Şiirlerin Konuşan Dili

Bir deli rüzgâr gibi girdin deli gönlüme

Sen neşe ile okudun gönlüme gazeli

Seni sevmek nasip oldu bu gül ömrüme

Sensin karanlıklardan beni çıkaran gönlümün güzeli

Seninle aşkın etrafında eyledik gönül tavafı

Aşk değil mi bu gönlün değer biçen sarrafı

Ben seninle içerim ömür boyu erik hoşafı

Sensin karanlıklardan beni çıkaran gönlümün güzeli

Aşk ile eyleyelim gönül pazarı

Aşksız ağlama gönlüm ey zarı zarı

Aşk bize babadan yani baba yadigârı

Sensin karanlıklardan beni çıkaran gönlümün güzeli

Kul Mehmet’im şimdi aşk ile sevmenin zamanı

Gönülden tahlil ederek söyler gönüllerin ozanı

Söyle bakalım kimdir gönlünde aşkı aşk ile yazanı

Sensin karanlıklardan beni çıkaran gönlümün güzeli

Mehmet Aluç

Farkında mıyız bilmem, düşüncelerimizi başkalarının yanında ifade edememenin ezikliğini hep yaşıyoruz! Başkaları kendi düşüncelerini ifade ederken ona hayran kalırız, kendimizde yerin dibine sokarız ne acı bir tablo değil mi?

Birde karşımızdakinin fikrini tartmadan incelemeden hemen ona adapte olur bu fikrini özgürce sunanların sunuş ekline hayran kalır kendi düşüncemizi uçurumlara atarak ve şaşkınlık içinde sanki karşı düşünce çok doğruymuşçasına hemen körü körüne- incelemeden aklımızda elemden- peşinde sürüklenir gideriz!

Eğitim alırken bizler düşüncemizi ifade etmenin eğitimini almadık ama, o anda elimizi dilimizi bağlayan yok ki, bir nebzede olsa halimizi birkaç söz ile ifade etmenin özgürlüğünü yaşayarak kendimizi ödüllendirmeliyiz, en azından fikrimizi açık açık anlayışlı olarak ifade etmenin zevkini yaşamalıyız amma, maalesef buda olmuyor…

Yaşarken bize bu konu hakkında görüşünüz nedir? Bu konuda ne söylemek istersiniz? Konusunda eğitim verilmedi ama günümüz teknolojinin Altın çağını yaşıyoruz yani biraz el insaf yani, az katılımcı olmak gerekmez mi?

Gönül kapımızı sonuna kadar açmak var iken, aç kapa aç kapa o kapı gıcırtısından sinir olarak bildiklerimizi de unutuyoruz!

Gönül aşk ile merhamet ile sevgi ile beslenir güçlenir ilim ile yol alır gider ama hangi ilim ile insan zekası değişken, en güzel ilim imanlı bir kalp ile yazılmış Rahmanın emrine uyarak insanlığın emrine sunulmak için alınmış ilim ile yol alınmalı, kişisel düşünce ile ilim sadece bireylerin mutluluğu içinse, toplumsal başarı ile güzel yarınlar için yol açmaz ve de faydası olmaz…

Diyorum son sözü size bırakıyorum gönül dostları…

Mehmet Aluç

Gözü önüne bir ara bir karartı geldi, sanki gökyüzünde birisi uçarak kendisine geliyordu, hayal görüyorum der gibi gözlerini ovuşturdu, gökyüzünde bembeyaz bir nur kanatlanarak ve duvarın içinden süzülerek içeriye girdi ve o anda Funda yere düşerek bayıldı, kaldı.

Gelen bembeyaz nura bezenmiş bir melekti, iyilik meleği. Biraz sonra ayıkan Funda karşısında iyilik meleğini görünce ürktü, gerisin geriye duvarın dibine yaslanan, bacaklarını toplayarak korku ve şaşkınlık içinde.

-Se… se… Sen az… Azra. Azrail misin?
Kendisine gülümseyerek bakan melek.

-Hayır, ey Allah’ın güzel kulu, ben Azrail değilim, ben iyilik meleğiyim.
Şaşırdı, apıştı kaldı, âmâ gözlerindeki şaşkınlık avazı çıktığı kadar sanki feryat edercesine bağırıyordu.

-A…Ama… Nasıl olur?
-Üzülme ve korkma ey Allah’ın kulu, ben korkman için gelmedim ki yanına.

