İmanla Gülüyoruz

Oturma gezme imansız gönlünde açılmasın yara

Gül kokan Resul imanla gönüllere girdi

Ağlarsan hüzünle kalırsan iman gönlünü sara

 Yıkma hayat bu dünya hepimize için birdir

Bu dünyada biz müminler imanı seçiyoruz

Biz müminler dünya ve ahirette imanla gülüyoruz

Gül kokan Resule doğru el ele yürüyoruz

Bıraktık kin nefreti nefsi imanla gönüllere giriyoruz

Bak gör imanla Gül Kokan Resul uzattı eli

İmanla Resul sahabeler oldu aktı iman seli

Zalimlerin iman gelince göründü açık keli

Bıraktık kin nefreti nefsi imanla gönüllere yürüyoruz

İman Gül Resulle açar kokar bil ki sinededir

İmansız geçen ömür kaç yıl oldu kaç senedir

Nefis şeytan yıkarak gönüle girendir

Bıraktık kin nefreti nefsi imanla gönüllerde beraberiz

İmanla günahla şeytan üstüne çek bir perde

İmansız kalıp kardeşim düşme sen derde

İmansız gezilir mi sen söyle bu devirde

Bıraktık kin nefreti nefsi imanla gönüllerde gülümseriz

Kul Mehmet’im imanla sinende açsın güller

Coşkun sevgiyle imanla dolsun gönüller

İmanla Resulle geçsin tüm günler

Bıraktık kin nefreti nefsi imanla gönüllerde gezeriz

Mehmet Aluç

Aşk İman Gönüllere Nur

Aşk değil mi Rahmandan kullara nurlu yolu

Aşk değil mi Rahmana giden yolda kula imtihan

Haydi, Leyla olan sevgili, seven sana mecnun olan kul ile ol

Dünya değil mi Rahmana giden yol

Sen yoldaş ol, değil mi kısa yolda yol, dinlenilen bir han

Sen ey sevgili olan güzel Leyla

Bil aşk Rahmanın yoludur, öyle sev

Ey Leyla'ya âşık olan mecnunlar, bilin o gönülden ev

Aşk Rahmanın yoludur bil öyle sev

At Leyla aşkla imanın kemendini, yolda ayrılan mecnuna

Döndür yönün gönül evine, nurdan kıbleye, Rahmana iman uğruna

Bilsin iman ile, Rahmanı candan sevsin seni aşk uğruna

Senin gönlün imanla nur, onun gönlü imanla olsun nur

Sükûn bir ses değil mi, aşkla iman gönüllere

O güzel sesinle oku, Kuranı Mecnun gönüllere

Aşk imanla birleşsin, merhamet coşsun gönüllerde

Senin gönlün imanla nur, onun gönlü imanla olsun nur

İmanla aşk, gönüller sabit nurlu yol değil mi?

İmanla aşkla mecnunu zincirle, sapmasın

İmtihan dünyasında, gönüller yanmasın

Senin gönlün imanla nur, onun gönlü imanla olsun nur

Kul Mehmet’im, var iman aşk yolunda ol gönül eri

İmanla aşk yolunda, sen sakın kalma geri

Yolunda olsa da çile, dönme sakın gerisin geri

Aşk iman gönüllere nur, gönüller imanla olsun nurdan nur

Mehmet Aluç

Nur Muhammed Candan Ahmet

Nur Muhammed nurdan aşkı gönlümde

Gönülleri Açarım ben onunla

Gelen geçen kullar nebi önünde

 Gönüllere Saçarım damla damla

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Nur Muhammed aşkı tüm gönüllerde

Bakar bakar yaşarım ben onunla

Bakışı nurla gezer gönüllerde

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Nur Muhammedin yolunda yolcuyum

Gönüllere giderim ben Rahmanın kuluyum

Onun aşkını Kurana borçluyum

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Onu sevmek nasip olsun her kula

Gönüller onunla yolunu bula

Melekler ismin söyler hece hece sen anla

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Tüm nurlar can sinesinde gönlündedir

Tüm bilinmezler onun yolundadır

Nurdan nuruyla gönlümüze candır

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Onsuz hayat söyleyin karı nedir

Bom boş giden ömür anı kimedir

Nur gönlüyle kâinata sinedir

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Baharı getirir donmuş gönüllere

Bakışları ile derman gönüllere

Getirdiği Kuranla ömürdür ömürlere

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

İlim irfan denizinde gezdirir

Nur sözleri ile âlemleri sezdirir

Ona inanmayanlar aklın yitirir

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Onunla kullar manayı anlar

Dökülmesin der âlemde kanlar

Sarılsın İslam’la cümle canlar

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Zaman mekân silinir yanında

Bitmez iman var canında

İman eden kullar yanında

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Gül kokusu taşır teninde

İman kuşağın taşır belinde

Zalimin zalimliği bitti geldiğinde

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Cümle âlem onun için yaratıldı

Rahman onunla cennete yol açtırdı

Onunla olanlara cennetten selam gönderdi

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Kul Mehmet’im ömrüm yolunda son bulsun

