Gönüllere Girmezse Kapanmaz Yaralar

 Bunca âşık sanma ki yârden yüreği yaralı

Dünyanın çivisi çıkmış yerinden ondan ağlamalı

İman silinmiş sanki gönüllerde ondan sazın teli kırk gönlü yaralı

Gönüllere girmezse merhamet ile iman kapanmaz bu yaralar

Âşık vurur sazın teline yüreği ile sanki çalmaz

Ey kullar bu dünya ne bana ne size hiç kalmaz

Merhamet iman olmayınca kimse bu âlem de gülmez

Gönüllere girmezse merhamet ile iman kapanmaz bu yaralar

Şerha şerha olmuş düşünce ile fikirler yollar

Âşık ne yapsın uzanmaz herkesi sarmaz kollar

Bilmem ne işle uğraşır boşuna bu cümle kullar

Gönüllere girmezse merhamet ile iman kapanmaz bu yaralar

Âşık der bilmez mi insan gönlü yaraladığını

Mezara girdikten sonra hesap vereceğini

Karanlık fikirler ile yarınların gülmeyeceğini

Gönüllere girmezse merhamet ile iman kapanmaz bu yaralar

Öksüzü öksüz görmeyin Rahman’dır sahibi

Değmeyin ona yıkılırsa Rahman yıkar cümlemizi

Sar onu okşa başını fışkırır yanında merhamet denizi

Gönüllere girmezse merhamet ile iman kapanmaz bu yaralar

 Değmezse gönüle merhamet, yoktur âlem de sanmayın

Yaptığın cezasız kalırsa yaptığın yanına kar kalır yanılmayın

Aşığın yüreği gördüğü merhametsizlik ile yaralı onları anlayın

Gönüllere girmezse merhamet ile iman kapanmaz bu yaralar

Öter bülbüller sabah kalkar âşık secde ile varır Rahman’a

Alır gönül sazını varır cümle kullar yanına

İman ile heceleri harmanlar söyler cümle canına

Gönüllere girmezse merhamet ile iman kapanmaz bu yaralar

Kul Mehmet’im ne yazayım ne diyeyim bundan fazla bilemedim

Âşık dizin dibinde oturup merhamet ile sazın teline vuramadım

Sarmayınca gönüller üzülme kendini yaralama daha sabah olmadan

Gönüllere girmezse merhamet ile iman kapanmaz bu yaralar

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Bak İman Resul İle Kucak Açıyor

İmansız hayat ömür kurur

Sanma ki mümin imansız durur

İman ile cümle alem zalime karşı olur

Bak iman Resul ile kucak açıyor

İmansız ömürler soluyor

İman ile gönülde güneşler açıyor

Nefis şeytan zor kaçıyor

Bak iman Resul ile kucak açıyor

Mümin gönüllerde huzuru kondurur

Merhamet ile herkesi sarar gönüllere sevgi doldurur

Hasta kulları iman ile şifa eder yollarına gül kondurur

Bak iman Resul ile kucak açıyor

Sanma mümin olan gülmez

Dünyanın kahrını çeker müminin bileği bükülmez

Rahmandan başkasının önünde eğilmez

Nur Kur'an Gül Resul İman ile devrilmez

Kahrı sabır ile güldürür bitirir sanma erişilmez

Ahirette sefasını sürür iyilikleri hiç bitmez

Bir göz ağlarken bilir diğer göz gülmez

Bak iman Resul ile kucak açıyor

Bulunur imanın izi gülüşünde

Taşır bu izi mümin kalbinde

Belli olur müminin imanı yürüyüşünde

Bak iman Resul ile kucak açıyor

Mehmet Aluç  (Kul Mehmet)

Mümin İman İle Yatar Kalkar

Hele bir düşünün hele

Düşünün yine düşünün öyle böyle

Düşünce olsun

Bakış açısı olsun

Kabullenmeler

Fikirler

Yoldaki kılavuz olsun

İnsan olursa

Nefis şeytan olursa

Mutluluğa gider mi?