Fundanın yürek çarpıntısı az durmuş gibi oldu, şaşkınlığı geçer gibi oldu.

-Nasıl olur bu? Neden olmasın ki ey Allah’ın kulu? Rahman istedikten sonra neden olmasın?

-Biliyorum Rahman yani yüce Allah istedikten sonra olmayacak bir şey yok ama bir meleğin yeryüzüne inerek bir kul ile konuşması ilk defa oluyor!

-Yüce Allah senin üzgün haline dayanmayarak merhameti ile beni sana gönderdi, beni yalnız sen görüyorsun ey Allah’ın kulu, iki gündür pencerenin önünde eşinin yolunu gözlüyorsun ve dilinde Allah’ın ve peygamberi zikir ederek tüm duaları okuyarak endişe içinde geçirdim. Yüce Allah üzgün kulumu gidin endişesini giderin diye beni sana gönderdi, ey secde ederken Rahman ismi ile gözlerinde yaşlar akıtan Allah’ın kulu, işte ben geldim.

Gülümsedi Funda içinden binlerce defa Allahu Ekber diyerek şükürler ederken birden kalkt,ı şükür secdesine yöneldi, gözlerindeki sevinç ve şükür gözyaşları seccadeyi ıslattı. İyilik meleği Fundanın kendinden üstün olan melek halini izliyordu. İşte nura bezenmiş secde ile Yüce Allah’a şükür eden bir kul. Yanına yaklaştı, şükür secdesinde kalkan Fundanın kalbine yani sol göğsüne dokundu, bir anda tüm endişeleri giden Funda gülümseyerek kadın suretindeki iyilik meleğine sarıldı, sarıldı...

Mehmet Aluç

Devam edecek inşAllah

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Nedir bu şiddet celal söylesene

Az yüzünü kullara doğru çevir

Ömür geçmez nefret ile böylesine

Ne günlere kaldık

İnsanlıktan nasibini almamış bu devir

Helal kazanç ile akıt alın terini

Hak yolda al sen yerini

İncitme sakın sen nefret ile birini

Ne günlere kaldık

İnsanlıktan nasibini almamış bu devir

Hep nefret ile döner mi zalimin çarkı

Merhamet ile kulun tabi olur farkı

Kul Mehmet’im yıkmalı zalimin dönen çarkı

Ne günlere kaldık

İnsanlıktan nasibini almamış bu devir

Mehmet Aluç

Duyan bilen gören yok mu ey canlar

Tüm ülkelerde ülkemde akıyor kanlar

Buna sebep nedir bilen var mıdır ey canlar

Birbirimizle can olmanın zamanı gelmedi mi?

Ey canlar dünyaya yaşamaya gelmedik mi?

Canları güzelliğin içinde yaşatmaya gelmedik mi?

Kin nefret karşısında durmak yakışmaz mı biz kullara

Birbirimizle can olmanın zamanı gelmedi mi?

Nedir bu fikir ayrılık uçurumuna koşarız

Değersiz birkaç söz için gönülleri yıkarız

Ölüm gelince Rahmanın yanına nasıl neyle gideriz

Birbirimizle can olmanın zamanı gelmedi mi?

Nedir bu dünya malına heves hiç doymayız

Gönüllere merhametle bakan insan neden olmayız

Ecel gelince elimizden alacakları ile kavga ederiz

Birbirimizle can olmanın zamanı gelmedi mi?

Aramızda nifak sokanlar neden görülmez?

Nifak sokanların niyetleri nasıl bilinmez?

Merhamet ile gönüller neden sevilmez?

Birbirimizle can olmanın zamanı gelmedi mi?

Üç beş kuruş için dünya çirkefliğe tercih edilir mi?

Kefenin cebi yok cehennem için bu kadar odun toplamaya değer mi ?

Hepimiz din kardeşiyiz kardeşlikle dünya ahiret bağı kurulmaz mı?

Birbirimizle can olmanın zamanı gelmedi mi?

Nefret kin akar gönüllerde ey canlar

Haykırıyorum bitsin bu nefret kin akan kanlar

Kul Mehmet der yaşanacak günler gelmez mi ey canlar

Birbirimizle can olmanın zamanı gelmedi mi?

Mehmet Aluç

Gözlerinde süzülen göz yaşları ile pencerede yolu gözlüyordu. Yüreğindeki derin acı git gide yüreğini yakıyor, gözlerinde yaşları damla damla akıtıyordu. Isısız bir gecenin onca sıkıntısına rağmen sabah olmuş lakin gecenin zifiri karanlığı yüreğine çökmüş yüreğindeki karanlık endişeyi hasreti, sabah doğan güneş aydınlatamamıştı.

