Bağlayalım

İnsan iman sevgi ile mutludur

Sevgi ile iman insan umutludur

Bazen üzülsek de insanız işte

Sevgiyi imanı gönlümüze bağlayalım

Muhabbet içinde güzel insanlar gördüm

Güzel insanları iman ile gülerken sevdim

Haksızlığı insan iman ile sevgi ile kovdu

Sevgiyi imanı gönlümüze bağlayalım

Kul Mehmet yalan yanlışın sonu uçurum

Var mıdır bundan daha kötü bir durum

Yanlışlığın yolu için yapılmaz hiçbir yorum

Sevgiyi imanı gönlümüze bağlayalım

Mehmet Aluç

Nur Nur Parıldıyor İman

Nur Nur Parıldıyor İman İmandır gönlün kapısı, iman merhameti vicdanı duyguları hissi… Beraberinde getiriri gönlün içine yerleştirir. Gönülde iman yoksa merhamet, his duygu arama hatta içeriye girme virandır içi, girersen seni yarı yolda kendi çıkarı için kullanır bırakır. Bak etrafına kaç tane Ebu Cehiller, zalimler var onlarda hiç vicdan duygu his namına bir parça ya da esinti var mı? Yok bulamazsın! Yanılgının, pişmanlığın, nefsin, şeytanın kucağına oturan ve özgürlüklerini şeytana satanlardan medet ummak boşunadır. Hür olmak iman ve secde ile Rahmana teslimiyet ile mümkündür. Arkasında tevekkül gelir gönlüne, şükür gelir gönlüne nur nur açılır gonca güller gönlünde, dağıtırsın karşılıksız sevinçle mutlulukla… Rahman’ın Lütfunu Keremini ihsanını… Nur Kuran’ı Kerim’in ve Gül kokan Resul güzelliğini ve kokusunu huzur ve saadetini anlatmaya kalemim ve sözler aciz kalıyor. Düşüne biliyor ve idrak edebiliyor muyuz? Sadece kendin için değil tüm insanların insanlığın mutluğu için çalış diyen, Rahman ve Onun Nur Kuran’ı ve Âlemlere Rahmet olarak gelen Nur peygamberin, ümmetinin selameti için gizlice ağladığı ve sadece düşündüğü ve harekete geçerek insanlığın mutluluğunu inşa eden, insanlık için gece gündüz çalışan, Kuran ile İslam’ı imanı temsil eden başka bir güzellik ,saadet huzur vardır? Şimdi bu güzelliğini huzurunu hangi sözler ifade edebilir? Can denilen kuş, bugün var yarın yok, ecel oku ile gidecek bir gün, giderken içinde iman olsa, şükür, amel, tevekkül, olsa gitmeden önce nurlu yüzü ile seni karşılasa sana gittiğin öteki âlemde sevinç olsa ne kadar güzel olur değil mi? Allahu Ekber… Ömrü boş fikirsizlik ile tüketmeye, yalan yanlışla yalanı düzeltmeye çalışırken iyice pisliğe batmaya ne gerek var? Bak karşımızda imanı göndermiş yüce Rahman, Nur nur parıldıyor, bir adım at yaklaş tutayım diyor kapkara elinden nurumla yıkayım diyor. Bu Rahmanın kuluna ihsanı, güzelliğidir kulunu seven Rahman kulu ömrünü, ahiretini heder etmesin diye gönderdi kulu ile her an olan her şeye kadir olan Yüce Rahman, haydi atalım bir adım imana doğru, kucaklasın bizi nuru ile. Kabul etmezsek cismimiz, eşkâlimiz gönlümüz ömrümüz yok olacak ve nefis şeytan ile olacak uçurumalar da, çamurlarda, günah kazanmanın peşinde olacak ve cehenneme sürükleyecek bizi, Rabbim bizi bundan korusun âmin. Selam ve dua ile. Mehmet Aluç    Selam ve dua ile..