Işıksız ömürler onun nuruyla dolsun

Nur Muhammed cümle kulların gönlünde olsun

Nur Muhammed nuruyla candan Ahmet

Ümmetin başında gönüllere odur Rahmet

Mehmet Aluç

İmanla Kucaklarken

Kâinat kokunla doldu ya nebi

Kâinatta esince Nurun  ya nebi

Melekler okur kulağımıza Kuranı ya nebi

İman heybetiyle gönüllere yerleşti ya nebi

Müminler birbirini imanla kucaklarken

Zalimlerin kaleleri üst üste yıkılırken

Beşeriyet karanlıktan aydınlığa gark olurken

İman heybetiyle gönüllere yerleşti ya nebi

Sen gönüllerimizi imanla kucaklarken

Rahman seninle âlemi nura boğarken

İslam ufukta nurlarla doğarken

İman heybetiyle gönüllere yerleşti ya nebi

Kul Mehmet der ki zalimler imanı görünce kesildi nefesi

Kâinatta eserken Bilal’in gür sesiyle ezan sesi

Medine aydınlığında gönüllere doldu Kuranın nefesi

İman heybetiyle gönüllere yerleşti ya nebi

Mehmet Aluç

Yetiş Ya Nebi

Günahım çok mahşerde yalnız kaldım ağlarım
Ya nebi ben seni her yerden naçar ararım
Yüzüm yoktur Ya nebi şefaatin umarım
Yetiş ya nebi seni ben her yerde ararım

Boynum bükük kaldı ben mahşerde ben naçarım
Şefaatin olmazsa ben nasıl ne yaparım
Gece gündüz ağlarım hep gözyaşı dökerim
Yetiş ya nebi seni ben her yerde ararım


İsminle gece gündüz umutla ismin andım
Günahlarımla her an pişmanlığından yandım
Nefis şeytan denilen vicdansıza ben kandım
Yetiş ya nebi seni ben her yerde ararım

Kul Mehmet’im ben hicret etsem nebi yanına
Nurlu yolunda canlar karışsa bu canıma
Nefsimle şeytan girdi acımadan kanıma
Yetiş ya nebi seni ben her yerde ararım

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Gel gönül evime

---

Düşün sensiz geçer mi gecem gündüzüm
Sen olmayınca kaybolurum karanlıkta
Bana olmasın sevmiyorum son sözün gül yüzlüm
Gel gönül evime gül yüzlüm kalmayayım dermansızlıkta

Sendin benim ay yüzlüm gecem gündüzüm
Günahıma tövbe ile koşarken çözüldüm
Aşk yolunda sensiz bölük bölük bölündüm
Gel gönül evime gül yüzlüm kalmayayım dermansızlıkta

Seni sevdim işte ben seninle gözüktüm
Gönlün beni unutmasın canım iki gözüm
Sanadır gönlümde akan bu tüm sözüm
Gel gönül evime gül yüzlüm kalmayayım dermansızlıkta

Sen yanımda olunca çıkmaz gönülümün vahı
Pişmanlıkla solmasın ömür demeyelim gül yüzlüm eyvahı
Sen yanımda gönlümde olunca duymaz gönlüm ahı vahı
Gel gönül evime gül yüzlüm kalmayayım dermansızlıkta


Kul Mehmet’im hasret yolunda dilimden sildim tüm ahı
Sensin gönlümün sarayında bana gülümseyen gönül nikâhı
Bilirim gönülsüz sevmenin aldatmanın azap dolu olur günahı
Gel gönül evime gül yüzlüm kalmayayım dermansızlıkta
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Kefensiz Ölmenin Peşinde Yürüyen-2.Bölüm

 Kefensiz Ölmenin Peşinde Yürüyen-2.Bölüm

---

-Anlayamadım dedem?

-Gururuna nefsine arzularına yenik düştün, ben sevdim karşımdaki benden
fazla sevsin beni haykırışına kulak verdin ve yalnızlığı seçtin ve her adım atışında bir çukura düştün öyle değil mi?

-Sen beni yanlış anladın dedem, hem öyle olur mu?

-Aşkı sen nerede arıyorsun?

-Karşımda beni sevenden arıyorum.

-Aşk karşında sevende mi yoksa gönlünde mi?

-Hem gönlümde hem de sevdiğimin gönlünde…

-Emin misin evladım? Hem aşk öyle herkesin kapısını çalmaz ki, birisinin kapısını çalar, kapısını açar sevdiğini alıp gönlündeki aşk ile dolaştırmanı ister. İkinizin kapısını çaldığından emin misin?

-Dedem şimdi bilmece gibi sordun, ben ne bileyim? Ben sevdim sevdiğim beni sevmedi bende ayrıldım ondan.

-Her düş kırıklığından sonra aynı düş kırıklığına devam ettin hayatını yalnızlığın kör uçurumlarına adadın ve sokak, sokak geziyorsun mutluluğu bulmak için.

-Hay ağzına sağlık dedem, yoksa tüm suç beni mi diyorsun? Yo olamaz, sen yanılıyorsun dedem!

