Zafer İle Özgürlük Yeşerdi Yüreğinde Çanakkale’m

Eski dünya yenidünya

Nedir bu nefret ile yalancı dünya

Çanakkale de istenilen talan

Yedi dünya üstüne gelirken acımasız

Ecdadım vermez geçit yok der iman ile

Sen ve ecdadım asil düşman ise sefil

Geldikleri gittiler oldular rezil ey Çanakkale’m

Düşman yüreğinde nefreti tavaf ediyor

Senin yüreğinde Çanakkale’m ecdadım vatan aşkı ile

İmanla toprağın ediyor tavaf

Toprağın secde ile şehit kanıyla coşar

İzin vermez esarete

Melekler şehitlere gülümserken

Sen Çanakkale’m yarınlara özgürlük için gülümsüyordun

Sustu lal oldu düşmanın dili

Hayret etti düşman bu gönüldeki imana vatan aşkına

Yedi cihana gülümserken şehitlerim semada

Allahu Ekber semada yankılandı kükredi ecdadım

Yıkıldı düşman kendi nefreti içinde o anda

Gecede ay ve bir yıldız doğdu

 Şehadet kanıyla yıkanmış al bayrağımın üzerine düştü

Çanakkale’m yüzünde gülümseyen nurla açtı solgun yüzün

İsmin yankılandı hayret ve şaşkınlık içinde

Nefret kini söktün arşta

Zafer ile özgürlük yeşerdi yüreğinde Çanakkale’m

Semada dalgalanan bayrak altında

Mehmet Aluç

Sana ve Yalnızlığına Elveda...

Sevgi miydi böylesine yüreğimi paramparça eden, yoksa senin sonu bitmek bilmeyen arzuların ve kör ihtirasların anlamsız bakışların mıydı yüreğimi paramparça eden?

Sevgi gönle huzur veren bir duygudur, evet evet sendin yüreğimi paramparça eden ve bana sırıtarak gülen…

Umutlarım kapımı gülümseyerek çalar iken, sen suratlarına kapıyı kapattın, görmedim sanma o tutarsız davranışların hissiz bakışların ve sözlerinin rüzgârında hep üzgün baktın, soğuk durdun gönül kapını dikenler ile kaplattın, yaklaşamadım sana.

Şimdi anlıyorum ne sen bendin, nede ben sendim, aynı yolların yolcusunu olmayan yanlış durakta indirilmiş iki yabancı idik biz seninle.

Kıskançlıkların yersiz tavırlarınla yıktın dünyamı, tüm suçlusu sensin, sevginin hiçbir suçu yok şimdi anlıyorum sana uzaktan el sallarken, seni yüreğimde kazıyarak silerken anlıyorum…

Sakın arkamdan koşarak gelme, yüzüne bakacak yüz yok bende. Yıllarca itiraf etmeni hata benim demeni bekledim, ama sen umursamaz tavırlarınla yıktın gönül dünyamı.

Yollar, beraber yürüyen yolcularla yol olur gelene gülümser bunu sakın unutma. Damarlarımda gezen yalnızlığı paramparça ettim sana bıraktım, sen onunla benden fazla mutlu olursun.

Kalbimi tutan melekler, beni yeni mutluluğun deryasına doğru götürürken sana acıyorum, ama elimden bir şey gelmiyor senin için, hiçbir şeyi kabullenmeyen ret eden senin için. Elveda sana elveda yalnızlığına…

