Ecdat İmanla Şeri Yere Serdi

---

İman olursa kalpte biz yolda mı kalırız
İman bakın her zaman gözümüzün önünde
Şer güçleri birlikte biz yerlere sereriz
Ecdat imanla şeri yere serdi gününde

Hayatta son yapraklar şerle kalmasın bize
İmanla olursak biz şerler gelir bak dize
Tarihi okudum ’da söylüyorum ben size
Ecdat imanla şeri yere serdi gününde

Haydi, yürüyelim biz imanla yağsa yağmur
Şer güçlerde yollara serse de kirden çamur
İmanla karalımda bedenler olsun mamur
Ecdat imanla şeri yere serdi gününde

İmanladır yolumuz gül kokan Resul yolunda
Kuran kerim olsun her daim sağ kolumuzda
İmanınla ol inan olur her şey yolunda
Ecdat imanla şeri yere serdi gününde

İmanlı gönüller şer görünce hiçte susmaz
Şerli imanlı gönlü görünce kaçar kusmaz
İmanla önüne hiç çıkmaz çıkmaz bir sokak
Ecdat imanla şeri yere serdi gününde

Kendi suçumuzu biz yıkmayalım zamana
İyilik var iken şer ile gelip çatana
Öp yaşama imanla bir güzellik katana
Ecdat imanla şeri yere serdi gününde

Kul Mehmet’im atalım inadı gönlümüzden
Tövbe ile yıkansın günahlar ömrümüzden
Artık çekmeyelim bin bir cefa ezberinden
Ecdat imanla şeri yere serdi gününde
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Bilmem Nasıl İzin Verilir

---

Hangi solmuş güle aşk ile dokunsak güller açar
Derya denizleri bir anda gönüller aşar koşar gelir
Bilmem bu fani insanlar neden Aşk’tan kaçar
Yürekte kanayan sevgisizliğe bilmem nasıl izin verilir

Aşksız sevdasızlığın yakan uçurumu göründü
Tüm gönülleri edepsizce defterini dürdü
Odaya ışık saçan mum neden bir anda söndü
Yürekte kanayan sevgisizliğe bilmem nasıl izin verilir

Durduk yere boşuna okuma gönül gazeli
Aşk değil mi dünyanın en güzeli
Gönüllerde saray kuran gönüllerin özeli
Yürekte kanayan sevgisizliğe bilmem nasıl izin verilir

Bilmem kullara nasıl başlayalım anlatmaya
Anlatınca anlamayana ne demeli atlaya zıplaya
Kaçarsa edepsizce bir oraya bir buraya
Yürekte kanayan sevgisizliğe bilmem nasıl izin verilir

Haydi, dokunalım aşk ile tüm gönüllere
Ah bir bıraksak gönülde alavere dalavereyi
Yürümesek yolda makamsız ezbere
Yürekte kanayan sevgisizliğe bilmem nasıl izin verilir

Haydi, yürüyelim aşkla Mevla’ya
Sevdiğimiz kolumuzda hoplaya zıplaya
İster uçarak ister gidelim yaya Mevla’ya
Yürekte kanayan sevgisizliğe bilmem nasıl izin verilir

Gönüllerimize aşkı dizelim nakış nakış
Aşkın yanında olsun imanla bir bakış
Yazdan sonra geliyor işte kış
Yürekte kanayan sevgisizliğe bilmem nasıl izin verilir


Kul Mehmet’im geçiyor işte zaman
Bak gönülden söylüyor tüm ozan
Haydi, var mı aşk ile peşinde koşan
Yürekte kanayan sevgisizliğe bilmem nasıl izin verilir
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Gülümsemeyen yar yar mıdır?

Zihnin tek açıklayamadığı aşk mıdır?
Aşk ile açıklanan yar mıdır?
Gülümsemeyen yar yar mıdır?
Bunlara açıklık getiren akıl mıdır?

İyiye ulaşmanın yolu aşk mıdır?
Yoksa aşkla yürüyen akıl mıdır?
Bilinmeyeni bildiren Rahmandır
Bundan gerisi ise yalandır

Kul Mehmet’im Varlığı var edenle tanı
Gerçektir hayatın her yanı
Kin nefretle akar insanlık kanı
İyiliğe ulaşmak iman aşk akıl ile olur
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Yalnızlığa Arştan Sökülerek Gelen Yolcu-1.Bölüm

Yalnızlığa Arştan Sökülerek Gelen Yolcu

---

Susmak kabullenmekti, ama ya o bunu bilmiyorsa, yanlış anladıysa beni o zaman, ben boşuna mı terk ettim o yârin güzelliği ile parıldayan şehrini düşüncesi ile geri dönüp dönmemek arasında karasız kaldı. Ben küsmedim ki o yâre ve kelimelere sadece yârin söylediği ”Beni sen çok mu seviyorsun” sözüne, evet anlamında sustum ben, kelimeler aklıma bir anda dizilmedi susmak, kabullenmek dedim sustum, diye düşünceler arasında yoluna devam etti.

