İman Mümine Nimettir

gönüller Kuran nuru ile uyandı

iman nuruna gönüller boyandı

ameller merhametle yağmaya başladı

nefis şeytan iman ateşi ile yandı

iman mümine nimettir

beş vakit namaz rahmettir

iyilikler müminlere ganimettir

nefis şeytan iman ateşi ile yandı

kul iman ile huzur bulur

tövbe ile günahlar af olunur

kul iman ile cehennemde kurtulur

nefis şeytan iman ateşi ile yandı

aç gönül gözünü kanatı oku

imansız değer şeytanın oku

ezan okunuyor haydin namaza

nefis şeytan iman ateşi ile yandı

Mehmet Aluç

Yüreğimi Ezme Yarim

bağlarsın başına beyaz tülden yazma

gül ne olursun bana mezarım kazma

derdimi anlatırım kırık sazımla

kaşın eğip yüreğimi ezme yarim

hele gülüşünle yaklaş sen yanıma

yaklaşta tenin değsin tatlı canıma

aşığınım ne olur girme kanıma

kaşın eğip yüreğimi ezme yarim

kul mehmet'im gönlümü yarim şad eyle

sevmiyorsan söyle beni azat eyle

gönlümü geçiririm riyazat ile

kaşın eğip yüreğimi ezme yarim
Mehmet Aluç

Duymazsın Feryadı

aç bak gönül kapını gör merhameti

kainat sağır değil sen neden sağırsın

duymazsın feryadı gönül halini anlamzsın

ıslak bir gecede ıslanmış gözyaşaları ile

feryat eden gönlünün feryadına kulak ver

martılar kanatlarında taşırken merhameti

sen görmezsin gönlündeki merhameti

yıkar yakarsın ondan sonra rahat yatarsın

soluksuz koşarken zaman gözün önünde

merhamete susamış ömrün gözlerine bakar

solarken gönlünün dili son bir hece ile can verirken

sen hala duymayan kulaklarınla

masallardan anlamayan kovulan bir çocuk gibi

mahzun kimsesizliğini bilmeden yaşarsın

nereye dönsen yarını olmayan bakışın

gönlündeki sonsuz uğultular feryatlar bitmeyecek

bunu sen bile bile hala gönül kapını açamazsın

morarmış hayatınla yalnız kaldığın için kaderi suçlarsın

ah bir döve bilsen bu inadını

yosun tutmuş fikrinin yanlışlığını bir anlasan

ses duvarını aşarak

her gün gönül kapını yıkam merhametsizliğinin

sana yakaran feryadını duysan

mutluluğa ulaşsan

ne ırmaklar yanar ne ömrün nede gülüşün yanar

arama bu dermansızlığına doktor

sensin kendi doktorun biliyorsun

aç gönül kapını merhametin kapısını aç

dokun onun ile her şeye

tespih tanesi gibi dağılan ömrün sana gülümseyecek

Mehmet Aluç

Nasip Dedim Sana Gülümsedim

Ah yarim bir gün yol olmadın bana,sana gelen yolu bulamadım gelen yolumu kapattın dikenler ektin,hiç gülümsemedin yaklaşamadım yanına,yıktın kaşlarını karartın gönlünü ,bilmem ne geçti eline...

Özlemin hasretin yüreğimi kor alev yakarken sanki bakar iken zevk alıyordun ve gülümsemiyordun..

Seni ben seçseydim terk eder giderdim ama gönlüm seçti ona söz geçirmek ne mümkündür,ama gönlümde anlayacak vefasızlığlını ve o zaman sen tek başına beni seni senden fazla seveni bulamadan mutsuzluk içinde yaşayacaksın ve pişmanlığın kahrı ile solacaksın.

Sana bunları söylemek çok zoruma gidiyor ama sen hala gönül kapını bana açmıyorsun ve gülümseyrek bakmıyorsun,aldım gönlümü kapını çaldım al bu gönül aşkı ile senin olsun dedim yüzün çevirip bakmadın be ey zalim...