Mehmet Aluç

Mısralarım

İman ile nura gark oldu nurlu gönlümüz

Din ile gönüller güzelliğe erdi gördünüz

Saadet asrı hepimiz biliriz

Onu yaşamak ister gönlümüz

Nur iman ile parlar

Gönül onunla anlar

İmanla olsun canlar

Merhametle olsun gönüller canlar

Allah diye diye kalbinize iman dolsun

İman gülümseyerek size yol olsun

Kuran Ve Resul size yoldaş olsun

Mutluluk sizinle olsun

Mehmet Aluç

Bir şiir resitali

Bin Umutla Açılır Hakkın Kapısı

Hakkın kapısı Halkın kapısı

İmanla yapılıdır yapısı

Kuran ile kurulmuştur açılır kapısı

Umutsuzluk değil bin umutla açılır hakkın kapısı

Varırsan kapısına imanı gönlüne yazar

Varmazsan şeytan nefis seni kapar

Bundan gerisinde Rahman gelmezsen ne yapar

Süzülme ince yolda Rahman gelmeni bekler seni sınar

Umutsuzluk değil bin umutla açılır hakkın kapısı

Rahmet kapısı tüm kulları içindir

İmanı alarak gönül kapısında ömrünü biçimlendir

Sen gelmezsen umut ne yapsın

Sen gelmezsen karanlık toprak ne yapsın

Umutsuzluk değil bin umutla açılır hakkın kapısı

Kul Mehmet’im bin nasihat çeksen de sağır gönül anlamaz

Ağlayıp sızlasan da menzil için yola çıkmayan menzile varmaz

Gönülde açarsa yaz çiçekleri yaz ayında karlar yağmaz

Deryayı gül ile süsleyen Rabbim sen gelmezse ne yapsın

Süzülme ince yolda Rahman gelmeni bekler seni sınar

Umutsuzluk değil bin umutla açılır hakkın kapısı

Mehmet Aluç

Güncel Edebiyat Haberlerimiz-Güncel-

2015 PEN Duygu Asena Ödülü Latife Tekin ile Gümüşlük Akademisi’ne törenle verildi

2015 PEN Duygu Asena Ödülü romancı Latife Tekin ve öncülüğünü yaptığı Gümüşlük Akademisi’ne törenle verildi.

Törende Zeynep Oral’ın açılış konuşması ve Haydar Ergülen’in Gümüşlük Akademisi’ne ilişkin konuşmasının ardından, Latife Tekin’e ödülünü Şair İnci Asena verdi.

PEN Yönetim Kurulu açıklamasında şöyle denildi:

“2015 PEN Duygu Asena Ödülü’nü,  özgün eserleri ile Türkiye ve dünya edebiyatında özel bir yeri olan değerli romancı Latife Tekin ve öncülüğünü yaptığı Gümüşlük Akademisi’ne sunduğumuzu açıklamaktan kıvanç duyuyoruz.”

İlki 2006’da İpek Çalışlar’ın “Latife Hanım” kitabına verilen PEN Duygu Asena Ödülü , 2014’te Mücella Yapıcı, 2013’te Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği, 2012’de  cezaevinde bulunan Büşra Ersanlı ve Ayşe Berktay, 2010’da ise Pınar Selek’e verilmişti.

Latife Tekin kimdir?

1957 yılında Kayseri’nin Bünyan kazasına bağlı Karacafenk köyünde doğdu. Dokuz yaşında ailesiyle İstanbul’a geldi. İlk kitabı Sevgili Arsız Ölüm 1983 yılında yayımlandı. Ardından Berci Kristin Çöp Masalları (1984), Gece Dersleri (1986), Buzdan Kılıçlar (1989) ve Aşk İşaretleri (1995) adlı romanları yayımlandı. Değişik üslubu ve yaklaşımıyla kendi kuşağındaki edebiyatçıların önde gelen isimlerinden biri olan Latife Tekin’in romanları İngilizce, Almanca, Fransızca, İtalyanca, Farsça ve Hollanda diline çevrildi. Tekin’in Gümüşlük Akademisi adlı küçük kitabı da Nisan Yayınları’ndan (1997) çıktı.

edebiyathaber.net (9 Mart 2015)

Kaynak: http://www.edebiyathaber.net/2015-pen-duygu-asena-odulu-latife-tekin-ile-gumusluk-akademisine-torenle-verildi/#sthash.5onuwb0f.dpuf