İnsan ki her an fikri değişen

Sadece kendi düşüncesinden

Fikrinden başkasına tahammül etmeyen

Sömürmeye dayalı yapısı ile

Bir anı bir anına uymayan

Yarına çıkacağı belli olmayan

Nefis ile şeytana gelince

Sadece kendi düşüncesinden

Fikrinden başka fikir ile kabul etmeyen

Merhametsizlik ile boy ölçüştüren ateşe çeken

İle hangi yolda yürünür

Tabi ki

Nur Kuran

Nur gül kokan Resul

İman yolunda çekinilmeden

Korkmadan gözü kapalı yürünür

Kulu yaratan Rahman

Rahmetellil diye Âlemlere Rahmet olanı gönderen

Kulun yarattı her ihtiyacını bilen

Tabi Rahmanın yolu emindir Resulü gibi

Kuranı gibi iman gibi

Neyin peşindeyiz

Hele bir düşünün hele

Düşünün yine düşünün öyle böyle

Öyle böyle şöyle düşünelim

Aklıselim

Ben desem de kelim

Düşünürün aklıselim derim

Az rahmanın önünde secde ile olalım az diz çökelim

Dünya peşindeki hesabımızı iyi düşünelim

Tartalım

Bölelim

Ölçelim

Gözlemleyelim

Görelim

Az da iman ile gülelim

Karşılıksız bir şey istemeyene

Sadece gelin diyene

Sadece bizim iyiliğimizi düşünene

Samimiyet ile gelene gülene gidelim

Olalım kalbi selim

Helal lokma yiyelim

Neşe içinde birbirimize gülelim

Açın halinden anlayalım

Fazla tokluk ile olmayalım

Kul kendi hali ile kalırsa azar

İnsan gönlü değil satılacak azar azar Pazar

Bilmem ne diye arkalarda kuyular kazar

Düzgün olan yolu kendi nefsi için neden bozar

Rahman ona azap ile ateşi bol verir çoğar çoğar

Kulda o ana bağırır çoğar çoğar kim duyar

Candan geçiren canından feryat ile geçer

İman ile olmayan imansız göçer

İmansız ahireti dünyası ecel ile çöker

Azrail dikenlerden ateşlerden kefen biçer

Ey kul sensin fani

Dünya benim diyenler hani

Zulüm ile yaşayanlar hani ateşlerde yani

Var yolunu baki sonsuz olan Rahmanın yolunda yürü haydi

Pişmanlık elem dolu ey fani

Nefis şeytan niyeti bozuk insan seni yolunda yutar

Fani değil midir tüm kullar

İmandır cümle kapıyı nur ile açar

Çek gönlüne yırtık olsa da iman ile astar

Nefis şeytan niyetsiz kullar insanları satar

Gece gündüz utanmadan yatar

Bir yalan içine binlerce yalan katar

Benden bu kadar

Mümin iman ile yatar kalkar

Ne olur iman ile olalım bir miktar

Gerisi gelir azar azar

Kul Mehmet ancak bu kadar yazar

Mutluluk bizimle olsun isterim olsa da azar azar

Mehmet Aluç

İman İle Tokat Atmayınca

Nefis şeytan ile olan kul yeme ile doyar mı?

İman ile tokat vurmayınca susar mı?

Zalim zalimliğini bilir durur mu?

İman ile tokat atmayınca yolun bulur mu?

Zalim Ebu cehil Resul Rıza’sın da durur mu?

Onu takip edenler zalimliklerin de geri durur mu?

Mümin onları merhamet ile temizlemeden rahat olur mu?

İman ile tokat atmayınca yolun bulur mu?

Mümin Gül Resul ile olmaya doyar mı?

Nur Kuran ile olan kul Rahmetten bıkar mı?

Mümin yoluna cahilin gözü ile bakar mı?

İman ile tokat atmayınca yolun bulur mu?

Gül kokan Resul Allah’ın habibi

Cümle kulların derdinin tabibi

Kuran Resul ile kul nefsin galibi

İman ile tokat atmayınca yolun bulur mu?