-Bana kusur gören gözlerinle öylesine bakma evladım, kusurları örten gözlerinle bak ki söylediklerimi ve yaşadıklarını anlayasın. Sen, hayallerinin iki bacağını birden kırmışsının evladım, boşuna yeni hayaller peşinde koşma.
Yüreğinde biraz önce, çığlık çığlığa çığlıklar dolaşırken acınız soluksuz acıları ile yüreğini yakarken, şimdi o çığlıklar yok olmuştu evet, evet yok olmuştu, gülümsedi.

Yan odadan gelen ihtiyar bir kadın sesiyle ürktü.

-Boyu devrilesi Muharrem, karnım acıktı nerde kaldı yemek…
Şaşkın bir sesle sordu.

-Kim o bağıran böylesine hırçın…

-Benim eşim, biraz aksidir kalbi katıdır, ama eşim nihayetinde.

-Sen onunla nasıl yaşıyorsun, galiba seni pek sevmiyor?

-Doğru tahmin ettin, lakin ben kalbimde aşkın kapısını ona açtım her daim onu severek aşkımı taze tutarak hem onu seviyorum hem de onu severek bedenimi dinç tutuyorum evladım. Ben ona şimdi yemeğini vereyim, kalkmaktan zorlanıyor fazla kızdırmamayım.

Yaşlı dede yani Muharrem dede içeriye elinde yemek tepsisi ile içeriye girdi. İçerisi pek karanlıktı, Hiçbir şey pek seçilmiyordu. Sönmekte olan mum ışığının yardımıyla kanepeye oturdu. Üstünde binlerce ton yük varmış gibi kendini yorgun hissediyordu. Gözlerine uyku mahmurluğu çöktü. Yavaş yavaş uykunun merkezine doğru bedeni derinleşerek yürüyordu. Gözleri kapandı uykuya dalmak üzereydi. Yalnızlık hırkası giyinmiş bedeni, tatlı uykunun esen meltemi sanki kulağına ninniler söyleyerek uykuya, düşler ülkesinin kalbine doğru yürümesi için dudağı ile kulağına fısıldarken uykuya daldı.

Uyku, elem fırçasının darbesiyle yüreğinde açtığı yaralara merhem, tükenen umutlarına umut gibi gelmişti. Yarınlarını kucaklamayan hayatı, sanki düşler ülkesinde kucaklıyordu tüm hayallerini mutlu gülen yarınını.
Uyandığında öğlen olmak üzere idi. Gözleri ile odayı inceledi, nerede olduğunu hatırlamaya çalıştı. Karşısında Muharrem dedeyi görünce kendisine bakar halde, bir anda her şeyi hatırladı. Uykunun dinçliği ile doğruldu.

-Kusura bakmayın bir an dalmışım, sizin yerinizi bir anlığına meşgul ettim özür dilerim.

-Önemli değil evlat, çok güzel ve derinden uyuyordun, sana kıyamadım. Kaç zamandır uyumuyorsun?

-Şey bilemiyorum belki iki üç gün…

-Şimdi nasılsın?

-Bu uyku bana çok iyi geldi, düşler ülkesinde geziniyordum uykumda, ömrüm de ilk defa böylesine düş gördüm ve uyku uyudum. Size minnettarım muharrem dede, isminizi hanımınız seslenirken öğrendim. Benim adım Seyit.

-Memnun oldum evladım seyit, acıkmışsındır önce bir şeyler yiyelim birlikte, sonra konuşuruz evladım.

Gündüzün ışığı ile odayı inceledi, kırık dökük bir masa ve kanepe kapıları kırık bir gard dolabı bir kaç eski elbise… Gard dolabının üstünde sallanan bir kolye, gümüş zincirli kolye ve üzerindeki kristal kuvars reiki sarkaçlı kolye dikkatini çekti. Aynı kolyeden sevgilisi yani terk eden sevgilisi Lalenin çantasında da vardı. Bu kolye özel bir kolye ye benziyordu. İlk gördüğünde pek önemsememişti.

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Pişmanlığımı Hatalarımı Yazıyorum Gülüm-1

Ey gülüm, sana gönül kapını aralık bırak dedim,  bir aralık bırakır bir kapatırsan girsem mi girmesem mi diye tereddütte kalırım, hatta tahammül edemem artık ben gülüm…

Bil ki aşk sevgi gönlü öylesine kaplar ki etraf zifiri karanlık olsa bile ışığı ile aydınlatır gülüm…

Gülüm sen hep kararsız kaldın, ah aşkı aşk gibi leyla mecnun gibi bilsek, aşk varmak için heyecanla yola çıksak aşk varmadan ruhumuza huzur dolmasa, lakin öyle değiliz aşk gibi sevmiyoruz be gülüm…

Ömrümüze gönlümüze yollarımıza Aşk’ın yumuşak fırçası ile dokunsak eyvah ki ne sen nede ben dokunamadık gönlümüze Aşk’ın yumuşak fırçası ile…

Sallandı umutlarımız gönüllerimizin mahkemesinde mahkeme edilmeden idam sehpalarında yollarda tek başına yalnızlığın korkunç suratı ile idam ettik be gülüm…

