yoluna birden girerse

Tövbe ile gözyaşı dökerse

Merhamet ile gezer yaşarsa

Ölüm gelse de bu kula ne yazar

Ölmeden önce merhametle mezarın kazar

Gönülleri sever kimseye etmez nazar

Rahman ve Resule kavuşmayı bekleyen bu kula ölüm vuslat

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)