Zaman Gelir Geçer

Gönül dediğin kâinatın gülümseten dili

İster genç ister ihtiyar gülümser her an

Şarj eyle gülümseme ile bitmez pili

Zaman gelir geçer mutluluğun bitmez her zaman

Saçına dolsa da aklar yalnızlığı siler gönül gülümserken

Karanlıklara ışık dolar bir anda dağıtırken

Rüzgâr yetişemez hızına gönüller gülümserken

Zaman gelir geçer mutluluğun bitmez her zaman

Kul Mehmet’im tutuşur gönül aşk ile

Söndürür sevgili gülümseme ile

Sende koş ona merhamet ile

Zaman gelir geçer mutluluğun bitmez her zaman

Mehmet Aluç

Gönül Dileklerim

O kadar çok kalbim iman ile dolmasını isterim ki dağıtayım tüm kullara gönülde nefret, kin kalmasın sadece merhamet ile iman gezsin damarlarımızda…

İsterim ki gönüller gönülleri benden çok sevsin, gönüller neşe içinde coşsun, Âlem mutlulukla coşkun. Sevgisizlikle insanları ezenler başları önünde utansın, koşarak bize doğru gelsin gönlü sevgi ile dolsun…

Ağlayanların yanına varıp gönül güzelliği ve merhamet ile gözyaşlarını silerek, sen ağlama gül, ben senin yerine ağlamak isterim demek isterim ve gönlü insanlara kapalı olan yalnızlıkla ağlayan bu kardeşim, gönül kapısını bana ve cümle insanlara açmanın mutluluğu ile bana sarılsın.

Ölüm hayatın sonu değil, yeni nurla dolu yeni ve sonsuz bir âleme gitmenin, Rahman ve Resul ile buluşmanın tek geçiş köprüsüdür.

İsterim ki insanlar hep gülsün, son yolculuğa giderken onu uğurlayanlarda ona kavuşmak için sadece merhamet ile gülümsesin…

Mehmet Aluç

Nura gark oldu gönlümüz

Kâinatı süsleyen gönlüm ile vardım Kul yanına

Rahman bizi kardeş yapmış Resul dedi canım olsun canına

Yalnızlığın damarını parçalayalım dedim ol Yaradan aşkına

          İman nuru gezsin damarımızda                    

Karanlıklara nurdan ihram giydirelim Resul aşkına

Beraber secde ile teslim olalım Rahman’a dedim

Sen gönlümü okudun ben hazırım secde ile Miraç edelim gönlü dedi

Yıktık benliği vardık Rahman huzuruna hiçliğimizi anladık

 Secdede kaldık sanki ebedi

Tavaf eyledik kâinatı hiçliğimizle Rahmanın huzurunda

Titreyen dudaklarımızda Sadakallahülazim dedik

Nura gark oldu gönlümüz meleklerin kalem sesleri eşliğinde

Yazılırken tüm sevaplar silinen günahların nurlu secde anında

Kul Mehmet’im iman kâinatı tavaf ediyor gör arşı

Sakın sen olma insanların görüşlerine karşı

Kuran Resul İman ile ol sen gönlüne al aşkı

Melekler aşkı indirirken aç gönlün kapısın insanlara

Olma sakın sen eli sıkı

Mehmet Aluç

Aşıklarımız Hayatı ve eserleri...

Ali Baki

Faydasız sohbette bulunma zahit
Aşık meclisinde irfan isterler
Surete bürünüp olma mukallit
Sadakat babında burhan isterler

             Ali Baki gönül olmazsa ayık
             Doğmaz can evine nur-i hakayık
             Olmak için ali makama layık
             Ulu padişahtan ferman isterler



   1897–1956. Merzifon’un Harız (şimdiki adı Gümüştepe) köyünde doğdu. Babası, devrinin büyük aşıklarından Sıdkı Baba, annesi Alaca’nın İmadhöyüğü köyünden Hatice’dir.