Döndü arkasına baktı çok uzun yol yürümüştü, dönmekten vazgeçti, kaderim bu benim diyerek yoluna devam etti. Acaba dilim neden sustu, kendimi ifade etmek için neden konuşamadım sorusu kafasında halay çekerek meşgul ediyordu.

Ah elimde bir fırça olsa da bu anları silsem mutlu anların resmini çizsem, şimdi acaba dipsiz kuyulara mı düştüm acaba derken az ilerideki yaylada bir kulübeyi gördü, sevindi uzun zamandır yürüyordu yol yorgunuydu ve açtı. Bir lokma yemek yerim az dinlenir yoluma devam ederim düşüncesi ile kulübeye doğru hızlı adımlarla yürümeye başladı.

Nefes nefese kulübenin kapısını çaldı. Açılan kapıyla mutluluğumu, mutsuzluğumu bulacağım diye düşünürken, kulübenin kapısı açıldı. On Yaşlarında bir çocuk kapıyı açtı.

-Buyurun hoş geldiniz gönül evimize.

Şaşırdı kaldı. Bu şaşkınlıkla içeriye girdi. Kulübe çok sade döşenmişti, yerde birkaç eski kilim, bir divan duvarda bir ceylan resimli küçük bir halı, ateşi yanan bir ocak… Vardı.

Merakla odayı süzerken çocuk

-Hoş geldiniz, ben Dumrul, uzun yoldan geliyorsunuz buyurun oturun bir soluk alın, ocakta aşımız kaynıyor şimdi karnınızı doyur azda dinlenirsiniz.

-inan çok şaşırdım akıllı kibar çocuk, ben Durmuş sen böyle güzel konuşmayı kimden öğrendin?

-Annem Gülümser den öğrendim, kendisi tarlada ekin ekmeye gitti birazdan gelir.

Annesini merak etmeye başladı. Dumrul’un konuşması misafirperverliği çok hoşuna gitti, yaklaştı yanına anlından öptü. Dumrul gülümsedi, ocağa doğru gitti, ateşin üstünde pişen çorbaya az birazcık tuz ekleyerek.

-Yemek birazdan hazır olur, söyle divana geçin oturun rahat edin, ben şimdi hazırlarım.

Durmuş endişeli bir ses tonu ile Dumrul’a

-Kapıyı açmadan önce bu gelen iyi birisimi kötü birisimi diye düşünmeden sen kapıyı nasıl açtın?

Dumrul gülümsedi

-Bu yaylaya kötü insanlar uğramaz, buranın insanı da çok az bizden başka kimse yok buralarda

-Yine de olsun ama dikkatli olmaz gerekirdi.

-Ben zaten dikkatliydim, sizi kapının üstündeki yarıktan dikkatlice izledim öyle açtım kapıyı.

Kulübenin kapısı açıldı içeriye Dumrul’un annesi girdi. Evde yabancı birisini görünce az duraksadı.

-Hoş geldiniz sefalar getirdiniz

Diye gülümseyerek elindeki tarladan koparılmış taze domates biber salatalıklar ile mutfağa geçti. Taze sebzelerin kokusu kulübeyi doldurdu.
İçeriye girdi

-Nereden gelir nereye gidersin sen ey yolcu? Yolunu mu kaybettin yoksa yârini mi kaybettin arar durusun?

Durmuş yine sustu ve şaşırdı.

Gülümser kadın otuz yaşlarında siyah saçlı uzun boylu kara kaşlı, alnında kederin vermiş olduğu birkaç çizgiler ve güler yüzlü dul bir kadındı. Kocası genç yaşta ölünce o kasabaya sığamamış, beş yıl önce almış başını küçük çocuğu ile bu yaylaya gelmiş bu boş kulübeye sığınmış, yarınlarını hayallerini burada kucaklamıştı, az ilerideki boş tarlayı adam ederek birkaç meyve sebze dikerek, bir küçük koyun alarak yaşamını sürdürüyordu.