Mehmet Aluç  (Kul Mehmet)

İnsanı Zül Eder Merhametsizlik

Misafir değil miyiz biz kullar bu Âlem ’de

Şeytan insanı peşinde sürükler yaktırır cehennemde

Merhameti silmemeli gönülde aman bir kalemde

İnsanı zül eder merhametsizlik densizlik yolunda

Rahmanı unutma sen bu sonu olan Âlem de

Bırak kaş çatmayı az biraz sen gülümse de

Varsın gelsin sana gülümser sonu olan ölümde

İnsanı zül eder merhametsizlik densizlik yolunda

Koş dermansız dertlere geç kalma bu Âlem ‘de

Bilmem dermanı deme Rahman seninle her demde

Teslim ol Rahmana çare gelir sabır metanetle her gününde

İnsanı zül eder merhametsizlik densizlik yolunda

Merhametsiz isen deme sakın yok tadım tuzum

Merhamet her zaman sana lazımdır a kuzum

Her zaman yanında ol ağlamazsın o mazlum

İnsanı zül eder merhametsizlik densizlik yolunda

Kul Mehmet’im deme sakın ben her şeyi bilirim

Ecel gelir gidersin hiçbir şeyi bilmem der giderim

Merhamet olmazsa kalbinde deme sakın gülerim

İnsanı zül eder merhametsizlik densizlik yolunda

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Gözyaşımız İle Rıza İçin Gönül Bahçesinde Yürümek…

Gözyaşımız ile rıza için gönül bahçesinde kuruyan gönül çiçeklerini sulayalım, fırtınaların şiddetine sabır sebat azmi ile karşı gelmenin gücü var bizde el ele verelim gönül kazanmanın rızasını almanın bakışı ile gönüllere girelim, ikamet edelim. Gamzeler de bahar gülücükleri açtırtmalıyız hece hece aşkı merhameti oraya yerleştirmeli sevgiliye gönüllere sunmalı değil miyiz?

Gönülde var ise nefret ’leşmiş nasır, inanın silinmez o bir asır o nedenle nefreti silelim kendi silinmez, biz silmez isek ölüm gelir cehennem ateşi ile siler işte o nedenle bakmamalıyız kusura, var ise kusuru yüzüne söylemeliyiz. Bilmeliyiz ki bülbül güle konar güzel sesi ile coşar sesini duyanda coşar güle doğru koşar. Gönüldür âlemi bir zerre merhameti ile güldüren ötelere cennete ulaştıran. Dünyanın serveti yerine gönülleri kazanmanın bir anına bir dakikasına saatine zaman ayırmalıyız, yoksa gerisi boş gereksiz meşgaleden ibarettir.

Gönülde sağlam merhamet olunca onu yıkacak bir Allah’ın kulu çıkamaz ve yıkamaz Allah’ın izni ile, sen merhamet ile yürü durma gündüz gece yolun hep aydınlık neşe, dert sıkıntı gelirse sabırla yardım iste yüce Rahman’dan, bunlar gelip geçici imtihanlardır gülümse tebessümle, ömür giderken son deme son nefesinle dalma sakın dünya nefis şeytan hevesine…

Nazlı yar seni senin gibi sevmese de sakın söyleme yüzüne sen sevmeye et devam, gönül kapını aç o sana evin kapısın açmasa ve eninde sonunda anlayacak gönlündeki sevgiyi merhameti güzelliği, başı önünde gelecek ve sana pişmanlığını gözyaşı ile anlatacaktır. Anlatmaz ise de sizin gönlünüzden bir şey eksilmeyecek bunun karşılığını ahirette kat kat alacağımız kesin, kısacası merhamet etmeyene merhamet edilmez ötelerde biline… Selam ve dua ile…