Etrafında aşk ile dönen aşk melekleri olmalıydı, çektiği acıların yerine şu anda sevdiği biricik sevgilisinin gözlerine bakarak sevgilim demesini hatta

-Ey yüzüne bakmaya doyamadığım gül yüzlüm seni çok ama çok seviyorum… Selvi boyuna, gamzendeki gülüşüne hayranım gül yüzlüm.

Demesini isterdi. Kendisi de, gülümseyen bakışları ile yanağına bir buse kondurarak

-Ey gönlümün can ışığı, bende seni seviyorum.

Diyerek boynuna sarılmak isterdi. O şimdi yoktu yanında.

Onsuz yaşamak için hayatın köklerine sımsıkı sarılmak için, yalnızlığın çırpınması ile yaralanan bedenini ruhunu hatıraların tertemiz gözlerine, bilinçsiz gelen umutsuzluğun eşine uğrarken bu deli ataklarında, hatıraların derinliğine gülümseyen o güzel günlerin içine gömülünce, yavaş yavaş yürüyünce kurtuluyordu.

Geceleri âlem uykuda iken o hep ayakta pencerenin kenarında sevdiğini, gönlünün can ışığını bekliyordu. Onsuz yatamıyordu, ona sarılmadan gülümsemeden rahat edemiyordu.İki gün öncesinde gitmeden önce sevgilisi, ha bu arada sevgilisi Yasin uzun yol şoförü idi, Tır ile şehirler arası bir şirketin şoförlüğünü yapıyordu.

-Üzülme hayatım gönlümün nuru, bu sefer sadece üç gün sürecek, hem fazla mesai yaparak kazanacağımız üç beş kuruşu bir kenara atarak, yarınlarımız da kullanırız

Deyince, Fundanın yüreğine ayrılığın dağı çökmüştü.

-Hayatım ben sensiz üç gün hasretine dayanamam, kazandığın zaten bize yetiyor.

-Olsun hayatım yarınlarda yuvamıza katılacak olan aşk meyvemizin gülümseyen senin gibi gül yüzlü çocuklarımız olunca rahata erişir, sıkıntı çekmeyiz gül yüzlüm.

Başka bir şey söyleyemedi sadece gülümsedi. Yasin’e hak verdi, karnında ufak ufak tekmeleyen, yavrusunun eli ile okşarken, gülümseyerek kapıdan geçirerek yolcu etti.

-Allah yolunu açık etsin Yasin’im, sensizlik mehtabına, dilsiz haykırışların gecelerin karanlığı gibi, Allah yüreğimizi karanlıkta bırakmasın, Allah'a emanet ol bir tanem.

Diyerek'den sımsıkı sarıldı.

Şimdi ise yüreğinde tarifi imkânsız bir sıkıntı vardı. Havada uçan kuşların kanat çırpışında bile ürküyordu.

Mehmet Aluç

İnşAllah devam edecek

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Gönül sazıdır bu teli gönül bağından