-Yalnızlıklarla dolu kulübemize hoş geldin, yalnızlığımıza arştan sökülerek gelerek sen son verdin.

Dumrul’a dönerek

-Misafirimize ikramda bulundun mu nur yüzlüm?

Dumrul

-Aşın ocakta pişmesini bekliyordum, pişince hemen verecektim anneciğim, sen geldin.

Durmuşun dili sanki bir anda çözüldü.

-Kusuruma bakmayın sizlere rahatsızlık verdim.

Gülümser ve Dumrul aynı anda

-Ne rahatsızlığı, neşe getirdiniz!

Durmuş yine şaşırdı.
-Şey inanın ilk defa böyle güler yüzle karşılaşınca çok şaşırdım ondan dolayı mahçubum.

Gülümser

-Hayâ düşmedikten sonra gönülden siz mahcup olmayın. Bu yayla ova ağaçlar tarlalar bizim hayâmıza bakarak bitmez meyveler veriyor. Yeter ki günah çukurunda gözlerini gezdirmeyin ve açmayın. Bu arada ismim gülümser, sizin isminiz nedir?

-İsmim Durmuş memnun oldum gülümser kadın.

-Buyurun sofraya Rahmanın verdiği nimet ile açlıkla yanmadan, karnınızı nefsimizi doyuralım önce.

Hep birlikte yere serilen sofranın başına geçtiler, gülümser ve Dumrul besmele çekerek ve buna dâhil olan durmuş sıcacık mis gibi kokan tastaki yayla çorbasına kaşıkları daldırarak. Afiyetle yemeye başladılar.
Durmuş Gülümser’in gözlerin utanarak baktı. Gülümser’in gözlerinde hülyaları çalınmış, çalınmış hülyalarının üstüne dikmiş mutluluk çiçeklerini gördü. Gülümsedi. Yüreğini acılarla değil yeni umutlarla yakıyordu, sanki dedi kendi kendine Sofradan kalktılar. Gülümser ve Dumrul sofrayı kaldırdılar. Hepsi divanın üstüne oturdular.

Durmuş

-Ellerinize sağlık çok güzel olmuştu, sanki ilk defa böylesine tatlı ve mutluluk verici bir çorba içtim.

Gülümser ve Dumrul bir ağızdan

-Afiyet olsun.

Gülümser

-Değdiğiniz bir kuru dala, şefkatle bakarsan onu yetiştiriş isen, güzel meyve verir lezzeti sizin ve bizim gönül güzelliğimizi içine kattık ondan böyle leziz ve mutluluk verici bir tat oldu durmuş bey.

-inanır mısınız siz ve oğlunuz konuşurken böylesine güzel anlamlı ben şaşırıyorum, kusuruma bakmayın.

Gülümser

-Kusura bakmayız kusurları kapatırız dursun bey, siz rahatınıza bakın. Değil mi hayat bir gün yalnızlık, bir gün anlamsızlık bir gün neşeyi içine katarak yaşamak değil mi edeple gülümseyen gönlün ışığı altında.

-Sözleriniz güneş gibi doğuyor içimde ne olur beni yanlış anlamayın.

Dumrul söze girdi.

-Siz üzülmeyin annem ve benim konuşmalarım hep böyledir, dışarıda gelenler ve duyanlar sizin gibi hep şaşırıyor.

Gülümser

-Yanan ve sönmeye başlayan bir lambanın yorgunluğu var üzerinizde, size yere bir yatak sereyim az dinlenin. Hem gönüllere hizmet etmeyen gönüllerin sevgisini kazanmaz, Rahmanın merhametine ulaşmaz, gönül alırsanız Rahmanın merhametine ulaşırsınız, siz buyurun az istirahat edin.

Gülümser ve oğlu Dumrul hemen yere bir pamuk döşek ile yorganı serdiler.

Mehmet Aluç

Devamı Gelecek İnşAllah

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Söyleyin Ey Erenler

---

Söyleyin ey erenler ey hak halden bilenler
Ne kaldı bu gönülden başka candan sevenler
Merhametle gönüle pınar olan damlayan
Batsın da kurusun mu gönüller ey erenler

Bağında gonca gonca güllerini açtıran
Çimeninde candan tüm sevenleri gezdiren
Etrafında gülenler bülbülleri çağıran
Batsın da kurusun mu gönüller ey erenler

Gönül Mimarı Rahman rotası doğru çizmiş
Gönülden sevenleri içinde o gezdirmiş
Halden anlamayanlar kapı dışarı etmiş
Batsın da kurusun mu gönüller ey erenler