Korsanların ele geçirdiği sokaklarda gezdik, devrildik birbirimize destek olmadan, birbirimize sarılmadan ruhumuza aşkın kanatlarını takarak aşkın vadisine uçamadık be gülüm…

Korsan gönüllerin ürpertisi ile yıkık viran gölgelerin karanlık gölgesi altında ezildik, şaşkınlığın sessiz çığlığında kaybolduk…

Mesafesi çalınmış duygularla yol aldık, yüreğimize bakamadık, vefanın gülümseyen elinden tutamadık be gülüm her şeyin hayırlısı be gülüm…

Seni yazıyorum, kendi pişmanlıklarımı hatalarımı yazıyorum yine gülüm, bu pişmanlıklarım hatalarım yazmakla bitmez be gülüm, ben yazayım sen oku rengârenk gönül kaleminle gülümseyen renklerle renklendir gönlümü be gönlüm…

Sensiz pişmanlıklar hataların mezarlığındayım

Sessiz bir sessizlikle dinliyorum kendimi karanlıktayım

Gülümseyen gönlümle garipliğime gel ben buradayım

Seni yazıyorum pişmanlığımı hatalarımı yazıyorum

Belki bu umuda doğru son sessiz çırpınışımdır

Son duam son haykırışım bitmeyen yazışımdır

Mehmet Aluç

Kuran’la Resul’le

---

Yollarım karanlık gel bir gör hele
İnsafsızca vurmayın yeter bele
Boş sözlerle söz söylemeyin yele
Kuranla Resul’le sende çık yola

Nefis şeytan gönlünü verir sele
Koşma şeytan peşinde bile bile
Rahman huzuruna çıkılmaz böyle
Kuran’la Resul’le sende çık yola

İslam gönüllerde gezen barıştır
İyilikle gönülleri yarıştır
Kötülüğü iyilikle karıştır
Kuran’la Resul’le sende çık yola

Kul Mehmet gönülden gitme uzağa
Düşersin şeytanla korkunç tuzağa
İman damgasın vursun artık çağa
Kuran’la Resul’le sende çık yola
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Sokakların Bir Bir Söküldü Yüreğinde

---

Gözlerinde umut vardı yarınlara koşan
Gözlerinde gelecek vardı seni bizi yarınlara ulaştıran
Gözlerin vardı bakar iken ışıl ışıl gülümseyen yarın olan
Mahzenlerden kokuşmuş yürekler yıktı onları ey güzel çocuk
Savaş
Nefret
Kin
Yaktı yıktı umutlarını
Yarınlarını
Gözlerini
Gözlerindeki ışıltıyı
Sokakların bir bir söküldü yüreğinde
Oyuncakların alındı bir bir elinde
Tabut bakışlı
Tabut yürekli
Nefret kusanlar aldı
Ben bir şey yapamadım
Bakarken ıstırapla kavruldum
Utancımla koşmamanın utancıyla bittim
Yandım
Bittim
Ey Filistinli
Ey Suriyeli
Ey Myanmarlı… Çocuk
Hicret sırtında
Elinde
Cebinde
Yüreğinde
Sokaklarda neşeli sesleriniz yerine
Bombaların sesiyle korkuyla dehlizlere saklandın
Sen saklandın ben bittim
Biz bittik
Korkuyla saklandığın bombaların iziyle yaşarken
Bizler yaşamıyoruz
Biz susmayı seçerken
Sen korkmayı seçtin gözlerimize bakarken
Yola çıkıp oynamak isterken
Yüreğimizdeki yüreksizliği gördün gülümserken
Belki sen bizi bizden daha fazla anlarken
Bizler sizleri anlayamadık güzel çocuk
Kalemim kahreden yüreklerimizin gölgesinde bunu yazarken
Hayallerim senin hayallerinle yüreklerimizde düştü
Yıkık bir düşüncenin ekseninde sessizce kabullenmeyi bizler seçerken
Sen kabullenmeyen kalplerin adımların bestesini şiirini yaz çocuk
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Ben Yarınlara Umut Taşıyan Vuslatlayım

Ben Ufukta, üzgün gözlerle sana bakarken
Ağlayan ben değilim, sana ağlayan aşkımın gözyaşları
Hasret uçurumuna doğru, koşarken
Koşan ben değilim, sana kırgın olan aşkımın adımları
Vefasızlık dolu adımların, beni uçurumlara atarken
Aşkı, aldatan sen
Aşka, ihanet eden sen
Uykusuz gecelerimde sokaklarda ıssız vadilerde
Gözyaşımla beraber toprağa düşüyorsun ihanetinle, damla damla
Şimdi ben, üzgün senin olmadığın
Yollarda
Yarınlarda sabahlarda
Yürüyorum, tek başıma
Sen ise ihanetinle, ihanet dolu sokakları adımlıyorsun
İhanet kokan, adımlarının karanlığında
Ben, yağmurlu gecelerde
Bereket kokan yağmurların altında, vuslat kokan yarınlara yürürken
Sen hala, ihanet kokan
Yakan
Kaçan, yıkan adımlarınla
İhanete doğru
Yok olmaya
Kendi viran yalnızlığına, doğru yürüyorsun
Ben yüreğimde
Elimde
Cebimde
Sukut ile yürüyorum, yarınlara umut taşıyan vuslatlayım
Sen, uçurumlarda kendini kaybeden yarınlardasın
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Fazla Çıkartmayın Mizahın Cılkını