Bin üç yüz on üçte dünyaya geldim
On iki yaşımda ben öksüz kaldım
Sinnim on yedide bir mahlas aldım
Şuaradan Sıdkı Baba oğluyum

Ali Baki’nin çocukluğu köyde geçti. İlk eğitimi babası ve sürekli gidip geldiği Hacı Bektaş Dergahından aldı. Sıdkı Baba’nın Hacı Bektaş Dergahında aldığı eğitim, misyon ve şairliği düşünüldüğünde, Ali Baki’nin babasından aldığı eğitimin derecesini anlaşılır.

Ali Baki’nin daha ilk gençliğinden itibaren içlerinde Yanbolulu Ali Türabi Baba da olmak üzere birçok başka aşık/şairin eserlerini kaleme alıp divanını tutması, kendi şiirlerini kendi eliyle yazarak cönkler oluşturması, şiirlerinde ortaya çıkar dilinde Arapça Farsça kelimelerin yanında, bazı ayetlerinde geçmesi onun aldığı eğitimin düzeyi açısından yeterli delil sayılır.

Bunun yanında şairlik eğitimi de Sıdkı Baba tarafından verilmiştir. Çoğu zaman babasının yanında oluşu, hatta onunla doğu cephesine gönüllü alaya katılarak gitmesi, bazı seyahatlerde bile yanından ayrılmayışı, gittiği yerlerde ve özellikle inanç merkezli yerlerde birçok aşıkla karşılaşması şüphesiz şairliğinin ilerlemesinde etkili olmuştur.

1915 yılı buhranlarında, kendisi de şair olan Şeyh Cemaleddin Çelebi başkanlığında oluşturulan Gönüllü Mücahidin Alayına, babası yüzbaşı rütbesiyle, kendisi de babasının yanında bu alaya katılarak, doğu cephesine gitti.

Ali Baki, askerliğini Amasya’da yaptı. Askerlikte terzilik ve marangozluk öğrendi. Askerlik dönüşü Harız’da terziliği, ihtiyarlık ve hastalığı sebebiyle takatten kesilinceye dek de marangozluğu sürdürdü.

Babasının bazı gezilerine katıldı. Bulunduğu her yerde bilgisi ve hilmi ile öne çıktı. Gerçeği ve sahip olduğu düşüncesini açıkça savunmuş yeri geldiğinde bunu çekinmeden ifade etti. Halk tarafından sevildi, yüksek derecede saygı duyuldu. Bu özellikleri yaşayanlarca övgü ile anlatılmaktadır. Hizmet anlayışı ile köyünde fahri imamlık yapıp, ayini cemde yer aldı. Köy ve insanlık lehine olan oluşumlarda yer aldı. Kendi köyünden Safiye ile yaptığı evlilikten 3 erkek 3 kız 6 çocuğu oldu. Soyadı kanunundan sonra Gül soyadını aldılar.

Son yıllarında rahatsızlandı ve Adana’da görevli olan oğlu Muhsin Gül’ün yanına gitti. 1956 yılı Aralık ayı sonunda Harız’da vefat etti. Sözlü vasiyeti gereği köy mezarlığı haricinde Göğce Dede tepesinde toprağa verildi. Kendisi gibi şair olan küçük kardeşi Hamdullah’ın mezarı da buradadır.

Ali Baki, öteki şairlerin yanında kendi şiirlerini de yazarak biraraya topladı. Divanı Ali Baki adıyla 3 defterden oluşan ve 1000’in üzerinde olan şiirlerinin oğlu Muhsin Gül tarafından yayını tasarlanmaktadır.

Kerem Eyle adlı ilk şiirini 17 yaşında yazdı.