Nasip dedim sana gülümsedim,kısmetim olursun dedim gülümsedim ama sen ey zalim hiç gülümsemedin bana,ben seni canıma canan olursun diye sevdim ve yanıldım...

Gözlerimde yaşlar aşk sen diye ağlar görmezsin,gayrı senden bana fayda yok elem var,gidiyorum senden uzağa,sen kal vefasız gönlünle kal baş başa,belki anlarsın kadir kıymetimi...

Mehmet Aluç

Aşkın Kapısında

vardım aşkın kapısını çalmaya

yarin gönlünü al gel dedi varmaya

vardım nazlı yarin yanına yol vermedi

aşkın kapısında yarim nasibimi bağlarken buldum

gel eyleme yar dedim varalım bu kapıya

gönlümüzü bağlayalım aşk denilen yapıya

aşk ile sevelim alalım aşk denilen tapuyu

aşkın kapısında yarim nasibimi bağlarken buldum

yar inat eyler benimi sınar yürümez ayakları

açam diyorum yarsiz açılmıyor aşkın kapıları

diyorum aşk ile güzel olur dünyanın insanları

aşkın kapısında yarim nasibimi bağlarken buldum

kul mehmet fazla uğraşma yazılandır kader

elbet hayır vardır yazılan kaderde bir mukadder

belki yar ayıkır sen sabır et gerisin geriye döner

aşkın kapısında yarim nasibimi bağlarken buldum

Mehmet aluç

İman Olmadan

iman olmadan bulamadım yolumu

imansız nefis şeytan kesti yolumu

sırıtarak okşadılar gönlümü solumu

uçurumun başında kıçıma vurdular tekmeyi

kırdılar kolumu kanadımı alay ettiler

vefasızlık hançerini göğsüme sapladılar

anladım ki imandan başka güzel yol yok

iman açtı bana kolunu sardı mutluluk ile

kurumuş gönül bağlarım yeşerdi iman ile

batan güller neşe ile açıldı iman ile

yaralarım kanardı merheme oldu iman

beni düşüren nefis ile şeytan, figan eylerdim

figanıma gülümseyerek sardı nurlu iman

kul mehmet arayan aradığını aramazsa bulamaz

iman olmayınca kul dünya ahirette mutlu olamaz

iman olmayınca gönülde merhamet olmaz

merhamet olmayınca dünya zulümden kurtulmaz

nefis şeytan iman olmayınca yakar yıkar insan insan olamaz

iman olmayınca kulda gerçek kul olmaz zalim olur

Mehmet Aluç

Bu Gece Mübarek Bir Gece

Bu gece mübarek bir gece

Allah ismi dökülsün dilimizde hece hece

Nurla bezensin gönüller bu gece

Rahmana meyledelim arzulayalım bu gece

Rahmandan isteyelim huzur ile neşe

Regaip arzulama varmak istenilen demektir

Çaba sarf edilerek varmak ulaşmaktır

Gönüller bu gece açsın çiçekler gibi

Nurla bezensin gönüller bu gece

Rahmana meyledelim arzulayalım bu gece

Rahmandan isteyelim huzur ile neşe

Bu gece gönüller dilde Allah ile güler

Allah diyen gönüller mutlaka mutluluk saçar

Nefis ile şeytan o an kuldan kaçar

Nurla bezensin gönüller bu gece

Rahmana meyledelim arzulayalım bu gece

Rahmandan isteyelim huzur ile neşe

Kul Mehmet iman ile ol ömrün gönlün solmasın

Bu gece nurlu bir gece, 

İman ile ol nefis şeytan gözün oymasın

Gönlün nurla bereket dolsun

Nurla bezensin gönüller bu gece

Rahmana meyledelim arzulayalım bu gece

Rahmandan isteyelim huzur ile neşe

Mehmet Aluç

Sen içine kainatı sığdırırken

        

Kalbimin en mahrem yerinde saklanan ve ortay çıkan aşk,nazlı yar anlamaz                         senden yüreğim parçalar,yanar yüreğim kor alev...

Yıllardır aradım seni meğer sen aranmakla gelmeyenmişsin istediğinde gelenmişsin bildim amma,nazlı yar gelmez senle bir olunca anlamaz aşk'tan bilirim ondan dolayı gözlerimde yaş,yüreğime hançer saplanır kanar kanatır acır...