Çırasız kandilleri o yakan ışık olan
Sarayları kurduran neşeyle eve dolan
Kış ayını baharlar eyleyen hiç solmayan
Batsın da kurusun mu gönüller ey erenler

Kul Mehmet’im gönlümde aşk karanlıklar doğmaz
Kin denilen o haset aşk dolu gönlü boğmaz
Gönülde aşk olmazsa gonca güllerde açmaz
Batsın da kurusun mu gönüller ey erenler
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Gönüldür sevginin kapısı

Gönüldür sevginin kapısı
Aşkla sever sevgilisidir canısı
Merhametle kurulu yapısı
Aşkla bakar her daim bakışı

Aşktır gönlün tatlısı
Hiç olmaz aşkla yanlışı
Tüm dünyada aşkın canlısı
Gönüldür sevginin kapısı

Aşk değildir gönüle yük
Kendini hiç sanmaz büyük
Hiç bulaşmaz belaya
Gönüldür sevginin kapısı

Birlik beraberliğe zemindir
Aşk ile olunca emindir
Ömrü hayatı kuvvetlendirir
Gönüldür sevginin kapısı

Yar yanında açar gönül bağım
Neşeyle yanında geçer çağım
Seninle kocasın bu yaşım
Gönüldür sevginin kapısı

Kul Mehmet’im budur yazım
Yâre geçer benim nazım
Yâre ulaşmak için duadır Rahmana niyazım
Gönüldür sevginin kapısı
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Arkanda Nasıl Koşayım

Gidişinle ömürden ayırdın ben kurudum

Hazan mevsimi yaşıyorum sabah akşam

Efkâr demini içiyorum yudum yudum

Ayaklarım kırıldı gidişinle arkanda nasıl koşayım

Yüreğimde kaldın sızınla yakıyorsun

Bakışında kaldım hasretimle ağlıyorsun

Kederi miras bıraktın çekip gidiyorsun

Ayaklarım kırıldı gidişinle arkanda nasıl koşayım

Gidişinle dizleri kırılan bendim sen değil

Başkasının değil Rahman önünde eğil

Arıyorum sönmüş mazinin tozlarında bizi

Ayaklarım kırıldı gidişinle arkanda nasıl koşayım

Kul Mehmet’im iki damla gözyaşım ’da sen aktın

Bu onulmaz hasreti sen peşime taktın

Tükenmiş sevdan ile beni sen yaktın

Ayaklarım kırıldı gidişinle arkanda nasıl koşayım

Mehmet Aluç

Gül Kokan Resule Dil Uzatmayın (Şiir)

Kurumuş fikirleriniz boşa çırpınmayın
Ümmetin edebine çamur sıçratmayın
Gül Kokan Resule dil uzatmayın
İmanımızla edebimizle sesiniz keseriz

Baykuşları etrafa edepsizce salmayın
Müslümanlar sahipsiz sanmayın
İmanın edebin edebiyle sessiz kalırız sanmayın
İmanımızla edebimizle sesiniz keseriz
Mehmet Aluç

Not:Cumhuriyet gazetesini Kınıyorum,Peygambere dil uzatan-Şerefsizlerin- karikatürü yayınlayarak,edepsizlik yaparak, küf kokan salyasını akıttığı için için.

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Gül Kokan Peygambere Dil Uzatmayın

Gül Kokan Peygambere Dil Uzatmayın

---

Kokmuş küf tutmuş beyninizle fikrinizle, kudurmuş adımlarınızla koşarken paçalarınızda dökülen pisliklerle ortayı bulandırmayın, Gül Kokan Peygambere dil uzatmayın, imanımızla edebimizle temizinden dilinizi soluksuz bırakır yerine değil başka bir yerinize sokarız.

Dalkavuklar şeytanın avukatları olan sizler gayenize ulaşamayacaksınız, insanları sokağa dökerek “İslami fobi” var diyerek bağıramayacaksınız.
Allah şahit olsun ki Ümmetin Gül Kokan peygamberine yaptığınız bu alçaklığı unutmayacağız. Yaptıklarınızda yanınıza kalmayacak…

Siz kendiniz kaşındınız ve hala kaşınmaya başlıyorsun Cumhuriyet gazetesi, şeytanın uşakları olan sizler emelinize ulaşamayacaksınız, soluksuz bir dert ile inşallah soluksuz kalacaksınız…

Kapımıza gelin olaylar çıkarın çağrınıza uymayacağız…

Sizler aklınızda ölümü geçirirsiniz biz Müslümanlar diriltmeyi yaşatmayı düşünürüz…

Sabrımızı da zorlamayın gelir bir Osmanlı Tokat’ı ile sizleri yere sereriz…
Gözümüzde iki damla yaş yüreğimize aksa da, istediğiniz gerçekleşmeyecek edebimizi bozmadan size gereken dersi veririz bundan da emin olun.