Halk edebiyatı geleneğinde görülen »bade« kavramı Alevi-Bektaşi edebiyatında daha çok »dolu« olarak geçmektedir. Bu boyutuyla »dolu« içme durumu Ali Baki’de de gündeme gelmektedir. Bu durumu bazı şiirlerinde şöyle dile getirmektedir:

Tarikat babında açtı yolumu
Dest-i paki ile sundu dolumu
Marifete doğru açtım kolumu
Çektim bu sineme hakikat aldım

Koydu mahlasımı hem Ali Baki
Şükür maksuduma kıldı mülaki
Hak yolunda yoldaş eyledi aşkı
On yedi yaşımda icazet aldım

Doluyu, Merzifon’un ulularından Horasan kökenli Piri Baba elinden aldığını şiirlerinde işlemektedir.

Piri Baba Sultan girdi düşüme
Ellerinden dolu sundu bu gece
Muhabbet levhasın taktı döşüme
Gönül hanesine kondu bu gece

Çöğür ve cura çalan Ali Baki, şiirlerinde, tasavvufun yanında sevda, doğa, (özellikle dar düşünceye) hiciv konularıyla birlikte hemen her konuyu işlemiştir. Koşma (11’li) ve semai (8’li) türünde şiir yazmıştır.

Şiirleri genelde 5 dörtlükten oluşan Ali Baki, bunun yanında 3, 7 ya da 9 dörtlükten oluşan örnekler de vermiştir.

Ali Baki’nin burada yer alan tüm şiirleri ilk kez yayınlanmaktadır.


Eserlerinden bazıları:

Kerem Eyle

Tamire muhtacım şahım efendim
Düzelt kamburumu yon kerem eyle
Aşkın kapısın aç çözüver bendim
Olmasın yüreğim hun kerem eyle

Baltadan çıkmayım sürersen rende
Bu mürde kalbimi edersin zinde
Himmetin bahrine gark olam ben de
Bu aşkın badesin sun kerem eyle

İntizar çektirme uzundur yollar
Bekliyor ben gibi nice bin kullar
Nevbahar erişsin açılsın güller
Gönül bahçesine kon kerem eyle

Herkesi dahil-i irfan edersin
Sevdiğine lutfun ihsan edersin
Niçün benden böyle nihan edersin
Bana da yönünü dön kerem eyle

Firkatın narına eyleme ihrak
Benide kapında gel eyle çırak
Bu Ali Baki’nin haline bir bak
Hasretle geçmiyor gün kerem eyle


Olmayınca

Aşıka dünyanın zevki görünmez
Sineye çekmeye yar olmayınca
Muhabbet libasın kimse giyemez
Hak aşkı kalbinde var olmayınca

Aramayan isteğini bulamaz
Gönül arzusuna vasıl olamaz
Pervane dünyadan lezzet alamaz
Cismini yakmaya nar olmayınca

Leyla halk olmasa Mecnun olmazdı
Şirinsiz Ferhat da kaya delmezdi
Güllerin kıymetin kimse bilmezdi
Gülşende bülbül-i zar olmayınca

Takdirde olacak olur kaçılmaz
Güneş doğmayınca ziya saçılmaz
Aşkın bahçesinde güller açılmaz
Etrafın çevirmiş har olmayınca

Dertli olan derdin tabibe deşer
Aşık olan aşkın narında pişer
Ali Baki böyle aşka mı düşer
Nitekim ucunda kar olmayınca


Güzel

Sevdana düşeli bin parelendim
Kurudu çeşmimin yaşları güzel
Gamzen oku değdi çok yaralandım
Sızılar bağrımın başları güzel

Aşkınla eseri meyhane oldum
Yandım ateşine pervane oldum
Al tımarhanene divane oldum
Görünce o hilal kaşları güzel

Ali Baki derdim gelmez beyana
Hasretinle bağrım döndü biryana
Yeter kar eyledi gayri bu cana
Adûnun attığı taşları güzel

Kaynak:http://www.radyodoga.com.tr/Ozanlar-24-ali-baki.aspx

Edebiyat Haberleri-Güncel-

Ünlü yazarın gizemli aşk romanı gün yüzüne çıktı

 Gizli aşk romanı ortaya çıktı! Ünlü yazarın gizemli romanı gün yüzüne çıktı

Ünlü Kırgız yazar Cengiz Aytmatov'un kızı Şirin Aytmatova babasının basılmayan romanını bulduğunu söyledi.