Haydi, boş durma kelleyi yelle

Bende kel kaldın hep böyle

Çare var mı sen söyle

Kelleyi yellemek kaydı sana

Kelleyi yellerken neler saydın öyle

Kel başınla sen kaldın böyle

Deniz yok nasıl kullanacaksın kayığı öyle

Kelleyi yellemek kaldı sana

Fazla çıkartmayın mizahın cılkını

Sonra yersiniz tokat ’ın unutulmaz olanını

Mizahla değerle vermeyin zarar

Kelleyi fazla yelledin yandı söyleyim sana

Nefretinizi gömeriz mezara

Sezar’ın hakkını verin Sezar’a

Brüt ’üs haindir gömer ha bire mezara

Kelleyi fazla yelledin yandı söyleyim sana

Ağzında dağınık çıkmasın kötü söz nazaran

İyi bak gözüme benim belirsiz uyaran

Mizahında kötü niyeti gözüne sokarak çıkaran

Kelleyi fazla yelledin yandı söyleyim sana

Sizsiniz edepsizce anlaşmazlık çıkaran

Sonra edepsizce ortalığı sizsiniz karıştıran

Sizsiniz edepsizce insanlığı yolda çıkaran

Yellemeyin kelleyi adam değilsiniz söyleyim size

Hayatınız hep yalan dolanla kurulu

Siz değilsiniz naipler kurulu

Sizsiniz edepsizler ile yoğrulu

Yellemeyin kelleyi adam değilsiniz söyleyim size

Mehmet Aluç

Rahman'ım Sensin

Rahman’ım eridim ben sensiz hep erim erim
Kalmadı bu dünyada benim sensiz tüm ferim
Nefsim şeytan elinde yıkıldı gönül evim
Rahman’ım yetiştin sen kurtuldu gönül evim
Rahman’ım sen her şeye kadirsin hem de kerim

Nefsim şeytanla oldu bu ömrümü öldürdü
Bir gün olsun beni bu dünyada güldürmedi
Sürüm sürüm yerlerde süründü gönül evim
Rahman’ım yetiştin sen kurtuldu gönül evim
Rahman’ım sen her şeye kadirsin hem de kerim

Parçalandı benim bu dünyada sabır taşım
Gözümde aktı dinmez kanla dolu gözyaşım
Musallada yatarken sensiz gönül naaşım
Rahman’ım yetiştin sen kurtuldu gönül evim
Rahman’ım sen her şeye kadirsin hem de kerim

Kul Mehmet’im Rahman’ım sana her an muhtacım
Sen olmazsan bitmezdi dünyada sonsuz acım
Güldü ömrüm seninle kurtuldu gönül bağım
Rahman’ım yetiştin sen kurtuldu gönül evim
Rahman’ım sen her şeye kadirsin hem de kerim
Mehmet Aluç©

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Devrilmesin Bedenlerimiz Asude Gölgelerin Üstüne

Umut tükenince bedenden yarınlar üryan kalır, üryan kalan beden hayâsız olur, hayâsızlık vefasızlığın zehirli oku ile vurur kalpten, ömrü viran eder günahların okyanusunda boğar bedeni…

Ruhun merkezinde asılı günahların feryadı, insanlığı bitirir. Cana can katan birlikteliği sevgiyi, aşkı yok eder öldürür.

Dünya dediğimiz bu güzel anın içinde, sönük mumların altında ya da projektör gibi ışıldayan hayatın yolunda yanık gönülle yol alırken, dağınık masalarda kalan mutluluğumuzu ararken, yolda ayağımıza taş takılabilir ve ağız üstü yola düşer, ağzımız burnumuz kırılabilir, kanayabilir…

Gelip geçen bu zamanın içinde acele ile koşmak bir an önce hedefe ulaşmak isteriz. Lakin bu yolda hezeyanları yaşamayı hiç düşünmeden sadece kendimize ait mutluluğun peşine koşarken etrafımızdakileri es geçer ve sonunda hezeyanları yaşarken şok olur şaşırır, hatta apışır kalırız.

Aslında çevremizde yardım istesek anında yardım alınacak bir konu lakin bu yolda yürürken onları es geçince gerisin geriye dönmek çok zordur insanoğluna.

Duygularımızı akıl ve kalp ile yaşamak yerine bir yere ulaşmada vasıta olarak gören insan hezeyan karşısında, bazen isyan merdivenlerine tırmanarak Rahmana karşı gelebiliyor.