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Rahmanla Ol

Açılan yaraların iyileşir Rahmanla

Muhabbetin gönülde tutsun candan elini

Sönmez iman ateşin yol olsun heyecanla

Rahmanla ol dizilir önünde zalim o an

Dilimi hep düğümler nefsim ile şeytan

Rahmanı anınca da dilim çözülür o an

Secdem öper nur ağzı ile alnımı her an

Rahmanla ol dizilir önünde zalim o an

Batar tüm kötülükler kul olursa Rahmanla

Duyarsın çağrısını beş vakit heyecanla

Rahman yolunda farkı sen yürüyerek anla

Rahmanla ol dizilir önünde zalim o an

Mezarcı kazar Rahman kulun alnına yazar

İmanla değişir yol kul kendi yolun kazar

Zalimler iyiliği bilmez hep eder nazar

Rahmanla ol dizilir önünde zalim o an

Ey zalim şeytan sende kalsın imanım bende

İmanımla yıkarım seni ölürsün sende

Gelip gider mevsimler yok olursun gülende

Rahmanla ol dizilir önünde zalim o an

Güzelliğe kötülük şişini sen sokarsın

Utanmadan birde sen uzaklarda bakarsın

Rahman azabı ile gelince ne yaparsın

Rahmanla ol dizilir önünde zalim o an

Kul Mehmet’im der sönmez sanma fitne ateşi               

Doğacak o imanın gürleyen sesli sesi

Zalim canı elini yakar para kesesi

Rahmanla ol dizilir önünde zalim o an

Mehmet Aluç

Kulu Ağlarsa Koşar Rahman Kula Anında

Rüzgâr sildi aniden mazinin hesabını

Ne bakışların kaldı ne has bahçemde gülüm

Rahat ol sende artık yap kendi hesabını

Ayrılık yolu artık bana değil ki ölüm

Hayatım nasıl öder ayrılık diyetini

Belki hayat bildi senin kirli niyetini

Yıktın zaten hayaller dolu gülen gemimi

Ayrılık yolu artık bana değil ki ölüm

Düğümlenir sanma yar sensiz artık bu hayat

Ufukta doğan güneş bana artık gül hayat

Niyetinmiş yar bildim artık kokmuş küf bayat

Ayrılık yolu artık bana değil ki ölüm

Çilenle ölen ben bak yürürüm mutluluğa

Sende koşuyorsun bak solmuş son soluğa

Vefasızlığı sende almışsın sağ koluna

Ayrılık yolu artık bana değil ki ölüm

Kabul eder mi Rahman artık dileklerini

Beraber çalmıştık biz Rahmanın aşk kapsını

Gördü benim gibi bak tüm çirkefliklerini

Ayrılık yolu artık bana değil ki ölüm

Kul Mehmet’im vuslatım bekler gül kapısında

Rahman bilir doğrusun koymaz eli koynunda

Kulu ağlarsa koşar Rahman kula anında

Ayrılık yolu artık bana değil ki ölüm

Mehmet Aluç

Gel Sende Gel İmana

          

Rahman ister ki kulu günahtan uzak olsun

Kaçma Rahman yolunda, şeytanla sen yol alma

Ömrün hayatın inan güzelliklerle dolsun

Şeytanla kalırsan da sen Ahirette solma

Şeytan der kula sessiz imandan sen ol uzak

Böyle der sana her an kurar olunmaz tuzak

Aman ha duyma onu olma imandan uzak

Ömrün giderken sona gel sende gel imana

Şeytan damardan girer ömrü hayatın yakar

Yakar yıkar kıçına en son tekmeyi atar

Ondan sonra arkanda gülerek kaçar bakar

Ömrün giderken sona gel sende gel imana

Kul Mehmet’im kendini söyle ne sanıyorsun

İmanı Rahman sermiş önüne arıyorsun

Rahman bana gel der sen neden hep kaçıyorsun

Ömrün giderken sona gel sende gel imana

Mehmet Aluç

Rahman Sonsuz Yücedir

Dünyada biz yaşarız cümlemiz bu faniden

Ölüm gelir insana bilinmez ki aniden

Gerçeği görünce sen deme gerçek sahiden

Seçtiğinle nasipte ne çıkarsa çekersin

                                           