Mehmet Aluç

Ben Hayat Yolunda

Hayat yoluna yürürken

Sen çıktım karşıma sen gülümserken

Matem tutarken ben gülümsemez iken

Bana ne güzel yakıştı gülüşün

Ben hayat yolunda yalnız yürürken

 Bendeki ayrılık bu sevdaya yakıştı

Yalnızlık uçurumunda beni çekti çıkarttı

Ben derken uçurumlarda çıkamam

Kalbime saplanan oklar yayından çıktı

Bana ne güzel yakıştı gülüşün

Ben hayat yolunda yalnız yürürken

Aldığım vebalin yükü beni ezerken

Hasret yolunda karanlıklar beni boğarken

İnsafsız bakışlar ömrüme yağarken

Bana ne güzel yakıştı gülüşün

Ben hayat yolunda yalnız yürürken

Artık merhamet seninle benim kolumda

Sevgi ırmağı gülüşünle bakışın artık yanımda

Kapımdan kovdun yalnızlığımı sen sessizce bir anlamda

Bana ne güzel yakıştı gülüşün

Ben hayat yolunda şimdi seninle yürürken

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ben Yönetmen ve Mathilda atışması

---

Kul Mehmet aldı sazı eline

Ankara’ya geldiniz niye gelmedin
Bir demli çayımı içmediniz
Selam verip geçmediniz
Bir daha olmasın
Alınız dan öperim

Yönetmen aldı sazı eline

Abi vallahi biz çekindik
Seni görseydik sevinirdik
Bir demli çayını içerdik
Bir daha ki sefere
Yolumuz düşerse inşallah

Aldı sazı eline Mathil da

Mehmet abi bana bakma
Gönlünü bizden ayrı bırakma
Sen gönlünü de yakma
Bir daha ki sefere
Yolumuz düşerse inşallah

Aldı kul Mehmet sazı eline

Ben kardeşlerimi çok severim
Muhabbet ile kardeşlik olsun dilerim
Siz gelmezseniz inşallah ben gelirim
Gelirseniz sizleri beklerim
Alınız dan da öperim
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Devamı gelecek inşalallah
Kardeşlerim kendim kurguladım yazdım umarım izniniz vardır.

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Sabır Dergâhına Uğramadan

Yıkımı yaşar gibiyiz, sanki bu aralar, yalan üstüne yalan dolan üstüne dolan biz Müslümanlara yakışmayan bu hal ve hareketlerin cevabını Rahman’a nasıl vereceğimiz meçhul! Hayat kavgasında el ele beraber yaşamanın güzelliğini yaşamak var iken bu hezimet ile olmamız ve hezimeti yaşamamız, barış ve kabullenememenin hazımsızlığı edepsizliği ile yalanı yalan ile yamatıp bir birimize sunmanın peşindeyiz.

Sabır dergâhına uğramadan nefis ve şeytanın heves ve arzularımızın peşinde koşan kullar olarak Yüce Allah’ın hoşuna gitmeyen ve gül kokan Resul hoşuna gitmeyecek Allah Nur Kuran ve gül kokan Resul peşinde gitmesi gereken biz kullar, gönüllerde sancı bırakmanın peşindeyiz! Af etmenin engin denizinde yüzmeden yıkımın sokaklarında gezmenin telaşında nefis ve şeytanın elini tutmamız ne kadar utanç verici bir durum!

Manasız ve sonu hüsran olan zevk be arzularımızın peşinde koşmamız ve ölümden sonraki âlemi unutarak veya birilerince uyutularak peşinde koşmamız, geçici dünya sancısının peşinde olmamız bize sonunda sancılı bir sona doğru götürmektedir bunu da bilelim. Bir birimizi anlamadan dinlemeden tahammül göstermeden vurup yıkma ile ne Allah’a kul Gül kokan Resule ümmet neden nefis ve şeytana yar olabiliriz.

Yürüdüğümüz hayat mezara doğru ve hesap vermeye doğru gidiyor ne çabuk nasıl, neden niçin unuturuz? Kendi gönlümüze merhameti umman umman deryalar gibi geniş veren Rahman, bu merhamet dolu ummana nasıl bir birimizi sığdıramıyoruz? Âlemlere sığmayan Yüce Rahman kulun gönlüne sığdım der iken ”Allahu Ekber” bizler birbirimizi bu merhamet kokan gönlümüze nasıl sığdıramayız anlamış değilim!