Gülüşün resmini görmeden, mutluluğun resmini gönlümüzden çizmeden hemen yaşamanın peşine koşmak ve sonucunda hezeyan isyan…

Şiir gibi seçilmiş hecelerin seçiciliği ile gönlü yıkamak gerekir ki, mutlu bir hayat ömür sunasın karşındakine ve kendine…

Elem fırçasını at elinden al mutluluk sabır fırçasını eline gönlünü onunla temizle mutluluğun resmini gönlüne çiz ondan sonra peşinden koş ey insan…

Sallanmasın umutsuzluklar darağacında, umutlar yeşersin gönlümüzde birbirimizi severek kusurlarını gizleyerek…

Devrilmesin bedenlerimiz asude gölgelerin üstüne, kanatmasın ruhumuzun kanadını bu asude yaşamlar, az zahmete düşünce az sabırla devam etmeli yoluna ve az ilerde, seni her zaman bekleyen Rahmanı bulacaksın, az sabırla…

Günah çukurunda gezdiğimiz yeter, Rahmanın tövbe kapısına varalım acizliğimizi bildirelim, yüreğimizi yakan sürgün ahları yakalım, tövbe ile…

Ey gönül yönünü aşka sevgiye çevir

Kin nefreti sevgi birliktelik ile devir

Eyle sen artık mutluluğu seyir

Sevgiye varmadıkça huzuru bulamazsın ey gönül

Mehmet Aluç

Baharların Olsun Kış

Yalan mıydı gözlerinde ki sevdalı bakış? Güllerle döşenmiş has gönül bahçende, bana sunduğun, aşk dolu sözlerin hepsi yalan mıydı?
Kahırla dolu bir hayat sunmak için mi sevdin ve sonrasında, beni terk etmek için mi sevdin?

Sen ruhunun en karanlık derinliğine saklanarak o karanlık yüzünü, sevgi maskeleri ile gizledin, senin adını ben dualarla beraber andım, sen ise beni kâbusların uçurumuna attın ve arkana bakmadan gittin…

Vuslatın olmadığı imkânsızlığın çıkmaz sokağında, karanlık dehlizlerin yalnızlığında hasreti yudum yudum kahırla içirdin ve bunu bana reva gördün ey vefasız…

Ben şimdi sensiz meçhule doğru ilerliyorum, ben anlayışsızlığının midemi bulandıran beni öldüren hicran yolunda, kalbimi söken paramparça eden mazinin karanlığında kayboldum, yolumu arıyorum.

Aylardır düşünüyorum işin içinden çıkamıyorum. Sıkıldım senden ve mazinin karanlık gölgesinden. Artık seni ve maziyi düşünmek istemiyorum.

Bir an unuttum bu dünyanın imtihan dünyası olduğunu, bu dünyanın bir anlık dinlenmek için bir anlık gölgelik olduğunu unuttum.

Rahman var iken ben seninle olduğum için şimdi utanıyorum, unuttum Aşk’ın Rahmana giden bir yol olduğunu onun kalbimize yerleştirdiğini, beraberce el ele ona doğru yol almakmış unuttum!

Ah ben, kalbim itiraz ederken ben inanmadım kalbime, şüphe kuruntu dedim es geçtim…

Ey sen ölü ruhu bedeninde maskeler ile dolaştıran sen, Rahman beni senden kurtardı, hatırlasana mutlu olman için gece gündüz her dediğini yaptım, merhem oldum tüm derdine yaranı sardım, sen hiç mutlu olmadın suçu kendimde buldum aylarca gözüme uyku girmedi…

Ben galiba aşkı bilmeyen bir deliyim dedim, lakin maskeyle sakladığın kelin göründü şimdi, savruldum yanında hem de edepsizce sende seyrettin, hatta güldün!

Rahmana şükürler olsun acıdı bu kuluna, kanayan yüreğimin feryadını duydu, haydi sana güle güle hatta gülmeye, gülmeye git ömrüne hep yağsın kar, baharların olsun kış…

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Kefensiz Ölmenin Peşinde Yürüyen-1.Bölüm

---

Tasalanmış keder uçurumuna doğru sanki yürüyordu. Ömründen güzel olan anılar silinmiş, sadece kederle dolu anların hırçınlığı kalmıştı, sanki. Sallanarak yürürken bedeninde tüm umutları birer birer dökülüyordu. Ömür denen hayatı okyanusta bir sandalın içinde azgın dalgaların hırçınlığı ile mücadele ederken, azgın dalgalar sandalı bir paçavra gibi ıssız bir adaya savurmuşçasına üzgün şaşkın devrildi hayatı, karanlık gölgelerin dehlizine adımları ile.

Yarına yürümekten korkan, kederin ahları ile baş başa kaldı o an. Pişmanlıkla günahları bir bir dökülüyordu gözyaşları ile toprağa. Yalnızlık şehrinde yanarken birkaç puslu lamba, pencereler de simsiyah perdelerle örtülü iken evler sırtında taşıdığı yalnızlıkla sokakları adımladı.
Katran gözlerle ışıldayan gecenin karanlığında, ölüm kokan caddelerin sessizliğinde ürkek adımlarla, yoluna devam etti. Az ilerdeki kulübe de cılız bir ışık titrek titrek yanıyordu, söndü sönmek üzereydi.