Mezardan sonrasında unutma vardır hesap

Yaptığına güvenme sende olmaz ki nisap

Ölümle göreceğin inan değil ki serap

Seçtiğinle nasipte ne çıkarsa yaşarsın

İmanın sen beş vakit duyarsın nur çağrısı

İmansız sen çekersin dermansız can sancısı

İmanla yaşadığın hayatın en doğrusu

Seçtiğinle nasipte ne çıkarsa çekersin

Kul Mehmet’im sende duy Rahmanın çağrısını

Sonrasında sen çekme onulmaz sancısını

Rahman sonsuz yücedir bilir en doğrusunu

Seçtiğinle nasipte ne çıkarsa çekersin

Mehmet Aluç

Yürüdüler Rahman’a buldular cana deva

Mecnun isen leyla'nın aşkı ile sende yan

Aşkla olursan her şey sevdiğine bak ayan

Dayan mecnunum dayan Leylan seninle her an

Leylan bakıyor sana o bakar olur ayan

Leylada senin gibi yanar yüzü ak her an

Size bu aşkı veren bildiğiniz gibi hak

Mecnun o leylasını kendinde gördü o an

Onun hayali bana yeter dedi her zaman

Aşkının nur yolunda kesilse de takati

Olmaz gönüller hiçbir zaman bakışlar katı

Leylan gönlünde neden gönlünü dağlıyorsun

Mecnun her an seninle neden sen ağlıyorsun

Bak can mecnun yanında hep seninle o gezer

Sanma ki leyla başka gönülde seni üzer

Leyla der ki eridi mecnun’suz içim yağım

Adımların o gönül sesinde can kulağım

Bak gönlüne karşında bakarak duruyorum

Beni gör görmezsen yar sanma ben yaşıyorum

Leyla der seninleyim ben senle yaşıyorum

Mecnun için yok oldu bir anda tümden zaman

Gönül seyran eyledi yok oldu zaten mekân

Kavuşamaz dediler kavuştu bilmediler

Aşkın tüm özlemiyle mecnuna hasret leyla

Merhametle doldu an o gönlü sen gel anla

Mecnunla Leylaya bu yapılan mıdır reva

Yürüdüler Rahman’a buldular cana deva

Mehmet Aluç

Ey Gönlüm

---

Ey gönlüm yine yanıldın çokbilmiş

Aşk Rahman'a ulaşmak için yol imiş

Nazlı yâri alıp Rahmana ulaşmak sevmek içinmiş

Sen sevmeyi aldın ulaşmayı unuttun ey ezilmiş

Bazen yel gibi savruldun yıktın geçtin
Bazen ateş oldun âlemi gönülleri yaktın
Rahmana giden yol aşkın yolunu unuttun
Sen aşkı gönüle girmek için yıkmak bildin
Aşk kavgadan uzak Rahmana merhametle giden yol imiş

Derman için mazlumların ahını aldın
Derman az kahır içinde onu unuttun
Hasret içinde yandıkça isyana yöneldin
Nazlı yar ile aşk hasretin içinde onu unuttun
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Yâr Aldı

---

Ey gönlüm aşka hasret ömrüm
Deşme yaramı yara mı yar aldı
Sevincime hasret ömrüm ağlama
Mutluluk deryasını yar gönlümde kopardı

Istırap içinde kıvranma gönlüm
Dermanı yar ömrümde aldı
Gözlerimde akan yaşlar yakmayın yüreğimi
Ateşinizi söndürecek suyu yar aldı

Ey hayallerim karanlıkta kaldınız diye üzülmeyin
Hayallerim yârin gözünde kaldı
Cefa içinde yürüyen ayaklarım batmayın çamura
Sizdeki derman yârin dizlerinde kaldı

Kul Mehmet’im aşkın değerini aşkın deryasına dalan bilir
Hak aşkı ile seven bu dünyayı yalan bilir
Bu âlem de kavuşmasa da sabır ile yürür Rahmanın merhametini görür
Ahirette sevdiğine mutlulukla kavuşur hep beraber yürür
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Derdin Dermanı İman

---

Gönlüm önüne serdim senin neşeyle hazır
Viran eyleme gönlüm ömür dünyada nedir
Çevir yönünü bana doğru olsun yar nazır
Ömür neşeyle yaşa derdin dermanı iman