Aşksız Ağlarım

Bir garibim ağlarım

Aşksız yüreğimi dağlarım

Aşkı bulsam derya deniz çağlarım

Bir garibim aşksız ağlarım

Gönül evimde serecek bir kilim yok

Bazen kederli bazen neşeli anım çok

Yalana iftiraya söylemem karnım tok

Bir garibim aşksız ağlarım

Ecel gelince menzile anında varılır

İmansız gönüller çirkeflikle yolda kalınır

Nefis şeytana uyan her zaman yanılır

Bir garibim aşksız ağlarım

Kul Mehmet’im ömürden ömür gider

Bir gün olur ecel bu cana gelir

Gönülde ne varsa ortaya dökülür hesap verilir

Bir garibim aşksız ağlarım

Mehmet Aluç

Bıraktım Susmayı

Güneş gibi doğdun gülüşünle gönlüme

Kırılsa da gönlüm ile doğdun ömrüme

Hüner saydım seni candan sevmeyi

Yeter dedim bıraktım susmayı dilime

İstedim sen benimle son nefesime kadar yaşa

Gülümsemen olsun bizimle baş başa

Kuldur yaşar neler gelir bilinmez başa

Yeter dedim bıraktım susmayı dilime

Umutsuzluk yakışmaz kul Mehmet der gülüm

Reva değil sana bana yaşamak zulüm

Ayrılıktır kula bu dünyada yaşarken ölüm

Yeter dedim bıraktım susmayı dilime

Mehmet Aluç

Al Gönlümde Seni

Işıkları Kapat

Yıktın viran ettin gönlümdeki aşkı

Seviyorum diye çaldın yarınımı

Tükenen değilim ben sensin yanıldın

Yanıldın sen bak yarı yolda sen kaldın

Al gönlümde seni ver sendeki beni

Yalan yanlış sözlerle yıktın dünyamı

Bendim yar candan seven gönül adamı

Ne gönül kapım açtın gülümseyerek

Ne umut kapım çaldın içeri girdin

Al gönlümde seni ver sendeki beni

 Sanma artık sensiz dünyada gülemem

Kapında bekleme artık hiç gelemem

Sen gibi vefasızı artık sevemem

Öğüttü gönlüm seni değirmeninde

Al gönlümde seni ver sendeki beni

Bundan sonrasını hatırlamıyorum

Sen kendinle baş başa kal gidiyorum

Bundan sonra gelme arkamda nafile

Deme sakın bana sen git güle güle

Al gönlümde seni ver sendeki beni

 Kul Mehmet’im hatırım sormaya gelme

Bensiz artık sen bu dünyada hiç gülme

Dilerim Allahtan benden önce ölme

Al gönlümde seni ver sendeki beni

Mehmet Aluç

Allah’a Olun Yakın

Canı veren Allah

Canı imanla yaşatmak

Düşer kula MAŞALLAH

Hür ol imanla SUPHANALLAH

İman gönülde açan gül

Her şeye kadirdir Yüce Rahman

Nefis şeytana uyma ey kul

Yürekten et tövbe silinsin tüm günah

Vicdanı gönlüne takın

Nefis şeytanda kaçın

Allah’a olun yakın

Kula her an yakın yüce Rahman etrafına bakın

İmandan daha güzeli yok bu cihanda

İman ile gezelim cümle meydanda

Açılsın cümle gönül gözü

İmanla çıksın dilinde iman sözü

Rahman sınar kulu bakar nasıl özü

Resul ile açsın gönüllerde gül ile göz

Mehmet Aluç

Takılır Boğazıma

Yediğim lokma takılır boğazıma

Gözlerinde akan gözyaşlarına sebebim diye