Gökyüzünde yıldızlar tek tek kaybolurken yaklaştı kulübeye. Çığlıklar koparan bir silueti taşıyan kulübeye girip girmemek için bir an tereddüt ’ün ayaklarına takıldı kaldı. İçeriden bir ses

-Ey kefensiz dolaşan, yokluğun uçurumuna düşmek için yol alan çekinme gir içeriye.

İrkildi. Korkarak kulübenin kapısını açtı, kapı gıcırdayarak açıldı. İçeride Yetmiş yaşlarında ihtiyar bir dede oturuyordu yırtık bir kanepenin üzerinde.

-Yaklaş çekinme, boğazında düğümlenen ah’larla süslenmiş hecelerin şaşkınlığı ile yürüyen sen, yaklaş yanıma.

Çekinerek yaklaştı, gözleriyle azıcık yanan mum ışığının titrek ışığında görebildiğince kulübeyi inceliyordu. Yaklaştı ihtiyar dedenin yanına.

-Ey sen sukut deminde dünyayı ‘mı dinliyorsun yoksa isyan içinde yolunum kaybettin bu karanlık gecenin sokaklarında? Yoksa yüreğindeki acıyı gecenin karanlığına ekleyerek sökmenin mi derdindesin?

Şaşkındı! Zamandan bir geçit mi açıldı ben içine düştüm diye korku içinde düşünürken.

-Şey ben, sürüklendim içimdeki kederle acıyla, ömrümde kaybettiğim güzellikleri kaybettim belki onu arıyorum.

İhtiyar dede az düşündü.

-İsmin nedir?

-İsmin önemi var mı dedem? Sessizliğe doğru, ıssız yollarda tek başına yürürken?

-Haklısın evladım, kefensiz ölmenin peşindesin öylemi?

-Hay ağzına sağlık dedem çok doğru söyledin. Avuçlarımda yarınsızlık çığlıkları var iken adımın ne önemi var dedem sen söyle?

-İçinde çürüyen bir yarının varsa, ismin hiçbir önemi yok evladım. Farkında mısın çaresizliğin adımlarını takip ediyorsun, ondan böylesine bitik ve ölü haldesin. Rahmetin elinde fışkıracağı bir izi takip etseydin şimdi böyle olmazdın.

-Rahmetin fışkıracağı bir iz vardı da ben mi takip etmedim dedem?

-Evet, var, sen hep ölümün salasını okudun gözlerinle, gönlünde, dilinle.

Gerçi ölümde gerçek uyanıştır, ama bu dünyada değil evladım, o ahiret hayatı içindir.

-Bir nefes canlılığı kadar Rahmetin izini bulamadım ki dedem takip edeyim! Sevdim terk edildim, seveyim dedim yeniden sevemedim yalnız kaldım.

-Sevdiğin seni sevmediyse aşkla sen sevmeye devam edeydin ya evladım.

-Beni sevmeyeni ben nasıl aşkla seveyim dedem? Olur, mu hiç öyle?

-Olmaz mı evladım az düşün bakalım? Beyhude düşüncelerin uçurumunda çık ve öyle bir düşün bakalım. Yüreğine damla damla düşen kin nefreti ve arzularını at bir kenara öyle düşün.

Düşündü, düşündü…

-Arzularımı atarsam, gönül evim boş kalmaz mı? Onu isteklerimle doldurmasam, nasıl ayakta kalacağım? Sevdiğim aşk dolu gözlerle bakmazsa, içindeki umutlarımı nasıl yeşerteceğim dedem söyler misin bana?

-Sevdiğinin ahu dolu yakan bakışları yoksa sen gözlerinle, sözlerinle, yüreğinde sakladığın aşkın kapısını açarak, sevdiğine sunarak yaksaydın da, sana ahu dolu gönlünü yakan volkanı söndüren pınar gibi berrak olan bakışlarının kapısını açsaydın ya evladım. O seni yüreğinden öpmeyince sen anlından öpseydin.

-Dedem sen bir âlemsin, bana sevgiyle bakmayan birisini ben nasıl sevebilirim? Ona bakarken huzuru bulmayan ben nasıl huzurlu olabilirim yanında? Bunun sonu ayrılık ve ben ayrılığı seçtim. Ne yapayım benim ömrümde sevmek sevilmek yokmuş, böylesine yalnızlığı yaşamak varmış dedem!

- Yani her adımda, çukurlara düşmeyi seçtin?