Sitem okları hangi hedefe varacağını bilmeden havalarda ellerimizin ayarsız yönünde gönüllere saplanır iken, bunun hesabını Rahmana nasıl vereceğiz bilen var mı ? Pişmanlık duymadan, pişmanlığın o engin sonsuz kapısına uğramadan, pişkin utanmaz suratımız ile sonumuz nereye varacak Allah (C.C.) bilir ve Allah (C.C.) Sonumuzu hayırlara çevirsin yar ve yardımcımız olsun İnşallah… Selam ve dua ile…

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Ankara

La Mekan Sız Olan Ömrüm-5-

İmandır demiri keser

Gönüllere merhameti diker biçer

Sanma sen terk etmeyince iman gider

İman ile yaşayan

İman ile bu dünyadan göçer

Merhamet Kuran Gül Resul iman ile

Gönül dağından eser

Merhamet ile olmayan dünyada boşa gezer

Gezer de kin ile gönülleri deşer

Kul beşer Rahman ile olmayınca her an aciz düşer

Biraz dert biraz keder dünya malı eksilme ile

İman ile pişer

İman ile yaşayan iman ile göçer gider

İman ile olmayanlar ne bilsin bu sözleri

Kuran gül Resul aşkı İman aşkı olmayan ne bilsin bizleri

Mehmet Aluç

Gönül Dostu Yunus Emre 4 . Bölüm

-Evladım:***İnsan, insan olma anlamını gönlünde taşır, maddi varlığıyla değil gönlüyle insan olur. Bu yüzden şiirlerinde gönüle çok önem veririm. Çünkü gönül Hakk’ın tecellilerinin aynasıdır. Nazargah-ı ilahi’dir. Beytullah’tır. “Gönül Hak yolcusunun varacağı, zirvesinde Zümrüd-ü Anka’nın yuvasını yaptığı Kaf Dağı, dağların en küçüğü, lâkin Allah’ın yanında değeri en büyük olan Tur Dağı gibidir.Gönüle girmeyen ya nefis ve şeytanın esiri olur çamurlara batar dünya ve ahirette rezil rüsva olur gider.Eğer bir kişi gönül yıkmışsa onun ibadetlerinin de Tanrı katında bir değeri olamaz. Çünkü ibadetler Allah’a yakın olmayı sağlayan davranışlardır. Gönül kıran istediği kadar namaz kılsa, istediği kadar Hacc’a gitse bile bu temel yanlışı yapmışsa bunların hiçbir kıymeti olmayacaktır,binası yıkık evde oturulurmu,temeli olmayan yıkılan bina bina değildir evladım.İnsanın görevi yıkmak değil inşa etmektir,şeytanın gayesi yıkmak yanıltmak ayağa çelme takarak uçurumlara cehenneme sürüklemektir.Bu sadece insanları değil kainatta var olan herkese ait olanı sevmek korumak ve gözetmektir.
-Yunus Dedem, bunu sen söyledin ta asırlar öncesinden günümüze evrensel bir çağrı olarak geldi.Tıpkı karanlığa ışık tutmak gibi senin sözlerin, düşüncelerin, fikirlerin.Güne ş nasıl kainatta hiç bir kimseyi ayırt etmeden ışık saçarak ısıtıyorsa senin bu sözlerinde cümle insanlığı ısıttı,gönülleri inşa etti.