Aytmatova, kendisi dışında kimse tarafından okunmamış olan romanın Büyük Çüy Kanalı'nın inşa döneminde yazıldığını ve tarihî aşk romanı olduğunu iddia etti.

Aytmatov'un çalışma odasında el yazması şeklinde bulunan romanın basılı halinde 200 sayfalık kitap haline geleceğini belirten Aytmatova, romanın iki sayfasının ise kayıp olduğunu söyledi.

"Yeryüzü ve Flüt" adlı romanın 1940'lı yıllarda Büyük Çüy Kanalı'nın inşa çalışmaları dönemini hatırlayan baş kahramanın anısı şeklinde yazıldı. Söz konusu çalışma İpek Yolu üzerinde gerçekleştiğinden aynı zamanda arkeolojik kazılar da gerçekleşmişti. Romanın baş kahramanı Budda heykeli bulur ve hikâye örgüsü devam eder.

Şirin Aytmatova'ya göre Sovyetler Birliği dönemindeki Kırgızistan hakkında çok az bilgi var. Roman o dönemi göz önüne seriyor.

Aytmatova, "Roman tarihî olmakla beraber aşk romanıdır," sözleriyle romanın heyecan dolu olacağını dile getirdi.

"Cemile" gibi dünyanın en güzel aşk romanlarını yazan Cengiz Aytmatov'un "Selvi Boylum Al Yazmalım" adlı romanı, 1976 yılında yönetmen Atıf Yılmaz tarafından sinemaya uyarlanarak, Türk sinemasının efsaneleri arasına yerleşmişti.

CHA

Kaynak:http://kaanil.blogcu.com/unlu-yazarin-gizemli-ask-romani-gun-yuzune-cikti/12996880

Her Götürmeyişin'de Kanatlarım Kırıldı

Kaybettiklerim den sonra sen geldin yanıma

Amorf sözlerinle gözlerinle içimde büyüdün

Sorguladın düşlerimi hislerimi kaybettiklerimi sormadan

Düşlerim tükenişliğim zaten buruktu anlamadın beni

Sessizce bekledim beni anlamanı

Tükenmişliğimle yanımda kalmanı

Alıp beni uzaklara gülümsemelerin ocağına götürmeni istedim

Götürmedin beni her götürmeyişin'de kanatlarım kırıldı

Yenilgiler yanılgılar ruhumu sarmıştı dinledim gece gündüz sessizce

Anlamak istedim bulunmayan soruların tehlikeli bakışlarında

Ne ben anlayabildim ne sen beni anlayabildin

Çizik gülüşümün baharında

Ne sen kovaladın tatlı gülüşünle

Ne de düşlerim beni kovaladı yarına varmak için

Bu duyarsız sokakları ve şehri sevemedim aynı senin gibi

Zaten beni de kimse sevemedi tesadüfen bir bakışla

Alıp beni uzaklara gülümsemelerin ocağına götürmeni istedim

Götürmedin beni her götürmeyişinde kanatlarım kırıldı

Mehmet Aluç

Amorf: Biçimsiz.

Bırakın Çocuklar Oyun Oynasın

Oturmuşum bahçede koltuğumda

Oyun oynayan çocukları seyrediyorum

Masum gözlerindeki mutluluklarını tada tada

Çıktı amcanın birisi hırsla koşa koşa

Dağıttı masum çocukların oyununu sırıta sırıta

Bağırdım haykırırcasına bırakın oynasın çocuklar

Çocukluğu yaşaya yaşaya umutla

Hayatları değişene kadar çocukça

Bir çocuğun ana vatanı oyunlardır

Çocukluğunu doya doya yaşamasıdır

Onların sevgisidir oyun

Çocuklar bana baktı hayretler içinde

Amca hala elindeki sopa ile çocukları kovalıyordu

Kan ter içinde.