Sen simdi kaşların çatık bakarsın bana

Gönlünde fırtınalar eser önüne geleni yıkar

Gönlündeki resmimi yırtıyorsundur sessizce

Gönlün yıkmamak için şimdi çıkmaz sesim

Sensiz yine dargınlıkla geçiyor yine mevsimim

Dilim parçalanaydı kalbini kırmasaydım

Yine gönül sıcaklığınla sarsan beni

İnan kırmak istemedim ben seni

Savurdum kelimeleri dikkat edemedim

Yaprak yaprak dilimde döküldü

Mani olamadım suçluyum

Kayboldum dargın gönlünün gölgesinde

Çilenin sırtında al beni

Gönlünün sımsıcak güneşinde sımsıcak sar

Dünyam oldu bana dar

Ne olur gel kollarınla beni sar

Mehmet Aluç

Yavaş yavaş

Davul çalsın kalkalım yavaş yavaş

Oynayalım haydi olmasın telaş

Gelin damat gelsin girsin halaya

Halay çekelim haydi yavaş yavaş

Bugün ayın bilmem sensiz on üçü

Ayrılığa yol açmak kimin suçu

Sevginin yıkılmaz gücü görmedik

Halay çekelim haydi yavaş yavaş

Sararıp solmasın gülen o yüzün

Sensin benim sevdiğim iki gözüm

Ayrılığa vardır elbet bir çözüm

Halay çekelim haydi yavaş yavaş

Mehmet Aluç

Gördüm De Uyandım

Gözlerinde gülümseyen sabahı gördüm de uyandım

Uyurken rüyasız tebessüm ‘süz uykularımın içinde

Gözlerinde gülümseyen sabahı gördüm de uyandım

İşte o an tebessüm ettin bana doğdu ufukta güneş

Karanlık düşlerim onlarda uyandı

Ah o suskunluk ki yakardı yüreğimi kor alev

O da bir anda tatlı sözler söyleyerek uyandı

Gözlerinde gülümseyen sabahı gördüm de uyandım

Rüzgâr her estiğinde ayrılık bırakırdı penceremin kenarına

Şimdi vuslatı bırakmış çekmiş gitmiş

Gözlerinde gülümseyen sabahı gördüm de uyandım

Yüreğimdeki kırgınlıkların avaz sesi ile uyuyamazdım

Sokaklarda gezinemezdim

Şimdi onlarda sustu

Ne güzel gözlerinde gülümseyen sabahı taşıman

Beni de yüreğimi de düşlerimi tertemiz etti

Gözlerinde gülümseyen sabahı gördüm de uyandım

Mehmet Aluç

Hani "Özlüyorum. Demiştin Ya Resulullah

Hani "Özlüyorum. Demiştin de, ashabın: "Anam babam sana kurban olsun ey Allah'ın Resulü, neyi özlüyorsun? Diye sormuştu. Sen de: Ahir zaman kardeşlerimi özlüyorum. Demiştin. İşte sana ahir zamandan sesleniyoruz ya Resulullah. Tek özlemimiz ve ümidimiz senin bu hitabının muhatabı olabilmektir...

Sana ümmet olabilmek, Rahmanın yüzümüze bakacak bir yüze sahip olmak, yüzümüze Rahman ile sen bakarken, yüzüne bakılabilen bir insan kul ve ümmetin olabilmektir.

Gönlümüzün kiri Rahmanın tövbe ise seni anınca siliniyor huzur buluyor, gerçek olan Yüce Allah ve Habibi âlemlere rahmet olan sensiz ey Resulullah.

Afet bizi Yüce Rahman sen af edensin, sana kul habibine ümmet olmayı biz kullarına nasip eyle yüce Rahman âmin.