Nazlı yar bir kelebek gibi gelsin omzuma gönlüme konsun isterim ey aşk lakin ben yaklaştıkça o benden umman umman kaçar...

Yare küssem sensiz olamayacağım,sana küssem yar sensiz anlamsız olacak ey aşk...

Bana geldin lakin anlatamıyorum seni,anlamıyor,bundan sonra ey aşk seni dinleyeceğim,gözlerimi kapatacağım içimdeki sen yanan kor alev ile yanacağım,yeter ki sen uzaklaşma güzelliğinle ey aşk, ta ki nazlı yar yüreğimdeki seni hissedene ,anlayana,görene kadar.

Sen içine kainatı sığdırırken ben yarin gönlüne ikimizi sokana kadar sabırla seni anlatacağım,şu an kararan gönlüne senden buseler konduracağım usul usul sunacağım,nazlı yarim'de Allah'ın izni ile yudum yudum seni içecek ey aşk.

Mehmet Aluç

Ne Sen Ne De Ben

Ömür geldi geçti nasıl geçti bilemedim

Bir gün seninle güleyim dedim gülemedim

Kaşların hep çattın neden çattın sormadım

Bir gün yaptığın anlarsın dedim anlamadın

Ne sen tatlı bir aş yedin gülümsedin

Ne de ben tatlı bir aş getirebildim

Daha güzel günler yaşayacağız diye bekledim

Neden kaşlarını çattın bana karşı bilemedim

Güvendim bir ömür boyu seni kazanamadım

Ne sen tatlı bir aş yedin gülümsedin

Ne de ben tatlı bir aş getirebildim

Kul Mehmet kader ne getirir bilemezsin

Allah yazar kul sabırla yaşar bir şey diyemezsin

Ne sızlanırsın sabırla hayatın yaşa

işte o nedenle nazlı yarim

Ne sen sabır ettin ne de ben

Ne sen tatlı bir aş yedin gülümsedin

Ne de ben tatlı bir aş getirebildim

Mehmet Aluç

Âlemlere Gönüllere Işıksın Gül Kokan Resul

Sensin gül kokan Âlemlere Resul

Âlemlere Rahmetsin senin kokun özler kul

Sen çiçeklere kokusun ondan bülbüller,

 Güle karşı Şeyda Şeyda öterler

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Senin kokunsuz açar mı güller

Kokunla açarda ötmez mi bülbüller

Senin peşinde gelenler özeldirler

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Seni gönderdi Rahman nur Resul

Nuruna geldi cümle ağlayan kul

Gönülleri sevdin gözyaşını sildin nur Resul

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Kula yapılan zulmü reva görmedi Rahman

Gönderdi âlemlere seni Rahmet yüce Rahman

Kökünden bitti zulüm o an hileler

O asrı saatte açıldı solmayan güller

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Şimdi gel görkü kör olduk yolun kaybettik

Kokunu alan burunlar yok oldu

Gönüllerin kapısını açan kilidi kaybettik duvarlara astık

Nefis şeytan hançerini göre göre kalbimize sapladık

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Gözlerimiz gönüllerimiz arar seni durmadan

Yol belli iz belli gidemiyoruz bilmem neden ki koşmadan

Mutluluğu Kuran ile sende bulmak yerine başka yola saptık

Çıkmak zor o yolda dönmek yok dönemiyoruz Resul yandık

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Kul Mehmet der gelir misin yine ötelerde