Duanla semada saf saf iner tüm melekler
İnsanlık için olsun gönülde tüm dilekler
Mazlumlar için yıksın zalimi tüm bilekler
Ömür neşeyle yaşa derdin dermanı iman

Bu dünyada insanlar birbirine küsmesin
Gönlünde sevgi yoksa söyleyin Kul neylesin
Sevgi yoksa gönülde sonumuz kötü kesin
Ömür neşeyle yaşa derdin dermanı iman

Ömür belirli imanla yaşayan diller belirli
Ayrılık rüzgârını taşır imansız belirli
Ömür sonunda çukur inan ağır bedelli
Ömür neşeyle yaşa derdin dermanı iman

Kul Mehmet’im hani bu dünya benim diyenler
Gözyaşının değerin bilmeyen o gidenler
İman nuru var iken imansız o ölenler
Ömür neşeyle yaşa derdin dermanı iman
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Yok, Mu Işık Olan

Yok, Mu Işık Olan

---

Ağlayan sokakların kimdir halini soran
Kar yağıyor yüreklere kar ile boran
Arsız bakar edepsizce yollarda duran
Karanlık bürümüş sokakları yok mu ışık olan

Var mıdır sokakların tapusu her köşesinde zalim
Kalemler sözler mi buz tutmuş yamandır halim
Bulunmaz mı bu dertlerin aman ilacı sağ salim
Karanlık bürümüş sokakları yok mu ışık olan

Kul Mehmet’im yaralar sarılmaz söz ile
Yitirdim ararım gönülleri yüreğimde köz ile
Hak katında kabul olsun dilekler duam ile
Karanlık bürümüş sokakları yok mu ışık olan
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Mutlu Bir Günü Mutlulukla Yaşamadık

Âlemlere geldik âlemlere ne için geldik

Neler aradık aradığımızı aramadık

Geldik unuttuk ne için geldik viran eyledik

Bu nedenle mutlu bir günü mutlulukla yaşamadık

Âlemi boşuna mı seyran eyledik

Merhameti söktük kalbimizde ihaneti ekledik

Manayla anlamı bulamadık isyana doğru bildik

Bu nedenle mutlu bir günü mutlulukla yaşamadık

Huzurla bilmem nasıl gafil olduk

Cahillerden uzaklaştık doğruyu bulamadık solduk

Biz rahmana ait bir kulduk şeytanın yolunda yol aldık

Bu nedenle mutlu bir günü mutlulukla yaşamadık

İmanı söz içine katmadık besmeleyle yatıp kalkmadık

Gönlümüzdeki merhametin kapısını hiç aralamadık

Nefis şeytanı kucakladık sonunda aptal gibi avlandık

Bu nedenle mutlu bir günü mutlulukla yaşamadık

Rahman dedi kulum dertlere merhem ol

Sanki kul anladı merheme zehir kat sol

Mazlumun yanında sen her zaman ol

Sanki kul anladı mazlumun önüne engelden ol yol

Bunu bilemedik mutlu bir günü mutlulukla yaşamadık

Kul Mehmet’im tevhidi sökme dilinden

Merhameti sakın sökme gönül elinden

Mazlumla zalimi ayır karıştırma dünya gününden

Resul değil midir yol açan peşinden gidenler cennet ehlinden

 Bunu çözemedik mutlu bir günü mutlulukla yaşamadık

Mehmet Aluç

Konsam Gönül Dağına

---

Ah bir gülsen yüzüme
Bülbül olsan bağında
Tenin değse tenime
Olsam gönül dağında

Sensiz rezil bu sefil
Oldum sensiz ben gafil
Aşkıma ol sen dâhil
Konsam gönül dağına

Açık koyma arayı
Sen gönlümün sarayı
Anlına sürme karayı
Olsam gönül bağında

Kul Mehmet dağları aş
Yârine olsan sen baş
Eline alma sakın taş
Dolsam gönül bağına
Mehmet Aluç

Merhametle Muhabbet İkizdir

---

Yar kendi güzelliğinden geçme
Ömür bir gün biter kin nefretle ezme
Nefret bir anda sezilir hayatın çilesinden bir an bezme
Nesin kimsin bir an düşün taşın kendin olmadan gezme
Merhametle muhabbet ikizdir bir birinden ayırma

Cümle sözlerin ahvali nedir bir düşün
Tüm güzelliğiyle yaratılmış canına olma düşkün
Önüne gelirse mutlulukla gizlenmiş o güzel hüzün
Nefsini at bir kenara olma sakın ona düşkün
Merhametle muhabbet ikizdir bir birinden ayırma