Kendi çalar kendi dilinden anlar gönül halinden

Hasret ile yanar bağrı yârden ayrı kalınca yalnızlığından

Lal olur dili konuşturmam ne mümkün vurulur can evinden

Nazlı yârdir gönlümün gönlüme açılan perdesi

Aşk ile beni mutluluğa götürür gönül teknesi

Ah ne güzeldir gülümseyen gönlünün neşesi

Hasret ile lal olur gönül dilim vurulur can evinden

Kul Mehmet’im ismin her an dolaşır dilimde

Aşk ile bir sen anlarsın benim gönül halimde

Senden ayrı kalınca gözlerim bekler vuslat için yollarda

Hasret ile lal olur gönül dilim vurulur can evinden

Mehmet Aluç

Hicret eyledim gönlüne gel gayri

İlim deryasında gezdir beni

Canıma cansın sen gel gayri

Rüya gibi hep gönlümdesin bil gayri

Ellerimiz uzattım sana tut gayri

Tek sevdiğim sensin artık gör gayri

Ela gözlerine hayran baktığım

Yanaş yanıma biraz gül gayri

Leyla gibi beni sev gayri

Ela gözlerine hayran baktığım

Dua gibi gönlüme kon gayri

İn dereye yanıma gel gayri

Melek yüzlüm artık beni sev gayri

Gülen gözlerle beni sev gayri

Öpeyim nur alnında ne olur

Nazlı bakışınla bana bak gayri

Lale sümbüller sinende açsın benim için

Üzüm gözlüm bana aşk ile bak gayri

Nerede kaldın melek gibisin bunu da bil gayri

Ellerimi sana uzattın ellerimde tut gayri

Mehmet Aluç

Âşık Gevheri

17'.nci yüzyılın ikinci yarısıyla 18'inci yüzyılın ilk yarısı arasında yaşadı. Asıl adı Mehmet ya da Mustafa. Yaşamına ilişkin kesin bilgiler yok. Nereli olduğu da kesin olarak bilinmiyor. Kırımlı, İstanbullu ya da devşirme olduğu yolunda tahminler var. Ancak Merzifonlu Kara Mustafa Paşa'nın ikinci Viyana kuşatması üzerine söylediği şiirler, onun bu savaşa katıldığını göstermese de dönemin olaylarıyla ilgili bilgisi olduğuna işaret eder. Osmanlı devletinin birçok yerini gezdi. Hem aruz, hem hece ölçüsüyle şiirler söyledi. Aruzda, hecedeki kadar başarılı olamadı. Pek çok eski eserde ondan sözedilmesi şiirlerinin çokça tanındığını ve sevildiğini gösterir. Müzikle de ilgilendi. Şiirlerinde pekçok makam kullandı. Bazı şiirleri başkaları tarafından bestelendi. Kendi adıyla bilinen bir de makam vardır. Yani "Gevheri Makamı."

BEYAZ GÖĞSÜN BANA KARŞI

Beyaz göğsün bana karşı
Açma, beni öldürürsün!
Elâ gözler süze süze
Bakma, beni öldürürsün!

Öldürüp kanıma girme
Herbir yada gönül verme
Elâ göze siyah sürme
Çekme, beni öldürürsün!

Gevheri der: Şah-ı bülbül,
Beyaz gerdan bina-yı pül
Yanağına kırmızı gül
Takma, beni öldürürsün!

EY EFENDİM BANA MEYLİN VAR İSE

Ey Efendim, bana meylin var ise
Mahabbetin benim ile yâr olsun
Eğer senden gayri güzel seversem
Bülbül gibi işim ah ü zar olsun.

Tamahım yok bu dünyanın malına
Atlasına, dilbasına, şalına
Ben de Mecnun gibi dostun yoluna
Terkettiğim namus ile ar olsun.

T'an eyleyip niçin eli kınarım
Yad elinden giryan olup yanarım
Pervaneyim, dost şem'ine dönerim
Gam değildir, ko meskenim yâr olsun.

Gevheri der: Fırsat gitti elimden
Anın için korkum yoktur ölümden
Kim cüda kıldıysa beni gülümden
Bencileyin gonceleri hâr olsun!

CEMALİN BAĞINDA SEYRAN EYLEDİM

Cemalin bağında seyran eyledim
Bülbül sesi, gonca sesi, gül sesi
Gûşume dokundu, ihsana geldim
Ayva sesi, turunç sesi, nar sesi.

Sende ne halet var, ey peri sanem!
Gönül verir sana her gören âdem
Kâkülünden gelir gûşume her dem
Zenci sesi, Mansur sesi, dâr sesi.

Dost ele alınca tir-ü kemanı
Gör nice eyledi divane beni
Gördüm âşıkların, tutulmuş cihanı
Efgan sesi, girye sesi, zil sesi.

Gevheri! Gözyaşım döndü ırmağa
Yine minnet düştü elden ayağa
Beni Mecnun edip düşürdü dağa
Ahu sesi, maral sesi, yâr sesi.

TAZELENDİ ÂLEM NEVBAHAR OLDU

Tazelendi âlem nevbahar oldu
Gel sevdiğim senin ele gidelim
Açıldı her taraf sebzezar oldu
Gel efendin Şam'a doğru gidelim

Tîg-i gam ile hasmını hakla
Okunu düşmanın bağrında sakla
Küheylan at ile kargı mızrakla
Gel efendim yaylalara gidelim

Andelipsiz bağlar gülşen olmaz
Bunda gamlı gönüller şen olmaz
Bu diyarlar bana mesken olmaz
Gel efendim Şam'a doğru gidelim

İş edelim mest-i müdam olunca
Çamlıbel'de çay kenarı bulunca
Eğlenelim uz-i kasım gelince
Gel efendim Şam'a doğru gidelim