Haklıydı belki çocukluğunu yaşamamış kaybetmişti

Çocukluğunu yitirmişti çocukluğunu yaşarken, bilinmezdi

Bilinen yaşayamadıklarımıza izin vermekti

Güneşin altında uyuyan çocukluğumuzun uyanmasına izin vermekti

Pes etti az sonra

Çocukları çağırdım bahçeme

Onlar oynadı ben seyrettim

Çünkü bende çocukken çocukluk dilimi kaybetmiştim

Yaşayamadım çocukluğumu, şimdi onların dilinde

Yaşıyorum kaybettiğim çocukluk dilimi

Artık hatırlıyorum çocukluk dilini

Yitirmiş olduğum çocukluk günümü, kendimi.

MEHMET ALUÇ

Gül yüzüne hayran olduğum

Ey gül yüzüne hayran olduğum
Yüzün çevirme bedbaht olurum

Ay bakışınla bak yüzüme can bulduğum
Kaçırma bakışını hayal olurum

Uzat pamuk ellerini kaçırma ellerimden hayat bulduğum
Bakışlarında çiçek gibi solar kurumuş yaprak olurum

Ilık nefesin yüzümde bahar gibi gezinsin gönlü nakışlım
Kaçma benden musallada yatan ceset olurum

Seni sevdiğim hakikattir inan sözlerime bahar bakışlım
Kaçma benden viran olmuş şehir olurum

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Hasretinle Yaşatma

Bakışların sanki yüreğime saplanan ok

Sanma sensiz bana mutluluk yok

Sever görünüp sevgisizliğine artık karnım tok

Ya gel hasretinle yaşatma Ya da çek git dünyamda

Yeter ağlatma artık bu canı

Aşksız akar bu kulun kanı

Gülmeyen gözlerin bana ayan

Bana gülersin diye günleri bu kuldur sayan

Ya gel hasretinle yaşatma Ya da çek git dünyamda

Kul Mehmet sensiz aşkı neylesin

Seni sevmediğimi bilen bir kul söylesin

Ayrılığın hasretini bu gönlüm görmesin

Ya gel hasretinle yaşatma Ya da çek git dünyamda

Mehmet Aluç

Istırapla

Zaman ağlar o zalimin elinde

Bekler zaman zamanı o gününde

Ağlar zalim sonsuz elem içinde

Göçün almış giderken ıstırapla

Yanına kalır sanan yanar ağlar

Her günü kederle ıstırap kaplar

O zaman da zalim ateşte kaynar

Göçün almış giderken ıstırapla

Yolu yıkan yıkılır kalır yolsuz

Bir anda bakar kalmış zalim donsuz

Acıları zaten onun hep sonsuz

Göçün almış giderken ıstırapla

Mehmet Aluç

Güç Ve İrade

Bir işin olması için güç ve iradenin olması gerekir

Bunu bilmeyen yoktur herkes bunu bilir

Gücümüz ve irademiz dışında olan ölüm

Mevsimler hayat kader iyilik güzellik

Bize bu gücü azaları kâinatı sunan veren Rahmandır

Bunlar ile hayatımıza hüküm eden yaratıcımız Yüce Rahmandır

Neden bazıları buna inanmaz şaşarım

Boş hezeyanlar peşinde koşar şaşkın bakarım

Yapılan hezeyan olduğunu söylesen güler geçer

Ömrünü ahiretini heba eder

Tabiat derler

Tabiat nedir?