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Beni Rahman Anlar

---

Gül Resule varamadım
Gül kokusun duyamadım
Ben Resule ulaşamadım
Yandı gönlüm beni Rahman anlar
Gül Resul canımın canı
Gönlümde sevda ile yananı
Gül Resulü bir görsem gönlümün dinse canı
Yandı gönlüm Beni Rahman anlar
Gül Resul gönül dağına yaslansam
Zalimler nasıl uslanır bir anlasam
Gül Resul mübarek elin öpsem
Ayak bastığı zemini gözyaşımla ıslatsam
Yandı gönlüm Beni Rahman anlar
Kul Mehmet Gül Resulü görür müsün mahşerde
Orada uzatırmı elin bana, yüzüm yerde
Ona ulaşamadım nefisle oldum her yerde
Serseri gönlümle, bana bakmazsa ilerde
Halim ne olur ya Rabbim içerde
Sende olmazsan bu asi kul ile mahşerde
Yandı gönlüm Beni Rahman ancak anlar
Mehmet Aluç

__________________

Akar Sözlerim Sana

Ahir zamanda yolda viran nefessiz kaldım
Kendimi sokağa ben apansız birden saldım
Beyhude adımların cansızlığında kaldım
Toprağa düştü ruhum bedensiz yola daldım

Ömrüm damla damla bak sarardı yana yana
Ey ruhum söylemiştim ömür yolunda sana
Teslimiyet ’siz kalma yazık olur o cana
Toprağa düştü ruhum bedensiz yola daldım

Gülümsemez adımlar dizimde acı bana
Teslimiyetle koşsam Rabbim aşkınla sana
Varır mıyım ritimsiz günah gözlerle sana
Toprağa düştü ruhum bedensiz yola daldım


Şükürler Rabbim sana akar sözlerim sana
Ahir zamanda yolda ömrüm varmadı sona
Kalbime iman nurla ulaştı artık bana
Toprağa düşen beden canla vardı ya sana

Kul Mehmet’im gülümse istediğinde oldu
Resulün sevgisi bak kalbine nurla doldu
Sabahsız gecelerde o sana yolun oldu
Toprağa düşen beden canla vardı Rahmana
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

İman Yolunda Yürüyelim Bir Karış

---

İman yolunda yok hiç farkımız
Amel ile vardır birbirimizden farkımız
Haydi, iman ile dönsün çarkımız
Haydi, iman yolunda yapalım yarış

İmansız bu âlem bize dar
Bak şerle yağan değil kar
Haydi, şimdi gönülleri sar
Haydi, iyilik yolunda yapalım yarış

Mümin iman ile tüm gönülleri sarar
Kin nefretle vermez hiç karar
İmansız yaşamak ömre inan zarar
Haydi, iyilik yolunda yapalım yarış

Dua ile semada gönüllere iner vuslat
Bırak yere akıtmasın kan elindeki pusat
İmanla tüm gönülleri merhametle kuşat
Haydi, iyilik yolunda yapalım yarış

Ellerim açtım duayla semaya her sabah
Tövbe ile yıkansın tüm günah
İman sesi geliyor bak ötelerde her sabah
Haydi, iman yolunda yürüyelim bir karış

Merhamet değil mi gönüllerde yol olan
Sabırla dertlere merhem ol dayan
İmanla yolda kim kalmış yayan
Haydi, iman yolunda yürüyelim bir karış

Haydi, iman sarsın dört bir yanımızı
Atalım uçurumlara kin nefret isyanımızı
Şeytan nefis kirletmesin kanımızı
Haydi, iman yolunda yürüyelim bir karış

Kul Mehmet’im nihayetinde bir kulsun
İman ile kalbinde merhamet olsun
Arayan bulmazsa sen yardımcı ol imanla olsun
Haydi, iman yolunda yürüyelim bir karış
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Kavuştursun bizi kerem sahibi

Sefa geldin gönlüme ey can yârim

Ey en güzel hatıramın sahibi

Sevdim seni gönülden ey can yârim

Kavuştursun bizi kerem sahibi

Bakışın yaktı gönlüm sana aktı

Gülüşün yar ömürden ömür kattı

Gülşen ömrüm senle huzura yattı

Kavuştursun bizi kerem sahibi

Yürekte yanan yar harlı aşk mıdır?

Yoksa bizi yakan ıstırap mıdır?

Sensiz ömrüm inan bana haramdır

Kavuştursun bizi kerem sahibi

Bakışların ömrümüze yol olsun

Dudakların aşk badesiyle dolsun

Seni seven bu kul aşkını sunsun

Kavuştursun bizi kerem sahibi

Mehmet Aluç

Ötelere yürümeli

Gel artık ey gönlüm toprağa dönelim

İnsanlar anlaşılmaz oldu yaşarken öldü

Geldiğimiz diyara doğru yönelelim

Yaşanılacak dünya kalmadı insanlık öldü

Göç edelim vakit geldi diyarı Rahmana

Göz yüzünde meleklerle uçalım manaya

Ayak basmayalım dünyaya zamana

Yaşanılacak dünya kalmadı insanlık öldü

Yedi iklim rüzgârı esen ile gidelim

Gidelim de güzelliği seyredelim

Geride kalanlar söz dinlemez ne edelim

Yaşanılacak dünya kalmadı insanlık öldü

Yaşayanlar suskun bilmem neyi bekler

Azabın içine zahmeti edepsizce eker

Yetmez birde üstüne zulmü diker

Yaşanılacak dünya kalmadı insanlık öldü

Kul Mehmet’im der ki bazen bırakıp gitmeli

Kalp görmüyorsa yola çıkıp terki diyar etmeli

Geride kalanlara hakikati bulsunlar demeli

Yaşanılacak dünya kalmadı varıp ötelere yürümeli

Mehmet Aluç