Bilemizce ola şeştar
Amma arada olmaya ağyar
Bu Gevheri bir sen bir de hizmetkar
Gel efendim çöllere doğru gidelim

NE KAÇARSIN BENDEN EY YÜZÜ MÂHIM

Ne kaçarsın benden ey yüzü mâhım
Seni seven var mı benden ziyâde
Rûz u şeb durmayıp alırsın âhım
Âşıkım ağlatma bundan ziyâde

Gece gündüz bir visâle ermedim
Bülbül olup gonce gülün dermedim
Bu cefâlar nedir ben de bilmedim
Var mı ki bir zâlim senden ziyâde

Söyle murâdını ben de bileyim
İnsaf eyle çok ağlattın güleyim
Kabul eyle sözüm kurban olayım
Haddim yoktur sana bundan ziyâde

Hercâisin gonce gülüm kokulmaz
Geçer gider hatırcığım sorulmaz
Der Gevherî mâh yüzüne bakılmaz
Yakar hüsnün beni nârdan ziyâde

KOŞMA

Elâ gözlerini sevdiğim dilber!
Salınıp geldiğin yolar öğünsün
Ne güzel yaratmış seni Yaradan
İnce belin saran kollar öğünsün.

Aman, hey eğlencem, gel yine aman!
Yok mudur zerrece göğsünde iman?
Soyunup koynuma girdiğin zaman
Göğsünü okşayan eller öğünsün.

Bir melek nesli mi vardır soyunda
Hak nazarım kaldı selvi boyunda.
Ol günlerde, bahar bayram ayında
Üstüne gölge olan dallar öğünsün.

Gevheri yârinin gülleri aktır
Var yürü yüzüne perdeler döktür.
Bilemem, sevdiğim, akranım yoktur.
Zülfüne dokunan yeller öğünsün...

TÜRKÜ

Beni kimse eğleyemez
Benim gönlüm alan gelsin
Tabipler bilmez ilâcım
Beni derde salan gelsin.

Mailim selvi boyuna
Melek karışmış soyuna
Soyunup uryan koynuna
Sinesine saran gelsin.

Kaşların yay, kirpiğin ok
Sana mail olanlar çok
Şu cihanda akranın yok
O kaşları keman gelsin.

Gevheri'yi kimse bilemez
Aşıkın ağlatan gülmez
İsmini söylemek olmaz
Filân kızı filân gelsin...

Kaynak:http://www.radyodoga.com.tr/Asiklar-4-%C3%A2sik-gevheri.aspx

Üflenince sönen musibet düşüncelerin aylak limanında

Tank gibi ezen barbar yangını gözlerinin kahreden narası

Bir yazın şafağında yüreğinde gömülü insansızlığınla

Ölüm pençeleri sunan sözlerinle cüzzamlı sesinle

Özgürlük furyasını yıkıyorsun hangi limanda öleceğini bilmeden

Kendi fikrin olmayan fikirlere sen fikirsizlik köleliğine doğru yürürken

Ben sana acıyarak bakıyorum sana acıyarak bakarken kendime acıyorum

Uzatamadığım elimin sancıları ile baş başa kalırken

Sana ve bana gülenlerin sarhoş yürekli naraları kulaklarımı sağır ediyor

Titreyen dudaklarım unutulmuşluk şarkılarını söylerken senden önce ben yıkılıyorum

Sen yıkılmadan önce seni kollarımla yıkılmaman için tutmayan aciz kollarım için ağlıyorum

Solgun gölgeler hep şehirleri istila ederken

İnsanlar suskun iken ben ağlıyorum

Suskunluğa

Bakışsız ’lığa

Arkasını dönüp bakmayanların hissizliğine

İdam sehpası tekmeleyenlerin vicdansızlığına ağlıyorum

Beleş kahvehane de beleş çay yudumlayanların sevinci ile

Onlar son yudumlarını içerken

Ben eksik kalan yanımla sayıkladığım güzel yarınsız ’lığımla

Kaldırıma düşerken kokuşmuş cesetlerle beraber

Ceset torbalarına giriyor bedenim

Mehmet Aluç

Hayat ve yaşam içinde yaşar iken çoğu zaman hayatı anlamsız ve değersiz buluruz. Ve sanki hayat ve yaşam bize ters köşeden, bakıyormuşçasına baktığını düşünürüz. Bizde bu karmaşık anlamsız duygularla, hayata da aynı gözlerle bakar ve yanlışlığın uçurumuna düşer ve yuvarlanır aynı hata ile devam eder gideriz.