Rahmanın mevsimler ile bize gösterdiği gücü

Yazın her şey yemyeşil capcanlı

Sonbaharda yavaş yavaş gider o yeşillik ve canlılık

Kış gelir ölür mevsim beyaz kefene bürünür

Yaz gelir yeşerir tekrar canlanır mevsim

Der ki Rahman

Ey kulum gücün var diye güvenme

İnsanları kendi çıkarın için ezme

Tükenir o güvendiğin aciz gücün

Yavaş yavaş biter sararır

Ölüm anında alırım verdiğim o canı ve içinde solan gücünü

Ahiret anında tekrar veririm o ölen bedenine can çekerim hesaba

Bak gör ve anla der, lakin anlayamaz bazıları

Yakar yıkar kendi çıkarı için

Lakin kendisi yıkılır

Kula verilen bu hayat güzellik kuvvet

İyiliğin mimarı içindir

İmtihan edilmek içindir

Bakar kulu karanlık bir an için

Kazancı ile bir mum alıp yakıyor mu?

Bakar yakan yıkan var ise

Kulu yeniden inşa ederek

Yıkanı doğru olanı hatırlatıyor mu?

Kavrulurken sineler

O sinedeki yangına bir damla su taşıyan var mı?

Rahman görmek istiyor

Bu nedenle bizdeki güç bunun içindir

Rüzgâr esince önüne kattığını alıp götürür

Rahman da bakar Kulu da estirince sahte rüzgâr deli gönüllerce

Sevinçleri mutlulukları alıp götürürken

Önüne set olabiliyor mu?

Fikri

Zikri

Gücü

Düşüncesi ile

Gönderdiği iman ile nurlar saçan Kuran ile

Resulü gül kokan Resul sünneti ile

Düşünce adımları varıyor mu doğru menzile

Yoksa kulu doğru menzil yolunu değiştiriyor mu o solacak olan gücüyle

Görmek ister sınamak ister

Zordur bu şekilde iyiliği imanı kuranı Resulü taşımak

Her gönül taşıyamaz özeldir

Her şeyi Yaratanın Rahman olduğunu bilmek

Ölümden sonra hesap verileceğini bilmek çok kolaydır

Bakmak, düşünceye başka düşüncelerin karanlık ışığını katmadan bakmak gerekir

Bakmak gerekir ki görülebilsin

Hissetmek için hislerin içine karanlık hissiz düşünceleri katmamak gerek

Görebilmek için

İman coşar gönülde

Kapatırsan gönül kapısın ömrünü yakarsın nefis şeytan yolunda ömrünü de

Ahirette hesap vermek zor olur

Bembeyaz açan gül var

Kırmızı yapmak için kana bulamaya gerek yok ey davar

Bak yanında açan kırmızı gül var

Gönlün imanın önüne çekme duvar

Yürüme tankla füzesavar ’la ey davar

Yıkarken sen yıkılıyorsun azar azar

Bil ey davar mezarın kim kazar yine yok ettiğin insan kazar

Alıp gitme tek başına kendi fikrinle ey azar olan azar

Nefsin şeytanın ile beraber olanlar kuyunu kazar

Hemen gitme bak kainata

Mevsimlere

Derin sonsuz alevli kuyuya düşeceksin gitme

Bak kainata Kuran kitabına

Terk edilmiş olan yüreğin ile güzellik sunamazsın

Saklayamıyorum hisleri

Sanma başkalarına imanı yüreğinde olanlara bunları söylüyorum

Ben sana söylüyorum ağlanacak haline gülen

Ne yaptığını bilmeyen

Yakıp yıkan

Terk edip imanı güzelliği, nefis şeytan ile giden

Sana, miras hakkı olmadan miras yiyen

Helal var iken haram yiyen

Kazancı olmadan kazanmaya çalışan

Kazanmak için ezip geçen

Elindeki parayı az gören azan

Ecel gelince ecel elinde alan

Öyle bakma kızarcasına bakan

Yol alırken yıkan…

Duy

Bak

Gör

Duy

Hisset

Karanlığı aydınlatan

Nuru gör

Mehmet Aluç