Mehmet Aluç

Dayan yüreğim

Yârim vuslatımı unuttu

Yâr gelmezse ömrüm hapı yuttu

Dayan yüreğim sen az daha dayan

Sanmam ki yar gitti beni unuttu

Ayrılık yolun yayan yürürüm

Yar hasreti ile sürünürüm

Gelen yorgun ben yorgun

Sanmam ki yar beni unuttu

Ateşe döndü sönen külüm

Ayrılık inan dünyada ölüm

Takılır ayağım gurbete

Sanmam ki yar beni unuttu

Kul Mehmet umudun yitirme

Yar gelmez diye karaları giyme

Umudun şerbet et iç dökme

Sanmam ki yar beni unuttu

Mehmet Aluç

Nasıl Yaşarım

Karşı dağı aşarım

Yârim gelmedi şaşarım

Bülbül sesim yâre götürsün

Ben yarsız nasıl yaşarım

Hangi kervan yârimi götürdü

Götürdü de beni dünyada öldürdü

Dayan yüreğim sen dayan

Ben yarsız nasıl yaşarım

Kul Mehmet’im ağıtlarım yazarım

Aklımı yitirdim yarsız ararım

Önüme gelene yâri sorarım

Ben yarsız nasıl yaşarım

Mehmet Aluç

Ey Şirreti İle Gülen

İmansızlık fikirsiz’lik gönüle batan diken

Şer başını almış gider iken

Kimdir şirreti ile gülen

Sende bir gün öleceksin şirreti ile gülen

Azrail yakandan tutacak

Cehennem seninle yanmaya başlayacak

Gülüşün alev alaz yakacak seni

Ey şirreti ile gülen

Fikirsiz’liği ile gönülleri ezen

Yarın bana kalan diyen

Ölüm gelmez diyen

Sende bir gün öleceksin şirreti ile gülen

Azrail yakandan tutacak

Cehennem seninle yanmaya başlayacak

Gülüşün alev alaz yakacak seni

Fikirsiz ‘ligin imansızlığın kokar mı gül

Sen git kendi çöplüğünde öl

Mehmet Aluç

Yakamı Tutmuş Gurbet

Gurbet benim dertli ağlayan bülbülüm

Sevdalıyı alır içinde eritir, sanki ölüm

Gurbette aklımdasın benim can gülüm

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Gözünde yaş akıtsan hiçbir zaman görmez

Yârin hasreti ile yansan bir tas su vermez

Bir yol ver gideyim yar göreyim desen duymaz

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Gecelerde hayalin ararım göstermez

Esen rüzgârda kokun ararım rüzgarı esmez

Uçan kuşlardan haber beklerim kuşları uçuşturtmaz

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Ekmek kavgası bağlar elim kolum

Ararım gelmek için yoktur yolum

Her gece sızlar yanar benim canım

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Kul Mehmet üzerimde hasretin çekilmez gurbet

Yar yanımda olsa da içsem elinde buzlu bir şerbet

Bilmem gurbet elde be olur bilinmez akıbet

Yakamı tutmuş gurbet göndermem seni diyor

Mehmet Aluç

Dön gel

Hasretinle yar yolun beklerim

Gelmezsen yârim boynum bükerim

Sensiz yar ben nereye giderim

Dön gel bana yârim sen artık

Hasretinle yollar eksittim

Yolum sensiz kaybettim

Sensiz gözyaşı dökerim

Dön gel bana yârim sen artık

Kul Mehmet’im sensiz gülemem

Ne haldeyim hiç bilmem

Sensiz yaşadığım cehennem

Dön gel bana yârim sen artık

Mehmet Aluç

Rahmanı Eyle Tevekkül

Işıkları Kapat

Can ecel oku ile giden bir nefes

İman ile ol sende ol enfes

Ecel oku acıtmasın rahat verilsin son nefes

İman ile ol hür ,Rahmanı eyle tevekkül

İman ile secde ile hür olmak kula en büyük ödül

Nefis şeytan ile karanlık köşelerde kalırsın melül melül

İman ile ol gönül bağında açsın gonca gül

İman ile ol hür ,Rahmanı eyle tevekkül

Yanlış yola düştün ey gönlüm eyvah ki eyvah

Gece gündüz derdinle sen çek ah

İman ile ol sen var tövbe kapısına bağışlasın Yüce Rahman

İman ile ol hür ,Rahmanı eyle tevekkül

Kul Mehmet’im iman ile gusl et gönlünü bedenini

İslam’dan başka yoktur bil hak dini

İman yoluna çevir durma haydi gönül gemini

İman ile ol hür ,Rahmanı eyle tevekkül

Mehmet Aluç