Aslında düşünelim, önümüzde kısa bir yol var ve dümdüz olan bu yolu yürümek var, aynı monotonlukta ve aynı duygular içinde, bu yolun sonuna ulaşmak bizi derinde sıkar ve üzer.

Birde bu yolun etrafında dikilmiş yollar ve duyguların var olduğunu düşünün, bunlar hastalık(arkasında şifa) sıkıntılar(arkasında ferahlık) vs… vs bunlar ile biz yol arkadaşlığı yaptığımızı düşünün ve bu anda da yüce Allah’ın, hep bizim ile olduğunu da unutmayalım.

Bu iki adımlık yolu, bu hengâmeler veya içinde değişik duygular ile yolun sonuna yürüdüğümüzü düşünün.

Şimdi hep zenginlik ile yaşarsak bir süre sonra usanacak ve stres ve travmalar yaşayacağız, hep fakirlik ile yaşarsak da aynı travmalar yaşayacağız ama yüce Rahman’ın Lütfü keremi ihsanı… Öylesine sonsuz ki bizleri sıkılmayalım diye bu uğraşları yolumuzun önüne döşemiş ve her an yardımı da hazır ve biz bu yolda bazen sıkılarak, bazen neşelenir bazen üzülür bazen güleriz bazen tökezlenir kalkarız… Bunlar ile yürürüz öyle değil mi?

Ve elimizde sermayesiz mallar ile bunlar mı nedir? Gönlümüzdeki sevgi, kazandıklarımız, yardım, hissiyat… Bu duyguları bu yolda harcayarak kazanç elde ediyoruz ve bunu Lütfü düşünebiliyor musunuz? Şöyle bir dakika düşünün ve aklınız nura ışığa boğulsun! Allah’u Ekber..

Bizden istenilen, bu hayatın yaşamın sonuna doğru yürür iken, elimizde sermayesiz yüceliği sonsuz Allah’ın vermiş olduğu güzellikleri dağıtmak, yardıma muhtaç olanlara yardım ederek, yıkılanı inşa ederek imkânımız dahilinde oda yoksa tatlı bir söz ile… Bu yaşamı sonlandırmak. Bu kadar açık ve basit.

Dağıtmaz ise ne olacak? İçimizde çürüyecek ve onların yanına kin nefret duyguları ile dolduracak ve o güzellikleri boğmuş olacağız ve yolun sonunda elimiz boş gideceğiz ve hiçbir kazancımız olmayacak!

Ama diğer şekli ile bizim olmayan, bize verilen bu nimetleri dağıtırsak hem de yüksek ve karşılığını, dağların bile kaldıramayacağı bir sevap, kazanacağız ve yüceler yücesi Rahman’a, bu ruhu istediği şekilde teslim etmiş olacağız İnşallah.

Ha yolumuza çıkan dikenleri günahları, yüce Rahmandan yardım ile az gayret ile temizleyeceğiz. Bazen yardım geç gelse de istemeye devam, istemeye candan devam. Umutsuzluk hiç yok, fazla güvenmekte yok kendimize, orta karar da olacak ve sadece yüce Rahmana güveneceğiz ve ondan isteyeceğiz.

Yüce Rahman’dan her an her saniye isteyin ama sabırla bekleyin ve yolumuza devam ederek. Bazen de her zaman tövbe kapısında bağdaş kurarak, namaz da secde ile yüceliği sonsuz yüce Allah'ın kapısın da durarak bu hayatın yolunda yürüyerek sonlandıracağız. Umarım karışık anlatmadım.

Bu benim düşüncelerim, öylesine bir fetva falan değil bunlar ve yanlış anlaşılmasın, sizler gibi az biraz karalayarak- yazmayı nasip eden Yüce Allah’ın izni ile- karalayan birisiyim. Günahlarının çokluğuna ağlayan, tövbe kapısında bağdaş kuran, sıkıntılar ve ferahlıklar içinde bazen Rahmanı unutarak bazen de onun ile yürüyen birisiyim. İnşallah.

Anlamayan varsa veya yanlış bir anlatım varsa yazmanızı rica edeceğim. Allah'a emanet olun selam ve dua ile kardeşlerim.

Mehmet Aluç

Yüreğinde har ile yola çıkan yolcu, acele etme gönlün baharları görecek sen sabırla sevmek için gönül kapını açık tut.