Gönderir misin solmayan güllerinde

Beş vakit ezanda ismin gönüllerde

Âlemlere gönüllere ışıksın gül kokan Resul

Mehmet Aluç

Sıkı Poyraz Yel İle Gelen

Sonu olan dünyada sonu yokmuş gibi yürüyoruz

Menzilde mutluluk bekleyenlere varmamak için bekliyoruz

İki dünya arasında yaşan biz kullar bu dünya için yaşıyoruz

Şimdi sen söyle sen duy kimse duymaz şaşırmıyorum yaşıyoruz

Sıkı poyraz yel ile gelen eceli hiç düşünmeden keyif çatıyoruz

Ölüm geçidi her an ayağımızın altında kaymak için bekler

Kullar düşmüş nefis şeytan peşine ölümü kim önemser

Ölüm geçidini atlayınca geçecek sanan kul aptalca gülümser

Desen köylü perişan işçi memur çalışan perişan duyulmaz kavga ediyoruz

Sıkı poyraz yel ile gelen eceli hiç düşünmeden keyif çatıyoruz

Gönül dallarını kırarız arsızca birer birer düşünmeden

Vicdan satılmış beş paraya bilen yok yaşar izan etmeden

Fecrin alevi gibi yakılır ömürler kimse görmez keyif sürmekten

Sıkı poyraz yel ile gelen eceli hiç düşünmeden keyif çatıyoruz

Kul Mehmet’im şehrin en mutlu yeri şehrin kentin kenar mahalleleri evleri

Satılmamış vicdan onur dimdik ayakta gönülde yaşar hep birileri

Uğrayan olmasa da çamur olsa da sokakları gönüller uğrar gönüllere niyetler temizdir

