Bağrıma sızıyı bıraktın gittin

çekip gittin uzaklara başın oldu mu dimdik

ben sana ne söyleyeyim gözlerim yaşlı şimdilik

bu rüyamı gerçek mi biri atsın aban çimdik

bağrıma sızıyı bıraktın gittin

kolaymıy dı  çekip gitmek uzaklara söyle

aklımdan çıkar mısın kaçmak ile sen söyle

deli gibi koşar dururumum sokalar da ben böyle

bağrıma sızıyı bıraktın gittin

sen gidince bırakamadım aldım elime kalemi

seni anlatarak dolaşırım ben bu alemi

mısralarım'dır benim seni anlatan sen bak dalgana

ben ne haldeyim bilme boş ver sen  bakma sen bana

Kul Mehmet derki yıkıldı gönül sarayım gelme istemem

ömür boyu peşinde koşarken acılara pes demem

hayalin karşımda olmayınca bir lokma yemek yemem

bağrıma sızıyı bıraktın gittin

Mehmet Aluç

Notası eksik kırık nağme gibi içimizde hiç susmayan nefsimiz...

Notası eksik kırık nağme gibi içimizde hiç susmayan nefsimiz...

---

	Notası eksik kırık nağme gibi içimizde hiç susmayan, notası bestesi sözü biz olmamız gerekirken bizi gideceğimiz yola değil, gitmeyeceğimiz yolların uçurumuna götüren nefis, ona söz geçirmek ne kadar zor! Otomatik çamaşır makinası gibi sanki devamlı çalışıyor bari bir soluklan nefes al yok, hiç durmaz kendi kendine konuşur, düzgün yoldan çıkararak kendi kör gözü ile gördüğü karanlık sokaklara uçurumlara götürür arkadan bir tekme vurur, sonrada pişmiş kelle gibi sırıtır ah bu nefis denilen şey. Bir türlü bitmeyen sonu gelmeyen yollarda yerlerde süründürür çamurun içinde yatırtır hala bir soluk alıp durmaz. Bazen işte tam onun dediği değil benim dediğim olsun dersin birde bakarsın ki onun yoluna girmişsin! Çok zordur nefis ile başa çıkmak, çok zor. Bir ara gittiğiniz yolda o ara mesafede kaybolmak kaçmak istersin, yakanı bırakmak çünkü her an senin ile beraber… Kaçmamak için sanki etrafımıza surdan kaleler örmüş çıkılması tam bir muamma! Ama Allah’ın izni ile İslam’ın yoluna girdiğinde Kuranı kerimi gül kokulu peygamberin yolunda yüreğinde iman ile olunca, biraz daha kolaylaşıyor sanki derken bu defa daha çok konuşmaya başlıyor nefis, iyice kızgın olmuş ki kükreyerek konuşuyor adeta neden çünkü yönünü istikametini İslam’a göre çevirdin, artık İslamiyet’in yolunda yürüyorsun. Allah’ın yardımı ile onunla baş etmek için artık Allah(C.C.) dan yardım alabileceğin, her an seninle beraber olduğunu hissettiğin yüce Rahmanın seninle olduğu bilinci ile doğru bir yoldasın her an yardım almaya hazırsın artık. Tabi ki nefis köpürecek kükreyecek! Yüreğinde yaraları , keskin ve acımasız bakışları içinde açacak. Ama nefsin ne olduğunu bildiğin anladığın anda, insan az da olsa rahatlıyor inanın bana, içinizde her daim konuşan size güzel bir iş yapmak üzere iken size müdahale eden içinizdeki sese –Dur biraz az sen kenarda bekle- deyi verin bakalım ne kadar huzurlu olacaksınız. Bir toplulukta konuşur iken tartışmaya girer iken nefsinizi kapının yanındaki askıya asın içeriye girin ve o zaman tartışmada ki huzurun zevkin tadına varın, ama sakın askıda kurtularak yanınıza geldiğinde sesini duymamaya başlayın ve ondan sonra bana hak verin. Gerçi yine de çok kızacak köpürecek volkan gibi kaynayacak, çünkü tartışmalarda veya hayatın her alanında her zaman bizler kendi gözümüzle değil, nefsimizin gözü ile sözü ile hırsı ile giriyoruz, hiçbir şey anlamadan kalplerimiz kırarak üzüntüler içinde araya ayrılığın kapısını açarak terk edip gidiyoruz. Böyle değil midir? Bir düşünün ondan sonra bana cevap veya yorum olarak yazın ama. Mehmet Aluç

Haydi, İnsanları Sevmeye Gidelim

Haydi, İnsanları Sevmeye Gidelim

---

	Yaratan’ın merhametine affına Beraber varalım hakkın yoluna Dünya da muhabbet ile varalım gönüllerin kapısına Sınırsız ilim ile gönüllerin kapısını açan Kuran’ı Kerim ile varalım insanların yanına Merhameti gönlümüze yerleştiren Yüce Rahman Merhametin kokusunu kâinata saçalım her an Bülbülü güle sevdiren yüce Rahman değil mi? Haydi, insanları sevmeye gidelim gönlümüzde Allah ile Kul Mehmet der ki Gül kokulu Resul olsun yolumuzda rehber Tüm insanlık şefaat bulur sünneti dilimizde olsun rehber Gönülleri yıkmayalım Gül kokulu Resule hemen gider haber Haydi, insanları sevmeye gidelim gönlümüzde Allah ile Mehmet Aluç