-Evladım:***Buradan hareketle şunu söylemek gerekir evladım,Sevmek ve sevilmek, Allah’ın vasfıdır. Sevginin sebebi ise güzelliktir. Gerçek güzellik ise Allah’a aittir. “Allah, güzeldir ve güzeli sever” şeklindeki hadisi şerifi ile Allah, kendi güzelliğini temâşâ için kâinatı yaratmıştır. Buna göre âlemin yaratılma sebebi sevgidir. Yani “Ol” emrinde aşk vardır. Bu sevginin boyutlarına sınır çizmek ise imkânsızdır. Çünkü bu sevgi evrensel bir prensip olarak ortaya çıkmıştır. Allah’tan zuhur etmiş ve bütün kâinatın yaratılmasına sebep olmuştur. Dolayısıyla bütün varlıklar, bu İlahi cevheri özlerinde taşımaktadırlar. Hepsi, esmâ’nın tecellileridir. Durum böyle olunca, en başta iman, ancak sevgiyle kemale erebilir. Bu, inanmanın esasını teşkil eder ama hadise burada bitmez. Yaratılmışlar Yaradan’dan öz taşıdıkları ve O’nun eseri oldukları için kâinatta mevcut her şeyin sevilmesi de imanın kemali açısından gerekli hâle gelir. Böylece, Yaradan’ı sevmek ve O’na kavuşmak, ancak yaradılanları sevmekle gerçekleşebilir. İnsan, bu sevgi ışığıyla karanlıkları aydınlığa çevirerek mutlu ve barış dolu bir dünya kurabilir. İnsan, ilâhi özle birlikte şeytani ve hayvani bir potansiyele de sahip bir varlıktır. İlahi tarafı onu melekler katına yükseltirken, şeytani tarafı hayvanlardan da daha aşağı bir seviyeye düşürmektedir. İşte aşk, en başta insanın kâinat içerisinde bu duruş noktasını belirlemesi açısından önem taşımaktadır.***

-Bu güzel düşüncene şimdilerde ne kadar çok ihtiyacımız var bir bilsen dedem.

-İlahı aşk ve sevgi ile iman ile ham olan insan pişer ve kemale erişir,pişmeyen insan hamdır ve yapacağı her işte sadece kendisini düşüneceği için, topluma bir faydası olmayacağı gibi kendisine de bir faydası olmayacaktır evladım.Kuran ve Resul sevgisi ile iman ile olmayandan hiç kimseye fayda gelmez evladım.Bu vasıfları taşımayan insan önce kendisini sevmeyecek kendini sevmeyen insanları sevmeyecek ve gerisini sen düşün evladım.Huzur ,sukunet, birlik,dirlik ancak sevgi ile Kuran ve Resul iman ile gönülleri sevmek ile olur.

-Yunus dedem sen Hacı Bektaşi Veli,Mevlana siz gönül kahramanları dostları sayesinde sevgi ve dostluğun değeri anlaşıldı, gönüllerin arasına karanlık çukur açanları siz yok ettiniz gönüller arasında köprü kurdunuz ve insanları ihya ettiniz.Gönül sahibinin mimarının Allah olduğunu hatırlattınız nur dedem.
-Evladım,önce insan sevgi ile kendini bulacak, kendini insanları kainatı sevecek ,ilim öğrenerek ilerleyecek yaradanına ulaşacak ve onun ilahi emri ile, insanlara ulaşacak ve onların mutluluğu için çalışacak, bu çok kolay ve aynı zamanda da çok zordur.Kuran ve Resul yolunda çağları evreni aşarak ahiretini inşa edecek, gönülleri şenlendirecek.

Sen hak peygambersin seksiz gümansız
Sana uymayanlar gider imansız
-Demem boşuna değildir evladım,insan önce kendini ıslah edecek sonra toplumu ıslah edecek,önce kendi ile barışık olacak sonra toplum ile...
-Yani dedem her halimizle ufukları aşarak tüm alemi sevgi ile Kuran ve Resul etrafında sevgi ile toplamak ve sarmaktır diyorsun?
--Evet evladım, gayemiz bu evladım.

Kaynak:** http://kitapbilgisi.blogspot.com.tr/2012/12/risaletun-nushiyye-yunus-emre.html#.VUOJfo7tmko

Kaynak:***http://www.eskisehir.gov.tr/sarici/ekitap/bizimyunusv.pdf
Mustafa özçelik Bizim Yunus / Mustafa Özçelik