Ömür kervanında sona koşanlar feryat ile giderken, burada gülümser gider

 İşte bu mahallede evlerde sıkı poyraz yel ile gelen eceli,

Gülümseyerek karşılama onu düşünerek ahiret için, gönüller için yaşanılır

Mehmet Aluç

Gönülden Severler

Âşıklar severse gönülden severler

Aşktan gayrısını geriye teperler

Aşk gönlüyle âlemi yâri seyreyler

Âşıklar severse gönülden severler

Bazen hasret rüzgârı gönülde eser

Taze açmış güller gibi hep gülümser

Gönüllere girer her zaman gülümser

Âşıklar severse gönülden severler

Gönlü yanar aşk ateşi pare pare

Gönlü kavuşmak ister her zaman yâre

Yâr sevgisinden başka var mıdır çare

Âşıklar severse gönülden severler

Kul Mehmet aşk ateşi yanarsa yansın

Gönlüm aşkı anlıyor başka ne yapsın

Aşkı bilmeyen gönül aşksız ne yapsın

Âşıklar severse gönülden severler

Mehmet Aluç

Gidiyorum Rahmana Güle Güle

Ey nefsim ey şeytan yeter artık

Bunca verdiniz bana zahmet artık battık

Rahmandan uzaklaştırdınız gece gündüz yattık

Ömrüm geçti boşuna ömre güzellik katmadık

Verdiğim sözden caydırdınız iyiliğe nifak soktuk

Bana hiç acımdınız peşinizden sürüklediniz

Bir yokluk peşinde götürdünüz

Ey nefsim ey şeytan yeter artık

Aklınızda fikrinizde türlü hileler

Hiç var mı peşinizde gelip te gülenler

Peşinizde gelenler çeker dert ile çile

Artık ben gidiyorum Rahmana güle güle

Def olun gidin dünyamdan acele

Bir gün beni sevmediniz bile bile

Kendi emrinizde uçuruma gönderdiniz arkamdan güle güle

Bağladınız aklım fikrim izanımı yol vermediniz

Çekiyorum besmele

İnsan gibi muamele görmeye

Terk ediyorum sizi gidiyorum Rahmana secdeye

Mehmet Aluç

Hiciv ustası Şair Eşref

1847’de Manisa'nın Kırkağaç ilçesi Gelenbe kasabasında dünyaya geldi. 1912'de aynı kasabada yaşamını yitirdi. Asıl ismi Mehmet Eşref. Manisa'da Hatuniye Medresesi'nde Arapça ve Farsça dersleri aldı. Özel öğretmenlerden matematik, tarih öğrendi. 1870'te Manisa Vilayeti Tahrirat Kalemi'nde memur olarak göreve başladı. Turgutlu, Akhisar ve Alaşehir'de mal müdürlüğü yaptı. Fatsa kaymakamlığına atandı. Arkasından Ünye, Acıpayam ve diğer birçok ilçede kaymakam olarak çalıştıktan sonra Gördes kaymakamlığı görevine getirildi. Burada gördüğü yolsuzlukları şiirleriyle hicvedince bir yıl hapse mahkûm edildi. Cezasının ardından İzmir'de gözetimde tutuldu. 1903'te Mısır'a kaçtı. Bir süre Fransa, İsviçre ve Kıbrıs'ta yaşadı. Tekrar Mısır'a döndü,. 2. Meşrutiyet ilan edildikten sonra İstanbul'a geldi. Eşref ve Musavver Eşref isimli mizah dergilerinde başyazarlık yaptı. Adana vali yardımcılığı görevindeyken emekliye ayrılıp Kırkağaç'a yerleşti. Yaşamının kalan bölümünü burada geçirdi. 

Şair Eşref cesur hicivleri, ille de siyasi hicivleri ile gönlümde taht kurmuş bir şair… Boş yere korkmuyor bu iktidarlar sanatçının her türlüsünden…Hele ki şairleri terörist ilan eden bu iktidar..
Şair Eşref’in kalemini paylaşmak istedim bugün, en tepeden başlayarak, en alt kademeye dek tüm siyasilere armağan olsun… Yarabbi şükür mü derler, yoksa kıssadan hisse mi çıkartırlar bilemem artık…

* Eşref yolda eşekle giderken İzmir Valisi Kamil Paşa yanından yaylı arabayla geçmektedir. Önüne bir çukur çıkınca Eşrefin eşek durur. Kamil Paşa yukardan seslenir "dikkat et Eşref çukura düşme". Eşref cevabı yapıştırır "merak etmeyin paşam eşek Kamil’dir".


*Her biri kendince zulüm etmekte
Insan bir memur görünce eşkiya sanıyor...
Ey zavallı, bos yere yakınma, bağırıp çağırma;
Çünkü ezilenlerin ahını işiten hükümet bunu musîki sanıyor! 

*Millete erbâbı mansıptan biri eşek demiş,
Reddedilmez böyle bir söz, amma ki pek can sıkar...
Olsa da millet eşek, eşek diyen bilmez mi ki:
Sadrazamlarla vâliler de milletten çıkar...


*Kişi, kamil oldu mu üstad mertebesinde,
ona madde üstünde bir değer vereceksin...
baktın ki; hali, tavrı değişti meclise gelişte,
çüüşşş...deyip, sırtına bir semer vereceksin.
*ey bana tıynet-i ademin çamurunda saman var mı diyen
gel bir daha etme bu sual-i hamı
çamurunda saman olsaydı eğer ebül beşerin
çatlayıp ta yarık olmazdı ananın ..mı

*Mısır'da iken İngiliz kuklası Kral Faruk'un babasının sekiz atın çektiği bir arabayla Parlamentoya gittiğini görünce anında doğaçlama olarak şunu patlatmış.

İngiliz palyaçosu şu kralın halini gör
yurdun sinesine tohum-u esaret ekiyor
yuları düşman elinde beşere çifte atar
bir mısır eşşeğini bak sekiz at zor çekiyor…

*Vakt-i, istibdatta söz söylemek memnu idi; 
ağlatırtırdı ağzını açsan hükümet ananı! 
devr-i hürriyetdeyiz şimdi, değişti kaide. 
söyletirler evvela, sonra s..ler ananı!


*Kamil Paşa kıbrıs'a giderken şair eşref'e sorar; 
"Kıbrıs'tan bir isteğin var mı?" 
Şair Eşref'de 
"Paşam benim eşşek ihtiyarladı, Kıbrıs'tan bana en hasından eşşek getirir misin?" der.
Gel zaman git zaman paşa kıbrıs'tan döner. eşref gemiden inen paşayı karşılamak için iskelededir. paşa eşref'i görünce eşşek almayı unuttuğunu hatırlayıp tutuşur.
"Eşref kusura bakma senin eşşeği almayı unuttum, bir dahaki gidişte söz, alırım" der.
Eşref'in yanıtı;
"Üzülmeyin paşam siz geldiniz ya bana yeter" olur...