Garip bülbül gönül bağında çiçek yok diye feryat figan eylese de üzülme sen, umutla gönlünde bahar çiçeklerini yetiştirmeye başla, hem bülbülün figanı durur hem de gönlündeki bahar çiçeklerinin kokusunu güzelliğini gören seni candan sevmek için sana koşarak gelir.

Sen muhabbet için, muhabbete gönül ver, muhabbeti aşk çiçekleri ile donat, bakarsın muhabbetin güzelliğine çekiciliğine hayran olan bir sevgili sana hayran hayran bakar, gönül güzelliğinin sarayına kurulmak, seninle bir ömür yaşamak ister, sen yeter ki gönül kapını aç, aşk çiçekleri ile donat…

Gönlünde aşk türkülerini badı sabah gönder esen yel ile bu türkülerine kulak veren olacaktır ve duyan sana gelecektir. Seni gönülden senin ummadığın bir aşk sevgi seli ile kucaklayacak mutluluğun deryasında yaşatacaktır bir ömür boyu, sen yeter ki umudunu kaybetme, gönlünde aşk çiçeklerini sevgiyi aşkı soldurtma, yalan dolan sevgisizlik ile donatma…

Yüreğinde kanayan yarana tabip bulunmaz deme sakın. Rahman her an seninle seni bir sürekliğine sınamak ister, hatta gönlünün duvarlarını çelik zırh ile donatman için bir süreliğine yalnızmışsın hissi verdirse de, unutma her an seninle.

Çaren her an sabırla şükürle yürüdüğün yolun ya ortasında ya sonundadır, az çilede olsa sabırla devam et, senin gönlünün, kanayan yaranın tabibi muhakkak vardır ve Rahman, kimseyi yalnız ve çaresiz bırakmaz. Selam ve dua ile…

Candan sevmeyince canan bulunmaz

Aşk ile aranmayınca aşkın yoluna çıkılmaz

Sefa için çile çekmeyen yolun sonuna varamaz

Sen aşk için yan gönül seven karşına elbet çıkar gönül

Mehmet Aluç

Albert Einstein: Açlıktan karnı guruldayandan dürüst politikacı olmaz.

Ülkemizde hep karnı tok olanlar politikacı oluyor, ama hiç açların halinden anlamıyor, yedikçe yiyor. Aç olanda politikacı elbette olur, acın halinden anlar, zaten karnı tok olanlar için bir şey yapmaya da gerek yok. Karnı aç olan doyana kadar yer, tok olan patlayana kadar yer, buda size kapak olsun bir şey bildiğini sananlar.

Albert Einstein: İnancı dışlayan bilim topal, bilimi dışlayan din kördür.

Bilim şimdiye kadar İslam’a kucak açmadı ki Osmanlıdan sonra veya siz batılı kendini bir şey sananlar, din, bilim ilim çinde de olsa da git öğren diyor, ama bunu duymayan görmeyen bilmeyen yine de sizlersiniz…

Albert Einstein: Aynı anda, hem savaşa hazırlanıp, hem de savaşı önleyemezsiniz.

Savaşı önlemeye çalışan kim var bu âlemde, siz batılılar gözü aç insanlar üç beş dolar için devamlı savaş, fitne peşinde koşuyor. Bir tek silah satmak için yıllarca çalışırsınız, bir insana bir lokma ekmek vermemek umman umman kaçarsınız.

Mehmet Aluç

Doğum yeri Edirne. Ama doğum tarihi bilinmiyor. Ciddi bir öğrenim gördü. Bursa’da müderrislik, Edirne’de kadılık yaptı. Bazı sancak beyliklerinde bulundu. İkinci Beyazıt zamanında Bursa sancak beyliğine atandı. 1497’de Bursa’da öldü. XV. yüzyılın en büyük divan ozanıdır. Kendi çağında "şairlerin sultanı" diye anıldığı biliniyor. Gazel ve kasideleriyle dikkat çeker. Şarkı ve murabbada da olgun örneklerini verdi. Dizeleri divan şiirinin söz ve anlam özellikleriyle örülüdür. Farsça ve Arapça’yı ustaca kullanır. Ünü Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırlarını aştı. Kendisinden sonraki divan şairleri Ahmed Paşa’nın birçok şiirine benzetiler yazdı.

XV. yüzyılda yaşamış olan Ahmet Paşa, dönemin konuşma dilini şiirlerine yansıtmış olmanın yanında bir devlet adamıdır. Fatih Sultan Mehmed'in hocası ve sohbet arkadaşıdır. Osmanlı Sarayı'nda görev yapmış vezirmliğe kadar yükselmiştir.