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Elfi Elfi Selfi Selfi

Şimdilerde moda bu selfi

Sensiz çekilmez ki muhabbetin keyfi

Karşıdan gelen bizim Zülfi

Patron insafa gelse verse de bir terfi

Ah şelfi vah şelfi bakışların değil menfi

Boş ver gel yine yapalım biz selfi

Elfi elfi selfi selfi

Benim kafam zaten kel ki

Biraz yaklaşırsın sen selfi ile belki

Nefsi nefsi sen gel gör ki

Selfi seninle hayat çekilmez ki

Hayat ne senin ki ne benim ki

Yaşıyoruz hayatı zaten birinci mevki

Boş ver gel yine yapalım biz selfi

Elfi elfi selfi selfi

Benim kafam zaten kel ki

Biraz yaklaşırsın sen selfi ile belki

Selfi bize teknolojiden hediye

Rahat çekim var iken ne gerek var selfi ’ye

Osmanlının parası idi mecidiye

Yaşadıklarım hayat boşa geçmesin diye

Boş ver gel yine yapalım biz selfi

Elfi elfi selfi selfi

Benim kafam zaten kel ki

Biraz yaklaşırsın sen selfi ile belki

Elfi elfi selfi selfi

Benim kafam zaten kel ki

Biraz yaklaşırsın sen belki

Yaşadığımız zaten çelişki

Konuşuyor zaten afaki

Elfi elfi selfi selfi

Benim kafam zaten kel ki

Biraz yaklaşırsın sen selfi ile belki

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Dönersin Diye Bekledim

Gönlünü gönül bildim girdim

Bizzat senden fazla seni sevdim

Gülüşün yalanmış şimdi bildim

Kan yuttum şerbet içtim dedim

Dönersin diye bekledim

Döşeğim artık oldu taştan

Bilseydim sevmezdim baştan

Gözümde durmaz yaşlar

Kan yuttum şerbet içtim dedim

Dönersin diye bekledim

Dedim zorluk ile gelir vuslat

Nefret nasıl sana oldu musallat

Bir adım at sevgiyi başlat

Kan yuttum şerbet içtim dedim

Dönersin diye bekledim

Göğsümü yakar hasret yarası

Duymaz mısın çektiğim külfet

Haydi, gel ne olur afet

Kan yuttum şerbet içtim dedim

Dönersin diye bekledim

Yaptığın sanma marifet

Sevgi diye nefret giydiğin kıyafet

Sana dar geldi

Gel sende olsun biraz zarafet

Kan yuttum şerbet içtim dedim

Dönersin diye bekledim

Kul Mehmet’im aşkı ben yolda bıraktım

Sevgi yerine ben zehri sende tattım

Bu canı ben yolda bilmem kimlere sattım

Kan yuttum şerbet içtim dedim

Dönersin diye bekledim gelmedin

Matem tutmadan terk ettim bu şehri sen bilmedin

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)

Sana geldim Rahmanım

Gözümdeki yaşım ile günahım ile

Eğmedim kimseye kaşım

Altmışa geldi yaşım

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Şaşkın halde yolda kaldım

Nefis şeytan elinde şaştım yandım

Derman diye sana koştum

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Derdim senden başkasını görmeyim

Gül kokan Resul yolunda eriyem

Bu fani dünyaya gönül vermeyim

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

İman ile donat gönlümü dilimi

Merhamete uzat elimi

İman ile nasip et ölümü

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Bu dünyada ben saparsam

Sen yolumu saptırtma

Senden başkasına taptırtma

Gönlümü başkasına kaptırtma

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Senden başka bu âlemde dost bulunmaz

Gül Resul gibi gülümseyen yoldaş olmaz

Nur kuran gibi rehber bulunmaz

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Sensin Rabbim kulun günahını temizleyen

Sensin kulunu gece gündüz gözleyen

Kulun seni Resulü özleyen

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Dünyada demeyeyim ah

Nefis şeytan çektirir vah

Ahirette dedirtme eyvah

İman ile hayatımı eyle şah

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Seher vaktimi edersin hoş

Sensiz hayat ömür boş

Gül Resul güler ne hoş

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Mümin kulun gece kalkar

Secde ile sana şükür yapar

İman ile olanı kimler kapar

İmansız olan yolda sapar

Rahmetine affına muhtacım

Sana geldim Rahmanım

Mehmet Aluç© (Kul Mehmet)