Nefisle kinle olursan yoktur sana sözüm
Aşk ile yandı gönül aşk deryasında yanar közüm
Her çaresizliğin elbet vardır bir çözüm
Ahdine vefa göster haydi benim iki gözüm
Merhametle muhabbet ikizdir bir birinden ayırma

Buzdan sözler çıkar dilinde yakar dudağını
Aşktan öte manalar yüklü ötelere çevir yanağını
Giderken güzelliğin yolunda hızla at adımlarla bacağını
Atma gönlünü değersiz anların geçici hicran batağına
Merhametle muhabbet ikizdir bir birinden ayırma



Kul Mehmet’im ruh gidince değeri olmaz bedenin
Yakıp yıkmaya koşarsın söyle nedir nedenin
Toprağa düşünce beden sukuta hasret kalmasın bedenin
Yok değeri naaş ’ın yapılan iyiliklerle değer kazanır naaş ‘ın
Merhametle muhabbet ikizdir bir birinden ayırma
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Gönlüm Coşar Gider

Gönlümde benim yok ki karam
Hüzünden olmaz ki hiç keder
Gönlümde vardır bir yara
Yâre bu gönlüm koşar gider

Yârim bana olmaz ki yük
Gönlün onsuz boynu bükük
Çilem bu dağdan ’damı büyük
Yâre bu gönlüm coşar gider

Aşk gönül için umman mıdır
Yarsız bu hayat bir zindan mıdır
Gönlüme aşk yârin fermanı mıdır
Yâre bu gönlüm neşeyle gider

Yârin bakışı ilham olur her aşığa
Yârin derdi sorulur mu hiç maşuğa
Karanlık olsa da yol aşk olur yola ışık
Yâre bu gönlüm neşeyle coşkuyla gider

Aşk beslenir her dem yârin gülüşüyle
Aşksız yolda hangi yol yol olur
Kimin yürüyüşüyle
Yâre bu gönlüm coşkuyla gider


Aşığın gönlünde biter mi umutlar
Yârin bakışı gökyüzünde açan bulutlar
Yârin bir adımıyla gönül bayramı kutlar
Yâre bu gönlüm coşkuyla emekleyerek gider

Yârin gülüşüyle beslenir benim gönlüm âlemim
Yazarım o yâre işte elimde gönül kalemim
Yârin yokluğuyla gönlümde başlar elemim
Yâre bu gönlüm coşkuyla neşeyle gider


Kul Mehmet’im yarsız geçmez geceler
Yârin ismini gönlüm gece gündüz heceler
Ona giden yolda önüme çıkar bilmeceler
Yâre bu gönlüm neşeyle koşar gider
Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...

Dünyalara Değer

Yârin koynunda yatmayınca geçer mi geceler

Şiir yazmak için yoksa ilham ne yapsın heceler

Başta saç çıkmıyorsa ne yapsın söyleyin keller

İlham geldi işte şiir yazmaya başladı kalemler

Gönlün derdi okşanmakmış, meğer

Yârin bir gülümsemesi dünyalara değer

Yar gelmeyince gönül başın öne eğer

İlham geldi işte şiir yazmaya başladı kalemler

Dizi dizi yazılıyor ilham gelince şiirler

Okuyucu okuyunca verimi acep değer

Gönül yarsız tavan yapar sinirler

İlham geldi işte şiir yazmaya başladı kalemler

Aşk yolunda neşeyle yürür bu beden

Yar sevdasına uzun yola çıkınca başka aranmaz neden

Aşksız bu beden ölmüştü, sanki önceden

İlham geldi işte şiir yazmaya başladı kalemler

Yârim bak kalemim hep seni yazıyor

Anla sen olmayınca bu gönlüm ağlıyor

Bak görüyorsun sen gelince bu gönlüm coşuyor

İlham geldi işte şiir yazmaya başladı kalemler

Bak gör aşk ile kalemin gücünü

Gülümseyerek bana göster yüzünü

Naz etme yeter yapalım artık düğünü

İlham geldi işte şiir yazmaya başladı kalemler

Gir koynuma gönül atsın bağını

Alayım çalayım sana gönül sazını

Gülümseyerek geçirsin gençliğimiz çağını

İlham geldi işte şiir yazmaya başladı kalemler

Kul Mehmet’im yar olunca açılır kollar

Meyvesiz ağaçta ne yapsın kuruyan dallar

Yârin ağzında dökülen sözler cennetten damlar

İlham geldi işte şiir yazmaya başladı kalemler

Mehmet Aluç