Şiirlerinin çoğunda aşk ve tabiat güzelliklerini işleyen şairin, Fatih'in gözdelerinden birine aşık olduğu söylenir. Fatih Sultan Mehmed, Ahmet Paşa'yı çok sevmesine rağmen olan bitenden rahatsız olmuş, bu davranışı Saray gelenek ve göreneklerine hakaret saymış ve Ahmet Paşa'yı Yedi Kule Zindanlarına kapattırmıştır.

Yedi Kule Zindanlarında ölüm korkusuyla yaşamış olan şair, çok zor ve acı günler geçirir. Orada aklına bağışlanmak için bir kaside yazmak gelir. Ve ünlü kerem kasidesini yazar.

Ey muhit-i keremin katresi umman-ı kerem

Bağ-ı cud ebr-i kefinden dolu baran-ı kerem

.......

Ayağı toprağıdır cevher-i iksir-i hayat

Asitanı tozudur sürme-yi ayan-ı kerem

Açılır hulk-ı nesimiyle gül-i gülşen-i cud

Bezenir lütf-i zülaliyle gülistan-ı kerem

.........

Gün gibi saltanatın topu göğe ağsa ne ta'n

Sana sunuldu bu meydanda çü çevgan-ı kerem

Kul hata etse nola aff-ı şehinşah kanı

Tutalım iki elim kandayımış hani kerem

Ahmedim gam makası kesti dilim şem' gibi

Sana ruşen diyemez halini sultan-ı kerem

Ahmet Paşa son arzusu olarak zindan görevlilerinden şiirin, padişaha ulaştırılmasını ister. Şiirden iyi anlayan, kendisi de şair olan Fatih Sultan Mehmed, kasidenin güzelliği karşısında duygulanır, yanındakilere "Böyle güzel şiirler yazabilen bir aşk adamına biz zarar vermemeliyiz" diyerek, şairi affeder.

Ahmet Paşa bundan sonra Saray'daki eski yerini alamaz. Bir rivayete göre de Fatih tarafından Tuti Hatun biriyle evlendirilmiştir. Bu bahsi, daha sonra Fatih'in de nazire yazdığı Ahmet Paşa'nın güzel bir dörtlüğü ile bitirelim:

Bizi hak etti heva yoluna sevda nidelim

Pay -mal eyledi bu zülfü seman-sa nidelim

Kul edinmezdi güzeller bizi illa nidelim

Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül..

GAZEL

Eyâ peri nicesin hoş musun safâca mısın

Gele beri nicesin hoş musun safâca mısın

Şeker dudaklı kamer yüzlü serv boyluların

Semen-beri nicesin hoş musun safâca mısın

Bahâr-ı hüsn ü behada belalı bülbülünün

Gül-i teri nicesin hoş musun safâca mısın

Bizimle bir nefes insanlık eyle soruşalım

Gel ey peri nicesin hoş musun safâca mısın

Sefer kılıp gelir Ahmet ki deye şehrimizin

Güzelleri nicesin hoş musun safâca mısın?

GAZEL

Ey fitnesi çok kavli yalan yandım elinden,

Bir nâz ile bin gönlüm alan yandım elinden

Sen şem gibi gayr ile mecliste gülersin

Ben akıtırım yaş ile kan yandım elinden

Her hâr ile sen sohbet edersin dün ü gün ben

Derdim ederim mûnis-i can yandım elinden

Şol sunduğun âteş midir ey sâki bana kim

Kim aldın ele câm heman yandım elinden

Ahmet çeke cevrini göre lûtfunu ağyâr

Ey şefkati az şûh-i can yandım elinden

GAZEL

Ahde vefâ eylemedün öyle mi

Terk-i cefâ eylemedün öyle mi

Bir dem ayağun tozını gözüme

Kuhl-i cilâ eylemedün öyle mi

Gül yüzüne karşı gönül bülbülin

Perde-serâ eylemedün öyle mi

Şemme-i zülfüne meşâmın dilün

Gaaliye-sâ eylemedün öyle mi

Ahmed-i öldürriserin der idün

Ahde vefâ eylemedün öyle mi

MURABBA

Gül yüzünde göreli zülf-i semen-sây gönül

Kuru sevdada yiler bî-ser ü bî-pây gönül

Dimedüm mi sana dolaşma ana hay gönül