*Bir gün hiç sevmedigi amiriyle karsilasan Eşref bu kisiye istemeye istemeye selâm verir.Oradan doğru Askeri Kiraathane'ye gider ve dostlarına şunu okur: 
Gâvur Izmir'de sokaklar dardır 
Bir selâm tavrı ile can koruruz 
Söyle dursun atlarla araba 
Yolda eşeklere biz has dururuz.


*Bir ara,fahişelerde de vergi alinmasını öngören bir yasa taslagı hazırlanmıs. Bu taslagın başında çeşitli eleştirilere, konu olduğu bir dönemde Eşref şu dörtlügü yazıyor:

Vergi miktarını ol mertebe artırmalı ki
Sahib-î sevet olanlar da zügürt kalmalıdır
Yalniz fahişeler vergisi haksızlık olur,
Evlilerden de s........tikçe rüsum ıdır..

*Öldügü zaman da mezar taşına sunların yazılmasını istedi: 

Kabrimi kimse ziyaret etmesin Allah için 
Gelmesin reddeylerim, billahi öz kardesimi 
Gözlerim Ebnayi Ademden o türbe yıldı kî
İstemem ben Fatiha, tek çalmasınlar taşımı




Gökten üç hiciv düşmüş siyasilerin başına, inşallah ki üzerlerine alına…

Başka bir yazıda da öğrencisi Neyzen Tevfik’le birlikte olacağız dostlar..

http://www.gaziantephaberler.com/nevin-kocoglu@sair-esref---kufurlerin-efendisi-yazisi-4654.html

Ben Bilirim Ki İmanlı Gönül Merhametli Olur

Ben bilirim ki imanlı gönül merhametli olur, imanlı göz güzel görür çirkinlikleri siler, secde ile alan baş fikirsiz düşünceleri atar, izan ile idrak eder Kuran ile düşünür haksızlık yapmaz, haksızlığa dayanamaz karşı gelir. Yeri geldiğinde kendini yok sayar insanlığın mutluluğu için çalışır, gül kokan Resul de böyleydi kendisi de Gül kokan Resul izinde yürür. İnsanlığın ve dünyaya geliş amacımızda insanlığın mutluluğu için değil mi? Yüce Rahman gül kokan Resulü de bu nedenle Âlemlere Rahmet olarak göndermedi mi?

Yine bilirim Kuran Gül kokan Resul ve iman ile olan şımarık değildir, şımarıklık ile sadece kendisini hiç düşünmez, yüreğindeki kalp atışları insanlığın kurtuluşu mutluluğu içindir.

Sonsuz Ahiret için çalışır Rahman ile gül kokan Resul rızasına ulaşmayı hedefler, insanlarda çıkar beklemez hep gönlündekini verir almayı hiç düşünmez. Tarifi mümkün olmayan imanın kalp atışlarının sabırsızlığı ile derman olmak yardımcı olmak için dertli olan kulların yardımına koşar. Gönlü vicdanı para karşısın da, dünya malı karşısında eğilmez Kuran Gül kokan Resul iman ile dimdik durur, kendisi yıkılsa da insanlar yıkılmasın diye uğraşır durur.

Dünyada insanların hakkını yiyerek oturanlara, kapılarında sopacılarla oturanların gözlerine yüreğine o sopayı haksızlığı güzellikle sokar, o haksızlığın önünü keser.

İnsanların yarınlarına ait düşlerine hayallerine sınır koyanların ayaklarına engel olur, düşler ve hayallerin yoksul kimsesiz boynu bükük kalmasında asla müsaade etmez. Gönülleri kırmaz inşa eder.

Yine bilirim Kuran Gül kokan Resul ve iman ile olan kendisi ağlar, insanların ağlamasına izin vermez tıpkı gül kokan Resul gibi.

İşte İslam ve mümin Müslüman budur, bundan başka model var ise o İslam değildir onu yaşayan mümin ve Müslüman değildir. O sadece nefis ve şeytanın yardakçılarına ve şeytana esir olmuş zavallı bir mahlûktur, mahlûktur diyorum, çünkü insan bu değildir. Selam ve dua ile…

Mehmet Aluç